İlköğretim Öğrencilerine Verilen İlk Yardım Eğitiminin Bilgi Düzeyine Etkisi

Bu çalışma, ilköğretim öğrencilerine verilen ilk yardım eğitiminin bilgi düzeyine etkisini incelemek amacıyla yapılmış, yan deneysel bir çalışmadır. Araştırmanın örneklemini Millî Eğitim Bakanlığı Başöğretmen Atatürk İlköğretim Okulu ve Asil Nadir İlköğretim Okulu yedinci sınıfına devam eden 90 öğrenci oluşturmuştur. Veri toplama aracı olarak araştırmacı tarafından geliştirilen ve uzman görüşü alman ilk Yardım Soru Anketi kullanılmıştır. Öğrencilere iki saatlik (90 dakika) ilk yardım eğitim programı uygulanmıştır. Veriler eğitimden önce, eğitimden iki hafta sonra ve eğitimden iki ay sonra olmak üzere aynı anket ile üç kez toplanmıştır. Elde edilen veriler, bilgisayarda tekrarlı ölçümlerde varyans analizi testi uygulanarak değerlendirilmiştir. Öğrencilerin eğitim öncesi ilk yardım bilgi puanlarının ortalaması 51.3 ± 10.8, eğitimden iki hafta sonraki ilk yardım bilgi puanlarının ortalaması 73.7 ± 13-8, eğitimden iki ay sonraki ilk yardım bilgi puanlarının ortalaması 69.9 ± 14.8'dir. Tekrarlı ölçümlerde tek yönlü varyans analizi sonucunda, üç ölçüm arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p< 0.05).

Effect of First Aid Training Given Onto Elementary School Students' Knowledge Level

The study that a semi-experimental, was performed to expose the effect of first aid training given onto elementary school students' knowledge level about the subject. The study was performed onto 90 students they are studying in Elementary Schools of Başöğretmen Atatürk and Asil Nadir in constitution of Ministry of Education. It was used a questionnaire of first aid that improved by the researcher although beeing agree with the expert. It was given the first aid training onto students during two hours (90 minutes). The data collected thorugh the questionnaire that was apllied three times as before training and two weeks later and two months later than the training. The data obtained, evaluated by the test of variance analysis with repeated measurements on the computer. Mean of first aid knowledge point of the students are as follows, 51.3 ± 10.8 before training, 73.7 ± 13.8 two weeks later than date of the training given and 69.9 ± 14.8 two months later than date of the training given. The differences between the three measurements are found meaningful as statistically as a result of the repeated measurements (p< 0.05).

