12-14 Yaş Arası Ergenlerin Sosyal Beceri Düzeyi ile Ebeveynlerine Bağlanma Güvenliği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Bu araştırma, 12-14 yaş arası ergenlerin sosyal beceri düzeyi ile ebeveynlerine bağlanma güvenliği arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla hazırlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Karabük il merkezinde Millî Eğitim Bakanlığı'na bağlı 6 okulun 6, 7 ve 8. sınıflarında öğrenim gören 12-14 yaş grubundan 186 erkek, 169 kız olmak üzere toplam 355 ergen oluşturmuştur. Nicel araştırma yöntemlerinden tarama modeli kullanılarak yapılan araştırmada veriler, "Matson Çocuklarda Sosyal Becerileri Değerlendirme Ölçeği (MESSY)" ve "Ebeveyn ve Arkadaşlara Bağlanma Ölçeği (EABE)" ve araştırmacı tarafından hazırlanan "Kişisel Bilgi Formu" aracılığıyla toplanmıştır. Ergenlerin ebeveyn bağlanma puanları ile olumlu sosyal davranışları arasında bir ilişki olduğu tespit edilmiştir

Investigation of the Secure Parent Attachment of Adolescents Between 12-14 Years in Terms of Some Variables

The objective of the research is to determine the relationship between the scale of social skills of the adolescents at the age of 12-14 and their secure parent attachment. The sample of the research comprises of 186 male and 169 female adolescents with a total of 355 at the age of 12-14 who are studying in the 6th, 7th and 8th grade in six schools in Karabük under the administration of the Ministry of National Education in the school year of 2014-2015. The data collection for this research which has been conducted with the quantitative research and scanning method has been carried out by means of Matson Evaluation of Social Skills with Youngsters (MESSY) and Inventory of Parent and Peer Attachment (IPPA). It has been determined that there is a relationship between parental attachment scores and positive social behavior of adolescents

PDF

___

Allen, J. P., Hauser, S. T. ve Borman-Spurrell, E. (1996). Attachment theory as a framework for understanding sequelae of severe adolescent psychopathology: An 11-year follow-up study. Journal of consulting and clinical psychology, 64(2), 254-263.

Allen, J. P., Marsh, P., McFarland, C., McElhaney, K. B., Land, D. J., Jodl, K. M. ve Peck, S. (2002). Attachment and autonomy as predictors of the development of social skills and delinquency during midadolescence. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 70(1), 56-66.

Armsden, G. C. ve Greenberg, M. T. (1987). The inventory of parent and peer attachment: Individual differences and their relationship to psychological well-being in adolescence. Journal of Youth and Adolescence, 16(5), 427-454.

Bacanlı, H. ve Erdoğan, F. (2003). Matson çocuklarda sosyal becerileri değerlendirme ölçeğinin (MESSY) Türkçe’ye uyarlanması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 3(2), 351-379.

Bayraktar, F., Sayıl, M. ve Kumru, A. (2009). Liseli ergenler ve üniversiteli gençlerde benlik saygısı: ebeveyn ve akrana bağlanma, empati ve psikolojik uyum değişkenlerinin rolü. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 48-63.

Büyüköztürk, Ş., Kılıç-Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2013). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem akademi.

Blehar, M. C. (1974). Anxious attachment and defensive reactions associated with day care. Child Development, 45(3), 683-692.

Braddock, B. A., Twyman, K. A., Garrity, M. R., Wang, T., Neary, M. K., Ezzelgot, J. ve Heithaus, J. L. (2015). A few close friends the pediatrician’s role in the management of social skills deficits in adolescent children. Clinical Pediatrics, 54(12), 1-8.

Cassidy, J. (1988). Child-mother attachment and the self in six-year-olds. Child Development, 59(1), 121-134.

Christie, D. ve Viner, R. (2005). Adolescent development. British Medical Journal, 330(7486), 301-304.

Çağdaş, A. (2012). Anne-baba-çocuk iletişimi. Ankara: Eğitien Kitap.

