20. YÜZYILDAN GÜNÜMÜZE PLASTİK SANAT ESERİNDE ESTETİK BİR DEĞER OLARAK YAZININ VARLIĞI

Plastik sanatlar alanına ilk olarak yazılı anıtlarla dahil olan yazı, 20. yüzyılın başında önce biçimsel (topografik) değeriyle kolaj ve assamblajlarda, ardından kavramsal sanatta kavramsal değeriyle sanat eserinin parçası olur. Yüzyıl başında Magritte ile gündeme getirilen yazının kavramsal boyutu ardından Kosuth’un dilbilimsel çözümlemeleriyle incelenerek sanat eserinde kullanılmıştır. Kosuth’un dilbilimsel çözümlemeleri günümüzde yazıyı kavramsal boyutuyla farklı biçimlerde eserlerine dahil eden sanatçıların önünü açmıştır. Bu makalede amaç yazının tarihsel süreçte plastik sanat eserindeki kullanım ve konumlandırılış nedenlerini göstergebilimsel çözümleme yapılarak analiz etmektir. Bununla beraber araştırmada 20. yüzyıl başında bölümlere ayrılıp, parçalanılarak sanat eserine dahil edilen yazının yapı söküme uğratılması (deconstruction), 21. yüzyılda ise yeniden inşası (reconstruction) ile üretilen çalışmalar üzerinden incelenmiştir.

THE PRESENCE OF WRITING as an ESTHETIC VALUE IN PLASTIC ART WORK FROM THE 20th CENTURY TO THE PRESENT

The writing, which was first included in the field of plastic art with the written monuments, has become a part of the work of art first in collages and assemblages with its formal value (topographic value) in the beginning of the 20th century and then with its conceptual value in the conceptual art. At the beginning of the century, the conceptual dimension of the writing brought to the agenda with Magritte and later was examined by Kosuth’s linguistic analysis and used in the work of art. The aim of this study is to determine the position and the reason of the writing in the history of plastic art through the use of semiotics. In addition, the deconstruction of the text which was included in the work of art at the beginning of the 20th century will be analyzed in the works of 21st century through reconstruction.

PDF

___

Akdeniz, Emrah. (2012). Derrida’da Kökensiz Düşüncenin Kökeni olarak Différance. Posseible Düşünme Dergisi/Journal of Thinking, 1, s. 33-49.

Altuğ, Taylan. (2001). Dile Gelen Felsefe. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Atakan, Nancy. (1998). Arayışlar. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Barthes, Roland. (2014). Görüntünün Retoriği, Sanat ve Müzik (A. Koç, Ö. Albayrak, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Erkman, Fatma. (1987). Göstergebilime Giriş. İstanbul: Alan Yayıncılık.

Foucault, Michel. (2010). Bu Bir Pipo Değildir (S. Hilav, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Germaner, Semra. (1997). 1960 Sonrası Sanat. İstanbul: Kabalcı Yayınevi.

Görünmezlik Taktikleri. (2011). Görünmezlik Taktikleri Sergisi Kataloğu. İstanbul: Ofset Yapımevi.

Harrison, C., Wood, P. (2011). Sanat ve Kuram 1900-2000 Değişen Fikirler Antolojisi (S. Gürses, Çev.). İstanbul: Küre Yayınları.

Keser, Nimet (Ertaş). (2018). Sanat Metodolojileri. İstanbul: Ütopya Yayınevi.

Kuspit, Donald. (2006). Sanatın Sonu (Y. Tezgiden, Çev.). İstanbul, Metis Yayınları.

Küçükalp, Kasım. (2008). Batı Metafiziğinin Dekonstrüksiyonu: Heidegger ve Derrida. Bursa: Sentez Yayınları.

Sarup, Madan. (2010). Eleştirel Bir Giriş: Post-Yapısalcılık ve Postmodernizm (A. Güçlü, Çev.). İstanbul: Kırk Gece Yayınları.

Phinney, Maddie. (2011). “This, and the Other: Glenn Ligon at the Whitney”. Artcritical. Erişim: 19.02.2018, https://goo.gl/Ht5pTS

Türk Edebiyatı. Erişim: 26.02.2018, https://goo.gl/hXZaM3