OKUL ÖNCESİ ORTAMINDA SIFAT FİİL KULLANIMININ İNCELENMESİ

Herhangi bir dilde belli başlı gramer sistemlerini edinmek diğer dillere nazaran zor olabilir. Şekil ve edinim zamanı dilden dile farklılık gösterebilen ilgi cümlecikleri böylesine yapılar arasındadır. Buradan hareketle, ilgi cümlecikleri anadili eğitiminde araştırmacılar açısından ilgi çekici olmuştur. Chomsky (1986) tüm doğal insan dillerinin evrensel özelliklere sahipken, dillere özgü belirli parametrelerin de mevcut olduğunu belirtir. Demirci (2010) bu prensip ve kuralların Chomsky'nin üretici dilbilgisi teorisinde var olan derin ve yüzey yapı arasındaki ayrımın temelini oluşturduğunu ileri sürer. Bu parametrelerden biri, Türkçede fiili takip eden eklerle belirtilen ilgi cümlecikleridir. Örneğin, "an / en" - "dık / dik" bu eklerden bazılarıdır. Slobin (1982) Türk çocuklarının ilgi cümleciklerini İngiliz akranlarına göre daha geç edindiğini dile getirmektedir. Tüm insan dillerinin derin bir yapıdan gelmesine rağmen, parametreler açısından edinimdeki zamansal farklılıklar merak konusudur. Bu bağlamda, okul öncesinde eğitim gören çocukların resimli kitapları öykülemesine dayalı olarak, bu çalışma 4 ve 5 yaş çocukları arasında ilgi cümleciklerinin kullanımı bakımından farklılıkları incelemeyi amaçlamaktadır. Veriler çocukların öğretmenleri ile işbirliği yapılarak elde edilmiş ve kayıt edilmiştir. Çalışma, nesnel ilgi cümleciklerine yer vermeksizin, yaşı daha büyük olan çocukların öznel ilgi cümleciklerini daha karmaşık yapılar ile kullandıklarını ortaya koymaktadır

AN ANALYSIS OF VERBAL ADJECTIVE USE IN PRE-SCHOOL CONTEXT

A certain set of grammar systems in a particular language could be difficult to acquire with respect to other languages. One such system, relative clauses are among the frequently investigated grammatical constructs whose form and acquisition time could vary from one language to the other. Arising from this, it has been one of the hot issues on the part of the researchers in first language acquisition. Chomsky (1986) states all natural human languages share universal properties while specific parameters peculiar to languages are available, too. Demirci (2010) argues the principles and parameters form the basis of the separation between surface and deep structure in Chomsky’s generative grammar theory. One of these parameters, the relative clause is marked with various special particles following to the verb in Turkish. For example, “an / en” – “dık / dik” are a few of those particles. Slobin (1982) indicates that Turkish children acquire the relative clauses later than their English peers. Although all human languages come from a deep structure, the timing differences in acquisition on the part of the parameters is an issue of concern. In this respect, based on the preschool children’s narration of picture books, the present study aims to examine the differences between 4- and 5- year-olds with regard to their use of relative clauses. The data were obtained in cooperation with the children’s teacher and recorded. The study revealed that older children made use of subject relativization with more complex combinations of items while not uttering any object relativization

PDF

___

Aksu-Koc, A., & Slobin, D. I. (1985). The acquisition of Turkish. The crosslinguistic study of language acquisition, 1, 839-878.
Aksu-Koc, A., & Erguvanli-Taylan, E. (1998). The functions of relative clauses in narrative discourse. In The Mainz Meeting. Proceedings of the seventh international conference on Turkish linguistics (pp. 271-284). Wiesbaden: Harrosowitz Verlag.
Aygen, G. (2003). Are there “non-restrictive” prerelatives in Turkish (Vol. 8, pp. 199-215). Harvard working papers in linguistics.
Bentea, A. (2012). Does “Case” Matter in the Acquisition of Relative Clauses in Romanian?. Website: http://www. bu. edu/bucld/files/2012/07/Bentea-36.(Consulted on February 1, 2013).
Chomsky, Noam (1986). Knowledge of Language: Its Nature. Origin and Use. New York: Praeger Publisher.
Çoban, M., (2011). The Use of Relative Clauses with the Relative Pronoun Whıch in Turkısh Unıversıty Students’ Written Englısh. Unpublished master thesis. Çukurova University
Demirci, K. ( 2010). Derin yapı ve yüzey yapı kavramlarından ne anlıyoruz. Turkish Studies, 5(4):291-304
Diessel, H. (2007). A construction-based analysis of the acquisition of East Asian relative clauses. Studies in Second Language Acquisition, 29(02), 311-320.
Diessel, H., & Tomasello, M. (2005). A new look at the acquisition of relative clauses. Language, 81, 882-906.
Ekmekçi, Ö. (1990). Acquisition of relativization in Turkish. In Fifth international conference on Turkish linguistics, University of London, England.
Göksel, A. & Kerslake, C. (2005). Turkish: A comprehensive grammar. New York: Routledge.
Keenan, E. & Comrie, B. (1977). Noun phrase accessibility and Universal Grammar. Linguistic Inquiry, 8, 63-100.
Krashen, S. & T.D. Terrell. (1983). The Natural approach: Language acquisition in the classroom. Oxford: Pergamon Press.
Slobin, D. I. (1986). The acquisition and use of relative clauses in Turkic and Indo-European languages. Studies in Turkish linguistics, 8, 273.
Slobin, D. I. (1982). Universal and particular in the acquisition of language. L. R. Gleitman & E. Wanner (Ed.) in, Language Acquisition: State of the Art. Cambridge: CUP.
Yabuki-S, N. (2007). Teaching relative clauses in Japanese: Exploring alternative types of instruction and the projection effect. Studies in Second Language Acquisition, 29(2), 219-252