ÖĞRENCİLERİN SOSYAL ETKİNLİKLERE KATILIMLARININ KONUŞMA BECERİLERİNİ GELİŞTİRMEYE ETKİSİ

Toplumsal bir varlık olarak insanın kendisini doğru ve etkili olarak ifade edebilmesini sağlamak eğitimin en önemli hedeflerinden biridir. Zira insan çevresiyle sürekli olarak bir etkileşim halindedir. Bu da zorunlu bir iletişimi ortaya çıkarmaktadır. Bu anlamda bireyler günlük hayatta en çok konuşma becerisinden faydalanmaktadırlar. Geliştirilebilir bir dil becerisi olan konuşmanın daha etkili olarak kullanılabilmesi ve bu becerinin öğrencilere kazandırılabilmesi büyük bir önem arz etmektedir. Bu bağlamda öğrencilerin gerek sınıf içinde gerekse daha büyük topluluklar karşısında kendilerini ifade edebilmelerine imkân verecek etkinliklerde bulunmak eğitimcilerin önemle sağlanmasında gerek belirli gün ve haftalarla ilgili programlarda gerekse ders dışı etkinliklerde öğrencilerin aktif olarak görev almaları oldukça önemlidir Bu çalışmada öğrencilerin okullardaki sosyal etkinliklere katılımlarının konuşma becerilerini geliştirmeye etkisi araştırılmıştır. Araştırmanın amacı dikkate alınarak 2012-2013 eğitim öğretim yılı II. Yarıyılında Erzurum ili Palandöken ilçesi Alparslan Ortaokulundan seçilen 30 ar öğrenciden oluşan deney ve kontrol grupları oluşturulmuştur. Deney ve kontrol gruplarına ön test uygulanmış "Konuşma gözlem formu" dikkate alınarak veriler elde edilmiştir. Alınan veriler üzerinde yapılan değerlendirmelerde her iki grubun da ön testlerinin birbirlerine benzer olduğu görülmüştür. Daha sonra deney grubu öğrencilerinin çeşitli etkinliklere katılımları sağlanmış ve dört hafta sonra her iki gruba son test yapılmıştır. Elde edilen veriler SPSS istatistik programıyla çözümlenmiş ve son test açısından kıyaslandığında sosyal etkinliklere katılan öğrencilerin sosyal etkinliklerde görev almayan öğrencilere göre konuşmaya uygun ifadeyle başlama, konuşurken önemsenen bilgileri vurgulama, bulunduğu ortama uygun konuşma, Standart Türkçe ile konuşmasında ve Türkçenin kurallarına uygun cümleler kurmada konuşma becerilerini geliştirme hususunda daha başarılı olduğu görülmüştür.

THE EFFECT OF STUDENTS’ INVOLVEMENT IN SOCIAL ACTIVITIES ON THEIR SPEAKING SKILLS

It is one of the most important aim of education to provide a person with the ability of explaining oneself effectively and correct as a human being. Because people are constantly interacting with environment, so this reveals a compulsory communication. In this sense, individuals mostly benefit from their speaking skills in Daily life. It is of great importance that speaking an improvable language skill to be used more effectively and to be able to given to students. In this context, there is a point to the particular focus of that educators should face students in the classroom as well as in front of larger communities in activities that allow them to express themselves. While providing this, it is very important for students to take part in activities related with both certain days and weeks and the extracurricular ones. In this study, the effect of students’ involvement in social activities on their speaking skills is researched. Taking into account of the objective of research in 2012-2013 education year second term,experimental and control groups are created with students chosen from Alparslan Primary School in Erzurum, Palandöken. These groups are created considering the students’ socio-economic status and success levels. A pre-test is applied to experimental and control groups and data are obtained considerin “Speech Observation Form”. In the assesments of received data, it is seen that pre-tests of both groups are similar. Then the partcipation in various activities of students in the experimental group is provided and after four weeks, a final test is applied to both groups. The obtained data is resolved with SPSS statistical programme and when compared in terms of final test, the students participated in social activities are seen to be more successfull in starting to talk with appropriate words, highlighting important informations while speaking, talking appropriately according to environment,speaking with standard Turkish and forming sentences in accordance with the Rules of Turkish and developing speaking skills

PDF

___

KAYNAKÇA ADALI, O.( 2003). Anlamak ve Anlatmak. İstanbul: Pan Yayıncılık
ARHAN, S. (2007). Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Egitimi. Yayımlanmamıs Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
BROWN, K. L.,BURNETT, N.,JONES, G., MATSUMOTO,S., LANGFORD, N.J., PACHECO, M.(1981). Teaching speaking and listening skills in the elementary and secondary school. Massahusetts, USA.
BURDURLU, İ. Z. ve KANTARCI, İ. (1971). Ortaöğretimde Türkçe Öğretimi. İzmir: Karınca Matbaacılık.
BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÇOKLUK, Ö., & KÖKLÜ, N. (2011). Sosyal Bilimler İçin İstatistik. Ankara: Pegem Akademi.
GEDİK, M. (2012). Ortaokul İkinci Sınıf Öğrencilerinin Temel Dil Becerilerinin Geliştirilmesinde Eğitsel Oyunların Başarı ve Kalıcılığa Etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü.
GÖÇER, A. (2008). Performans Görevleriyle İlgili Sunum Çalışmalarının Konuşma ve Dinleme Becerilerinin Geliştirilmesine Katkısı. Dil Dergisi • Sayı: 142 • Ekim-Kasım-Aralık 2008.
GÜRSAKAL, N. ( 2009). Çıkarımsal İstatistik. Bursa: Dora Yayıncılık.
KARAALİOĞLU, S. K. (1987). Yazmak ve Konuşmak Sanatı- Kompozisyon, İnkılâp Kitap Evi, İstanbul.
KORKMAZ, S. (1996).” Okulda Konuşma Eğitimi” Çağdaş Eğitim, 21(221),43
ORHAN, S. (2010). Altı Şapkalı Düşünme Tekniğinin İlköğretim Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Konuşma Becerilerini Geliştirmeye Etkisi (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ÖZBAY, M. (2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap Yayınları.
………………(2005). “Sesle İlgili Kavramlar ve Konuşma Eğitimi”. Milli Eğitimi Dergisi, S.168.s. 116-125.
……………….(2003). “ Konuşma Eğitimi ve İyi Bir Konuşmacının Ses Özellikleri”. Jandarma Eğitim Dergisi, S.26.s.18-22.
RICHARDS, J. C. (2003). Current trends in teaching listening and speaking. The Language Teacher. Macquarie University,16
SARICA, S. ve GÜNDÜZ, M.(1995). Güzel Konuşma Yazma. İstanbul: Fil Yayın Evi.
SEVER, S. (1997). Türkçe Öğretimi ve Tam öğrenme. Ankara: Anı Yayınları
TAŞER, S.(2000). Örneklerle Konuşma Eğitimi. İstanbul: Papirüs Yayınları.
TOPÇUOĞLU Ünal, F. ve DEGEÇ, H. (2012). Öğretmen Görüşlerine Göre Konuşma Eğitiminde Karşılaşılan Sorunlar. The Journal of Academic Social Science Studies Volume 5 Issue 7, p. 735-750
Türkçe Sözlük. (2005). Ankara. Türk Dil Kurumu Yayınları.
UÇGUN, D. (2007). “Konuşma Eğitimini Etkileyen Faktörler” e.erciyes.edu.tr/dergi/sayi_22/4- (59-67.). Kayseri.