OKUL MÜDÜRLERİNİN MÜZAKERE BECERİLERİNE İLİŞKİN BİR ANALİZ

Okullar, örgütsel çatışmaların kaçınılmaz olarak yaşandığı örgütlerden yararlanılan yöntemlerden biri de müzakeredir. Bu bağlamda okul müdürlerinin müzakere becerileri büyük önem taşımaktadır. Bu araştırmanın amacı, okul müdürlerinin müzakere becerilerine ilişkin bir analiz yapmaktır. Araştırmanın evreni, 2012-2013 öğretim yılında Şanlıurfa ilinin Siverek ilçesindeki ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan 2323 öğretmenden oluşmaktadır. Araştırmanın örneklemini ise tabakalı örnekleme yöntemiyle belirlenen 151 ilkokul, 141 ortaokul ve 72 lise öğretmeni olmak üzere toplam 364 öğretmen oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında, araştırmacılar tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu ve Özgan, Çelik ve Bozbayındır tarafından geliştirilen Müzakere Becerileri Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizi için betimsel istatistiklerden aritmetik ortalama ve standart sapma, parametrik analiz tekniklerinden t testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Tek yönlü varyans analizinde ortaya çıkan farkın anlamlı bulunduğu durumlarda Scheffe testi uygulanmıştır. Anlamlı çıkan farkın etki büyüklüğünü belirlemek için t testinde d değeri, tek yönlü varyans analizinde eta-kare değeri incelenmiştir. Sonuçlar, okul müdürlerinin müzakere becerilerinin hem genel toplamda hem de Güven Ortamı Oluşturma ve Çözümden Yana Olma boyutlarında orta düzeyde olduğunu göstermektedir. Okul müdürlerinin müzakere becerilerine ilişkin öğretmen görüşleri arasındaki fark; cinsiyet, görev yapılan okuldaki öğretmen sayısı, okulda karar alınırken öğretmenlerin görüşlerine başvurulup başvurulmaması ve okul müdürünün başat yönetim stili değişkenleri açısından tüm boyutlarda, kıdem değişkeni açısından ise sadece Çözümden Yana Olma boyutunda anlamlı bulunmuştur. Bu sonuç, bu değişkenlerin okul müdürlerinin müzakere becerilerini etkilediğini göstermektedir

ANALYSIS OF NEGOTIATION SKILLS OF SCHOOL PRINCIPALS

Schools are among the organizations that experience organizational conflict inevitably. Negotiation is one of the techniques that are used in conflict solution and management. Accordingly, negotiation skills of school principals are highly important. The purpose of the study is to analyze negotiation skills of school principals. The target population consists of 2323 teachers working at primary, secondary and high schools in Siverek, Şanlıurfa in the 2012-2013 academic year. The research sampling comprises a total of 364 participants: 151 primary, 141 secondary and 72 high school teachers that were chosen by the stratified sampling method. Personal Information Form, prepared by the researchers, and Negotiation Skills Scale, developed by Özgan, Çelik, and Bozbayındır, were used for data collection. Descriptive statistics such as arithmetic mean and standard deviation and such parametric techniques as t test and one-way ANOVA were used for data analysis. Scheffe test was carried out if the difference was found significant in one-way ANOVA. Eta-squared value in one-way ANOVA and d value in t test were examined to determine the effect size of the difference that was found significant. Results show that the negotiation skills of school principals are of average level in both grand total and Creating Reliance Environment and Defending Solution dimensions. The difference among teachers’ opinions on the negotiation skills of school principals was found significant in all dimensions of Negotiation Skills Scale for such variables as gender, number of teachers at school, asking teachers’ opinions while making decision in school and school principal’s dominant management style. However, it was significant for the seniority variable in the dimension of Defending Solution only. This result indicates that these variables affect the negotiation skills of school principals

