SİYASAL BİLGİ EDİNME AMACI İLE İNTERNETİN KULLANIMI, SİYASAL YETERLİLİK, İLGİ VE KATILIM İLİŞKİSİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Günümüzde internet günlük kullanılmaktadır. Bireylerin siyasal davranışları, söz konusu bu etkileşim içinde önemli bir bileşendir. Zira siyasal içerikli bilgilere çevrimiçi ulaşım özellikle genç nüfus içinde giderek yaygınlaşmaktadır. Araştırma, 2013 yılında, 1450 katılımcı üzerinde yapılmıştır. Araştırmada, bireylerin siyasal yeterlilik, siyasal ilgi ve siyasal katılım düzeyleri (bağımlı değişkenler) ile siyasal konulara ilişkin bilgilere çevrimiçi ulaşma sıklığı, siyasal konulara ilişkin bilgilere klasik medya araçları ile ulaşma sıklığı ve medyadaki siyasal haberlere ilgi düzeyi (bağımsız değişken) arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığı ve bu ilişkinin yönü sorusuna cevap aranmıştır. Bu bağlamda, ilgili değişkenler arasında parametrik olmayan koreleasyon testlerinden spearman koreleasyon testi kullanılmıştır. Söz konusu korelasyon testlerine ek olarak, bağımlı değişkenlerin açıklanmasında siyasal konulara ilişkin bilgilere çevrimiçi ulaşma sıklığının ne kadar etkili olduğunu test etmek için basit doğrusal regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmada bağımlı ve bağımsız değişkenler arasında anlamlı pozitif yönlü ilişkiler tespit edilmiştir. Bireylerin siyasal sistemin gereklerini karşılayabildiklerine dair hisleri üzerinde siyasal konulara ilişkin bilgilere çevrimiçi ulaşma sıklığının olumlu bir etkisi olduğu, çevrimiçi ulaşım arttıkça siyasal ilgi ve katılım düzeylerinin arttığı görülmüştür. Ancak bireylerin dışsal siyasal yeterlilik düzeyleri ile çevrimiçi ulaşım arasında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir. Siyasal içerikli bilgilere çevrimiçi ulaşma, konvansiyonel araçlara nazaran bireylerin içsel siyasal yeterlilik, ilgi ve katılım düzeyleri üzerinde daha etkilidir. Katılımcıların içsel siyasal yeterlilik, ilgi ve katılım davranışlarının açıklanmasında, siyasal konulara ilişkin bilgilere çevrimiçi ulaşma sıklığının anlamlı bir bileşen olduğu çalışmada elde edilen diğer önemli bir bulgudur

A RESEARH ON THE RELATION BETWEEN THE USE OF INTERNET WITH THE PURPOSE OF HAVING POLITICAL INFORMATION, POLITICAL EFFICACY, INTEREST AND PARTICIPATION

Internet is used in every field of daily life. Political behavior of individuals is a important component of this interaction. Then online access to political contentful information is becoming widespread in youth population. Survey has made on 1450 participant in 2013. The existence of a significant relationship between the variables, political self efficacy, political interest, political participation and online access to political thematic information, conventional access to political contentful information, attention to political events on media in the survey and the trend of this corelation was questioned in the research. In this respect, non-parametric corelation test “spearman’s corelation test” is appiled. Furthermore for to understand the weight of online access to political thematic information in explaining subjected variables, linear regression analysis is applied. Positif and significant relation was found between the dependent and independent variables. The feelings of the respondents about themselves that they can afford the needs of political system increases with the increase of frequency of online access to political thematic information. The smilar relation was found between the political interest, participation and online access to political contentful information. But no significant relation was found between external political efficacy and online access to political thematic information. Online access to political thematic information is more effective on participants political efficacy, interest and participation than use of conventional media for access to political thematic information. Online access to political thematic information is an important component in the explanation of participants political efficacy, interest and participation is another important finding of the research

PDF

___

ABRAMSON, P. R. ve ALDRİCH, J. H. (1982). The decline of Electoral Participation in America, American Political Science Review, 76: 502–521.
AK, B. (2010). “Hipotez Testi”, SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Editör: Şeref Kalaycı, Ankara: Asil Yayınları.
AKGÜN, B. (2001). Türkiye’de Siyasal Güven: Nedenleri ve Sonuçları, Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 56/4: 1-23.