PDF

___

Abernethy L, Macauley D, Mcnally O, Mccann S. (2003). Immediate Care of School Sport Injury. Injury Prevention, No:9, pp.270-273.
Ağralı S. (2002). Ankara Kalecik Lisesi Öğrencilerinin İlkyardım Bilgi Düzeyi ve Uygulanan İlkyardım Eğitiminin Bilgi Düzeylerine Etkileri. Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.
Akın A, Hodoğlugil N, Oktay Koçoğlu G. vd. (2000). Altındağ Merkez Sağlık Ocağı Bölgesi'nde-ki Beş ilköğretim Okulunda Okul Sağlığı Uygulamalarının Değerlendirilmesi. Hacettepe Toplum Hekimliği Bülteni, Temmuz; Cilt:21, Sayı:3.
Aksayan S, Emiroğlu ON. (2002). Araştırma Tasarımı, in: Erefe İ, editör. Hemşirelikte Araştırma. İlke Süreç ve Yöntemleri. Birinci Baskı, İstanbul, HEMAR-G Derneği.
Bakar C, Özkan S, Aygün R. (2002). Ankara'da Bir İlçe Merkezindeki Üç İlköğretim Okulunda 6,7 ve 8. Sınıflardaki Öğrencilerin İlkyardım Konusundaki Eğitim İhtiyaçlarının Saptanması. 8. Ulusal Halk Sağlığı Kongre Kitabı: ss:780-785,23-28 Eylül 2002, Ankara.
Baysal SU. (2003). Okul ve Adölesan Sağlığı. E. Ulusal Ana Çocuk Sağlığı Kongre Kitabı: ss:131-132, İstanbul.
Croghan E, Johnson C. (2004). Occupational Health and School Health: A naturals Alliance?. Journal of Advenced Nursing, Vol:45, No:2.
Çimen S, Balcı S. (1999). Beykoz İlçesinde İlköğretim Okullarında Kazalardan Korunma ve İlkyardım Bilgisinin Gelişimi. İstanbul Çocukları Vakfı Yayınlan, ss.181-182.
Ege R. (1999). Kaza, Hastalık ve Yaralanmalarda İlk ve Adi Yanlım. Üçüncü Baskı. Ankara, Türk Hava Kurumu Basımevi.
Engeland A, Roysamb E, Smedslund G, Sogaard, AJ. (2002). Effects of First-aid Training in Junior High Schools. Injury Control and Safety Promotion. Vol:9, No:2, ss.99-106.
Frederick K, Bixby E, Orzel MN, Stewart-Brown, S, Willett, K. (2000). An Evaluation of the Effectiveness of the Injury Minimization Programme for Schools (IMPS). Injury Prevention. No:6 ss.92-95.
Güler Ç, Çobanoğlu Z. (1994). Kazalar ve Önlenmesi. Sağlık Projesi Genel Koordinatörlüğü. Birinci Basım, Ankara.
Hazinski MF, Markenson D, Neish S. et al. (2004). Response to Cardiac Arrest and Selected Life- Threatening Medical Emergencies. The medical Emergency Response Plan for Schools a Statement for Healtcare Providers, Policymakers, School Adminastators, and Community Leaders. Circulation. Vol:l, No:20, ss.278-291.
Herkes İçin Sağlık Hedefleri 2000. Dünya Sağlık Örgütü Avrupa Bölgesi Ofisi. ss:19-20. Ankara.
Hohenhaus SM. (2001). Pediatric Emergency Preparedness in Schools: A Report from the 2001 Southeastern Regional EMSC Annual Meeting. Journal of Emergency Nursing. Vol:27, No:4, pp.353-356.
http://www4.gantep.edu.tr/~da23635/egitim. Kazalar İlkyardım ve Hemşirelik. Gaziantep Üniversitesi. Erişim Tarihi:25.11.2004.
İnanç DÇ. (2001). Çocukluk Çağı Yaralanmalarında Davranışsal Belirleyiciler Neyi Gösteriyor. Klinik Çocuk Formu. Cilt:4, Sayı:2, ss.6-11.
Kılıç M. (1993). Çocukluk Kazalarına Epidemiyolojik Yaklaşım. Ege Üniversitesi HYO Dergisi. Cilt:9, Sayı:l, ss.55-64.
Kıran S, Semin S, Ergör A. (2001). Kazalar ve Toplum Sağlığı Yönünden Önemi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi. Cilt:10, Sayı:2, ss.12-15.
Lubrano R, Romero S, Scoppi P e,t.al. (2005). How to Become an Under 11 Rescuer: a Practical Method to Teach First Aid to Primary School Children. Resusdtation.No:64, pp.303-307.
Öncel S. (1999). Okul Sağlığı Hemşirelik Hizmetlerinin Öğrencilerim Sağlık ve Basan Durumuna Etkisinin İncelenmesi. Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi. İzmir.
Özcebe H, Aslan D, Burçin A. vd, (2001). Sincan İmam Hatip Lisesi 1. Sınıf Öğrencilerinde Kazaların Görülme Sıklığı. Çocuk Formu. Cilt: 4, Sayı:2, ss. 13-20.
Özdamar K. (2002). Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi-2.4.Baskı, Eskişehir, Kaan Kitabeyi.
Öztürk MC, Dicle A, Yıldırım Sarı H, Bektaş M. (2004). Okul Dönemindeki Çocukların Sağlık Durumlarının Belirlenmesi. Millî Eğitim Dergisi. Yaz 2004 S.163, ss.156-167.
Pekcan H. (1997). Okul Sağlığı, in: Bertan M, editor. Halk Sağlığı Temel Bilgiler. Ankara, Güneş Kitabevi, ss: 210-224.
T.C. Sağlık Bakanlığı. (1992). 1.Ulusal Sağlık Kongresi. Çalışma Grupları Raporları. Kazalar İlk ve Acil Yardım Grubu Raporu, Ankara, ss:281-284,
Tauscher VA. (1996). First Aid And Emergency Preparedness For Elementary School Children. In Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree Master of the Science in Nursing. The Faculty of Pacific Luthern University.
Uray T, Lunzer A, Ochsenhofer A. et. al. (2003). Feasibility of Life-Supporting First- Aid (LSFA) Training as a Mandatory Subject in Primary School. Resuscitation November. Vol;5, No; 2, pp.211-220.
Vaizoğlu S, Evci D, Kapısız E. vd. (2003). İlköğretim Öğrencilerinin Temel İlkyardım Bilgi Düzeyinin Değerlendirilmesinde Soru Tekniğinin Etkisi. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi. Cilt:12, Sayı:6, ss: 227-230.
Wainwright P, Thomas J. (2000). Health Promotion and the Role of the School Nurse: A Systematic Review. Journal of Advenced Nursing. Vol:32, No;5, pp.1083-1091.