PISA SONUÇLARI AÇISINDAN ÜLKELERİN EĞİTİMLİ OLMAYAN NÜFUS YAPISININ ANALİZİ: ULUSLARARASI BİR PERSPEKTİF

Eğitim, bir ülkenin ekonomik yönden gelişmesinde ve kalkınmasında olduğu kadar uluslararası alanda sürdürülebilir bir rekabet gücü oluşturmasında önemli bir etkendir. Birçok ülkedeki çalışmalar, özelde eğitimin ve genelde insan sermayesini geliştirmenin ülkenin büyüme oranlarının ve kişi başına gelir düzeyindeki değişmelerin desteklemektedir. Bu nedenle her ülkenin eğitime gereken yatırımı yapması, eğitimde kaliteyi sağlaması ve eğitim sorunlarının farkında olması önem taşımaktadır. Okul dışında kalan çocuklar ve okuryazar olmayan genç ve yetişkin nüfus, gelişmekte olan birçok ülke için önemli eğitim sorunlarını oluşturmaktadır. Kaldı ki toplumun eğitim düzeyi kalkınmayı olduğu kadar, eğitim alanında yapılan uluslararası sınavlardaki başarıyı da etkilemektedir. Bu çerçevede, okul dışında kalan çocuk nüfusu ve okuryazar olmayan genç ve yetişkin nüfus yapısının eğitime ilişkin uluslararası politika belgelerinde yer alan önemli göstergeler olduğu görülmektedir. Bu araştırmada, Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı olan PISA (Programme for International Student Assessment) sonuçları açısından ülkelerin eğitimli olmayan çocuk, genç ve yetişkin nüfus yapısının karşılaştırmalı olarak analiz edilmesi amaçlanmaktadır. Araştırmada kullanılan yöntem, doküman incelemesidir. Araştırma evrenini, PISA (2009) sınavına katılan 34'ü OECD üyesi olmak üzere 65 ülke oluşturmaktadır. Örneklemi, PISA sonuçlarında en yüksek (10) ve en düşük (10) başarı gösteren toplam 20 ülke oluşturmaktadır. Araştırmada, en son verilere ulaşılmak istendiğinden ilgili veriler OECD (2012), PISA (2009) ve UIS (2011) istatistiklerinden elde edilmiştir. Bu araştırmada kullanılan dokümanlar, resmi istatistiklerden elde edildiği için verilerin geçerliliğinin ve güvenirliliğinin yüksek olduğu söylenebilir. Sonuç olarak PISA sonuçlarında en yüksek başarı gösteren ülkelerde, ilköğretim ve ortaöğretim kademesinde okul dışında kalan çocuk nüfusu daha düşüktür. Başarılı ülkelerin okuryazar olmayan genç ve yetişkin nüfusu başarısı düşük ülkelere göre daha azdır

AN ANALYSIS OF COUNTRIES’ UNEDUCATED POPULATION IN TERMS OF PISA RESULTS: AN INTERNATIONAL PERSPECTIVE

Education is an important factor in a country’s having a sustainable international competition power as well as in that country’s economic expansion and development. Research studies conducted in several countries support the fact that education in specific and developing the human capital in general are significant factors in accounting for the changes in countries’ expansion rates and in income per person. Therefore, it is important that each country should invest in education, attain quality in education, and be aware of educational problems. Children remaining out of the school, and illiterate young and adult population are the important educational problems for many developing countries. Besides, the educational level of society influences the achievement in international examinations in the field of education as well as the development of that country. Hence, it is evident that children out of the school, and illiterate young and adult population are the important indicators included in international policy documents. This study aims at analysing countries’ uneducated children, young and adult population comparatively in terms of PISA (Programme for International Student Assessment) results. To do this, the research employs the method of document analysis. The research population was composed of 65 countries 34 of which were OECD members taking part in PISA (2009) examination. The research sample was composed of 20 countries, 10 of which attained the highest and 10 of which attained the lowest achievement in PISA. The research data come from such institutes as OECD (2012), PISA (2009), and UIS (2011) since access to the latest statistical data is required. Owing to the fact that the documents used in this research came from official statistics, the data may be said to have high validity and reliability. In consequence, the population of children remaining out of the school at the primary and secondary education stages is lower in counties having the highest achievement in PISA. Furthermore, the population of illiterate youth and adults is also lower in countries with high achievement in PISA than in countries with low achievement