ALMOND, G. ve VERBA, S. (1989). The Civic Culture Political Attitudes and Democracy in Five Nations, London: SAGE Publications. ANES 2010 Panel Recontact Survey Questionnaire:
http://www.electionstudies.org/studypages/2010panel_recontact/2010panel_recontact.htm. Anes 2012 Pre-Electıon Questıonnaıre 2012,
http://www.electionstudies.org/studypages/anes_mergedfile_2012/anes_mergedfile_2012.h tm.
ASHER, H. B. (1974). The Reliability of the Political Efficacy Items, Political Methodology, Vol. 1, No/2: 45-72.
BALCH, G. I. (1974). Multiple Indicators in Survey Research: The Concept ‘Sense of Political Efficacy, Political Methodology, 1(1): 1-43.
BAYKAL, D. (1970). Siyasal Katılma: Bir Davranış İncelemesi, Ankara: AÜSBF Yayınları.
BIMBER, B. (1998). The Internet and Political Mobilization: Research Note on the 1996 Election Season, Social Science Computer Review, 16: 391–401.
BIMBER, B. (1999). The Internet and Citizen Communication With Government: Does the Medium Matter?, Political Communication, 16:4: 409-428.
BURKHART J. ve EIENSTEIN, J., FLEMING, T. ve KENDRICK, F. (1972). Strategies For Political Partıcıpation, Cambridge, Massachusetts: Winthrop Publishers, Inc.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş. (2012). Veri Analizi El Kitabı-İstatistik, Araştırma Deseni SPSS Uygulamaları ve Yorum, Ankara: Pagem Akademi.
CAMAJ, L. (2011). Mass Media And Political Culture: Examining The Impact Of Media Use On Political Trust And Participation In Kosovo, Submitted To The Faculty Of The University Graduate School In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Doctor Of Philosophy In The School Of Journalism, Indiana University: 1-202.
CAMPBELL, A., GURIN, G. ve MILLER W. (1954). The Voter Decides, Row Peterson:Evanstone.
CARPİNİ, D. ve X. M. (2000). Gen.com: Youth, Civic Engagement, and the New Information Environment, Political Communication, 17/4: 341-49.
CHAFFEE, S. H., ZHAO, X., ve LESHNER, G. (1994). Political Knowledge and The Campaign Media of 1992, Communication Research, 21: 305–324.
CHAN, C. M. (2012). Selection and Uses of Internet News and Implications for Collective Action and Political Participation: The Contingent Roles of Social Identity and Efficacy, A Thesis Submitted in Partial Fulfilment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy in Communication The Chinese University of Hong Kong, UMI Number: 3537586: 1-247.
CONVERSE, P. E. (1972). Change in the American Electorate, İçinde: Human Meaning of Social Change, Ed: Angus Campbell ve Philip E. Converse, New York: Russell Sage Foundation: 263-337.
CORNFİELD, M. (2003). Adding in the Net: Making Citizenship Count İn The Digital Age, İçinde The Civic Web: Online Politics And Democratic Values , Ed, David. M. Anderson ve Michael Cornfield, USA: Rowman & Littlefield Publishers: 97–112.
CRAIG, S. C. ve MAGGIOTTO, M. A. (1982). Measuring Political Efficacy, Political Methodology, Vol. 8, No. 3: 85-109.
CRAIG, S., C., NIEMI R. G. ve SILVER G. E. (1990). Political Efficacy And Trust: A Report On The NES Pilot Study Items, Political Behavior, Vol. 12, No. 3: 289-314.
ÇAM, E. (2011). Siyaset Bilimine Giriş, İstanbul: DER Yayınevi.
DAHL, R. A. (2006). On Political Equality, USA: New Haven, CT, Yale University Press.
DAVER, B. (1993). Siyaset Bilimine Giriş, Ankara: Siyasal Kitabevi.
DENİZCİ, Ö. M. (2009). Bilişim Toplumu Bağlamında İnternet Olgusu ve Sosyo-psikolojik Etkileri, Marmara İletişim Dergisi, Temmuz/15: 47-63.
DIMAGGIO, P., HARGITTAI E., NEUMAN, W. R. ve ROBINSON J. P. (2001). Social Implications of the Internet, Annual Review of Sociology, 27: 307–336.
DURSUN, D. (2012). Siyaset Bilimi, İstanbul: Beta Yayınları.
ESER, H. B. ve DİNÇ M. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Bireysel Düzey Değişkenlerinin Siyasal Öz Yeterlilik Algısı Üzerindeki Etkileri: Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Örneği, AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt:12, 20. Yıl, Özel Sayısı: 159-187.
