ORTAOKUL TÜRKÇE DERSİ ÖĞRETİM PROGRAMININ ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE İNCELENMESİ

Dil insanların birbirleriyle iletişim kurabilmesi bakımından en önemli araçtır. Okulların en önemli görevi, öğretim programları aracılığıyla, öğrencilerin dilin çeşitli boyutlarına yönelik kazanımlara ulaşmalarını sağlamaktır. Bir öğretim programının niteliği sahip olduğu temel felsefeye bağlı olarak, gerçek yaşamda ne derece uygulanabildiği ile yakından ilişkilidir. Betimsel tarama modeline dayalı bu araştırmanın amacı ortaokul Türkçe dersi öğretmenlerinin Türkçe dersi öğretim programının farklı boyutlarına ilişkin görüşlerini incelemektir. Araştırmada, Aydın il merkezinde bulunan otuz ortaokulda görev yapan tüm Türkçe öğretmenlerine (N=98) araştırmacı tarafından geliştirilen bir anket uygulanmıştır. Ayrıca gönüllülük esasına göre on iki öğretmen ile görüşmeler yapılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, Türkçe dersi öğretim programında yer alan kazanımlar, tema ve içerik, öğretim yöntem ve teknikleri 'çok önemli' düzeyde görülmekte iken, programda belirtilen ölçme ve değerlendirme başvurulmaktadır. Öğretmenlerin Türkçe dersi öğretim programında yer alan kazanımlar, tema ve içerik, öğretim yöntem ve teknikleri ve ölçme ve değerlendirme öğelerinin önemine ilişkin görüşleri ile bu öğelerin öğretim ortamında gerçekleşme düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu tespit edilmiştir. Bu sonuç, programa öğretmenler tarafından tamamen uyulmadığı veya program ile uygulama arasında bir boşluğun olduğu şeklinde yorumlanabilir. Araştırma öğrencilerdeki düzey farklılıkları, sınıflarda öğretim materyallerinin, ders araç gereçlerinin, çalışma kitaplarının yetersizliği gibi sıkıntılar yanında, hizmet içi eğitim ihtiyaçlarının olduğu da görüşme sonuçlarından elde edilmiştir

THE INVESTIGATION OF SECONDARY SCHOOL TURKISH CURRICULUM ACCORDING TO TEACHERS’ VIEWS

Language is the most important instrument for people to communicate with each other. The most important task of the school, through training programs is to enable students to achieve the outcomes within various aspects of the language. Depending on the basic philosophy that has the nature of a curriculum it is very closely related to what can be applied in real life. This research was based on the descriptive survey model containing quantitative and qualitative data, collected through a researcher made questionnaire and interview form from Turkish teachers in 30 schools in the city Aydın. The number of the participants responded to the questionnaire was 98. In depth information regarding the functionality of the Turkish curriculum in schools and in service training needs of teachers were also collected from the teachers. The results indicated that acquisitions, content, instructional methods and techniques, and measurement elements in the curriculum were seen at ‘very important’ level. However teachers generally stated that all elements are fulfilled in schools at lower levels. So there is a gap between what is important and of implemented in schools. Teachers also experienced difficulties regarding the implementation of the curriculum in terms of different aspects, such as lack of materials, insufficient lesson and study supplements, big differences among student cognitive levels and in service training needs related to the topic

PDF

___

Acar, H. (2007). Yeni İlköğretim Programlarının Öğretmen Görüşlerine Dayalı Olarak Değerlendirilmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Adıgüzelli, Y., (2015). Öğretmenlerin Öğretim Etkinliklerini Gerçekleştirme Sürecinde Yaşadıkları Sorunların Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi/Investigating Teachers' Problems In Terms Of Some Variables On The Substantion Process Of Teaching Activities”, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. H. Ömer Karpuz Armağanı), Volume 10/15 Fall 2015, http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8942, p. 1-18.
Aksan, D. (2003). Dil, Şu Büyülü Düzen. Ankara: Bilgi Yayınevi.
