204141

CİNAYET SORUŞTURMASI YAPAN TÜRK POLİSİNİN ÖRGÜTSEL KÜLTÜRÜ VE ÖNE ÇIKAN BECERİ VE YETENEKLERİ

Toplum içerisinde, insanların davranışlarını ve etkileşim biçimlerini belirleyen önemli öğelerden biri kültürdür. Kültür, belirli bir sosyal grup tarafından paylaşılır, sosyal bir zeminde meydana gelir ve en önemlisi de kollektif bir yapıdadır. Kültürün bu özelliği, sosyal grubun üyeleri üzerinde onların davranış ve etkileşimlerini belirleyici bir işleve sahiptir. Aynı zamanda yapılarda gerçekleştirilecek yenilikler için de bir çıkış noktasıdır. Bu durum, örgütler açısından da önemlidir. Çünkü örgütler, amaçlarına ulaşma, üretimi arttırma, iş ahengini oluşturma, örgüt içinde meydana gelebilecek gerilimleri düşürme, stratejik hedeflere yönlenme ve çalışanların birbirine bağlılığının sağlanmasında bir takım kültürel ögeler geliştirmeye ihtiyaç duymaktadır. Örgütsel kültür, işin şekline bağlı olarak uğraşılan toplum, organizasyonlar ve kişilere göre şekillenir ve kültürel ögeleri maddi olarak görünmeyen ancak çalışanlar tarafından bilinen bir özelliktedir. Uğraşı alanlarına bağlı olarak polis teşkilatı, diğer kamu birimlerinden farklılaşmaktadır. Bu çalışmada da polis teşkilatının alt bir organizasyonu olan cinayet büroların kayda değer başarısında yeteneklerin ve bu büronun geliştirdiği örgütsel kültürün rolünü tartışmak amaçlanmıştır. Bu amaçla çalışmada cinayet büro personelinden; niteliksel bir yöntem ile 22 soruşturmacı ile yapılan derinlemesine ve 97 soruşturmacı ile yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler ile veriler toplanarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak cinayet büroda, çalışanları karakterize eden bir takım yeteneklere (ekip olma, bilgiyi yönetme ve iletişimsel beceriler) sahip olmanın yanı sıra yetenekli personeli aktive edebilecek bir takım örgütsel kültür ögelerine (dikkatlilik, titizlik, ağır polis statüsü, ekip şefleri vs.) ihtiyaç olduğu görülmüştür.

ORGANIZATIONAL CULTURE OF TURKISH POLICE INVESTIGATING HOMICIDES AND THEIR SKILLS AND ABILITIES

Culture is one of the important elements that determine the behavior and interaction of people in society. Culture is shared by a particular social group, occurs on a social background, and most importantly is a collective structure. This feature of culture has a function of determining the behavior and interactions of members of the social group. It is also a starting point for the innovations to be realized in the buildings. This is also important for organizations. Because organizations need to develop a number of cultural elements in order to reach their goals, to increase production, to create work ethic, to reduce the tensions that may occur in the organization, to orientate to the strategic goals and to ensure the loyalty of the employees. Organizational culture is shaped by society, organizations and individuals depending on the type of work, and cultural elements are not materially visible but known to employees. Depending on the occupation areas, the police organization differs from other public units. In this study, it was aimed to discuss the role of the organizational cultures developed by this organization and the talents of Homicide Investigation Bureaus (HIB), a subdivision organization of the police organization. For this purpose, in-depth interviews with 22 investigators and semi-structured interviews with 97 investigators of the HIB staff were collected and analyzed. As a result, it was observed that in the HIB there is a need for a set of organizational culture characteristics (attention, rigor, “grandiose” police status, team leaders, etc.) that a talented personality can actively possess, in addition to possessing a set of talents that characterize the workers (teaming, knowledge management and communicative skills).

