Ortaokul öğrencilerinin yazma eğilim ve öz yeterliklerinin yazma tutumları üzerindeki etkisi: Bir yapısal eşitlik modellemesi

Bu araştırma, ortaokul öğrencilerinin yazma eğilimleri, yazma öz yeterlikleri ve yazma tutumlarının birbirlerini nasıl yordadıklarını tespit etmek amacıyla yapısal eşitlik modellemesi yoluyla yapılmıştır. Bu amaç doğrultusunda tarama modellerinden ilişkisel tarama modeli olarak desenlen araştırma, 2018-2019 eğitim öğretim yılında Erzurum ilinde 4 farklı ortaokulda öğrenim gören 153’ü (% 52.8) kız, 137’si (% 47.2) erkek olmak üzere toplam 290 öğrenciyle yürütülmüştür. Öğrencilerin 20’si 5. sınıf, 30’u 6. sınıf, 104’ü 7. sınıf ve 122’si 8. sınıf düzeyinde öğrenim görmektedirler. Araştırmada Piazza ve Siebert’in (2008) geliştirdiği, İşeri ve Ünal (2010) tarafından Türkçeye uyarlanan yazma eğilimi ölçeği; Can ve Topçuoğlu Ünal’ın (2017) geliştirdiği yazma tutum ölçeği ve Şengül’ün (2013) geliştirdiği yazma öz yeterlik ölçeği ortaokul öğrencilerine uygulanıp geçerlik ve güvenirlikleri sağlandıktan sonra verilerin analizi yapılmıştır. Araştırma sonucunda yazma eğiliminin yazma tutumunu olumlu etkilediği, yazma öz yeterliklerin yazma tutumunu olumlu etkilemesine rağmen istatistiksel açıdan anlamlı düzeyde etkilemediği belirlenmiştir.

The effect of secondary school students’ writing tendencies and self-efficacy on writing attitudes: A structural equation modeling

The aim of this study was to determine the effect of secondary school students’ writing tendency, writing selfefficacyand writing attitude variables and how these variables predict each other through structural equationmodeling. For this purpose, the relational screening model was used and the study was carried out in academicyear 2018-2019 on a total of 290 students;153 (52.8%) were females and 137 (47.2%) were males studying in 4different secondary schools in Erzurum. Twenty of the students were in the 5th grade, 30 were in the 6th grade,104 were in the 7th grade and 122 were in the 8th grade. In the study, the writing disposition scale developed byPiazza and Siebert (2008) and adapted to Turkish by Iseri & Ünal (2010); writing attitude scale developed by Can& Topçuoğlu Ünal (2017); and writing self-efficacy scale developed by Şengül (2013) were applied to secondaryschool students. After their validity and reliability were ensured, the data were analyzed. As a result of the study,it was determined that writing tendency had a positive effect on writing attitude, and despite writing self-efficacypositively affected writing attitude, it did not affect it significantly statistically.

