İç Girişimciliğin İşe Tutkunluğa Etkisinde Birey- Örgüt Uyumunun Aracılık Rolü

Amaç – Bu çalışmanın temel amacı, iç girişimcilik ve işe tutkunluk arasındaki ilişkide birey-örgüt uyumunun aracılık etkisinin olup olmadığını tespit etmektir. Yöntem – Araştırmanın örneklemini, Balıkesir’de görev yapan 382 çalışan oluşturmaktadır. Veriler anket yöntemi ile elde edilmiştir. SPSS ve PROCESS yazılımı kullanılarak aracılık analizi yapılmıştır. Ayrıca aracılık etkisinin tespit edilmesinde Bootstrap testi, Sobel Z testi ve Aroian testi kullanılmıştır. Bulgular – İç girişimciliğin işe tutkunluk üzerindeki etkisinde birey-örgüt uyumunun kısmi aracılık rolünün olduğu görülmüştür. Tartışma – Yöneticilerin çalışanlarından beklediği en önemli konulardan biri çalışanların işini tutkuyla, heyecanla, istekle yapmalarıdır. Çünkü örgütler yeniliğe açık, risk alabilen, kendini geliştirebilen, örgütü ile uyum içinde, işine kendini adamış çalışanlar ile başarıyı yakalayabilmektedir. Bu çalışmanın sonucuna göre çalışanların iç girişimcilik düzeyinin artması ile işe tutkunluk düzeyi de artmaktadır. Ayrıca bu durumu bireyin örgüt ile uyumu pozitif yönde etkilemektedir. İç girişimcilik davranışları yüksek olan çalışanların örgüt ile uyum sağlaması işlerine tutkunluklarını artırmaktadır. Örgütlerde işe tutkunluğu ve iç girişimciliği etkileyen pek çok faktör bulunmaktadır. Gelecek çalışmalarda örgütlerde iç girişimcilik davranışlarını da etkileyen konular araştırmaya eklenerek daha geniş bir model ve sonuçlara ulaşılabilir.

(The Mediating Role of Person-Organization Fit in the Effects of Intrepreneurship on Staff’s Work Engagement)

Purpose – The aim of this study is to determine the mediating effect of person-organization fit on the effect of intrepreneurship on staff’s work engagement. Design/methodology/approach – The sample of the study consists of 382 employees working in Balıkesir. Data colleted with data tool and data were analyzed using mediation effect via SPSS and PROCESS macro software. In addition, Bootstrap test, Sobel Z test and Aroian test were used to determine mediation effect. Findings - It was observed that person-organization fit a partial mediating role on the effect of intrepreneurship on work engagement. Discussion – One of the most important issues that managers expect their employees to do their job with passion, enthusiasm and eagerness. Organizations can achieve their goals with employees who open to innovation, who take risks, who develop themselves, and who are committed to their work in harmony with the organization. As a result of increased intrepreneurship behaviors of employees, increased to their work engagement, this study. In addition, person - organization fit affects positively to this attitude. Incase employees who have high level intrepreneurship behaviors, fit the organizations; their passion for their work increase. There are many factors that affect work engagement and intrepreneurship in organizations. In future studies, if the research are added issuses that affect intrepreneurship, it can be obtained extensive model and conclusions.

