Pasif İletişim Tarzının Örgütsel Muhalefete Etkisinde Örgütsel Erdemliliğin Düzenleyici Rolü: Bir Alan Araştırması

Bu çalışma pasif iletişim tarzının örgütsel muhalefete etkisinde, örgütsel erdemliliğin düzenleyici rolünü araştırmak için gerçekleştirilmiştir. Araştırmada lider iletişim tarzı olarak pasif iletişim ile çalışanların işe ve işletmeye dair görüşlerinin ifadesi olan örgütsel muhalefet temel olarak ele alınmıştır. Örgütlerde, gerçekleştirilen iş ve işlemler için muhalefet eden çalışanların varlığı kadar bu çalışanların erdem sahibi olması da önem arz etmektedir. Bu çerçevede beşeri sermayenin verimliliği için, örgütsel muhalefet kültürünün sağlanması, erdemli çalışanların liderler tarafından görüş ve önerilerinin dinlenmesi gerekmektedir. Çalışma kapsamında Türkiye’de faaliyet gösteren dört ve beş yıldızlı otellerde çalışan 851 kişinin katılımı ile anket çalışması gerçekleştirilerek sonuçlar analiz edilmiştir. Yapılan araştırmaya göre pasif iletişim tarzının açık ve gizli muhalefete olan etkisinde örgütsel erdemliliğin düzenleyici rolünün olduğu tespit edilmiştir.

The Regulatory Role Of Organizational Virtuousness In The Light Of The Effect Of Passive Communication Style On Organizational Dissent: A Field Study

This study was carried out to investigate the regulatory role of organizational virtue in the effect of passive communication style on organizational opposition. In the research, passive communication as the leading communication style and organizational opposition, which is the expression of the employees' views about work and management, are mainly considered. It is also important for organizations to have virtue as well as the presence of employees who oppose the work and transactions performed. In this context, for the efficiency of human capital, it is necessary for providing an organizational opposition culture and for listening to the opinions and suggestions of virtuous employees by leaders. In the scope of this study, with the participation of 851 people working in four and five star hotels operating in Turkey performing survey results has been analyzed. According to the research, it is determined that organizational virtue has a regulatory role in the effect of passive communication style on open and hidden opposition.