PDF

___

Akman, A. (2010). Polisin motivasyonunda rol oynayan faktörler: Konya Emniyet Müdürlüğü personeli üzerine bir inceleme, (yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Arslan, S. (2005). Polisin benlik ve mesleki benlik kavramlarının bağdaşımı ile halkın polise ilişkin tanımlamasının incelenmesi, (yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Azmaz, M. (2006). Alt kültürler açısından örgüt kültürü: polis alt kültürleri üzerine bir uygulama, (yüksek lisans tezi). Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü
Bra (2014). The clearance rate in Sweden and in other countries. Stockholm: The Swedish National Council for Crime Prevention.
Bloor, G. & Dawson, P. (1994). Understanding professional culture in organizational context. Organization Studies, 15, 275-295.
Burcu, E., Yıldırım, F., Sırma, Ç.S. & Sanıyaman, S. (2015). Çiçeklerin kaderi: Türkiye’de kadınların erken evliliği üzerine nitel bir araştırma. Bilig, 73, 63-98.
Chan, J.B.L. (1997). Changing police culture. Australia: Cambridge University Press.
Charman, S. (2017). Police socialisation, ıdentity and culture. Cham: Palgrave Macmillan.
Chen, Z. (2016) Studies of police culture in the west, measuring police subcultural perceptions. Singapore: Springer.
Cochran, J.K. & Bromley, M.L. (2003). The myth of the police sub-culture: policing. An International Journal of Police Strategies and Management, 26 (1), 88- 117.
Cohen, L. & Chaiken, J. (1987). Investigators who perform well. Washington D.C: National Institute of Justice.
Corsianos, M. (2003). Discretion in detectives' decision making and 'high profile' cases. Police Practice and Research, 4(3), 301-314.
Dean, G., Fahsing, I. A., Glomseth, R., & Gottschalk, P. (2008). Capturing knowledge of police investigations: towards a research agenda. Police Practice and Research: An International Journal, 9(4), 341-355.
Durgun, S. (2006). Örgüt kültürü ve örgütsel iletişim. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3(2), 112-132.
Egger, S. A. (1998). The killers among us. Prentice Hall:Englewood Cliffs, NJ.
Erdem, R. (2007). Örgüt kültürü tipleri ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişki: elazığ il merkezindeki hastaneler üzerinde bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 63-79.
Ertekin, Y. (1978). Örgüt iklimi. Amme İdaresi Dergisi, 2 (2), 17-25.
Eski, U. (2003). Polis amirlerinin liderlik davranışları, (yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
EUROSTAT (2016). Intentionally homicide http://ec.europa.eu/eurostat/web/crime/database. (05.03.2017). statistics.
Fahsing, I. A., Glomseth, R., & Gottschalk, P., (2008). Characteristics of effective SIOs: a content analysis for management in police investigations. International Journal of Management and Enterprise Development, 5 (6), 708-722.
Gottschalk, P. & Gudmundsen, Y.S. (2009). Police culture as a determinant of intelligence strategy implementation. International Journal of Police Science and Management, 11(2), 170-182.
Gönültaş, M. B. (2016). The description of suicide events investigated by homicide investigation unit between 2011-2015: Sivas example. Journal of Human Sciences, 13(1), 1700-1714.
Innes, M. (2002). The ‘process structures’ of police homicide investigations. British Journal of Criminology, 42, 669-88.
İşcan, Ö.F. & Timuroğlu, M.K. (2007). Örgüt Kültürünün iş tatmini üzerine etkisi ve bir uygulama. Atatürk üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 21(1), 119-135.
Karaman, A. (1999). Profesyonel yöneticilerde güç kullanımı. İstanbul: Türkmen.
Kappeler, V.E., Sluder, R.D. & Alpert, G.P. (1998). Forces of deviance: understanding the dark side of policing. USA: Waveland Press.
Kiely, J. A., & Peek, G. S. (2002). The culture of the British Police: views of police officers. Service Industries Journal, 22(1), 167–183.
