YAPI KOOPERATİFLERİNDE KURUMSALLAŞMA SÜRECİ: KUYAŞ ÖRNEĞİ

Günümüzde iktisat bilimi “girişimciliği” ve “girişimcileri” üretim sürecinde temel bir üretim faktörü olarak kabul etmeye başlamıştır. Tarihsel olarak, ülkelerin kalkınma politikalarına dayalı olarak girişim kültürünün gelişmesine yönelik faaliyetler piyasa ekonomisinde belirlenen hedeflere ulaşmak amacıyla, önem kazanmaya başlamıştır. Bu konuda Japonya, Güney Kore deneyimleri önemli örnekler olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu ülkeler kalkınma sürecine geç girmiş olsalar bile, girişimcilik kültürünü geliştirerek farklı kurumsal yapılar altında farklı alanlarda ortaklıklar yoluyla bir gelişim sağlamışlardır. Bundan dolayı söz konusu ülkelere ait gelişim süreci “ekipleşmeye dayalı girişimcilik” olarak tanımlanabilir. Bu süreç küreselleşme süreciyle Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde de ortaya çıkmaya başlamıştır. Dışa açık ekonomilerde dışarıdan gelen rekabetten dolayı ölçeklerin büyümesinin gerekliliği farklı alanlarda ya da aynı alanda faaliyet gösteren girişimcilerin bir araya gelerek ülkenin rekabet gücünün artmasına yol açması beklenmektedir. Buradan hareketle bu çalışmada bir olay çalışması olarak bu sürece örnek olan Kuyumcukent Gayrimenkul Yatırımları A.Ş.’nin (KUYAŞ) kurumsal yapısının gelişimi bir örnek olay olarak ele alınmaktadır. Bir örnek olay olarak KUYAŞ’ın Türkiye gibi gelişmekte olan ülkeler açısından sağlamış olduğu bulgular vardır. Bunlardan ilki, sermaye birikiminin hızlanmasına dönük olarak girişimcilerin bir araya getirilmesinin şirketleşme, kurumsallaşma gibi süreçleri sağlıyor olmasıdır. İkincisi ise, şirketlerin iç fonlarının bir tasarruf olarak sermaye birikim sürecine katılmasını sağlamasıdır. Başka bir ifadeyle, ülkenin tasarruflarının artmasını sağlamasıdır. Bu çerçevede bu çalışmada kurumsallaşmanın ve şirketlerde kurum kültürünün gelişmesinin sermaye birikiminin hızlanmasında önemli bir katkı sağlayacağı yönündeki bulgu da ortaya konmaktadır.

GOVERNANCE PROCESS AT BUILDING COOPERATIVES: THE CASE OF KUYAS

Today, economics has begun to regard “entrepreneurship” and “entrepreneurs” as a fundamental factor of production in the production process. Historically, activities aimed at improving enterprise culture based on the development policies of countries have begun to gain importance in order to reach goals targeted in market economies. In this regard, Japan and South Korea experiences are emerging as remarkable examples. Even if these countries have started to go through development process late, they have made progress, improving entrepreneurship culture by way of cooperations in different fields under different corporate structures. Consequently, the improvement process of the countries aforesaid, can be qualified as “entrepreneurship based on team formation”. This process has started to manifest itself in developing countries, in which Turkey ranked, in connection with that of globalization too. In the open economies, in the face of vitality of scale-up with enterprises owing to global competition, it has been expected that entrepreneurs operating in different fields of activity or in the same field, will have joined forces with each other, whereby competitive capacity of the country would be likely to grow stronger. Thus, in this paper the development of corporate structure of Kuyumcukent Gayrimenkul Yatırımları A.S. (KUYAS) being epitomic for that process, has been handled as case study. There is a notion relevant to developing countries, in which Turkey ranked, provided by the case of KUYAS. The first of these, bringing entrepreneurs close together to serve purpose of speeding accumulation of capital up, paves the way for processes such as incorporation and governance. Latter, it ensures participation of company’s internal funds with saving function to capital accumulation process. In other words, it ensures increase of national savings. Within this scope, in this paper it was also put forth that corporate governance and improvement of corporate culture within companies would make a big contribution to accumulation of capital.

PDF

___

Quinn, R. E. and J. Rohrbaugh. (1983). A Spatial Model of Effectiveness Criteria: Towards a Competing Values Approach to Organizational Analysis. Management Science, 29(3), 363-377.
Mülayim, Ziya Gökalp. (2003) “ Kooperatifçilik”, Yetkin yayınları, Ankara.
Mercieca, S., Schaeck, K. And Wolfe S. (2007), Small European Banks: Benefits from Diversification?, Journal of Banking and Finance, 31, pp. 1975-98.
Myers, Isabel B. and Briggs, Katherine C. (1962) “The MyersBriggs Type Indicator”. Princeton, N.J.: Educational Testing Service.
Mitroff, Ian I., and Kilmann, Ralph H. (1975) “Stories Managers Tell: A New Tool for Organizational Problem Solving.” Management Review, , 64, 18–28.
McKenney, James L., and Keen, Peter G. W. (1974) “How Managers’ Minds Work.” Harvard Business Review, May-June 1974, pp. 79–90.
Mason, Robert O., and Mitroff, Ian I. (1973) “A Program of Research in Management.” Management Science, , 19, 475–487.
Masanell ve Ricart (2009), From Strategy to Business Models and to Tactics, Working Paper, 10-036, Harward Business School, http:// www.hbs.edu/faculty/Publication%20Files/10-036.pdf
KUYAŞ, www.kuyaş.com.tr
Kalmi, P (2007), The disappearance of co-operatives from economics textbooks, Cambridge Journal of Economics 2007, 31, pp. 625–47.
Jung, Carl G. (1923).”Psychological Types”. London: Routledge. International Cooperative Alliance (2012), History of the cooperative movement [webpage], Retrieved from http://2012.coop/en/ what-co-op/history-co-operative-movement
Fındıklı Remzi, (1987) “Konut Yılında Konut Kooperatifçiliğine Genel Bir Bakış”, T.K.K. Karınca Dergisi, Ankara.
Deshpande, R. and J. U. Farley. (2004). Organizational Culture, Market Orientation, Innovativeness, and Firm Performance: An International Research Odyssey. International Journal of Research in Marketing, 12(1), 3-22.
Cooke, R. and D. Rousseau. (1988). “Behavioral Norms and Expectations: A Quantitative Approach to the Assessment of Organizational Culture”. Group and Organizational Studies, 13, 245-273.
Cameron Kim S. ve Robert E. Quinn. (2006).” Diagnosing and Changing Organizational Culture- Based on the Competing Values Framework”. The Jossey-Bass Business & Management Series. John Wiley & Sons, Inc.
Al-Khalifa, K. N. and E. M. Aspinwall. (2001). Using the Competing Values Framework to Investigate the Culture of Qatar Industries. Total Quality Management, 12(4), 417-428.