ÖMÜR GÜRDOĞAN BAYIR, NUR LEMAN BALBAĞ, TUBA ÇENGELCİ KÖSE

ÖĞRENCİLERİN VE ÖĞRETMENLERİN BAKIŞ AÇISIYLA BARIŞ

Günümüzde şiddet olayları ve çatışma durumları barışa duyulan gereksinimi artırmaktadır. Bu araştırmanın amacı ilkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin ve sınıf öğretmenlerinin barışa ilişkin algılarını ortaya çıkarmaktır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olgu bilim deseni kullanılmıştır. Araştırmaya Eskişehir il merkezinde üç farklı okulda öğrenim gören toplam 98 öğrenci ile üç sınıf öğretmeni katılmıştır. Araştırma verileri doküman incelemesi ve yarı-yapılandırılmış görüşme yoluyla elde edilmiştir. Araştırmada elde edilen nitel verilerin analizinde içerik analizinden yararlanılmıştır. Araştırmada oluşturulan temalar ve kodlar sosyo-ekonomik düzeylere göre karşılaştırılmıştır. Ayrıca araştırmada öğrencilerin ve öğretmenlerin görüşleri de birbiri ile karşılaştırılarak verilmiştir. Araştırmada elde edilen sonuçlar öğrencilerin ve öğretmenlerin barışı ortak olarak huzur, saygı, hoşgörü, sevgi, paylaşma ve özgürlük ile açıkladıklarını göstermektedir. Ayrıca öğrencilerin barışı güvercin, Atatürk, bayrak, hayat, beyaz gül, su ve Barış Manço gibi semboller kullanarak da ele aldıkları görülmektedir. Araştırmada öğretmenler barış eğitimi boyutunu da dikkate alarak barışa ilişkin görüşlerinde değer eğitimi ve beceri eğitimini de vurgulamışlardır. Araştırma kapsamında öğrenciler barışla ilgili yaşanan sorunları kavga, oyunda şiddet, kadına şiddet ve savaş olarak açıklamış, öğretmenler ise barış eğitimine vurgu yaparak buna ilişkin yaşanan sorunları öfke kontrolü, aile koşulları, akademik başarı kaygısı ve demokrasi kültürünün eksikliği biçiminde ifade etmiştir. Öğrenciler barış konusunda yapılması gerekenleri savaşın bitmesi, küsmemek, ülkelerin dayanışması, engellenmesi biçiminde ele almışlardır. Öğretmenler barışa ilişkin olarak yapılması gerekenleri model olma, eğitimler düzenlenmesi, gerçek ayrımcılık yapmamak, eğitim görmek, şiddetin yaşamın sınıfa yansıtılması, eğitim programlarının gözden geçirilmesi ve yerel yönetimlerin destek vermesi biçiminde dile getirmişlerdir. Araştırmada elde edilen sonuçlar doğrultusunda barış eğitimine yönelik öneriler getirilmiştir

PEACE FROM THE PERSPECTIVE OF STUDENTS AND TEACHERS

Today, the growing violence and conflict situations increase the need for peace. The purpose of this study is to understand 4th grade primary school students’ and their teachers’ perceptions of peace. The phenomenology design was used in the study. Participants of the study were 98 students who were enrolled in three different primary schools in Eskisehir, and three primary school teachers. The data obtained through document analysis and semi-structured interviews. The data were analyzed with content analysis. Themes and codes were compared according to the socio-economic levels of the students. Also, views of the students and teachers were compared in the study. Findings indicated that students and teachers defined peace as welfare, respect, tolerance, love, sharing and freedom. Additionally, it is seen that students used symbols as dove, Atatürk, flag, life, white rose, water and Baris Manco to explain peace in their documents. Results of the study showed that teachers considered education dimension of the peace, and they mentioned about values and skills which should be included in that process. Students stated that main problems about the peace were fight, violence in the game, violence against women and war. However, teachers mentioned problems as anger management, family conditions, concern for academic success and the absence of democracy culture. Students’ recommendation for peace can be listed as ending war, not to be angry, cooperation of countries, avoiding discrimination, supporting education, and preventing violence. Teachers stated that being role model was important in peace education. Also, they emphasized that peace education should be supported in schools. Teachers suggested real life conditions should be discussed in the classroom, curricula should be reviewed in terms of peace education, and local administrations should support values education. Lastly, recommendation were put forth regarding peace education in light of the findings of the study

