Popülizm: İdeolojisizliğin İdeolojisi ya da İktidar İdeolojisi

Bugün artık temsili demokrasiyle yönetilen uluslarda iktidarı elinde bulunduran parti ve lider kadrosunun dört başı mamur ideolojik öğretilere ihtiyaç duymadığı bellidir. Ne tüm örüntüleriyle liberalizm ne de tüm fraksiyonlarıyla sosyalizm iktidarı elde etmeye ve konsolide etmeye yardımcı olabilirler. Temsili demokrasilerde siyasal iktidarın elde edilmesi için tüm ideolojik öğretilerin yerine popülizmin gücüne dayanmak daha ikna edicidir. Popülizm yazılı bir öğreti olmaması ve kuramsal formülasyonu dışlaması, bu ikisinin yerine de esnek ama güçlü iddialar manzumesiyle iktidarın ideolojisi olarak istihdam edilmektedir.

Populism: Ideology of Non-Ideology or Ideology of Power

It is clear that the party and leader cadres, which now hold power in representative democracy, do not need the proper ideological doctrines. Neither liberalism in all its patterns nor socialism in all its fractions can help to gain and consolidate power. It is more persuasive to rely on the power of populism instead of all ideological doctrines to achieve political power in representative democracies. Populism is not a written doctrine and excludes theoretical formulation, instead, it is employed as the ideology of power, with a range of flexible but powerful claims.

PDF

___

Albertazzi, D., McDonnell, D., (2008). “Introduction: The Sceptre and the Spectre”, içinde Twenty-First Century Populism: The Spectre of Western European Democracy, ed. Danielle Albertazzi ve Duncan McDonnell, Palgrave Macmillan, New York, ss. 1-15.
Albertazzi, D., Mueller, S., (2013). “Populism and Liberal Democracy: Populists in Government in Austria, Italy, Poland and Switzerland”, Government and Opposition, Sayı. 48, No. 3, ss. 343-371.
Anselmi, M., (2018). Populism: An Introduction, tr. Laura Fano Morrisey, Routledge, London ve New York.
Arditi, B., (2005). “Populism as an Internal Periphery of Democratic Politics”, içinde Populism and the Mirror of Democracy, ed. Francisco Panizza, Verso, London ve New York, ss. 72- 99.
Badiou, A., (2016). “Twenty-Four Notes on the Uses of the Word ‘People’”, içinde What is a People?, tr. Jody Gladding, Columbia University Press, New York, ss. 21-31.
Bloch, E., (2013). Umut İlkesi -Cilt 1-, çev. Tanıl Bora, İletişim Yayınları, İstanbul.
Bugaric, B., (2019). “The Two Faces of Populism: Between Authoritarian and Democratic Populism”, German Law Journal, Sayı. 20, ss. 390-400.
Canovan, M., (1981). Populism, Harcourt Brace Jovanovich, New York.
Canovan, M., ( 1984). “‘People’ Politicians and Populism”, Seminars at London School of Economics and Universities of Lancaster and Manchester, ss. 312-327.
De la Torre, C., (2013). “The People, Populism and The Leader’s Semi-Embodied Power”, Rubrica Contemporanea, Sayı. 2, No. 3., ss. 5-20.
De la Torre, C., (2017). “Populism and Democracy: Lessons from Latin America”, Seton Hall Journal of Diplomacy and International Relations, ss. 33-46.
Fassin, E., (2018). Populizm: Büyük Hınç, çev. Gülener Kırnalı, Heretik Yayıncılık, Ankara.
Finhelstein, F., (2019). Faşizmden Popülizme, İletişim Yayınları, İstanbul.
Freeden, M., (2003). Ideology: A Very Short Introduction, Oxford University Press, Oxford.
Ionescu, G., Gellner, E., (1969), “Introduction”, içinde Populism: Its Meanings and National Characteristics, ed. Ghita Ionescu ve Ernest Gellner, The Garden City Press, Hertfordshire.
Judis, J. B., (2016). The Populist Explosion: How the Great Recession Transformed America and European Politics, Columbia Global Reports, New York.
Kalaylıoğlu, M., (2017). “‘İktidarda Popülizm’ veya Tedrici Bir İnşa Süreci Olarak 2002-2010 AKP Dönemi: Bir Çerçeve Denemesi ve Birkaç Temel Önerme”, Mülkiye Dergisi, 41 (1), 67-103.
Kaltwasser, C. R., (2012). “The Ambivalence of Populism: Threat and Corrective for Democaracy”, Democratization, Sayı. 19, No. 2, ss. 184-208.
Kazin (2016). “Trump and American Populism: Old Whine, New Bottles”, Foreign Affairs. erişim (10 Ocak 2018) https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2016-10- 06/trump-and-american-populism.
Krastev, I., (2011). “The Age of Populism: Reflections on the Self-Enmity of Democracy”, European View, Sayı. 10, ss. 11-16.
Laclau, E., (2018). Populist Akıl Üzerine, çev. Nur Betil Çelik, Epos Yayınları, Ankara.
Mouffe, C., (2019). Sol Popülizm, İletişim Yayınları, İstanbul.
Mudde, C., (2004). “The Populist Zeitgeist”, Government and Opposition, Sayı. 39, No. 4, ss. 541-563.
Mudde, C., Kaltwasser, C. R., (2013). “Populism” içinde The Oxford Handbook of Political Ideologies, ed. Michael Freeden, Lyman Tower Sargent ve Marc Stears, Oxford University Press.
Müller, J.W., (2017). Popülizm Nedir?, İletişim Yayınları, İstanbul.
O’Brien, T., (2015). “Populism, Protest and Democracy in the Twenty-First Century”, Contemporary Social Science, Sayı. 10, No. 4, ss. 337-348.
Panizza, F., (2005). “Introduction: Populism and the Mirror of Democracy”, içinde Populism and the Mirror of Democracy, ed. Francisco Panizza, Verso, London ve New York, ss. 1-32.
Rancière, J., (2016). “The Populist That Is Not to Be Found”, içinde What is a People?, tr. Jody Gladding, Columbia University Press, New York, ss. 101-105.
Sieyès, J. E., (2005). Üçüncü Sınıf Nedir?, çev. İsmet Birkan, İmge Kitabevi Yayınları, İstanbul.
Taggart, P., (2000). Populism, Open University Press, Buckingham.
Urbinati, N., (1998). “Democracy and Populism”, Constellations, Sayı. 5, No.1, ss. 110-124.
Urbinati, N., (2013). “The Populist Phenomenon”, Presses de Sciences Po, 51 (3), ss. 137-154.
Žižek, S., (2006). “Against the Populist Temptation” Critical Inquiry, Sayı. 32, No. 3., ss. 551- 574.