PDF

___

AYDIN, M. (2000). Eğitim yönetimi (6. baskı). Ankara: Hatiboğlu Yayınevi.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., Çokluk, Ö. ve Köklü, N. (2011). Sosyal bilimler için istatistik (9. baskı). Ankara: Pegem Akademi.
CAN, A. (2013). SPSS ile bilimsel araştırma sürecinde nicel veri analizi. Ankara: Pegem Akademi.
CARREL, M. R. & Heavrin, C. (2004). The everyday negotiator: 50 practical tactics for work and life. Amherst, MA: HRD Press, Inc.
COHEN, S. (2002). Negotiating skills for managers. New York, NY: McGraw-Hill Companies, Inc.
DEMİRPOLAT, M. (2008). Müzakere ve müzakere teknikleri: Orta kademe yöneticilerin müzakere stilleri üzerine bir araştırma. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
DOLAN, J. P. (2006). Smart negotiating: It’s a done deal. Canada: Entrepreneur Press.
EKİNCİ, A., Bindak, R. ve Yıldırım, M. C.(2009). İlköğretim okulu yöneticilerinin öğretmenlerin mesleki sorunlarına empatik yaklaşımlarının ikili karşılaştırmalar metodu ile incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (3), 759-776.
ERKUŞ, A. (2009). Çalışanların müzakere etiği algılamaları ve müzakere sürecindeki davranışlarına etkileri. Celal Bayar Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi: Yönetim ve Ekonomi, 16 (1), 1-22.
ERKUŞ, A. ve Tabak, A. (2008). İş yaşamında müzakereler: Kamu ve özel sektör çalışanlarıyla ilgili karşılaştırmalı bir araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20, 397-418.
EVANS, E. (1998). Mastering negotiations. London: Thorogood.
FELLS, R. (2009). Effective negotiation: From research to results. Port Melbourne, Vic.: Cambridge University Press.
GHAMRAWI, N. (2011). Trust me: Your school can be better – a message from teachers to principals. Educational Management Administration & Leadership, 39 (3), 333–348.
HOFFMAN, B. (1990). Conflict, power, and persuasion: Negotiating effectively. North York, Ontario: Captus Press Inc.
HOY, W. K. ve Miskel, C. G. (2010). Eğitim yönetimi: Teori, araştırma ve uygulama. (Çev. Ed. S. Turan). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. (Orijinal çalışmanın yayın tarihi 2007)
JOHNSON, D. W., Johnson, R., Dudley, B., & Acikgoz, K. (1994). Effects of conflict resolution training on elementary school students. The Journal of Social Psychology. 134 (6), 803- 817.
KARİP, E. (2000). Çatışma yönetimi (2. baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
KENNEDY, G. (2004). Essential negotiation. London: Profile Books.
KIZILGÖL, Ö. (2012). Denetim uygulamalarında müzakere kavramı ve denetçi ile müşteri firma yönetimi arasındaki müzakere süreci. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 17 (10), 71-91.
LUECKE, R. A. (2010). Best practice workplace negotiations [electronic resource]. United States of America: American Management Association.
LUECKE, R. A. & Patterson, J. G. (2008). How to become a better negotiator (2nd ed.). New York, NY: American Management Association.
MALIK, K. B., Khan, U. A., Hussain, L., Noor, A., & Rehman, A. (2011). Teachers perceptions of principals’ effectiveness in higher secondary schools of Punjab. Interdisciplinary Journal of Contemporary Research in Business, 3 (4), 344-348.
MCCONNON, S. & McConnon, M. (2008). Conflict management in the workplace (3rd ed.). Oxford: How To Books.
MOORE, C. W. & Woodrow, P. J. (2010). Handbook of global and multicultural negotiation. San Francisco: Jossey-Bass A Wiley Imprint.
MUSA, F., Mansor, A. Z., Mufti, N., Abdullah, N. A., & Kasim, F. D. (2012). Negotiation skills: Teachers’ feedback as input strategy. Procedia: Social and Behavioral Sciences, 59 (1), 221-226.
NADLER, J., Leigh, T., & Boven, L. V. (2003). Learning negotiation skills: Four models of knowledge creation and transfer. Management Science, 49 (4), 529-540.
ÖZDEMİR, A. A. (2012). Çatışma yönetiminde müzakere süreci. E. Ceyhan (Ed.), Çatışma ve stres yönetimi-I (s.68-88). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
ÖZGAN, H., Çelik, Ç. ve Bozbayındır, F. (2010). İlköğretim okulu müdürlerinin müzakere becerilerinin incelenmesi. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 5 (I-II), 95-103
ÖZGAN, H., Çelik, Ç. ve Bozbayındır, F. (2011). Müzakere becerileri ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 10 (36), 65-76.
RAHIM, M. A. (2002). Toward a theory of managing organizational conflict. The International Journal of Conflict Management, 13 (3), 206-235.
SIĞRI, Ü., Şişman, F. A. ve Gemlik, H. N. (2010). Çalışanların kişilik özellikleri ile müzakerecilik yetenekleri arasındaki ilişkinin analizi. International Journal of Economic and Administrative Studies, 3 (5), 101-121.
SOYSAL, A. ve Yalçın, Y. (2013). Örgütlerde farklılıkların yönetiminde yeni bir yaklaşım: Müzakereci kişilik. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 3 (1), 27-41
STEINEL, W., Abele, A. E., & De Dreu, C. K. W. (2007). Effects of experience and advice on process and performance in negotiations. Group Processes & Intergroup Relations, 10 (4), 533-550.
STOKKE, R. A. (2011). An investigation of culture and creativity on negotiation (Master’s thesis). Retrieved from http://eprints.qut.edu.au/50660/1/Raymond_Stokke_Thesis.pdf
THOMAS, K. W. (1992). Conflict and conflict management: Reflections and update. Journal of Organizational Behavior, 13 (3), 265-274
THOMPSON, L. (1990). The influence of experience on negotiation performance. Journal of Experimental Social Psychology, 26 (6), 528-544.
UÇAN, Y. M. (2008). Müzakere yönetimi ve bir model denemesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
YAZICIOĞLU, Y. ve Erdoğan, S. (2004). SPSS uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.