Akyol, H. (2006). Yeni Programa Uygun Türkçe öğretim Yöntemleri. Ankara: Kök Yayıncılık.
Akyol, H. (2012). Türkçe Öğretim Yöntemleri (5.Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
Alkan, C., Deryakulu, D., ve Şimşek, N. (1995). Eğitim Teknolojisine Giriş. Ankara : Önder Matbaacılık..
Arhan, S. (2007); ‘Öğretmen Görüşlerine Göre İlköğretim Okulları İkinci Kademede Konuşma Eğitimi (Ankara İli Örneği)’, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ay, Ş. ve Akgöl H. (2008). Eleştirel Düşünme Gücü ile Cinsiyet , Yaş ve Sınıf Düzeyi. Kurumsal Eğitimbilim, 1 (2), 65-75.
Bağcı, H. ve Şahbaz, N. K. (2012). Türkçe öğretmeni adaylarının eleştirel düşünme becerileri üzerine bir değerlendirme. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 1-12.
Bağdemir, A. (2015). Avrupa dillerinde sözlüklere verilen adlar üzerine. Turkish Studies, 10(16), 247-248.
Baş, B. (2012). İlköğretim Türkçe programına sözlü ve yazılı kültür temelli bir eleştiri. Kastamonu Eğitim Dergisi. 20(1), 271-290.
Bektaş, D. (2009). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programının ve Uygulamalarının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi (Ordu İli Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi, Trabzon.
Bulut, İ. (2006). Yeni ilköğretim birinci kademe programlarının uygulamadaki etkililiğinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.
Calp, M. (2005). Özel Eğitim Alanı Olarak Türkçe Öğretimi. Konya : Eğitim Kitabevi Yayınları.
Cemiloğlu, M. (2009). İlköğretim Okullarında Türkçe öğretimi (5. Baskı). Bursa : Alfa Aktüel Yayınları.
Coşkun, E. (2005). İlköğretim 4. ve 5. Sınıf öğretmenlerinin Yeni Türkçe Ders öğretim Programıyla İlgili Görüşleri Üzerine Nitel Bir Araştırma. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. 5(2) , 42-53.
Çiftçi, Ö. (2007). İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Türkçe Öğretim Programında Belirtilen Okuduğunu Anlamayla İlgili Kazanımlara Ulaşma düzeyinin Belirlenmesi. Doktora Tezi. Ankara: Gazi üniversitesi.
Demirel, Ö. (2003). Türkçe Öğretimi (5. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık 2003
Demirel, Ö. ve Şahinel, M. (2006). Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri için Türkçe Öğretimi (7. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
Doğan, H. (1997). Eğitimde Program ve Öğretim Tasarımı. Ankara: Önder Yayıncılık.
Doğan, S. (2010). Öğretmenlerin 2005 Yılı İlköğretim Programına Yönelik Tutumları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(4), 2035 - 2050.
Doğanay, A. (2001), Yaratıcı Öğrenme. A. Şimşek (Edit.). Sınıfta Demokrasi. (s.171- 210). Ankara: Eğitim Sen Yayınları.
Ediskun, H. (2005). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Remzi Kitapevi.
Ece, B. (2007). İlköğretim 1. Kademe 2005 Sosyal Bilgiler Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi Afyonkarahisar İli Örneği, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyonkarahisar.
Ekinci Çelikpazu, E., (2015). Ortaokul 5-8. Sınıf Türkçe Dil Bilgisi Öğretimi Üzerine Bir İnceleme / An Investigation On 5-8th Secondary School Turkish Grammar Teaching, TURKISH STUDIES -International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic-, ISSN: 1308-2140, (Prof. Dr. H. Ömer Karpuz Armağanı), Volume 10/15 Fall 2015, ANKARA/TURKEY, www.turkishstudies.net, DOI Number: http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8926, p. 333-360.Elvan, Z. (2007). Türkçe (1 ve 5. Sınıflar) Ders Programının Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Epçaçan C., Erzen, M. (2008). ‘İlköğretim Türkçe Dersi Programının Değerlendirilmesi’ Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi The Journal of International Social Research. 1(4), 182-202.
