Yargıtay 1. Ceza Dairesi’nin 23.6.2021 tarihli ve E. 2020/164, K. 2021/11082 sayılı Kararına konu teşkil eden olayda; 11.5.1988 doğumlu Melek, 16-17 yaşlarında iken, Ferdi ile, aralarında resmi nikah olmaksızın, aileleri tarafından “imam nikahı” yaptırılarak birlikte yaşamaya başlarlar. Bilahare bu birliktelik sürecinde Melek ile Ferdi arasında resmi nikah sözleşmesi yapılır ve evli eşler olarak Ferdi'nin anne (Naciye) ve babasının (Kutbettin) yanında, aynı evde hayatlarını sekiz yıl kadar bir süre devam ettirirler. Melek’in bu birliktelik ve evlilik sürecinde 6.1.2008 tarihinde evde dünyaya getirdiği ilk çocuğu, doğduktan bir gün sonra hayatın kaybeder. Melek, 4.5.2009 tarihinde ikinci bir çocuk dünyaya getirir. Bu doğum sonrasında rahatsızlanan Melek, eşi Ferdi tarafından iki defa, tedavi için Erzurum Bölge Eğitim ve Araştırma Hastanesine götürülür ve uygulanan tedavinin akabinde taburcu edilerek evine gönderilir. Ancak, sağlık durumu zamanla kötüleşmesine rağmen, bilahare hastaneye götürülmez. Zamanla hiç yürüyemez, idrar ve dışkısını tutamaz hale gelen Melek, “evin tuvaletine ait küçük bir alanda sert bir tahta parçasının üzerine yatırmak suretiyle” tutulmaya başlanır, “tuvalette tahta bir sedirin üstünde ya da bir sandalyenin üstünde yaşama(y)a mecbur bırak(ılır;) tuvalette geçirdiği süre içerisinde zaman zaman yiyecek ihtiyaçları.. gideril(ir), ancak beslenme, tıbbi bakım ve tedavi ihtiyacı.. ideal olacak şekilde karşılanma”z. Bu vaziyette “banyo ve diğer temizlik ihtiyaçları” da giderilmeyen, durumu giderek kötüleşen vücudunda oluşan bası yaraları enfekte olan Melek’, kaldırıldığı Ankara Dışkapı Yıldırım Beyazıt Eğitim ve Araştırma Hastanesinde enfeksiyonun tüm vücuda yayılması (sepsis) nedeniyle, 25.7.2012 tarihinde hayatını kaybeder.