One Artist, Two Minbars: Reflections on the Minbars of Manisa Ulu Mosque (1376) and Bursa UluMosque (1399)

Two of the principalities that emerged in different political and social environments are the Ottomans (1299-1923) and Sarukhanids (1300-1410). Although these two principalities sometimes form alliances, they are in constant competition with each other. This mode of rivalry has affected the artist choices of the sultans as well as the construction activities. Moreover, the artist preferences of the patrons were accepted as a display of power and a means of self-expression. For this reason, it is significant that Bayezid I had the minbar built by the same artist 23 years after İshak Çelebi's, even though their power and balance of power were different. The name of this Antep origin artist is “amel-i el Hac Muhammed bin Abd-ul Aziz ibn-ül-Daki el- Ayintabi”. When we compare the quality, monumentality and craftsmanship of these two minbars which are present in the mosques which were built under the patronage of İshak Çelebi (1359?-1388) and Bayezid I (1389-1402) it is possible to question the power of the aforementioned rulers of the era. As it is known, minbars symbolize the most political side of mosques because of the khutba being read on them. If this building is a sultan's mosque located in the center of the capital, as in the case of Bursa Ulu and Manisa Ulu Mosques, the political aspect of the minbar turns into an "image". For this reason, the monumentality and fine workmanship of the minbars are very important. In addition to monumentality and fine workmanship, another important data on these minbars that refers to the "image" are patrons inscriptions. In addition to the minbars, the architectural elements of the mosques (such as the plan scheme, material-technical features, facade designs and monumentality) reflect the features that will document the strong political personality of the period. For this reason, our aim is to try to read the historical and political structure of the period by examining the reflection of power on architecture through these two minbars.

PDF

___

Acun, H. (1999). Manisa’da Türk devri yapıları. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Akın, H. (1989). Aydın oğulları tarihi hakkında bir araştırma. Pulhan Matbaası.
Ayverdi, E. Hakkı. (1989) İstanbul mi’mari çağının menşei. Osmanlı mi’marisinin ilk devri. 630- 805 (1230-1402), İstanbul Fetih Cemiyeti Yayınları.
Bayrakal, S. (2008). Erken dönem Osmanlı minberleri. Gökkubbe Yayınları.
Bozkurt, N. (2001). Kakmacılık. İslam ansiklopedisi. c. 24, Türkiye Diyanet Vakfı. 216-219.
Durukan, A. (2001). Anadolu Selçuklu dönemi kaynakları çerçevesinde baniler. Sanat tarihi defterleri 5, 43-132.
Durukan, A. (2006). Baniler, Anadolu Selçukluları ve beylikler dönemi uygarlığı, mimarlık ve sanat. 2, A. U. Peker ve K. Bilici (Ed.), T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları. 137-171.
Emecen, F. (2000). Osmanlı’nın batı Anadolu Türkmen beylikleri fetih siyaseti: Saruhan Beyliği.
Osmanlı Beyliği (1300-1389), E.A. Zachariadou (Ed.), G.Ç. Güven-İ. Yerguz-T. Altınova (Çev), Türk Tarih Vakfı Yayınları. 34-40.
Emecen, F. (2006). Tarih içinde Manisa. Manisa Belediyesi Kültür Yayınları.
Eravcı, M., Korkmaz, M. (1999.). Saruhanoğulları ve Osmanlı klasik döneminde Manisa’da yaşayan kültürel izler. (Ed. Mehmet Çelik), Manisa Valiliği.
Evliya Çelebi. (1999). Evliya Çelebi seyahatnamesi, Topkapı Sarayı Bağdat 304 yazmasının transkripsiyonu-dizini. (Hazırlayan Z. Kurşun, S. A. Kahraman, Y. Dağlı), 2. Kitap, Yapı Kredi Yayınları.
Gündüz, S. (2010 ). Kitabelere taşınan imgeler: Anadolu Selçuklu-Osmanlı Beyliği örnekleri. XIII. Ortaçağ – Türk dönemi kazıları ve sanat tarihi sempozyumu bildirileri 14-16 Ekim 2009,
Pamukkale Üniversitesi, Fen-Edebiyat Fakültesi Sanat Tarihi Bölümü Yayınları. 325-332. Gündüz, S. (2011). Önemli bir siyasi kimlik ve sanatsal kişilik olarak I. Mehmed (1413-1421) ve eserleri. Türkiyat araştırmaları dergisi, 14, 149-172.
Gündüz Küskü, S. (2014). Osmanlı Beyliği mimarisinde Anadolu Selçuklu geleneği. Türk Tarih Kurumu Basımevi.
Gündüz Küskü, S. (2017). Saruhanlı Beyliği dönemi Manisa kent kurgusu üzerine düşünceler. Artsanat, 8, 199-218.
Gündüz Küskü, S. (2017). Bursa kale kentindeki ilk Osmanlı yapıları ve imgesel çözümlemeleri. Osmanlı dünyasında kültürel karşılaşmalar ve sanatsal yansımaları: Prof. Dr. Filiz
Yenişehirlioğlu’na armağan, (Haz. A. P. Şahin Tekinalp, M. F. Müderrisoğlu, Ü. Araç), Hacettepe Üniversitesi Hastaneleri Basımevi. 131-136.
İnalcık, H (2003). Osmanlı İmparatorluğu klasik çağ (1300-1600). (Çev. R. Sezer), Yapı Kredi Yayınları.
İrteş, S. (2009). Ulu Cami’nin son onarımı 2006-2009. Bursa’nın kalbi Ulucami. (Ed. M. Kara, B. Kemikli), Bursa İl Özel İdaresi. 145-163.
Kafadar, C. (2010). İki cihan aresinde, Osmanlı Devletinin kuruluşu. (Çev. Ceren Çıkın), (Haz. Mehmed Öz), Birleşik Yayınevi.
Karamağaralı, H. (1955). Anadolu’da beylikler devri minberleri. (Yayımlanmamış doktora tezi) Ankara Üniversitesi, İlahiyat Fakültesi