SINIF ÖĞRETMENLERİNİN ÖZEL ÖĞRENME GÜÇLÜĞÜ OLAN ÖĞRENCİLERİN EĞİTSEL DEĞERLENDİRME VE EĞİTİMSEL MÜDAHALE SÜRECİNDE GÖRÜŞ VE UYGULAMALARI

Bu araştırmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüklerinde eğitsel değerlendirme ve eğitimsel müdahale sürecine ilişkin görüşlerinin ve uygulamalarının incelenmesidir. Bu amaçla çalışmada, nitel araştırma yöntemlerinden gömülü teori kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu sekiz sınıf öğretmeni oluşturmuştur. Bu araştırmaya katılan öğretmenlerin seçiminde ölçüt örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme ve yapılandırılmamış katılımcı olmayan gözlem yoluyla elde edilmiştir. Araştırmanın sonucunda elde edilen veriler sürekli karşılaştırma yöntemiyle değerlendirilmiştir. Sürekli karşılaştırma yöntemi kapsamında açık kodlara ulaşılmaya çalışılmıştır. Açık kodlara ulaşmak amacıyla transkript sürecinde not alma ve altını çizme yöntemlerinden yararlanılmıştır. Kodlar arasındaki benzerlik ve farklılıklar incelenerek kategorilere ulaşılmıştır. Veri analizi sonucunda, özel öğrenme güçlüğü, sorunlar, görevler ve süreç olmak üzere dört kategori elde edilmiştir. Bu araştırmanın bulguları, özel öğrenme güçlüğü kavramına ilişkin bilgi düzeyi ve uygulamaların öğretmenden öğretmene değiştiğini göstermiştir. Öğretmenlerin özel öğrenme güçlüğü kavramına ilişkin görüşlerinin öğretmenin geçmişi, deneyimleri bağlamında şekillendiği sonucuna ulaşılmıştır. Bir öğrencinin özel öğrenme güçlüğü tanısı alması ve güçlüklerinin giderilmesi konusunda çalışmalar yapılmasını öğretmenin bakış açısı ve bilgisinin doğrudan ve dolaylı olarak etkilediği gözlenmiştir. Araştırma sonucunda, sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüklerini eğitsel değerlendirmeye ve eğitimsel müdahale programlarının hazırlanmasına yönelik hem bilgi eksikliklerinin hem de değerlendirmeyi zorlaştıracak mümkündür. Bununla birlikte eğitimsel müdahale programlarının kavram-olgu yanılgılarının olduğunu söylemek hazırlanması ve uygulanması sürecinde güçlükler yaşadıkları görülmüştür

PRIMARY SCHOOL TEACHERS’ OPINIONS AND PRACTICES IN EDUCATIONAL EVALUATION AND INTERVENTION IN PROCESS OF SPECIFIC LEARNING DIFFICULTIES

The purpose of the current study is to investigate primary school teachers’ opinions and practices related to the process of educational evaluation and intervention. To this end, the study employed the grounded theory methodology, one of the qualitative research methods. There are eight primary school teachers in the study group of the current research. To select the participating teachers, the criterion sampling method was used. The data were collected through semi-structured interviews and unstructured non-participant observations. The data collected in the study were evaluated by using the continuous comparison method. Open codes were attempted to be reached within the context of the continuous comparison method. In order to reach open codes, during the transcription process the note-taking and underlining techniques were used. By examining the similarities and differences between the codes, categories were attained. The analysis yielded four categories; specific learning difficulty, problems, tasks and process. The findings of the current study show that the understanding of the concept of specific learning difficulties varies from teacher to teacher. It was concluded that the understanding of the concept of specific learning difficulties is shaped on the basis of the teacher’s background and practices. It was observed that the teacher’s perception and knowledge directly and indirectly affect whether or not a student is diagnosed with specific learning difficulties and how much effort is made to overcome these difficulties. The current research suggests that the primary school teachers have both a lack of knowledge about educational evaluation and the preparation of educational intervention programs, and hold conceptual-factual fallacies that make evaluation more difficult. Moreover, it was observed that they experienced some difficulties in the process of developing and applying educational intervention programs