PDF

___

Akbolat, M., Durmuş, A., & Ünal, Ö. (2017). Örgütsel Derdemliliğin Personel Güçlendirmeye Etkisinde Otantik Liderliğin Aracı Rolü. İşletme Bilimleri Dergisi, 5(2), 71-87. doi: 10.22139/jobs.322557
Ardoğan, R. (2004). Teorik Temeller ve Tarihsel Gerilimler Arasında İslam Kültüründe Siyasal Muhalefet. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 8(2), 171-189.
Aydın, M. A. (2015). Sınıf Öğretmenlerinin Örgütsel Muhalefet, Örgütsel Politika Ve Politik Davranış Algıları Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi. Bolu: Abant İzzet Baysal Üniversitesi.
Bayram, N. (2010). Yapısal Eşitlik Modellemesine Giriş AMOS Uygulamaları. Bursa, Nilüfer: Ezgi Kitabevi.
Cameron, K., Bright, D., & Caza, A. (2004). Exploring the Relationships Between Organizational Virtuousness and Performance. American Behavioral Scientist, 47(6), 766-790. doi:10.1177/0002764203260209
Cherfan, J. J. (2016). Preferred Leadership Communication Styles. Yüksek Lisans Tezi, 27-41. Arkansas, A.B.D.: University of Arkansas.
Croucher, S. M., Zeng, C., & Kassing, J. (2019). Learning to Contradict and Standing Up for the Company: An Exploration of the Relationship Between Organizational Dissent, Oranizational Assimilation, and Organizational Reputation. International Journal of Business Communication, 349-367.
Dağlı, A. (2015). Örgütsel Muhalefet Ölçeğinin Türkçe’ye Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 14(53), 198-218.
Demirtaş, M. (2010). Örgütsel İletişimin Verimlilik ve Etkinliğinde Yararlanılan İletişim Araçları ve Halkla İlişkiler Filmleri Örneği. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 28(1), 411-444.
Doğanay, A. (2018). Lider İletişim Tarzlarının Örgütsel Muhalefete Etkisinde Örgütsel Erdemliliğin Düzenleyici Rolü: Otel İşletmeleri Üzerine Bir Çalışma. İstanbul, Türkiye: T.C. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Dursun, Ö. Ö., & Aydın, C. H. (2011). İletişimci Biçimleri Ölçeğinin Türkçeye Çevirisi, Uyarlanması, Geçerlik ve Güvenirliğinin Sağlanması. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi, 14(1), 284-286.
Erkmen, T., & Esen, E. (2012). Örgütsel Erdemlilik Ölçeğinin Uyarlanması: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. İşletme ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 3(4), 107-121.
Erkuş, A., & Günlü, E. (2009). İletişim Tarzının ve Sözsüz İletişim Düzeyinin Çalışanların İş Performansına Etkisi: Beş Yıldızlı Otel İşletmelerinde Bir Araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 20(1), 7-24.
Eroğlu, E. (2011). İletişimci Liderlik Yöneticilerin İletişimci Biçimleri Üzerine Bir Araştırma. Konya: Literatürk Academia.
Garner, J. T. (2013). Dissenters, Managers, and Coworkers: The Process of Co-Constructing Organizational Dissent and Dissent Effectiveness. Management Communication Quarterly, 27(3), 373-395. doi:10.1177/0893318913488946
Gorden, W., Infante, D. A., & Graham, E. E. (1988). Corporate Conditions Conducive To Employee Voice: A Subordinate Perspective. Employee Responsibilities and Rights Journal, 1(2), 101-111. doi:10.1007/BF01385039
Kassing, J. W. (1997). Articulating, Antagonizing And Displacing: A Model Of Employee Dissent. Communication Studies, 48(4), 311-332. doi:10.1080/10510979709368510
Kassing, J. W. (2000). Investigating The Relationship Between Superior‐Subordinate Relationship Quality And Employee Dissent. Communication Research Reports, 17(1), 58- 69.
Marcel, M. (2018). The Evolution and challenges of the concept of organizatonal virtuousness in Positive Organizational Scholarship. J. Bus. Ethics, 245-264.
Nikandrou, T. &. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating. Journal of Business Ethics.
Nikandrou, T. &. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics.
Nikandrou, T. &. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics.
Nikandrou, T. &. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics.
Norton, R. (1983). Communicator Style: Theory, Application, And Measures. Beverly Hills: Sage, 14(2), 249-252. doi: https://doi.org/10.1017/S0047404500011180
Norton, R. W. (1978). Foundation Of A Communicator Style Construct. Human Communication Research, 4(2), 99-112. doi:10.1111/j.1468-2958.1978.tb00600.x
Ötken, A. B., & Cenkçi, T. (2013). Beş Faktör Kişilik Modeli ve Örgütsel Muhalefet Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Öneri, 10(39), 41-51.
Şahin, F., & Gürbüz, S. (2014). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri. İstanbul, Şişli: Seçkin Yayıncılık.
Tsachouridi&Nikandrou. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics.
Tsachouridi&Nikandrou. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics.
Tsachouridi, I. &. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating. Journal of Business Ethics.
Tsachouridi, I., & Nikandrou, I. (2019). The Role of Prosocial Motives and Social Exchange in Mediating the Relationship Between Organizational Virtuousness’ Perceptions and Employee Outcomes. Journal of Business Ethics, 1-17.
Ural, A., & Kılıç, İ. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS İle Veri Analizi. Ankara, Çankaya: Detay Yayıncılık.
Zaini, R. M., Elmes, M. B., Pavlov, O. V., & Saeed, K. (2019). Organizational Dissent Dynamics in Universities: Simulations With a System Dynamics Model. Management Communication Quarterly, 419-450.