GAJORA, L. (2011). Effects Of Internet Use On Actual And Self-Perceıved Polıtıcal Knowledge, Issue Certaınty And Polıtıcal Partıcıpatıon, Thesis Submitted To The Graduate Faculty Of Wake Forest Unıversıty Graduate School Of Arts And Scıences In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Of Master Of Arts Communication, Winston–Salem, North Carolina, UMI Number: 1494563: 1-71.
GÖKER G., DEMİR, M. ve DOĞAN, A. (2010). Toplumunda Sosyalleşme ve Paylaşım: Facebook Üzerine Ampirik Bir Araştırma, NWSA, Volume: 5, Number: 2, Article Number: 4C0035: 183-206.
GRABER, D. A. (1996). The “New” Media and Politics: What Does The Future Hold?, Political Science and Politics, 29: 33–36.
HORRIGAN J., GARRETT, K. ve RESNICK, P. (2004). The Internet and Democratic Debate, Pew Internet and American Life Project and the University of Michigan School ofInformation,http://www.pewinternet.org/pdfs/PIP_Political_Info_Report.pdf.
JENNINGS M. K. ve ZEITNER V. (2003). Internet Use and Civic Engagement: A Longitudinal Analysis, The Public Opinion Quarterly, Vol. 67, No. 3: 311-334.
JOHNSON, T. J. ve KAYE, B. K. (2003), A Boost or Bust for Democracy? How the Web Influenced Political Attitudes and Behaviors in the 1996 and 2000 Presidential Elections, Press/Politics 8/3: 9-34.
KALAYCI, Ş. (2010). Faktör Analizi, İçinde: SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ed: Şeref Kalaycı, Ankara: Asil Yayınları.
KAPANİ, M. (1992). Politika Bilimine Giriş, Ankara: Bilgi Yayınevi.
KARAATLI, M. (2010). Verilerin Düzenlenmesi ve Gösterilmesi, İçinde SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ed: Şeref Kalaycı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
KARAÇOR, S. (2009), Yeni İletişim Teknolojileri, Siyasal Katılım, Demokrasi, Yönetim ve Ekonomi, Cilt:16/Sayı:2: 121-131.
KAYIŞ, A. (2010). Güvenilirlik Analizi, İçinde: SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ed: Şeref Kalaycı, , Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
KENSKI K. ve STROUD N. J. (2006). Connections Between Internet Use and Political Efficacy, Knowledge, and Participation, Journal of Broadcasting & Electronic Media 50/2: 173– 192.
KRUEGER, B. S. (2002). Assessing the Potential of Internet Political Participation in the United States: A Resource Approach, American Politics Research, 30: 476–498.
LEE, K. M. (2006). Effects of Internet Use on College Students Political Efficacy, Cyberpsychology&Behavior, Volume 9, Number 4: 415-422.
LEWIS, M. (2010). A Hierarchical Regression Analysis Of The Relationship Between Blog Reading, Online Political Activity And Voting During The 2008 Presidential Campaign, Dissertation Prepared for the Degree of Doctor Of Philosophy Unıversity Of North Texas December, UMI Number: 3451989: 1-59.
LIN, Y. ve LIM, S. (2002), Relationships of Media Use to Political Cynicism and Efficacy: A preliminary Study of Young South Korean Voters, Asian Journal of Communication, 12/1: 25-39.
LUPİA, A. ve PHİLPOT, T. S. (2005). Views From Inside The Net: How Websites Affect Young Adults' Political Interest, The Journal of Politics, Vol. 67. No. 4: 1122-1142.
MAHMOUD, J., BRAİMA, A. M. ve SOTHİRAJAH, J. (1999). 1996 Presidential Campaign Internet and Other Nontraditional Media with Traditional Media in the 1996 Presidential Campaign, Journalism & Mass Communication Quarterly, 76: 99-123.
MIILER, A. H. (1974). Political Issues and Trust in Government; 1964-1970, American Political Science Review, 68/ 951-972.
MILBRATH, L. W. (1965). Political Participation, Chicago: Rand McNally&Company.
MORRELL, M. E. (2003). Survey And Experımental Evidence For A Reliable And Valid Measure Of Internal Political Efficacy, The Public Opinion Quarterly, Vol. 67, No. 4: 589-602.
NABATCHI, T. (2007), Delıberatıve Democracy: The Effects Of Partıcıpatıon On Polıtıcal Effıcacy, Submitted To The Faculty Of The University Graduate School In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Doctor Of Philosophy In The School Of Public And Environmental Affairs Indiana University, UMI Number: 3278204:1-360.