PDF

___

Ada, Ş., Dilekmen, M., Alver, B. (2011). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin saldırganlık özellikleri. Gaziantep University Journal Of Social Sciences, 10(2), 927-944.
Aktaş, Ö. (2015a). War and peace in the pictures drawn by the students of a fine arts high school. Educational Research and Reviews, 10(8), 1080-1087.
Aktaş, Ö. (2015b). 5-10. Sınıf öğrencilerinin savaş ve barış kavramına yükledikleri anlamların resimler yoluyla incelenmesi. Türk Tarih Eğitimi Dergisi, 4 (2), s.6486.
Aktaş, Ö. (2014a). ABD tarih ders kitaplarında savaşların anlatım tarzı üzerine değerlendirme. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11 (27), s.187-201.
Aktaş, Ö. (2014b). Ortaöğretim öğrencilerinin barış ve savaş kavramına yönelik görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 4 (1), s.65-124.
Aktaş, Ö. (2013a). Ortaöğretim tarih ders kitaplarında yer alan barış ve antlaşmalar üzerine bir değerlendirme. Türk Tarih Eğitimi Dergisi, 2 (2), s.78-107.
Aktaş, Ö. (2013b). Tarih ders kitaplarında savaş konularının anlatımı üzerine bir değerlendirme. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (14), s.69-106
Aktaş, Ö. (2012). Tarih eğitiminde savaş ve barış: ortaöğretim öğrencilerinin savaş ve barış konularıyla ilgili bilgilerinin ve tutumlarının çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Aktaş, Ö., Safran, M. (2013a). Evrensel bir değer olarak barış ve barış eğitiminin tarihçesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 17(2), s.131- 150.
Aktaş, Ö., Safran, M. (2013b). Ortaöğretim öğrencilerinin savaş ve barış kavramı ile ilgili düşüncelerinin çeşitli değişkenler açısından değerlendirilmesi. Literature and History of Turkish or Turkic, 8(8), 1587-1619.
Apaydın, Ç., Aksu, M. (2012). Öğretmenlerin okul ortamında barış eğitimine ilişkin görüşleri. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(3), 107-130.
Ashton, C. V. (2007). Using theory of change to enhance peace education evaluation. Conflict Resolution Quarterly, 25(1), 39-53.
Bajaj, M. (2008). Critical” peace education. Encyclopedia of peace education, 135-146.
Balbağ, N. L., Türkcan, B . (2017). Elementary School 4th Grade Students and Teachers’ Perception of Global Citizenship. Turkish Online Journal of Qualitative Inquiry, 8 (2), 216-249.
Bar-Tal, D., Rosen, Y. (2009). Peace education in societies involved in intractable conflicts: Direct and indirect models. Review of Educational Research, 79(2), 557-575.
Bekerman, Z., Zembylas, M. (2014). Some reflections on the links between teacher education and peace education: Interrogating the ontology of normative epistemological premises. Teaching and Teacher Education, 41, 52-59.
Bektaş-Öztaşkın, Ö. (2014). Barışa yönelik tutumlar ve günümüz dünya sorunlarına yönelik tutumlar arasındaki ilişkinin incelenmesi. Turkish Journal of Education, 3(3), s. 25-39.
Brantmeier, E. J. (2011). Toward mainstreaming critical peace education in US teacher education. Critical pedagogy in the 21st century: A new generation of scholars, 430-445.
Coşkun, Y. (2012). İlköğretim programlarında barış eğitimi ve barış eğitimine ilişkin öğretmen görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Tokat: Gaziosmanpaşa Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Çengelci Köse, T. ve Gürdoğan Bayır, Ö. (2016). Perception of peace in students’ drawings. Eurasian Journal of Educational Research, 65, 181-198.
Damirchi, E. S. ve Bilge, F. (2014). Barış eğitimi programının yedinci sınıf öğrencilerinin çatışma çözme ve iletişim becerilerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 39 (175), 309-318.
Danesh, H. B. (2006). Towards an integrative theory of peace education. Journal of Peace Education, 3(1), 55-78.
Demir, S. (2011). Türkiye’de barış eğitimine bakış: tanımlar, zorluklar, öneriler: nitel inceleme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11 (4), 1727-1745.
Deveci, H., Karadağ, R., ve Yılmaz, F. (2008). İlköğretim öğrencilerinin şiddet algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 24(24), 351-368.