Ergin, M. (2002). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Berrak Yayınları.
Gömleksiz, M.N. ve Bulut, İ. (2007). Yeni İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programının Uygulamadaki Etkililiğinin Değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 175, 161-183.339- 384.
Güneş, F. (2005). Niçin Ses Temelli Cümle Yöntemi. Eğitimde Yansımalar VIII: Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu. Kayseri.
Güneş, F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayın ve Dağıtım.
Güneş, F. (2010). ‘Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımla Gelen Yenilikler.’ Eğitime Bakış , Sayı:16 3-9.
Güngör, A. (2005). 6., 7. ve 8. Sınıf Öğrencilerinin Okuduğunu Anlama Stratejilerini Kullanma Düzeyleri, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 101-108.
Kan, A. Ü. (2006). Yeni İlköğretim Programında Öngürülen Temel Becerileri Kazanmada 5. Sınıf Sosyal Bilgiler ve Türkçe Dersinin Etkilerine İlişkin öğrenci Görüşlerinin Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Elazığ: Fırat Üniversitesi.
Karadüz, A. (2010). Dil Becerileri ve Eleştirel Düşünme. Turkish Studies 5(3), 1566-1593
Karakaya, İ. (2009). Bilimel Araştırma Yöntemleri [Ed. Abdurrahman Tanrıöğen içinde] Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık
Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kavcar, C., Oğuzkan, F., ve Sever, S. (1995). Türkçe Öğretimi. Ankara: Engin Yayınevi.
Kaymakamoğlu, A. (2010). İlköğretim 5. Sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programına İlişkin Müfettiş, Okul Yöneticisi ve Öğretmen Görüşlerinin Bazı Değişkenlere Göre İncelenmesi (Ankara İli Örneği). Yüksek Lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
Kılıç, İ. Y. (2008). Yeni İlköğretim Programında Birinci Kademe 3. Sınıflarda Türkçe Dersi Programının Değerlendirilmesi. Yüksek lisans Tezi’. İzmir: Ege üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Koç, N. (2007). Öğretim Sürecinde Ölçme ve Değerlendirme: Temel İlkeler. İlköğretmen Eğitimci Dergisi. 8, 23-27.
Koç, S., ve Müftüoğlu, G. (1998). Dinleme ve okuma öğretimi. Türkçe Öğretimi, 53-70.
Korkmaz, Zeynep (1992), Gramer Terimleri Sözlüğü, TDK Yayınları 575, Ankara.
Korkmaz, Z., Ercilasun, A. B., Zülfikar, H., Parlatır, İ., Akalıın, M., Gülensoy, T., vd. (2001). Yüksek Öğrenim Öğrencileri İçin Türk Dili ve Kompozisyon Bilgileri. Ankara: Yargı Yayınları.
MEB. (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6-8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: MEB Yayınevi.
MEB. (2005). İlköğretim Türkçe Dersi Öğretim Programı ve Kılavuzu (1-5. Sınıflar). Ankara: MEB Yayınevi.
Nas, R. (2003). Türkçe Öğretimi. Bursa: Ezgi Kitabevi.
Nuhoğlu, M. M. (2007). Türkçe öğretimi etkinlikleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Nuhoğlu, M. M., Başoğlu, N., ve Kayganacıoğlu, S. (2008). Türkçe Öğretiminde Ölçme ve Değerlendirme(1. Baskı). Ankara: Nobel Yayınları.
Ornstein, A. F. H. and Hunkins, F. (1998). Curriculum: Foundation, Principles and Issues. New Jersey: Prentice Hall.
Özatalay, H. (2007). İlköğretim 1. kademe Türkçe öğretim programında öğrencilere kazandırılması hedeflenen temel becerilerin ders kitaplarında kullanılmasına ilişkin durum çalışması. İstanbul: Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmamış Doktora Tezi.
Özbay, M. (2005). Bir Dil Becerisi Olarak Dinleme Eğitimi. Ankara: Akçağ Yayınları.
