Türk Kurtuluş Savaşı’nda Profesyonel Askerî Eğitim,

Osmanlı İmparatorluğu 600 yıldan uzun bir süre boyunca modern dünya tarihi üzerinde önemli bir etkisi olan ordusunu inşa edip eğitmiş, sürekliliğini sağlayarak organize edip yönetmiştir. Bu süre zarfında birkaç önemli dönüşüm de geçirmiştir. Bu bağlamda, ordusuna subay yetiştirmek üzere öğrencilerine profesyonel askerî eğitim ve öğretim veren Mekteb-i Fünûn-ı Harbiyye-i Şâhâne (Kara Harp Okulu) 1834 yılında İstanbul’da kurulmuştur. Ancak, ne yazık ki Harp Okulu I. Dünya Savaşı’nın başlaması üzerine 1914’te kapatılmıştır. Bu arada Kurtuluş Savaşı birliklerine gerekli küçük rütbeli subayları temin etmek için askerî öğrencilere eğitim ve eğitim verilmesi acil bir ihtiyaç olarak ortaya çıkmıştır. Bu nedenle bu ihtiyacı karşılamak için 1 Temmuz 1920'de Ankara’daki ilk subay eğitim ve öğretim tesisi Abidinpaşa Konağı’nda (Sunûf-ı Muhtelife Zabit Namzetleri Talimgâhı) açılmış, bir başka ifadeyle Harp Okulu Kurtuluş Savaşı döneminde Osmanlı’nın diğer birçok devlet kurumu gibi Ankara’ya taşınmıştır. Geçici kurulan bu okuldaki sistem, Alman yedek subay sistemine çok benziyordu. Eğitim, teknik ve taktik personel gözetiminde görev başı eğitimi ve uygulamasına dayanıyordu. Bu kapsamda askerî öğrencilere öncelikle piyade tüfeği ve bireysel askerî teçhizatın nasıl kullanılacağı öğretilmiş, manga ve müteakiben takımlara nasıl emir komuta edileceği uygulamalı öğretilmiştir. Bu çalışmayla geçici olarak hizmet veren Abidinpaşa Konağı hakkındaki tarihsel gerçekleri ortaya koymak, söz konusu yokluk ve yoksulluk döneminde sağladığı faydaları gün yüzüne çıkarmak amaçlamaktadır. Dolayısıyla, bir anlamda “umutsuz zamanlar radikal önlemler gerektirir” özdeyişi kanıtlanmıştır.

Professional Military Education in the Turkish War of Independence

The Ottoman Empire built, trained, organized, led, and sustained her army over a period of more than 600 years, during which had a significant effect on the history of the modern world. It underwent several transformations. In this context, the Mekteb-i Fünûn-ı Harbiyye-i Şâhâne (Turkish Military Academy) was established in 1834 in İstanbul to provide officers for the army, where cadets were given professional military education and training. Unfortunately, the Military Academy was closed in 1914 following the start of World War I. There was an urgent need to train and educate cadets to provide necessary junior officers to the units for the Turkish War of Independence. Therefore, to satisfy this need, the first officer educating and training facility in Ankara was opened in Abidinpaşa Mansion (Sunûf-ı Muhtelife Zabit Namzetleri Talimgâhı) on 1 July 1920, i.e. the Military Academy was moved to Ankara, like most of the Ottoman institutions during Turkish War of Independence. The system is very similar to the German reserve officer system. The education was based upon on-the-job training and application of the technical and tactical staff, so the officer candidates tried to learn how to use infantry rifles and individual soldiers equipment, and later on, they practiced how to command squads, and then platoons. This study aims to put forward and reveal very unknown historical facts about this temporary military facility, and its benefits during times of poverty and lack of resources. Hence, it proves the motto “desperate times call for desperate measures”.