Deveci, H., Yılmaz, F., ve Karadag, R. (2008). Pre-service teachers’ perceptions of peace education. Eurasian Journal of Educational Research, 30, 63-80.
Ersoy, A. F. (2016). Fenomenoloji. Saban, A. ve Ersoy, A. (Eds.). İçinde Eğitimde nitel araştırma desenleri. (ss. 51-109). Ankara: Anı Yayıncılık.
Fountain, S. (1999). Peace education in UNICEF. New York: United Nations Children’s Fund Programme Publications.
Gürdoğan Bayır, Ö. (2015). İlkokul dördüncü sınıf sosyal bilgiler dersinde çatışma çözme becerilerinin gelişiminin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir
Harris, I. M. (2007). Peace education in a violent culture. Harvard educational review, 77(3), 350.
Harris, I. M., Morrison, M. L.. (2003). Peace Education, 2. Edition, Mcfarland Company Publishers, North Carolina, USA.
İmamoğlu, H.F., Bayraktar, G. (2014). Türk ve macar üniversite öğrencilerinin barış kavramına ilişkin algılarının karşılaştırılması. Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4, (1), s. 20-44.
Johnson, D. W., Johnson, R. T. (2010). Peace education in the classroom: Creating effective peace education programs. In G. Salomon & E. Cairns (Eds.), Handbook on peace education. New York: Psychology Press.
Keçe, M., Doğan, C. ve Taş, M. (2016). Sosyal bilgiler derslerinde barış eğitimi: öğretmen görüşlerine dayalı nitel bir çalışma. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16 (II), s. 1432-1468.
Karaman Kepenekçi, Y. (2010). Üniversite öğrencilerinin ulusal ve uluslararası barışa ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 43(2), 27- 49.
Kyuchukov, H., New, W. (2016) Peace education with refugees: case studies, Intercultural Education, 27 (6), 635-640.
Lauritzen, S. M. (2016). Educational change following conflict: Challenges related to the implementation of a peace education programme in Kenya. Journal of Educational Change, 17(3), 319-336.
Levy, G. (2014). Is there a place for peace education? Political education and citizenship activism in Israeli schools. Journal of Peace Education, 11(1), 101-119.
Maxwell, A. M., Enslin, P. P. ve Maxwell, T. (2004). Educating for peace in the midst of violence. A South African experience. Journal of Peace Education, 1(1), 103-21.
Meriam, S. B. (2013). Görüşmelerin etkin yönetimi. Turan, E. (Çev.). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Mutluoğlu, S., Serin, O. (2012). The impact of conflict resolution program on the conflict resolution skills in the fifth-grade students. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counseling, 1(1).
Navarro-Castro, L., Nario-Galace, J. (2010). Peace education: a pathways to a culture of peace. Centre of Peace Education, Miriam College.
Oruç, Ş. (2006). Ders kitaplarında savaş olgusu. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 10 (3), s. 9- 29.
Sağkal, A. S., Türnüklü, A. ve Totan, T. (2012). Kişilerarası barış için empati: Barış eğitiminin empati becerilerine etkileri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(2), 1447-1460.
Schrumpf, F., Crawford, D. K., ve Bodine, R. J. (2007). Okulda çatışma çözme ve akran arabuluculuk program rehberi. (F. G. Akbalık ve B. D. Karaduman.). Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
Tamashiro, R., Furnari, E. (2015). Museums for peace: agents and instruments of peace education. Journal of Peace Education, 12 (3), 223-235.
Turan, S., Özen, H. (2013). Dokümanlardan veri toplanması. (Çeviri editörü: Selahattin Turan). Nitel Araştırma Desen Ve Uygulama İçin Bir Rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Türnüklü, A., Şahin, İ. (2004). 13-14 yaş grubu öğrencilerin çatışma çözme stratejilerinin incelenmesi. Türk Psikoloji Yazıları, 7(13), 45-61.
Uzbaş, A., Topçu Kabasakal, Z. (2009). İlköğretim okullarında saldırganlık ve şiddet davranışlarının yaygınlığı. İlköğretim Online, 9(1), 93-105.
Yıldırım, A., Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (8. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.