Deniz, M., Hamarta, E. ve Ari, R. (2005). An investigation of social skills and loneliness levels of university students with respect to their attachment styles in a sample of Turkish students. Social Behavior and Personality: An International Journal, 33(1), 19-32.

DiTommaso, E., Brannen-McNulty, C., Ross, L. ve Burgess, M. (2003). Attachment styles, social skills and loneliness in young adults. Personality and Individual Differences, 35(2), 303-312.

Dinç, S. (2014). Baba-bebek arasındaki bağlanma durumu ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.

Elliott, S., Barnard, J. ve Gresham, F. M. (1989). Preschoolers' social behavior: Teachers' and parents' assessments. Journal of Psychoeducational Assessment, 7(3), 223-234.

Engels, R. C., Finkenauer, C. ve Meeus, W. (2001). Parental attachment and adolescents’ emotional adjustment: The associations with social skills and relational competence. Journal of Counseling Psychology, 48(4), 428-439.

Eisenberg, N. ve Morris, S. A. (2004). Moral cognitions and prosocial responding in adolescence. R. M. Lerner ve L. Stinberg, (Ed.), Handbook of adolescent psychology (2. baskı) içinde (155-188). New Jersey: John Wiley&Sons, Inc, Hoboken.

Güngörmüş-Özkardeş, O. ve Arkonaç, S. (1998). İki farklı eğitim düzeyinde baba olma algısı. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 10(10), 253-263.

Jamyang-Tshering, K. (2004). Social competence in preschoolers: An evaluation of the psychometric properties of the preschool social skills rating system (SSRS). Yayınlanmamış doktora tezi, Pace University.

Keler, H. (2008). Liseli ergenlerin transaksiyonel analiz ego durumları ile bağlanma stilleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Kirchler, E., Palmonari, A. ve Pombeni, M. L. (1993). Developmental tasks and adolescents relationships with their peers and family. S. Jackson ve

H. Rodriguez-Tome, (Ed.), Adolescence and its social worlds içinde (147-167). U.K: Lawrence Erlbaum.

Kumru, A. (2002). Prosocial behavior within the family context and its correlates among Turkish early adolescents. Yayınlanmamış doktora tezi, Nebraska University.

Kumru, A., Carlo, G. ve Edwards, C. P. (2004). Olumlu sosyal davranışların ilişkisel, kültürel, bilişsel ve duyuşsal bazı değişkenlerle ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 19(54), 109-125.

Lieberman, M., Doyle, A. B. ve Markiewicz, D. (1999). Developmental patterns in security of attachment to mother and father in late childhood and early adolescence: Associations with peer relations. Child Development, 70(1), 202-213.

Lopez-Turley, N. R. (2003). Are children of young mothers disadvantaged because of their mother’s age or family background? Child Development, 74(2), 465-474.

MacDonald, K. (1987). Parent-child physical play with rejected, neglected, and popular boys. Developmental Psychology, 23(5), 705-711.

Matson, J. L., Rotatori, A. F. ve Helsel, W. J. (1983). Development of a rating scale to measure social skills in children: The Matson evaluation of social skills with youngsters (MESSY). Behav Res Theory, 21, 335-340.

Nkwake, A. M. (2009). Mothers’ and fathers’ perceptions of paternal involvement in child care in Uganda. Childhood in Africa, 1(1), 25-30.

Seven, S. (2006). 6 yaş çocuklarının sosyal beceri düzeyleri ile bağlanma durumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.

Sümer, N. ve Şendağ, M. A. (2009). Orta çocukluk döneminde ebeveynlere bağlanma, benlik algısı ve kaygı. Türk Psikoloji Dergisi, 24(63), 86-101.

Spear, L. P. (2000). Neurobehavioral changes in adolescence. Current Directions in Psychological Science, 9(4), 111-114.

Tanış, Z. İ. (2014). Yetişkinlerde bağlanma stilleri ve öfke tarzları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Haliç Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Waters, E. ve Cummings, E. M. (2000). A secure base from which to explore close relationships. Child Development, 71(1), 164-172.