SÜRDÜRÜLEBİLİR KALKINMA POLİTİKASI AÇISINDAN YENİLENEBİLİR ENERJİ KOOPERATİFÇİLİĞİNE YÖNELİK MALİ TEŞVİKLERİN ÖNEMİ

“Gelecek kuşakların kendi ihtiyaçlarını karşılayabilme imkanından ödün vermeksizin, bugünün ihtiyaçlarını karşılayabilecek kalkınma” olarak tanımlanan ‘sürdürülebilir kalkınma’nın en önemli paydaşlarından biri kooperatiflerdir. Bu çalışmada kooperatifçiliğin rekabetçi güçlerini etkileyen faktörlerin ardından, bu faktörlerden biri olan ‘özel sektör direnci ve sermaye baskısı’ karşısında kooperatiflere yönelik finansman desteği ve vergisel teşviklerin rolünün ve yenilenebilir enerji kooperatifçiliği özelinde bu desteklerin mevcut durumunun ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışma kapsamında gelişmiş ülkelerde ve ülkemizde yenilenebilir enerji kooperatiflerine yönelik mali teşvik mekanizmaları incelenmiş ve sonuç bölümünde konuyla ilgili değerlendirme ve önerilere yer verilmiştir.

THE IMPORTANCE OF FINANCIAL INCENTIVES FOR RENEWABLE ENERGY COOPERATIVES ON THE POLICY OF SUSTAINABLE DEVELOPMENT

The concept of sustainable development was presented first in World Commission on Environment and Development (Brundtland Commission) report in 1987 and defined as “development which meets the needs of current generations without compromising the ability of future generations to meet their own needs”. In this context, adopting economic participation and democratic control as principle, cooperatives have a most important role in sustainable development. To perform this role cooperatives should sustain their entity. In this study we examined the financial incentive mechanisms in renewable energy cooperatives in Turkey and developed countries. Finally, suggestions and criticism about the subject were stated.