PDF

___

ACAR, T. (2012). Türkiye’nin PISA 2009 Sonuçlarına Göre OECD’ye Üye ve Aday Ülkeler Arasındaki Yeri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(4), 2561-2572.
ALTUN, A. (2005). Gelişen Teknolojiler ve Yeni Okuryazarlıklar. Ankara: Anı Yayınları.
ANIL, D. (2009). Uluslararası Öğrenci Başarılarını Değerlendirme Programı (PISA)’nda Türkiye’deki Öğrencilerin Fen Bilimleri Başarılarını Etkileyen Faktörler. Eğitim ve Bilim, 34(152),87-100.
AŞICI, M. (2009). Kişisel ve Sosyal Bir Değer Olarak Okuryazarlık. Değerler Eğitimi Dergisi, 7(17), 9-26.
AŞKAR, P. ve Olkun, S. (2005). PISA 2003 Sonuçları Açısından Okullarda Bilgi ve İletişim Teknolojileri Kullanımı. Eğitim Araştırmaları, 19, 15-34.
AYDIN, A., ERDAĞ, Ç. ve TAŞ, N. (2011). 2003–2006 PISA Okuma Becerileri Sonuçlarının Karşılaştırmalı Olarak Değerlendirilmesi: En Başarılı Beş Ülke ve Türkiye. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11, 665-673.
AYDIN, A.,SARIER, Y. ve UYSAL, Ş. (2012). Sosyoekonomik ve Sosyokültürel Değişkenler Açısından PISA Sonuçlarının Karşılaştırılması. Eğitim ve Bilim, 37(164), 20-30.
BALCI, A. (2011). Eğitim Yönetiminin Değişen Bağlamı ve Eğitim Yönetimi Programlarına Etkisi. Eğitim ve Bilim, 36(162), 196-208.
BERBEROĞLU, G. ve KALENDER, İ. (2005). Öğrenci Başarısının Yıllara, Okul Türlerine, Bölgelere Göre İncelenmesi: ÖSS ve PISA Analizi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 4(7), 21-35.
BİSHOP, R., BERRYMAN, M., WEARMOUTH, J., PETER, M. ve CLAPHAM, S. (2012). Professional Development, Changes in Teacher Pratice and Improvements in Indigenous Students’ Educational Performance: A Case Study from New Zealand. Teaching and Teacher Education, 28, 694-705.
CAMPBELL, L. A. (2003). As Strong As The Weakest Link: Urban High School Dropout. The High School Journal, 82(2), 16-24.
CASTLES, S. (2004). Migration, Citizenship, and Education. Diversity and Citizenship Education.,(Edt: J. A. BANKS), (s.17-48), San Francisco: Jossey-Bass.
CHRİSTENSON, S. L.ve THURLOW, M. L.(2004).School Dropouts: Prevention Considerations, Interventions and Challenges. Current Directions in Psychological Science, 13, 36-39.
COHEN, J. E. (2008). Make Secondary Education Universal. Nature, 456, 572-573.
ÇAPAR, B. ve GÜRDAL, O. (2001). Kütüphanecilik Bölümü Öğrencilerinin Okuryazarlık Durumu Üzerine Bir Araştırma. Türk Kütüphaneciliği, 15(4), 407-418.
ÇOBANOĞLU, R. ve KASAPOĞLU, K. (2010). PISA’da Fin Başarısının Nedenleri ve Nasılları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 121-131.
DEKKERS, H. ve CLAASSEN, A. (2001). Dropouts-Disadvantaged By Definition? A Study of The Perspective of Early School Leaver. Studies in Educational Evaluation, 27, 341-354.
DEMİR, İ. ve KILIÇ, S. (2010). Using PISA 2003, Examining The Factors Affecting Students’ Mathematics Achievement. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 44-54.
DUMAN, A. (2010). Female Education Inequality in Turkey: Factors Affecting Girls’Schooling Decisions. International Journal of Education Economics and Development, 1(3), 243– 258.
DÜNYA BANKASI. (2010). Türkiye: Gelecek Nesillerİçin Fırsatların Çoğaltılması. Yaşam Fırsatları (Rapor No: 48627-TR). http://siteresources.worldbank.org. Erişim Tarihi: 06.10.2010.
ERG (EĞİTİM REFORMU GİRİŞİMİ) (2011). PISA 2009 Sonuçlarına İlişkin Değerlendirme. İstanbul. http://www.erg.sabanciuniv.edu.tr Erişim Tarihi: 05.02.2012.
GRAEFF-MARTİNS, A. S., OSWALD, S., COMASSETTO, J. O., KİELİNG, C.,GONCALVES, R. R. ve ROHDE, L. A. (2006). A Package of Intervention to Reduce School Dropout in Public Schools in A Developing Country. European Child and Adolescent Psychiatry, 15(8), 442-449.
GREK, S. (2009). Governing By Numbers: The Pisa Effect in Europe. Journal of Education Policy, 24(1), 23-37.
GÜMÜŞ, S. ve GÜMÜŞ, E. (2013). Türkiye’de “Haydi Kızlar Okula” Kampanyası Yardımı ile İlköğretimde Cinsiyet Eşitliğinin Sağlanması. Eğitim ve Bilim, 38(167), 17-26.
GÜNEŞ, F. (1997). Okuma–Yazma Öğretimi ve Beyin Teknolojisi. Ankara: Ocak Yayınları.
HİCKS, N. L. (1994). Eğitim ve Ekonomik Büyüme. Eğitim Ekonomisi Seçilmiş Yazılar, (Çev: KAVAK, Y. ve BURGAZ, B.). Ankara: Pegem Yayıncılık.
HOŞGÖRÜR, V. ve GEZGİN, G. (2005). Ekonomik ve Sosyal Kalkınmada Eğitim. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Elektronik Eğitim Fakültesi Dergisi, II(II). http://efdergi.yyu.edu.tr Erişim Tarihi: 22.12.2012.