Empatik iletişim ve yönetişim

Empati, insanın kendini karşısındaki insanın yerine koyarak onun duygu, düşünce ve davranışlarını anlamasıdır. İletişim, mesajın hem gönderici hem de alıcı tarafından anlaşılması için aktarılması sürecidir. Empatik iletişim; muhatabın duygu dünyasını anlayarak mesajı ona göre kodlamak ve kendini muhatabın yerine koyarak iletişimde bulunmaktır. Algı, duygu ve bilgi empatik iletişimin destekleyici üç öğesidir ve bu üç öğe kişileri birbirine yaklaştırır, anlamayı kolaylaştırır.Yönetişim ise; etkileşim ve iletişim süreciyle birlikte “iyi yönetim” için katılımı ve paylaşımı zorunlu kılan bir süreci ifade etmektedir. Yönetişimin kalitesi empatinin ve iletişimin, dolayısıyla empatik iletişimin kalitesiyle doğru orantılıdır. Katılımcı, şeffaf, hesap verebilir, adil ve stratejik vizyona sahip bir yönetim için tarafların birbirlerini anlamaları ve etkin bir iletişim ortamı oluşturmaları ve bu ortamı paylaşmaları gerekmektedir. Dolayısıyla empatik iletişim ile yönetişim arasında sıkı bir ilişki vardır ve birbirlerini tamamlayan bir süreç olarak faaliyet görürler.

Empathic communication and the governance

Empathy is the abilty to share some one else's feelings, ideas and behaviours by imaging what it would be like to be in their situation. Communication is the period of transferring the knowledge to be understood by both the sender and the recipient. Empathic communication is the communicating by understanding the sensation’s world and putting ourselves to the sensation’s situation. Perception, feeling and knowledge are the three supporting elements of empathic communicaton and these three elements bring the peoples near, make the understanding easy. Governance explains the period that requires necessity of participation and sharing for 'good government' with communication period and interaction. The quality of governance is directly proportional to the quality of empathy and communiction, so the quality of empathic communication. It is required that the sides must undrstand each other, form a active communication atmosphere and share this atmosphere for a government that is participant, transparent, accountable, just and has a stragic vision. Consequently, there is strong relationship between the communication and governance and they function as the processes that accomplish each other.

PDF

___

Adair, J. (2003) Etkili Takım Kurmak, çev. Halime Gürbüz. İstanbul : Babıali Kültür Yayınları
Akça, F. (2010) “Kurumsal Yönetim için Empatik bir Bakış : Yönetilecek olan nedir? Duygular mı? Çalışan mı? İşler mi?.” Halkla İlişkilerin İletişim Öznesi : Empati içinde. İstanbul : Derin yayınları
Aktan, C.C. www.canaktan.com
Buber, Martin. (2003) Ben ve Sen, çev. İnci Palsay. İstanbul : Kitabiyat
Burleson, B. (1982) The Development of Comforting Communication Skills in Childhood and Adolescence, Child Development, 53 (6)
Caputo, Hazel, Mcmahon, J.S. (1994) Interpersonal Communication, Contepency Throught Critical Thinking. A division Simon & Shuster, Printed in The USA
Cüceloğlu, D. (2002) İletişim Donanımları, İstanbul : Remzi Kitabevi
Davis, Carol M. (2005) Empati nedir, Empati Öğretilebilir mi?. Çev. Özcan Sezer, Serhat Damar. Malatya : İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt : 6 Sayı: 9.
Dökmen, Ü.(1994) İletişim Çatışmaları ve Empati, İstanbul : Sistem Yayınları
Dökmen, Ü.(2008) İletişim Çatışmaları ve Empati. 38. bs., İstanbul : Sistem Yayınları
D.P.T. (2000) “Kamu yönetiminin İyileştirilmesi ve yeniden Yapılandırılması Özel İhtisas Komisyonu Raporu,” Ankara : 8. Beş Yıllık Kalkınma Planı.
Drucker, P. (1998) Gelecek için Yönetim. 5.bs. Türkiye İş Bankası Yayınları
Emre, Cahit (2002) “Değişen Kamu Yönetimi Anlayışı ve Mülki İdare Amirliğinin Geleceği”, İyi Yönetim arayışında Türkiye’de Mülki İdarenin Geleceği, Cahit Emre (Ed.), Ankara: TİAV. 301-308.
Gürgen, H. (1997) Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul : Der Yayınları
Jones, G.R. (1983) Psychological Orientation and the Process of Organizational Socialization : An Interactionist Perspective, Academy of Management Review, 8, 464-474
Karabacak, Hakan (2003) Hukukun Üstünlüğü ve İyi Yönetişim, İyi Yönetişimin Temel Unsurları, Ankara : Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Dairesi Başkanlığı
Karaman, Zerrin Toprak (2000) “Yönetim Stratejilerindeki Gelişmeler”, Türk İdare Dergisi, 72, 426. 5-42
Koçel, Tamer (2010). İşletme Yöneticiliği. İstanbul : Beta Yayınları. 12.bs. LaFollette, H. (1999) Kişisel İlişkiler, İstanbul : Ayrıntı Yayınları
O’Toole, Jr. Lavrence, (1997) “The implications for democracy in a networked bureaucratic world”, Journal of PA Research & Theory, 7, 3:443-460.
Özmutaf, N. M. (2007) Örgütlerde bireysel performans unsurları ve çatışma. C.Ü. İ.İ.B.F. Dergisi, 8(2):41
Rogers, C. R. (1983) Empatik olmak değeri anlaşılmamış bir varoluş şeklidir, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, (16) 103-124.
Stein, Edith. (1970) On the Problem of Empaty. 2.nd Ed. The Hague, The Netherlands: Matinus Nijhoff/Dr W. Junk Publishers
Tekeli, İlhan (1996) “Yönetim Kavramı Yanısıra Yönetişim Kavramının Gelişmesinin Nedenleri Üzerine”, Sosyal Demokrat Değişim, 3:45-54.
Tesev (2008) İyi Yönetişim El Kitabı, İstanbul : TESEV Yayınları
Toksöz, F. (Haz.) (2008) Yönetişim El Kitabı. İstanbul : TESEV Yayınları
Toktamışoğlu, M. (2001) Kot Pantolonlu Yönetici. Ankara : MedisCat Yayınları
Voltan-Acar, N. (1994) Terapötik İletişim Kişilerarası İletişim. Ankara : 2.bs. Ethem Matbaası
Yüksel, Mehmet, (2000) Yönetişim Kavramı Üzerine, Ankara Barosu Dergisi,58, 3:145-159.
Zıllıoğlu, M. (1993) İletişim nedir? İstanbul : Cem Yayınevi
http://www.arge.com/UserFiles/Resources/89a1489a-2a49-4aa1-af65- a7e84e26f000.pdf (Erişim tarihi : 17.02.2011)
http://www.canaktan.org/politika/yonetisim/ozellikler.htm (E.Tarihi: 17.02.2011)