Özbay, M. (Kasım,2008). Yeni ilköğretim Türkçe dersi öğretim programının (6,7,8. sınıflar) kazanımlarına eleştirel bir bakış. (Sözlü Bildiri) I. Dünya Dili Türkçe Sempozyumu, 20-21 Başkent Üniversitesi, Ankara.
Özbay, M. (2009). Anlatma Teknikleri: 1 Okuma Öğretimi. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M. ve Melanlıoğlu, D. (2012). Türkçe Öğretim Programlarının Dinleme Becerisi Bakımından Değerlendirilmesi. Turkish Studies, 7 (1), 87-97.
Özçelik, D. A. , Gelbal, S. , Güler, N. , Türkmen, M. , Deveci, N.ve İyitellikara, T. (2007). 2005- 2006 Öğretim Yılı İlköğretim Altıncı Sınıfların Türkçe Dersi Yeni Müfredat Programının Değerlendirilmesi. Çukurova Üniversitesi III. Sosyal Bilimler Eğitimi Kongresi sunulan bildiri, Adana. Yayıncılık.
Özdemir, S. M. (2005). Üniversite Öğrencilerinin Eleştirel Düşünme Becerilerinin Çeşitli Değişkenler Açısından Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (3), 1-17.
Özerbaş, M. A. (2007). Yapılandırmacı Öğrenme Ortamının Öğrencilerin Akademik Başarılarına ve Kalıcılığına Etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi , 5(4) 609-635.
Özensoy, A. U. (2011). Eleştirel okumaya göre düzenlenmiş sosyal bilgiler dersinin eleştirel düşünme becerisine etkisi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7(2),13-25.
Özoğul, Ç. (2007). İlköğretim 4. sınıf Türkçe Programındaki Değişiklikler Üzerine Bir Araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Öztürk, B. K. (2008). İlköğretim &. sınıf Türkçe Dersi Öğretim Programının Okuma Alanının Öğretmen Görüşlerine göre Değerlendirilmesi. Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Porzig, W. (2003). Dil Denen Mucize. Ankara: Türk Dil Yayıları Yayınları.
Sandıkçı, C. (2006). Öğretmenlerin İlköğretim Altı, Yedi ve Sekizinci Sınıf Türkçe Dersi Öğretimi Uygulamalarıyla İlgili Görüşleri (Konya İlinde Bir İnceleme). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.Nobel Yayıncılık.
Sever, S. (2004). Türkçe Öğretimi ve Tam Öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık.
Şahin, İ. (2005). İlköğretimde Ses Temelli Cümle Yöntemiyle Çözümleme Yönteminin Karşılaştırılması. Eğitimde Yansımalar: VIII. Yeni İlköğretim Programlarını Değerlendirme Şempozyumu, Kayseri: Erciyes Üniversitesi.
TDK. (2009). Terimler Sözlüğü (Online) http://sozluk.yildiz. edu.tr/.
Tosunoğlu, M. ve Melanlıoğlu D. (2006). Türkçe Müfredat Programlarının Değerlendirilmesi. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi Bildiri Kitabı, C.I. Ankara: Kök Yayıncılık.
Uysal, A. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin 2009 Hayat Bilgisi Öğretim Programında Belirtilen Strateji, Yöntem ve Teknikleri Uygulamadaki Yeterlik Düzeylerinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara
Ünalan, Ş. (2006). Türkçe Öğretimi (3. Baskı). Ankara: Nobel yayınları.
Yalçın, A. (2002). Türkçe Öğretim Yöntemleri Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Akçağ Yayınevi.
Yıldırım, F. ve Er, O. (2012). Türkçe Dersi Öğretim Programı Dinleme / İzleme Alanı Amaç Ve Kazanımlar Boyutunun Öğretmen Görüşleri Doğrultusunda Değerlendirilmesi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 2(2), 231-250.
Yıldırım, F. ve Öztürk, B. K. (2009). Türkçe Dersi Öğretim Programının Ölçme Değerlendirme Ögesi Hakkında Öğretmen Görüşleri, Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(37), 92-108.
Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Yıldız, C., & Beyreli, L. (2006). Kuramdan Uydulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: PegemA yayıncılık.