MİLLİ EĞİTİM BAKANLIĞI REHBERLİK VE DENETİM BAŞKANLIĞI İLE MAARİF MÜFETTİŞLERİ BAŞKANLIKLARI YÖNETMELİĞİNİN LİSANSÜSTÜ ÖĞRENCİLERİNİN GÖRÜŞLERİNE GÖRE DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu çalışmanın amacı, Milli Eğitim Bakanlığı Rehberlik ve Denetim Başkalığı ile Maarif Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliğini eğitim yönetimi ve denetimi alanında öğrenim gören yüksek lisans öğrencilerinin görüşlerine göre değerlendirmektir. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden görüşme tekniği kullanılmıştır. Veriler yarı yapılandırılmış görüşme formu ile toplanmıştır. Toplanan verilerin çözümlenmesinde betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Katılımcıların belirlenmesinde amaçlı örnekleme yöntemlerinden ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Çalışmada katılımcıların belirlenmesinde kullanılan ölçüt, eğitim yönetimi ve denetimi alanında yüksek lisans yapıyor ve eğitim denetimi dersini almış olmaktır. Araştırmaya eğitim yönetimi ve denetimi alanında yüksek lisans eğitimi gören 9 öğrenci katılmıştır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre: Milli Eğitim Bakanlığı rehberlik ve denetim başkanlığı ile maarif müfettişlerinin aynı yönetmelikte birleştirilmesinin bütünleştirici olması bakımından olumlu bir gelişme olarak değerlendirilebileceği, ancak uygulamada sorunlar yaşanabileceği; müfettiş adayının seçimine ilişkin yaş kriterinden ziyade uzmanlık niteliklerinin öne çıkması gerektiği; 120 saatlik bir hizmet içi eğitimin müfettiş yetiştirmede kabul edilemez çok az bir süre olduğu; müfettiş adaylarının hizmet öncesi yüksek lisans ve doktora eğitimi ile yetiştirilmesinin gerektiği; bölge hizmetini tamamlamış müfettişlerin aynı ilde kesintisiz çalışma sürelerinin sekiz yılla sınırlandırılmasının müfettişlerde moral ve motivasyonu kaybına yol açacağı; müfettiş adaylarının yazılı sınava katılabilmek için en az on yıllık öğretmenlik deneyimine sahip olması gerektiği; farklı uzmanlık eğitimi veren fakülte mezunlarının maarif müfettişliği sınavlarına katılmasının doğru olmadığı; denetimin alanında uzman, iyi yetişmiş, sistemin içinden gelen ve sorunları yakından bilen, eğitimin çeşitli kademelerinde başarılı görevler yapmış kişiler tarafından yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır

THE REVIEW OF THE REGULATIONS OF MINISTRY OF NATIONAL EDUCATION COUNSELLING AND DISCIPLINE DEPARTMENT AND EDUCATION INSPECTORSHIP DEPARTMENT IN THE VIEW OF GRAD STUNDENTS' OPINIONS

The aim of this study is to review the regulations of Ministry Of National Education Counselling And Discipline Department and Education İnspectorship Department in the view of grad students' opinions who are studying educational administration and discipline. In the research, as a qualitative research method, interview method is conducted. The data was collected by semi strıctured interview forms. Descriptive analysis method was conducted to analise the data. To determine the participants, criterion sampling which is one of the purposive sampling methods was conducted. The criterion to determine the participants is to be a grad student in educational administration and discipline, and to have taken the educational inspection course. 9 grad students studying educational administration and discipline department participated the research. The findings of this study are as follows: Combining the regulations of Ministry of National Education Counselling and Discipline Departmant with Education Inspectorship Department could be evaluated as a positive development for being an integrative approach; however, there could be some problems in the implemantation phase. While electing candidate İnspectors, the professional qualities need to become prominent rather than the age criterion. A 120-hour in-service training is not enough to be able to have an inspector's professional qualities. Inspector candidates need to have studied masters or doctoral degree. For the inspector candidates who have finished their regional service, the limitation of working for 8 years in the same city without interruption could cause to lose motivation. To be able to take the written exam the inspector candidates need to have at least 10-year teaching experience. It is not good for grad students who graduated from different departments to be able to take the inspectorship exams. And finally, inspection needs to be conducted by professionals who are well educated, are members of the system, have a deep knowledge of the problems in the system, and who already have a successful history in different parts of the field.