PDF

___

Ağca, V. ve Yörük, D. (2006). Bağımsız Girişimcilik Ve İç Girişimcilik Arasındaki Farklar: Kavramsal Bir Çerçeve, Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 8(2), 155-173.
Antoncic, B. ve Hisrich, R.D. (2001). Intrapreneurship: Construct Refinement and Cross-Cultural Validation, Journal of Business Venturing, 16 (5), 495-527.
Antoncic B. ve Hisrich, R. D. (2003). Clarifying the Intrapreneurship Concept. Journal of Small Business and Enterprise Development, 10(1), 7-24.
Antoncic, B. ve Zorn, O. (2004). The Mediating Role Of Corporate Entrepreneurship In The Organizational Support-Performance Relationship: An Empirical Examination. Managing Global Transitions, 2(1), 5-14.
Arslan, E. T. ve Demir, H. (2017). İşe Angaje Olma Ve İş Tatmini Arasındaki İlişki: Hekim Ve Hemşireler Üzerine Nicel Bir Araştırma. Yönetim Ve Ekonomi, 24(2), 371.
Bakker, B.A. ve Demerouti, E. (2008). Towards A Model Of Work Engagement, Career Development International, 13(3), 209-223.
Başoda, A. (2017). İşe Tutkunluk: Kavramsal Açıdan Bir İnceleme, Uluslararası Tarih Ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17, 71-98.
Bostancı, H. ve Ekiyor, A. (2015). Çalışanların İşe Adanmasının Örgüt İçi Girişimciliğe Etkisinin İncelenmesi, Uluslararası Sağlık Yönetimi Ve Stratejileri Araştırma Dergisi, 1(1), 37-51.
Büyükbeşe, T. ve Dağ, K. (2018). Etik Liderliğin Örgütsel Adalet Algısına Etkisinde Örgütsel Güvenin Aracı Rolü, Social Sciences Studies Journal, 4(15), 979-994.
Büyüköztürk, Ş. (2007). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı, Ankara, Pegem Yayınları.
Cable, D. ve Judge, T. A. (1996). Person–Organization Fit, Job Choice Decisions, And Organizational Entry, Organizational Behavior And Human Decision Processes, 67(3), 294-311.
Durmaz, I. (2011). Psikolojik Güçlendirme Algısının İç Girişimcilik Üzerine Etkisi, Gazi Üniversitesi SBE Yayımlanmamış Doktora Tezi.
Eşitti, B. (2017). Konaklama İşletmelerinde İç Girişimcilik Ve Birey-Örgüt Uyumunun Değerlendirilmesi, 8. Uluslararası Girişimcilik Kongresi, Bildiriler Kitabı, 14-16 Temmuz 2017, Balıkesir, 337-356.
Gencer, K., ve Ayyıldız, T. (2018). Demografik Özellikler Ve Psikolojik Koşulların İşe Tutkunluğa Etkisi: Otel İşletmeleri Örneği. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(2), 601-619.
Hair, J.F., vd. (1998). Multivariate Data Analysis, Fifth Edition, New Jersey, Pearson Education.
Hayes, A. F. (2013). Methodology In The Social Sciences. Introduction To Mediation, Moderation And Conditional Process Analysis: A Regression-Based Approach. New York, NY, US: Guilford Press.
Hisrich, R.D. ve Peters, M. P. (2002). Entrepreneurship, USA: Mc Graw - Hill Irwin.
Kahn, W. (1990). Psychological Conditions Of Personal Engagement And Disengagement At Work. Academy of Management Journal, 33, 692‐724.
Kristof, Amy L. (1996). Person-Organization Fit: An Integrative Review Of It’s Conceptualizations, Measurement, And Implications. Peronnel Psychology, 49, 1-49.
Kular, S., vd. (2008). Employee Engagement: A Literature Review, Kingston University Working Paper Series No:19.
Leiter, M. P. ve Bakker, A. B. (2010). Work engagement: Introduction. In A. B. Bakker (Ed.) & M. P. Leiter, Work engagement: A handbook of essential theory and research, s.1-9. NewYork, NY, US: Psychology Press.
Naktiyok, A. (2004). İç Girişimcilik, İstanbul, Beta Yayınları.
Pinchot, G. (1985). Intrapreneuring: Why You Don’t Have To Leave The Corporation To Become Entrepreneur, New York, NY: Harper and Row Publishers.
Schaufeli, W. B. vd. (2002). The Measurement Of Engagement Burnout: A Two Sample Confirmative Analytic Approach, Journal Of Happiness Studies. 3, 71-92.
Schaufeli, W.B., Taris, T.W. ve Rehennen, W. (2008). Workaholism, Burnout And Engagement: One Of A Kind Or Three Different Kinds Of Employee Well-being?, Applied Psychology: An International Review, 57(2), 173-203.
Scheneider, B. (1987). The People Make The Place. Personnel Psychology, 40, 437-453.
Tabachnick, B. G. ve Fidell, L.S. (2013). Using Multivariate Statistics, Pearson, Boston.
Taşlıyan, M. vd. (2016). Etik Liderliğin Örgütsel Güven Ve İşe Adanmışlık Üzerine Etkisi, 1.Uluslararası Sosyal Bilimler Sempozyumu, Elazığ 13-15 Ekim 2016, 2542-2562.
Turgut, T. (2011). Çalışmaya Tutkunluk: İş Yükü, Esnek Çalışma Saatleri, Yönetici Desteği Ve İş-Aile Çalışması İle İlişkileri. Atatürk Üniversitesi İİBF Dergisi, 25 (3-4), 155-179.
Ünal, Z.M. ve Turgut, T. (2013). Birey-Örgüt Uyumunun Çalışan Tutkunluğuna Katkısı, 1. Örgütsel Davranış Kongresi, Bildiriler Kitabı, 230-236.
Verquer, M. L., Beehr, T. A. ve Wagner, S. H. (2003). A Metaanalysis Of Relations Between Person-Organization Fit And Work Attitudes. Journal of Vocational Behavior, 63, 473-489.