Kızılkoyun, F., 2017. Günde beş kişi cinayet kurbanı. Hürriyet, 27 Feb, p. 3.
Koşar, S. & Çalık, T. (2011). Okul yöneticilerinin yönetimde gücü kullanma stilleri ile örgüt kültürü arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. 17 (4), 581-603.
Köksal, E. (2005). İş tatmini açısından Kütahya Emniyet Müdürlüğünde karşılaştırmalı bir uygulama: Adli polis-idari polis (yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Kütahya: Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Köse, S., Tetik, S., & Ercan, C. (2001). Örgüt kültürünü oluşturan faktörler. Yönetim ve Ekonomi. 7(1), 219-242.
Manning, P.K. (2007). A dialectıc of organisational and occupational culture. M., O'Neill, M., Marks, A., Singh (eds.) Police occupational culture. Emerald Group Publishing Limited, 47 – 83.
Maguire, M., Noaks, L., Hobbs, R. & Brearley, R. (1991). Assessing investigative performance. Cardiff: University of Wales.
Martin, P. (2010). The investigating officer and the investigation manager. G. Bammer (Ed.), Dealing with uncertainties in policing serious crime. Australia: ANU Press, 141-153.
McGurk, B., Gibson, R.L., & Platton, T . (1992). Detectives: a job and training needs analysis. Central Planning Unit.
McGurk, B., Platton, T., & Gibson, R. L. (1994). Detectives: A job and training needs analysis. Issues in Criminological and Legal Psychology, 21, 24-24.
Murphy, S.A. (2008). The role of emotions and transformational leadership on police culture: an autoetnographic account. International Police Science and Management, 10(2), 165-178.
O’Neill, M. & Milne, B., 2014. Success within criminal investigations: Is communication still a key component?. R. Bull (ed). Investigative interviewing. New York: Springer, 123-146.
Osterburg, J.W. & Ward, R.H. (2010). Criminal investigation: a method for reconstructing the past. USA: Anderson Publishing.
Özsert, F.B. (2000). Subay adaylarının benlik kavramları ile mesleki benlik kavramları arasındaki bağdaşım düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi, (yayınlanmamış doktora tezi). Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Paoline, E. A. (2001). Rethinking police culture: Officers’ occupational attitudes. New York: LFB Publishing.
Reilly, B. J. & DiAngelo, J. A. (1990). Communication: a cultural system of meaning and value. Human Relations, 43(2), 129-140.
Reuss-Ianni, E. (1983). Two cultures of policing. New Brunswick, NJ: Transaction Sabah.
Scerra, N. (2011). Impact of police culture knowledge on violent serial crime investigation. Policing: An International Journal of Police Strategies and Management, 34 (1), 83-96.
Smith, N. & Flanagan, C. (2000). The effective detective: Identifying the skills of an effective SIO. London: Home Office.
Soukara, S., Bull, R. and Vrij, A. (2002). Police detectives' aims regarding their interviews with suspects: Any change at the turn of the millennium? International Journal of Police Science and Management, 4 (2), 101-114.
STATISTA (2016). Crime clearance rate in the United States in 2016. https://www.statista.com/statistics/194213/crime-clearance-rate-by-type-in-the- us/ (01.01.2018).
Tekiner, M.A. (2009). Türk polis teşkilatında kurumsal kültür ve alt-kültürler üzerine bir araştırma, (yayımlanmamış doktora tezi). Adana: Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
UMUT VAKFI (2017). Türkiye silahlı şiddet haritası 2016. http://umut.org.tr/umut-vakfi- turkiye-silahli-siddet-haritasi-2016/ (05.03.2017).
Ural, A. (2014). Gazi üniversitesinde örgütsel iklim. Amme İdaresi Dergisi, 47 (2), 145-165.
Westera, N.J. (2014). Towards a more effective detective. Policing and Society, 26 (1), 1-17.
Yılmaz, A. & Günay Ergün, S. (2006): Türkiye’de şehir asayiş suçları: dağılış ve başlıca özellikleri. Milli Eğitim Dergisi, 170, 230-250.