PDF

___

5346 sayılı Kanun, (2005). Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanun.
6094 sayılı Kanun, (2010). Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Elektrik Enerjisi Üretimi Amaçlı Kullanımına İlişkin Kanunda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun.
Yılmaz, O., Hotunluoğlu, H. (2015), “Yenilenebilir Enerjiye Yönelik Teşvikler ve Türkiye”, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Yıl: 2, Sayı: 2, s:74-97.
YEKBEL, (2013). Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Belgelendirilmesi ve Desteklenmesine Dair Yönetmelik, 10.10.2017, http://www.mevzuat.gov.tr/ Metin.Aspx? MevzuatKod=7.5.18907&MevzuatIliski= 0&sourceXmlSearch%20%20 =Yenilenebilir%20Enerji%20Kaynakları.
Wilson, M. (2003), “Corporate Sustainability: What is It and Where does It Come from?”, Ivey Business Journal, March/April, s:1-5.
UN. Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future, 15.10.2017, http://www.un-documents.net/wced-ocf.htm
Troya, Enerji Kooperatifleri El Kitabı, Troya Çevre Derneği, 2017, http://www.troyacevre.org/icerik/enerji-kooperatifleri-el-kitabi/
TMKB (2003), Kooperatiflerin Teşvikine ilişkin 193 Sayılı (ILO) Uluslararası Çalışma Örgütü Tavsiye Kararı, Türkiye Koop.Yay. No: 8/7, Ankara.
TKSEP, (2012), Türkiye kooperatifçilik strateji ve eylem planı 2012- 2106.
Şen, S. (2017), “Incentives as a fiscal policy tool in renewable energy production: Experiences of a number of selected European countries and Turkey”, Journal of Life Economics, 4 (1), s:59-76.
Steding, R., Kramer, J. (1996), “Creating a Favourable Climate and Conditions for Cooperative Development in Central and Eastern Europa”, ILO, Geneva.
Rutovitz, J., Atherson, A. (2009), “Energy Sectors Job To 2030: A Global Analysis”, Institute For Sustainable Futures.
REN21, 2017. Renewables 2017 Global Status Report.
REN21, 2015. Renewables 2015 Global Status Report.
Öztürk, D. E., Kalaycı, E. (2010), “Türkiye Enerji Piyasası için Yenilenebilir Enerji Sertifikalarının Değerlendirilmesi”, Türkiye 12. Enerji Kongresi, Dünya Enerji Konseyi Türk Milli Komitesi, 14-16 Kasım, Ankara.
Mülayim, Z.G. (2010), Kooperatifçilik, Yetkin, Ankara.
Munasinghe, M. (2009), Sustainable Development in Practice: Sustainomics Methodology and Applications, Cambridge University Press, New York.
Meadows, D. H., Meadows, D. L., Randers, J., Behrens III, W. (1972), The Limits to Growth: A Report for The Club of Rome’s Project on the Predicament of Mankind, Universe Books, New York.
LEÜY, Lisanssız Elektrik Üretimine Dair Yönetmelik, 2013.
KGM (TC.Gümrük ve Ticaret Bakanlığı Kooperatifçilik Genel Müdürlüğü), (2011), Türkiye kooperatifçilik stratejisi ve eylem planı 2012- 2016.
IRENA (2007), “Renewables for Heating and Cooling”, https://www. iea.org/textbase/npsum/Renewables_Heating_Cooling07SUM.pdf, 10.10.2017.
ILO, (2001), Report V (1), Promotion of cooperatives, Fifth item on the agenda, International Labour Office Geneva, 89th Session. http://www.ilo.org/ public/english/standards/relm/ilc/ilc89/rep-v-1.htm, 15.10.2017.
http://www.ilo.org/dyn/normlex/en/f?p=NORMLEXPUB:12100:0::NO ::P12100_ILO_CODE:R193 , 15.10.2017
ILO, Uluslararası çalışma örgütü, (çevrimiçi),
ICA, (2013), Blueprint for a cooperative decade, International Cooperative Alliance, 2012 International year of cooperatives. https://ica. coop/sites/default/files/media_items/ICA%20Blueprint%20-%20Final%20 version%20issued%207%20Feb%2013.pdf, 15.10.2017.
ICA, Uluslararası Kooperatifler Birliği, (çevrimiçi), http://ica.coop/en/ what-co-operative, 15.10.2017
Hindle, T. (2008), Yönetimde Çığır Açan Fikirler ve Gurular, Çev.Ümit Şensoy, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
Gladwin, T., Kennely J., Krause S.T. (1995), “Shifting Paradigms for Sustainable Development: Implications for Management Theory and Research”, Academy of Management Review, Vol:20, No:4.
ETKB (Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanlığı), (2014), Türkiye Ulusal Yenilenebilir Enerji Eylem Planı, Aralık, 11.
Eser L.Y, Polat S. (2015), “Elektrik üretiminde yenilenebilir enerji kaynaklarının kullanımına yönelik teşvikler: Türkiye ve İskandinav ülkeleri uygulamaları, Gümüşhane Üniversitesi”, SBE Dergisi, 12, s: 201-225.
Ertan, S. (2011), “Türkiye’nin Enerji Politikası Çerçevesinde 29.12.2010 tarihli 6094 Sayılı Yasa Üzerine Değerlendirme”, Emo İzmir Şubesi.
Demir, İ., Emeksiz, C. (2016), “Yenilenebilir Enerji Kaynaklarının Türkiye Potansiyeli ve Kullanımı”, EEB 2016 Elektrik-Elektronik ve Bilgisayar Sempozyumu, 11-13 Mayıs, Tokat.
Çıkın, A., Karacan, A.R. (1994), Genel Kooperatifçilik, E.Ü. Ziraat Fakültesi yay., İzmir.
Brown, P. (2013), “European Union Wind and Solar Electricity Policies: Overview and Considerations”, CRS Repor t for Congress.
Aslani, A., Naaranoja M., ve Wong K. V. (2013), “Strategic Analysis of Diffusion of Renewable Energy in the Nordic Countries”, Renewable and Sustainable Energy Reviews, No.22.
Alkan, A. (2001), “Yirmibirinci Yüzyıl Başında Dünya Kooperatifçiliğinin Gündemi”, Cevat Geray’a Armağan, Mülkiyeliler Birliği Yayınları, No: 25, Ankara, s: 209-229.
Acar, S., Kitson, L., Bridle, R. (2015), “Türkiye’de Kömür ve Yenilenebilir Enerji Teşvikleri, International Instiute for Sustainable Development, GSI (Global Subsidies Initiative) Report.
Abolhosseini, S. ve Hesmati A. (2014), “The Main Support Mechanisms to Finance Renewable Energy Development”, IZA DP, No. 8182, s:1-20.