M. Engin DENİZ, Yağmur AMANVERMEZ, Arzu BUYRUK GENÇ

Ruminasyon ve Yaşamda Anlamın Farklı Öz-anlayış Düzeylerine Göre İncelenmesi

Öz-anlayış, psikolojik iyi oluşun ve yaşam doyumunun önemli bir değişkeni olarak uyarlaması Neziroğlu (2010) tarafından yapılan "Ruminatif Tepkiler Ölçeği" kullanılmıştır. Verilerin analizinde öz-anlayış düzeylerine göre yüksek, orta ve düşük olarak sınıflanan öğrencilerin yaşamda anlam ve ruminasyon puanlarında bir farklılaşmanın olup olmadığını belirlemek için tek yönlü varyans analizi, farklılığın hangi gruplar arasında olduğunu belirlemek için Tamhane's T2 ve Scheffe testi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda farklı öz-anlayış düzeylerine sahip öğrencilerin yaşamda anlam düzeyleri arasında anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır (p

Examining Meaning in Life and Rumination According to Different Levels of Self-Compassion

Self-compassion is one of the noticeable component for increasing levels of psychological well-being and life satisfaction. In addition, many studies have showed significant relationship between self-compassion and depression. Therefore, aim of this study was to examine the comparison of meaning in life and rumination levels of the university students who had different self- compassion levels (low, medium, high). Sample of this study consisted 301 university students. “Self Compassion Scale” which was adapted into Turkish by Deniz, Kesici and Sümer (2008) was used in order to measure the self-compassion levels of the students. Meaning in life levels of the students was measured with “Meaning in Life Scale” which was adapted into Turkish by Demirbaş (2010). Lastly, “Rumination Scale” was used to assess participant’s rumination level which was adapted into Turkish by Neziroğlu (2010). Detecting the differences between rumination and meaning in life scores according the three different levels of self-compassion, one-way ANOVA, Thamhane’s T2 and Scheffe test were used. Results of the study showed that there were significant differences in the average scores of the meaning in life levels of the students according to their different self-compassion levels (p

PDF

___

Bolat, Z. (2013). Üniversite öğrencilerinin psikolojik sağlamlıkları ile öz-anlayışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Corey, G. (2008). Psikolojik danışma ve psikoterapi kuram ve uygulamaları. Ankara: Mentis.

Deniz, M. E., Kesici Ş. ve Sümer, A. S. (2008). The validity and reliability study of the Turkish version of self-compassion scale. Social Behavior and Personality, 36(9), 1151-1160.

Deniz, M. E. ve Sümer, A. S. (2010). Farklı Öz-anlayış düzeylerine sahip üniversite öğrencilerinde depresyon, anksiyete ve stresin değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 35(158), 115-127.

Demirbaş, N. (2010). Yaşamda anlam ve yılmazlık. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Eliüşük, A. (2014). Sabır eğiliminin öz-belirleme öz-anlayış ve kişilik özellikleri açısından incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Frankl, V. E. (2014). İnsanın anlam arayışı. (S. Budak, Çev.). İstanbul: Okyanus. (Orijinal çalışma basım tarihi 1959). Karasar, N. (2002). Bilimsel araştırma yöntemi (11. baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Kirkpatrick, K. (2005). Enhancing self-compassion using a gestalt two-chair intervention. Yayınlanmamış doktora tezi, The University of Texas.

King, L. A., Hicks, J. A., Krull, J. L. ve Del Gaiso, A. K. (2006). Positive affect and the experience of meaning in life. Journal of Personality and Social Psychology, 90(1), 179.

Leary, M. R., Tate, E. B., Adams, C. E., Batts-Allen, A. ve Hancock, J. (2007). Self-compassion and reactions to unpleasant self-relevant events: The implications of treating oneself kindly. Journal of Personality and Social Psychology, 92(5), 887-904.

Lyubomirsky, S. ve Nolen-Hoeksema, S. (1995). Effects of self- focused rumination on negative thinking and interpersonal problem solving. Journal of Personality and Social Psychology, 69(1), 176- 190.

Neely, M. E., Schallert, D. L., Mohammed, S. S., Roberts, R. M. ve Chen, Y. J. (2009). Self-kindness when facing stress: The role of self-compassion, goal regulation, and support in college students’ well-being. Motivation and Emotion, 33(1), 88-97.

Neff, K. D. (2003a). Self-compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity, 2(2), 85-102.

Neff, K. D. (2003b). The development and validation of a scale to measure self-compassion. Self and Identity, 2(3), 223-250.

Neff, K. D. (2004). Self-compassion and psychological well-being. Constructivism in the Human Sciences, 9, 27-37.

Neff, K. D., Rude, S. S. ve Kirkpatrick, K. L. (2007). An examination of self-compassion in relation to positive psychological functioning and personality traits. Journal of Research in Personality, 41(4), 908-916.

Neff, K. D. ve Vonk, R. (2009). Self‐compassion versus global self‐esteem: Two different ways of relating to oneself. Journal of Personality, 77(1), 23-50.

Neziroğlu, G. (2010). Ruminasyon, yaşantısal kaçınma ve problem çözme becerileri ile depresif belirtiler arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Nolen-Hoeksema, S. (1987). Sex differences in unipolar depression: Evidence and theory. Psychological Bulletin, 101(2), 259-282.

Nolen-Hoeksema, S. (1991). Responses to depression and their effects on the duration of depressive episodes. Journal of Abnormal Psychology, 100, 569-582.

Nolen-Hoeksema, S. ve Morrow, J. (1991). A prospective study of depression and posttraumatic stress syptomps after a natural disaster: The 1989 Loma Prieta earthquake. Journal of Personality and Social Psychology, 61, 115-121.

Nolen-Hoeksema, S. ve Davis, C. G. (1999). “Thanks for sharing that”: Ruminators and their social support networks. Journal of Personality and Social Psychology, 77, 801-814.

Özyeşil, Z. (2011). Üniversite öğrencilerinin öz-anlayış düzeylerinin bilinçli farkındalık kişilik özellikleri ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Ryff, C. D. ve Keyes, C. L. M. (1995). The structure of psychological well-being revisited. Journal of Personality and Social Psychology, 69(4), 719-727.

Sezer, S. (2012). A view to the subject of the meaning of life in terms of theoretical and psychometric studies. Ankara University, Journal of Faculty of Educational Sciences, 45(1), 209-227.

Sarıcaoğlu, H. (2011). Üniversite öğrencilerinin psikolojik iyi olma düzeylerinin kişilik özellikleri ve öz-anlayış açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Steger, M. F., Frazier M., Oishi S. ve Kaler, M. (2006). The meaning in life questionnaire: Assessing the presence of and search for meaning in life. Journal of Counseling Psychology, 53(1), 80-93.

Tatlıoğlu, K. (2010). Farklı öz-anlayış düzeylerine sahip üniversite öğrencilerinin karar vermede özsaygı, karar verme stilleri ve kişilik özelliklerinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Van Dam, N. T., Sheppard, S. C., Forsyth, J. P. ve Earleywine, M. (2011). Self-compassion is a better predictor than mindfulness of symptom severity and quality of life in mixed anxiety and depression. Journal of Anxiety Disorders, 25(1), 123-130.

Yalom, I. D. (2001). Varoluşçu psikoterapi. Ankara: Kabalcı Yayınevi. (Orijinal çalışma basım tarihi 1980)

Zika, S. ve Chamberlain, K. (1992). On the relation between meaning in life and psychological well-being. British Journal of Psychology, 83, 133-145.