ÖZ Yazınsal yapıtların, özellikle sözlü ürünlerin çeşitliliği ve karmaşıklığı göz önünde bulundurul- duğunda onların karmaşıklığını açıklayacak çok sayıda yaklaşım ve çözümleme yöntemi bulunmak- tadır. Söz konusu yaklaşımlar arasında birbirleriyle kesişen, birbirleriyle örtüşen metinlerarasılık ve göstergelerarasılık kavramları söz konusu yapıtlara belli bir anlam yüklemek adına kullanılmakta- dırlar. Çalışmamız bir söylem çözümlemesi benimseyerek Akdeniz kıyısının iki yakasında dolaşımda olan özellikle masal, mit, efsane, destanı yazı düzleminde bir benzerlikler ve ilişkiler çerçevesinde ele almaktır, bunu yaparken folklorik metinler arasındaki değişik bağlantıları açıklamaya dayalı bir yazınsal çözümleme yönteminin araçlarından yararlanacağız. Metinlerarası ve göstergelerarası araş- tırmalara yeni bir soluk getiren kuramcıların metnin anlatısal incelemesini bir anlam odağı olarak gördükleri anlayışından yola çıkacağız; çünkü bu iki kavram metinlerin iletişim kurma, söyleşim ve karmaşık ve çokbiçimli bir ağ içerisinden birbirlerini çağırdıkları anlayışına yaslanmaktadır. Bir baş- ka metinden yola çıkarak anlam üreten her metin ayrı ve yeni anlam etkileri yaratmaktadırlar. Anahtar Kelimeler

RÉSUMÉ Vu la diversité et la complexité du texte littéraire, notamment du texte de la littérature orale, les approches et les méthodes d’analyse sont nombreuses pour mettre en relief son ambiguïté. Parmi ces approches, notons les concepts d’intertextualité et d’intersémiotique qui sont deux notions qui se recou- pent et se complètent dans l’intention de donner un sens au texte. Notre étude consiste à appréhender par l’analyse du discours les textes du folklore circulant entre les deux rives de la Méditerranée, no- tamment, le conte, le mythe, la légende, et l’épopée, sous l’angle d’une similitude et d’une relation qui interviennent à différents strates de l’écriture, et ce par le fil d’une influence manifestée par des outils d’analyse littéraire qui consistent à expliquer les différents liens entre les textes folkloriques. Pour ce faire, les théoriciens ont donné un nouvel élan aux recherches en assignant à l’intertextualité et à l’intersémiotique l’étude narrative du texte comme source de signification, puisque ces deux concepts désignent la capacité des textes à communiquer, à dialoguer et à s’interpeller les uns les autres à tra- vers des réseaux complexes et polymorphes. Ainsi, tout texte qui répond à une proposition de sens faite par un autre texte, crée des effets de sens nouveaux et différents.