PDF

___

ÁGOSTON Gábor (2011) Military Transformation in the Ottoman Empire and Russia, 1500-1800, Kritika: Explorations in Russian and Eurasian History, v. 12, no. 2, pp. 281-319.
Ahmet Lütfi Efendi (1999) Vakanüvis Ahmed Lütfi Efendi Tarihi, vol. 4-5, Yapı Kredi Bankası Yayınları, İstanbul.
AKGÜL Suat (2011) Ankara Zabit Namzetleri Talimgâhının İlk Mezuniyet Töreni ve ATATÜRK’ün Konuşması, Atatürk Haftası Armağanı, Gnkur, Ankara.
-------------------- (2019) Ankara Zabit Namzetleri Talimgâhı Mezunu Şehitler, 19 Mayıs’ın 100. Yıldönümünde Atatürk ve Türk İstiklâli Uluslararası Sempozyumu Bildiriler Kitabı (Proceedings), pp. 689-705, 15-18 Mayıs 2019, Ankara.
AKSAN Virginia H. (2002) Breaking the Spell of the Baron De Tott: Reframing the Question of Military Reform in the Ottoman Empire, 1760- 1830, The International History Review, v. 24, no. 2, pp. 253-277.
---------------------------- (2013) Ottoman Wars 1700-1870: An Empire Besieged, 2nd Ed. Routledge, New York.
ALPAR İhsan Ali (1976) Kahraman Türk Silahlı Kuvvetlerimizde 55 Yıl 11 Ay, Nilüfer Matbaası, İstanbul.
BEDNAR Anne K. - CUNNINGHAM Donald - DUFFY, Thomas M. - PERRY Jennifer D. (1991) Theory into Practice: How Do We Link? G.J. ANGLIN (Ed.), Instructional Technology: Past, Present, and Future, CO: Libraries Unlimited, Englewood.
BEIN Amit (2006) Politics, Military Conscription, and Religious Education in the Late Ottoman Empire, International Journal of Middle East Studies, v. 38, no. 2, pp. 283-301.
BEYDİLLİ Kemal (1995) Türk Bilim ve Matbaacılık Tarihinde Muühendishane, Muühendishane Matbaası ve Kütüphanesi (1776-1826), Eren Yayıncılık, İstanbul.
BOWMAN Timothy (2009) Officering Kitchener’s Armies: A Case Study of the 36th (Ulster) Division, War in History, v. 16, no. 2, pp. 189-212.
CAPEZZA David (2009) Turkey’s Military is a Catalyst for Reform the Military in Politics, Middle East Quarterly, Summer Issue, pp. 13-23.
ÇILOĞLU İlhan (2002) Asker Yazarlar ve Şairler, Elif Kitabevi, İstanbul.
DAVISON Roderic H. (1963) Reform in the Ottoman Empire, 1856-1876, Princeton, New Jersey.
ERDOĞAN Abdülkerim (2015) Mamak Tarih ve Kültür Atlası, Cilt 2, Mamak Belediyesi Yayınları, Ankara.
ERTMER Peggy A. & NEWBY Timothy J. (1993) Behaviorism, Cognitivism, Constructivism: Comparing Critical Features from an Instructional Design Perspective, Performance Improvement Quarterly, v. 6, no.4, pp. 50-72.
FROMKIN David (2001) A Peace to End All Peace: The Fall of the Ottoman Empire and the Creation of the Modern Middle East, Henry Holt and Company, LLC, New York.
GÜLER Ali (2002) Millî Mücadele’de Kara Harp Okulu: Fotoğraflarla Ankara Abidinpaşa Köşkü Sınıf-I Muhtelife Zabıt Namzetleri Talimgâhı, Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi, v. 53, pp. 423-442.
HANIOĞLU Şükrü (2010) A Brief History of the Late Ottoman Empire, Princeton University Press, New Jersey.
KINROSS Lord (1977) The Ottoman Centuries: The Rise and Fall of the Turkish Empire, Morrow Quill, New York.
LEVY Avigdor (1968) The Military Policy of Sultan Mahmud II, 1808-1839, Unpublished Ph.D. Dissertation, Harvard University, Cambridge.
MACFARLANE Charles (1853) Kismet; or the Doom of Turkey, Thomas Bosworth, London.
NEWLAND Samuel J. (2005) Victories are not Enough: Limitations of the German Way of War, Strategic Studies Institute, US Army War College, Carlisle, Pennsylvania.
ORTAYLI İlber (2005) İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı, İletişim Yayınları, İstanbul.
SHAW Stanford J. (1965) The Nizam-ı Cedid Army under Sultan Selim III 1789-1807, Oriens, v. 18, pp. 168-184.
SPIERS Edward M. (2014) University Officers’ Training Corps and the First World War, Council of Military Education Committees (COMEC) Occasional Paper, no 4.
TONGUÇ Faik (1999) Birinci Dünya Savaşında Bir Yedek Subayın Anıları, İstanbul, T. İş Bankası Yayınları.
TUCK Christopher (2008) All Innovation Leads to Hellfire: Military Reform and the Ottoman Empire in the Eighteenth Century, Journal of Strategic Studies, v. 31, no. 3, pp. 467-502.
UYAR Mesut - ERICKSON Edward J. (2009) A Military History of the Ottomans: From Osman to Atatürk. Santa Barbara, ABC-CLIO, LLC, CA.
WATSON Alexander (2007) Junior Officership in the German Army during the Great War, 1914-1918, War in History, v. 14, no. 4, pp. 428-453.