PDF

___

Akaydın, Ş., & Kurnaz, H. (2015). Lise öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: Geçerlilik ve güvenirlik çalışması. Mustafa Kemal University Journal of Social Sciences Institute, 12(32), 246- 261.
Almerico, G., Johnston, P., Henriott, D., & Shapiro, M. (2011). Dispositions assessment in teacher education: developing an assessment instrument for the college classroom and the field. Research in Higher Education Journal, 11, 1-19.
Bandura, A. (1982). Self-efficacy mechanism in human agency. American Psychologist, 37(2), 122- 147.
Baş, G., & Şahin, C. (2012). İlköğretim öğrencilerinin okuma tutumları, yazma eğilimleri ile Türkçe dersindeki akademik başarıları arasındaki ilişki. Turkish Studies, 7(3), 555-572.
Baş, G., & Şahin, C. (2013). İlköğretim öğrencilerinin yazma eğilimlerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Sakarya University Journal of Education, 3(1), 32-42.
Baştuğ, M. (2015). İlkokul dördüncü sınıf öğrencilerinin yazma eğilimi, tutumu ve yazma tutukluğunun yazma başarısı üzerine etkisi. Education and Science, 40(180), 73-88.
Berk, R. R., & Ünal, E. (2017). Comparison of writing anxiety and writing dispositions of sixth, seventh and eighth grade students. International Journal of Instruction, 10(1), 237-254.
Bruning, R., & Horn, C. (2000). Developing motivation to write. Educational Psychologist, 35(1), 25- 37.
Buss, D. M., & Craik, K. H. (1983). The act frequency approach to personality. Psychological Review, 84, 105-126.
Büyükikiz, K. K. (2012). Türkçeyi ikinci dil olarak öğrenen yabancılar için yazma becerisi öz yeterlilik ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Mustafa Kemal University Journal of Social Sciences Institute, 9(12), 69-80.
Büyüköztürk, Ş. (2006). Veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A.
Can, E., & Topçuoğlu Ünal, F. (2017). Ortaokul öğrencilerine yönelik yazma tutum ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 5(3), 203- 212.
Çelik, H. E., & Yılmaz, V. (2013). Lisrel 9.1 ile yapısal eşitlik modellemesi temel kavramlaruygulamalar-programlama. Ankara: Anı.
Defazio, J., Jones, J., Tennant, F., & Hook, S. A. (2010). Academicliteracy: The importance and impact of writing across the curriculum - a case study. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 10(2), 34-47.
Demir, T. (2013). İlköğretim öğrencilerinin yaratıcı yazma becerileri ile yazma özyeterlik algısı ilişkisi üzerine bir çalışma. International Journal of Turkish Literatüre Culture Education, 2(1), 84-114.
Demir, T. (2014). Yazma öz yeterlik ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. e - Journal of Educational Researches, 1(2), 28-35.
Demirel, Ö. (1999). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı. Gemalmaz, E. (2010). Türkçenin derin yapısı. Ankara: Belen.
Göçer, A. (2016). Yazma eğitimi dersinin Türkçe öğretmeni adaylarının yazmaya karşı tutumlarına etkisi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 343-352.
Graham, S., Berninger, V., & Fan, W. (2007). The structural relationship between writing attitude and writing achievement in first and third grade students. Contemporary Educational Psychology, 32(3), 516-536.
Güneş, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel.
Güneş, F., Kuşdemir, Y., & Bulut, P. (2017). Yazma öz yeterlik ölçeğinin psikometrik özellikleri. The Journal of Academic Social Science Studies, 58, 101-114.
Hidi, S., & Boscolo, P. (2006). Motivation and writing (Chapter 10). Edt. Macarthur, C., Graham, S. & Fitzgerald, J., Handbook of Writing Research, New York: The Guılford Press.
Hogg, M. A., & Vaughan, G. M. (2011). Social psychology (İ. Yıldız & A. Gelmez, Trans. 4 ed.). Ankara: Ütopya.
İşeri, K., & Ünal, E. (2010). Yazma eğilimi ölçeği’nin Türkçeye uyarlanması. Education and Science, 35(155), 104-117.
Karagöz, Y. (2016). SPSS ve AMOS 23 uygulamalı istatiksel analizler. Ankara: Nobel.
Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. (24. Basım). Ankara: Nobelç
Karatay, H. (2011). Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme. Ankara: Pegem A.
Katz, L. G. (1993). Dispositions: Definitions and ımplications for early childhood practices. ERIC veri tabanından erişildi. http://files.eric.ed.gov/fulltext/ED360104.pdf adresinden 23.01.2019.
Kırmızı, F. S. (2009). Türkçe dersinde yaratıcı drama yöntemine dayalı yaratıcı yazma çalışmalarının yazmaya yönelik tutuma etkisi. Creative Drama Journal, 4(7), 51-67.
Knudson, R. E. (1995). Writing experiences, attitudes, and achievement of first to sixth graders. Journal of Educational Research, 89(2), 90-97.
Lee, J. (2013). Can writing attitudes and learning behavior overcome gender difference in writing? Evidence from NAEP. Written Communication, 30(2), 164-193.
McCarthy, P., Meier, S., & Rinderer, R. (1985). Self-efficacy and writing: A different view of selfevaluation. College Composition and Communication, 36, 465-471.
McClenny, C. S. (2010). A disposition to write: Relationships with writing performance. Yayınlanmamış doktora tezi. Florida State University Libraries.
Özgüven, İ. E. (1994). Psikolojik Testler. Ankara: PDREM.
Pajares, F. (2007). Empirical properties of a scaie to assess writing self-efficacy in schooi contexts, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 39, 239-249.
Pajares, F., Hartley, J., & Valiante, G. (2001). Response format in writing self - efficacy assessment: greater discrimination increases predicction, Measurement and Evaluation in Counseling and Development, 33, 214-221.
Piazza, C. L., & Siebert, C. F. (2008). Development and validation of a writing dispositions scale for elementary and middle school students. The Journal of Educational Research, 101(5), 275-285.
Şahin, N. (2012). Maniheist ve Budist ;Uygur şiirinin dilin dört temel becerisi açısından incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Atatürk University, Institute of Educational Sciences, Erzurum.
Schultz, K., & Fecho, B. (2000). Society’s child: social context and writing development. Educational Psychologist, 35(1), 51-62.
Schunk, D. H., & Swartz, C. W. (1993). Writing strategy instruction with gifted students: Effects of goals and feedback on self-efficacy. Roeper Review, 15(4), 225.
Şengül, M. (2013). Ortaokul öğrencilerine yönelik “yazma öz yeterlikleri ölçeği” geliştirme çalışması. Turkey Social Studies Journal, 17(1), 81-94.
Silah, M. (2000). Sosyal psikoloji (Davranış Bilimi). Ankara: Gazi.
Snyder, C. R., & Lopez, S. (2002). Handbook of positive psychology. New York, NY: Oxford University Press.
Sözer, E. (1996). Üniversitelerde öğretim gören öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumları. Anadolu University Faculty of Education Journal, 6(2), 7-21.
Susar Kırmızı, F., & Beydemir, F. (2012). İlköğretim 5. sınıf Türkçe dersinde yaratıcı yazma yaklaşımının yazmaya yönelik tutumlara etkisi. Ahi Evran University Kırşehir Education Faculty Journal (KEFAD), 13(3), 319-337.
Susar Kırmızı, F. (2009). Türkçe dersinde yaratıcı drama yöntemine dayalı yaratıcı yazma çalışmalarının yazmaya yönelik tutuma etkisi. Creative Drama Journal, 4(7), 51-68.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
Turkish Language Society. (2011). Türk Dil Kurumu büyük Türkçe sözlük. Ankara: Turkish Language Society .
Uçgun, D. (2014). Altıncı sınıf öğrencilerinin yazma eğilimlerinin incelenmesi. Education and Science, 39(175), 227-238.
White, M. J., & Bruning, R. (2005). Implicit writing beliefs and their relation to writing quality. Contemporary Educational Psychology, 30, 166-189.