PDF

___

Akyol, H., Çakıroğlu, A., & Kuruyer, H. G. (2014). A study on the development of reading skills of the students having difficulty in reading: enrichment reading program. International Electronic Journal of Elementary Education, 6(2), 199-212.
Altun, T., & Uzuner, G. F. (2016). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin eğitimine yönelik görüşleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 44, 33-49.
Baker, J. M., & Zigmond, M. (1995). The meaning and practices of inclusion for students with learning disabilities: Themes and implications from five cases. The Journal of Special Education, 29, 163–180
Batu, S., & Uysal, A. (2015). Günümüz sınıflarına engelli çocukların katılımını destekleme. Gönül Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (s. 113-139). Ankara: Kök.
Bender, W. N. (2012). Öğrenme güçlüğü olan bireyler ve eğitimleri. Hakan Sarı (Çev. Ed.). Ankara: Nobel.
Bender, N. W., Vail, O. C., & Scott, K. (1995). Teachers attitudes toward increased mainstreaming: Implementing effective instruction for students with learning disabilities. Journal of Learning Disabilities, 28(2), 87-94.
Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E, Akgün, Ö. E., Karadeniz,Ş., & Demirel,F. (2008). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
Clark, M. (1997). Teacher response to learning disability: A test of attributional principles. Journal of Learning Disabilities, 30(1), 69-79.
Cook, R. E., & Armbruster, V. B. (1983). Adapting early childhood curricula: Suggestion for meeting special needs. The C. V. Masloy Company, 257-305.
Cortiella, C., & Horowitz, S. H. (2014). The state of learning disabilities: Facts, trends and emerging issues (Third Ed.). New York: National Center for Learning Disabilities.
Çolak, A., Vuran, S. & Uzuner, Y. (2013). Kaynaştırma uygulanan bir ilköğretim sınıfındaki sosyal yeterlik özeliklerinin betimlenmesi ve iyileştirilmesi çalışmaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi 14(2), 33-49.
Creswell, W. J. (2013). Nitel araştırma yöntemleri: Beş yaklaşıma göre nitel araştırma ve araştırma desenleri. Mesut Bütün ve Selçuk Beşir Demir (Çev. Ed.). Ankara: Siyasal.
Diken, H. İ. & Batu, S. (2010). Kaynaştırmaya giriş. İbrahim H. Diken (Ed). İlköğretimde kaynaştırma. Ankara: Pegem.
Durmuş, S. (2007). Matematikte öğrenme güçlüğü gösteren öğrencilere yönelik öğretim yaklaşımları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3, 76-83. http://efd.mehmetakif.edu.tr/arsiv/haziran2007/sonsayi/76-83.pdf adresinden edinilmiştir.
DSM-IV (2000). Diagnostic and statistical manual of mental disorders, Fourth Edition, Text Revision (DSM-IV-TR). American Psychiatric Association.
DSM-V (2013). Diagnostical and statistical manual of mental disorders. Fifth Edition. American Psychiatric Association.
Fuchs, D. & Fuchs, L. S. (2006). Introduction to response to intervention: What, why, and how valid is it? Reading Research Quartely, 41(1), 93-98.
Glaser, B. G. & Strauss, A. L. (1967). The discovery of grounded theory: Strategies for qualitative research. New Brunswick, New Jersey: Aldine Transaction.
Gregory, G. H. & Chapman, C. (2001). Differentiated instructional strategies: One size doesn’t fit all. Thousand Oaks, CA: Corwin.
Güzel-Özmen, R. (2008). Öğrenme Güçlüğü Olan Öğrenciler Halil İbrahim Diken (Ed.). Özel Gereksinimi Olan Öğrenciler ve Özel Eğitim (s. 333-367). Ankara: Pegem Akademi.
İlker, Ö., & Melekoğlu, M. A. (2017). İlköğretim döneminde özel öğrenme güçlüğü olan öğrencilerin yazma becerilerine ilişkin çalışmaların incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 18, 1-7.
İşeri, E. & Akın-Sarı, B. (2011). Çocukta bilişsel gelişim ve bozukluklar: Zeka geriliği ve öğrenme bozuklukları. S. Karakaş. (Ed.). Kognitif Nörobilimler (s. 489-510). Ankara: MN Medikal & Nobel Tıp Kitap Sarayı.
Kargın, T. (2014). Kaynaştırma: Temel kavramlar, tarihçe ve ilkeler. Bülbin Sucuoğlu ve Tevhide Kargın (Ed.). İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları: Yaklaşımlar, yöntemler, teknikler (s. 21-74). Ankara: Kök.
