Sezai Karakoç, İkinci Yeni akımına uygun olarak yazdığı imgeli şiir tarzıyla ön plana çıkar. Şiirlerinin kapalı olması onun düşünce dünyasına girmeyi zorlaştırır, bu nedenle onun şiirini anlayabilecek bir yorum tarzına ihtiyaç vardır. Hermeneutik, Karakoç’un şiirlerini anlayabilmek için kullanılabilecek bir yorum tarzıdır. Hermeneutik esasen dînî bir metnin veya hukuki bir metnin yorumlanması iken burada coşku ve heyecanı dile getiren sanatsal bir metnin yorumunda kullanılacaktır. Bu şiir; sanat, dil, din, devlet, siyaset, tarih ve felsefe gibi çok değişik yönlerden ele alınacaktır. Bu bakış açıları Karakoç’un düşünce dünyasının bazı yönleridir ve bu şiirde de kendini fazlasıyla göstermektedir. Karakoç’un dili eski ve yeni şiirin konularını aynı potada eriten yeni ve üst bir dildir. İmgeli kullanım bu dilin üst yönünü oluşturur. Telmihlerle yapılan göndermeler bizi İslam tarihinin peygamber kıssalarına götürür. Gül, bülbül, Leyla, Belkıs, bengisu gibi kavramlar şiirimizde terk edilmeye yüz tutmuşken onun günümüz şiirlerinde hayat bulur. Batı toplumlarının etkisinde kalarak yozlaşan doğu medeniyetinin yeniden dirilişi onun şiirlerinin temel konusudur. Wilhelm Dilthey, “Kişiler birbirlerini anlamak zorundadırlar. Biri diğerinin ne istediğini bilmelidir. Anlamanın ilkel formları öncelikle bu yolla oluşur.”1 der. “Sürgün Ülkeden Başkentler Başkentine” şiiri onun düşüncesine ulaşılabilecek şiirlerden biridir. Hermeneutik yöntemiyle şairin diğer şiirleri de incelenerek onun düşünce dünyasının derinlerine inilmeye çalışılacaktır.

Sezai Karakoç takes over with his imagist poetry style which is appropriate for Second New movement. The obscureness of his poems makes hard to enter his world of idea, for this reason there is need for a comment style to understand his poetry. Hermeneutic is a comment style that can be used to understand Karakoç’s poems. Basically, being an explication of religious or judicial text, hermeneutic will be used at the comment of an artistic that express enthusiasm and excitement. This poem; will be taken up with different ways as art, language, religion, government, politics, history and philosophy. These point of wievs are some of the ways of Karakoç’s idea world and they are clearly evident also in this poem. Karakoç’s language is a new and upper language that dissolves the old and new poem’s subjects in the same hoop. Imagist usage composes the upper side of that language. The references made with recalls take us to the prophets’ anectodes of Islamic history. The concepts as rose, nightingale, Leyla, Belkıs and water of life quicken in his nowadays poems altough they were tend to be forsaken in our poetry. The newborn of the eastern civilisation which was degenerated through the effect of western civilisations, is the basic subject of his poems. Wilhelm Dilthey says that: “People have to understand each other. One should know what the other wants. The primitive forms of understanding primarily happens in that way.”2 “From The Exile Country To The Capital Of Capitals’’ is one of the poems can be used to reach his idea. Due to the researches to the other poems of the poet’s with the hermeneutic method, it will be studied to enter his whole world of idea.