PDF

___

Açıkgöz, S. (2001). Türk Ulusal Eğitiminde Teftiş Sisteminin Yapısı, İşleyişi, Sorunları ve Öneriler. Eğitimde Yansımalar: VI, 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgüt ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
Akbaba, A. (2013). Okul Müdürlerinin, Eğitim Müfettişlerinin Denetim Olgusu ve Süreçleriyle İlgili Algısı. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume, 8/12, Fall 2013, p. 1-13, Doi Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.5944
Altun,M., Şanlı, Ö., Tan, Ç.(2015). Maarif Müfettişlerin, Okul Müdürlerinin Denetmernlik Görevleri Hakkındaki Görüşlerinin İncelenmesi. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume, 10/3, Winter, p.79-96. Doi Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7913
Aydın, M. (2014). Çağdaş Eğitim Denetimi. Ankara: Gazi Kitabevi.
Aydın, İ. (2005). Öğretimde Denetim:Durum Saptama, Değerlendirme ve Geliştirme. Ankara: PegemA Yayıncılık.
Başar, H. (2004). Okulda Denetim. Eğitim ve Okul Yöneticiliği. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
Başar, H. (1998). Eğitim Denetçisi:Rolleri, Yeterlikleri, Seçilmesi, Yetiştirilmesi. 4. Basım. Ankara: Pegem Yayınları.
Başaran İ.E.(1988). Eğitim Yönetimi. Ankara: Gül Yayınevi.
Bilgen, N. (1987). Türk Milli Eğitimi ve Çağdaş Teftiş. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi ile Devlet Elemanları Derneğince Düzenlenen I. Teftiş Semineri, Ankara: 3-4 Eylül.
Bursalıoğlu (2002). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Pegem Akademi.
Cengiz, C. (1992). Milli Eğitim Bakanlığı Müfettişlerinin Yetiştirilmesi ve Teftişin Geliştirlmesi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Gökçe, F. (1994). Bağımsız Ortaokullar ile İlköğretim Okulları II. Kademesinde Denetim Amaçlarının Gerçekleşmesi ve Denetim İlkelerine Uyulması Konusunda Denetçi ve Öğretmen Görüşleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Güven, İ. (2001). Değişen Çağda Öğretmenlerin Değişen Rolleri. Eğitimde Yansımalar: VI, 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgüt ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu. Ankara: Tekışık Yayıncılık.
Harris, B.M. (1963). Supervisory Behavior in Education, Englewood Cliffs, N.J.: Prentica-Hall, Inc.
Karagözoğlu, G. (1977). İlköğretimde Teftiş Uygulamaları. Ankara: Yayınlanmamış Doçentlik Tezi.
Kasapçopur, A. (1996). Avrupa Birliği Ülkeleri Eğitim Denetimi. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Kaya (1991). Eğitim Yönetimi: Kuram ve Türkiye’deki Uygulama. Ankara: Bilim Yayınları.
Memişoğlu, S.P. Ve Sipahioğlu, M. (2014). Eğitim Denetmenlerinin Zorunlu Yer Değiştirme Uygulamasına İlişkin Bir Değerlendirme. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, Volume 9/5, Spring,p.1585- 1597.Doi Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.6845
MEB. Milli Eğitim Bakanlığı Rehberlik ve Denetim Başkanlığı ile Maarif Müfettişleri Başkanlıkları Yönetmeliği (2014). T.C. Resmi Gazete, 29009, 24 Mayıs 2014.
Milli Eğitim Temel Kanunu (1973).T.C. Resmi Gazete, 14574, 24 Haziran 1973.
Öz, M.F. (2003). Türkiye Cumhuriyeti Milli Eğitim Sisteminde Teftiş. Eskişehir: Osmangazi Üniversitesi Yayınları.
Sağlamer, E. (1975). Eğitimde Teftiş ve Teknikleri. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Sergıovannı, T.J. &Starratt, R.J. (1979). Supervision: Human Perspectives. New York: McGraw- Hill Book Co.
Sezgin, F., Kavgacı, H., Kılınç, A. Ç.(2011). Türkiye’de Eğitim Yönetimi ve Denetimi Lisansüstü Öğrencilerinin Öz Değerlendirmeleri. Yükseköğretim Bilim ve Araştırma Dergisi. Cilt 1, sayı, 3, sayfa, 161-169.
Su, K. (1974). Türk Eğitim Sisteminde Teftişin Yeri ve Önemi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Taymaz, H. (2005). Eğitim Sisteminde Teftiş. Ankara: Pegem A Yayıncılık
Tevhidi Tedrisat Kanunu (1924). T.C. Resmi Gazete, 63,6 Mart 1924.
Tok, T.N. (2013). Türkiye’de Eğitim Denetmenlerinin Profili. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. Sayı, 33(I), s.s.119-138.
T. C. Anayasası (1982). T.C. Resmi Gazete, 17863, Kasım 1982.
Wıles, K. (1963). Supervision for Better Schools. Second Edition, Englevood Cliffs, N,J.: Prentice- Hall.
Wıllıam H.L.&Mcneıl J.D.(1962). Supervision: A Synthesis of Thought and Action, McGraw-Hill Book Company.
Yavaş Taşdelen, T., Aküzüm, C., Tan, C.,Uçar, M.B. (2015). Öğretmen Görüşleri Açısından Okul Müdürlerinin Öğretimsel Liderlik Davranışları. Turkish Studies - International Periodical For Volume,10/3,Winter,p.79-96.DoiNumber: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.7913 Literature and History of Turkish or Turkic,
Yıldırım, A., Ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yıldırım, A., Ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.