Kargın, T. (2015). Özel gereksinimi olan öğrencilerin yerleştirilmesi ve BEP. Gönül Akçamete (Ed.). Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (s. 113-139). Ankara: Kök.
Kargın, T., Güldenoğlu, B., & Şahin, F. (2010). Genel eğitim sınıflarındaki özel gereksinimli öğrenciler için yapılması gereken uyarlamalara ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşlerinin incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 10(4), 2431-2464
Kırcaali-İftar, G. (1992). Özel eğitimde kaynaştırma. Eğitim ve Bilim, 16, 45-50.
Melekoğlu, M. A. (2010). Öğrenme güçlüğü, dikkat eksikliği/hiperaktivite bozukluğu, duygu/davranış bozukluğu. İbrahim H. Diken (Ed.). İlköğretimde Kaynaştırma (s. 90-118). Ankara: Pegem.
Melekoğlu, M. A. (2015). Özel öğrenme güçlüğüne giriş. Macid Ayhan Melekoğlu & Orhan Çakıroğlu (Ed.). Özel öğrenme güçlüğü olan çocuklar (s.15-47). Ankara: Vize.
Melekoğlu, M. A., (2017). Özel öğrenme güçlüğünün nedenleri ve özellikleri. Macid Ayhan Melekoğlu ve Uğur Sak (Ed.). Öğrenme güçlüğü ve özel yetenek (s. 24-53). Ankara: Pegem.
Milli Eğitim Bakanlığı (MEB). 2006. Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (Resmi Gazete tarih: 31/5/2006 ve sayısı: 26184). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü.
Morrison, J. (2016). DSM-5’i kolaylaştıran ‘Klinisyenler için tanı rehberi’. Muzaffer Şahin (Çev Ed.). Ankara: Nobel.
Olkun, S., Akkurt-Denizli, Z. & Göçer-Şahin, S. (2015). Öğrencilerin diskalkuliye yatkınlıklarının belirlenmesinde nokta sayılama ve sayısal karşılaştırma becerileri. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counseling, 3 (2), 62-71. http://www.iojpe.org/ojs/index.php/IJSEG/article/viewFile/400/477 adresinden erişilmiştir.
Peltier, L. G. (1993). The regular education initiative teacher: The research results and recommended practice. Education, 114(1), 54-60.
Saraç, T. & Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 13-28.
Salend, S.J., & Garrick-Duhaney, L. M. (1999). The impact of inclusion on students with and without disabilities and their educators. Remedial and Special Education, 20(2), 114-126.
Schumm, J. S., Vaughn, S., Gordon, J., & Rothlein, L. (1994). General education teachers’ beliefs, skills, and practices in planning for mainstreamed students with learning disabilities. Teacher Education and Special Education, 17(1), 22–37.
Silver, H. C., Ruff, M.R., Iverson, L. G., Barth, T. J., Broshek, K. D., Bush, S. S., Koffler, P.S., Reynolds, R. C. (2008). Learning disabilities: The need for neuropsychological evaluation. Archives of Clinical Neuropsychology 23(2), 217–219.
Simmons, D.C., Kameenui, E.J., & Chard, D.J. (1998). General education teachers' assumptions about learning and students with learning disabilities: Design-of-instruction analysis. Learning Disability Quarterly, 21, 6-21.
Topbaş, S., (1998). Öğrenme Güçlüğü Gözlenenler. Süleyman Eripek (Ed.), Özel Eğitim (s.55–72), Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi Yayınları.
Williams, A. (2013). A teacher's perspective of dyscalculia: Who counts? An interdisciplinary overview. Australian Journal of Learning Difficulties, 18(1), 1-16.
Wolfe, P. S., & Hall, T. E. (2003). Making inclusion a reality for students with severe disabilities. Teaching Exceptional Children, 35, 56-61.
Van den Walle, J.A., Karp, K.S., & Bay-Williams, J.M. (2013). Elementary and Middle School Mathematics Teaching Developmentally (Eight ed.). United States of America: Pearson.
Vaughn, S. & Linan-Thompson, S. (2003). What is special about special education for students with learning disabilities?. The Journal of Special Education, 37(3), 140-147.
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
Yiğiter, S. (2005). Sınıf öğretmenlerinin özel öğrenme güçlüğüne ilişkin bilgi düzeyleri ile özel öğrenme güçlüğü olan çocukların kaynaştırılmasına yönelik tutumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.