NEWHAGEN J. E. (1994a). Self-Efficacy and Call-in Political Television Show Use, Communication Research, 21: 366-379.
NEWHAGEN, J. (1994b). Media Use And Political Efficacy: The Suburbanization Of Race And Class, Journal Of The Amerıcan Society For Informatıon Scıence. 45/6: 386-394.
NIE, N. H. ve ERBRING, L. (2000). Internet And Society A Preliminary Report, Stanford Institute For The Quantitative Study Of Society, February 17, This Study Was Supported By Generous Donations From The Sıqss Advisory Board, Intersurvey Inc., and McKinsey & Co, 1-49.
NIEMI, R. G., CRAIG, S. C. ve MATTEI, F. (1991). Measuring Internal Political Efficacy in the 1988 National Election Study, The American Political Science Review, 85/4: 1407-1413.
ÖZDAMAR, K. (2003). Modern Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Eskişehir: Kaan Kitabevi.
ÖZGÜR, G. E. (2003). Siyasal Yaşamın Belirlenmesinde Kitle İletişim Araçlarının Rolü, İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Sayı/17: 31-41.
ÖZKAN, A. (2004). Siyasal İletişim Partiler Seçimler Stratejiler, İstanbul: Nesil Yayınları.
ÖZTEKİN, A. (2011). Siyaset Bilimine Giriş, Ankara: Siyasal Kitabevi.
PARK, H. L. (2007). Internet Effects On Political Participation: Digital Divide, Causality, And New Digital Divide, A Dissertation Submitted to the Faculty of Purdue University, In Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Doctor of Philosophy, Purdue University West Lafayette, Indiana, UMI Number: 3287255: 1-154.
PERİLLA, A. A. V. (2012). Social Media And Individual And Collective Activism: The Role Of Interdependence And Online Political Efficacy A Dissertation, Submitted To Michigan State University In Partial Fulfillment Of The Requirements For The Degree Of Doctor Of Philosophy, Communication Arts And Sciences – Media And Information Studies. UMI Number: 3518897: 1-107.
POLLOCK III, P. H. (1983). The Participatory Consequences of Internal and External Political Efficacy: A Research Note, The Western Political Quarterly, Vol. 36, No. 3: 400-409.
SCHEUFELE, D. A. ve NISBET M. C. (2002). Being a Citizen Online: New opportunities and Deadends, Harvard International Journal of Press/Politics, 7/3: 55–75.
SCHULZ, W. (2005). “Political Efficacy and Expected Political Participation Among Lower and Upper Secondary Students: A Comparative Analysis with Data from the IEA Civic Education Study”. Paper Prepared for the ECPR General Conference in Budapest, 8-10 September.
SUNGUR, O. (2010). “Korelasyon Analizi”, İçinde SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ed: Şeref Kalaycı, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
ŞAHİN, B. (2009). Metodoloji, içinde Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Ed: Abdurahman Tanrıöğen, Ankara: Anı Yayıncılık.
TEMEL, F. (2013). Siyasal Tercihlerin Oluşum Sürecinde Kitle İletişim Araçlarının Rolü, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı: 29: 239-250.
TUNCA, E. A. (2009). The Role of Media in Development of Democracy: A Field Survey Among The Students of Journalism in Kyrgyzstan, Marmara İletişim Dergisi, Temmuz/15: 91- 112.
TURAN, İ. (1986). Siyasal Sitem ve Siyasal Davranış, İstanbul: Der Yayınları.
VERBA, Sidney, SCHLOZMAN, Kay Lehman ve BRADY, Henry E. (1995). Voice And Equality: Civic Voluntarism In American Politics, Cambridge, MA: Harvard University Press.
WEBER, L. M., LOUMAKIS, A. ve BERGMAN, J. (2003). Who Participates and Why? An Analysis of Citizens on the Internet and The Mass Public, Social Science Computer Review, 21/3: 26–42.
WELLMAN, B. ve HAMPTON, K. (1999). Living Networked On and Offline, Contemporary Sociology, Contemporary Sociology, Vol. 28, No. 6: 648-654.
X.M., CARPINI, D. ve KEETER, S. (1997). What Americans Know about Politics and Why It Matters, Rew: Lonna Rae Atkeson, The American Political Science Review, Vol. 91, No. 2: 452-453.
YÜCEKÖK, A. N. (1987). Siyasetin Toplumsal Tabanı –Siyaset Sosyolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları: 565.