Proje Başarı Faktörü Olarak Paydaş Analizinin Ağırlıklandırılması: Savunma Sanayiinde Bir Uygulama

Amaç - Literatürdeki önceki çalışmaların ışığında, proje başarı kriterleri içerisinde paydaş faktörünün de dikkate alınması gerektiği kabul edilmektedir. Buradan hareketle, bu çalışmanın amacı paydaş yönetimi ve paydaş analizinin Türkiye’de savunma sanayiindeki projelerde, proje başarı faktörü olarak nasıl değerlendirildiğinin incelenmesidir. Yöntem - Bu çalışmada, proje yönetiminin kullanıldığı savunma sanayii özelinde tanımlayıcı araştırma modeli kullanılarak bir araştırma yapılmıştır. Analizlerde kullanılacak veriler, Türk savunma sektöründe faaliyet gösteren kamu ve özel sektördeki işletmelerde proje yönetimi faaliyetleri içerisinde bulunan 389 katılımcıdan toplanmış ve veriler nicel olarak analiz edilmiştir. Bulgular - Analizde hesaplanmalar sonrasında katılımcılar açısından en önemli olarak görülen faktörün kalite ve zaman olduğu, bu iki faktörü takiben üçüncü olarak önemli kabul edilen faktörün maliyet olarak sayıldığı belirlenmiştir. Katılımcılar, proje başarısında iç paydaş memnuniyetinin etkisinin diğer faktörlere oranla daha az olduğunu belirtmektedirler. Buna ek olarak, katılımcıların paydaş analizi ve yönetimi konusunda çok fazla farkındalıklarının olmadığı ve paydaş yönetiminin kullanılma düzeyinin yeterince yüksek olmadığını göstermektedir. Korelasyon analizi ile bir değişkenin aldığı puan artırırken hangi diğer değişkenin daha fazla etkilendiğinin belirlenmesi ve dolayısıyla hangi iki değişken arasında diğer değişkenlere göre daha fazla ilişki olup olmadığının tespit edilmesi amaçlanmıştır. Analiz sonucuna göre hiçbir değişkenin diğerinden fazla daha az ya da fazla önemli görülmediği; maliyet, zaman, kalite ve paydaş memnuniyet puanlarının benzer değerlerde etkilendiği gözlenmiştir. Tartışma - Yapılan incelemeler sonucunda, paydaş analizi ve yönetiminin gerektiği gibi önemsenerek yapılmadığı ortaya konmuştur. Veriler ışığında, proje için yapılan planlama çalışmalarında paydaş yönetim planı oluşturulmasının göz ardı edildiği görülmüştür. Yapılan araştırmadaki katılımcılar açısından en önemli proje başarı faktörünün kalite olduğu değerlendirilmiştir. Ardından zaman ve maliyet faktörleri gelmekte olup katılımcılar tarafından iç paydaş memnuniyetinin, proje başarısında önem yerinin diğer faktörlere oranla daha az olduğunu belirtmektedirler.

Stakeholder Analysis as a Project Success Factor: An Application in the Defense Industry

Purpose - Previous studies in the literature, it is accepted that the stakeholder approach should also be taken into account as a project success criteria. From this point of view, the purpose of this study is to examine how stakeholder management and stakeholder analysis are evaluated as a project success factor in defense industry projects in Turkey. Design/methodology/approach - This study employs a descriptive research model The data used in the analysis were collected from 389 participants engaged in project management activities in public and private sector enterprises operating in the Turkish defense sector and the data were analyzed quantitatively. Findings – The results of the analysis reveal that according to the participants the most important factor in a project’s success was quality and time, and followed by cost. Participants state that the effect of internal stakeholder satisfaction on project success is perceived to be less than other afore mentioned factors. In addition to these, it is shown that the participants do not have much awareness of stakeholder analysis and management, and the level of use of stakeholder management is not high enough. With the correlation analysis, it is aimed to determine which variable is more affected while increasing the score of a variable, and thus to determine whether there is a more relationship between which two variables than the other variables. According to the results of the correlation analysis, none of the variables showed significantly different results. In other words, if the weight of one criteria is increased, the others would be affected similarly, which is observed by having similar correlation coefficients.

PDF

___

Anbari, F. T. (2003). Earned value project management method and extensions, Project Management Journal, 34 (4), 12-23.
Cleland, D. L. ve Ireland, L. R. (2002). Project Management: Strategic Design and Implementation. New York: McGraw-Hill Professional.
Crawford, L., Pollack, J. ve England, D. (2006). Uncovering the trends in project management: journal emphasis over the last 10 years. International Journal of Project Management, 24 (2), 175-184.
De Bakker, K., Boonstra, A. ve Wortmann, H. (2010). Does risk management contribute to IT project success? A meta-analysis of empirical evidence. International Journal of Project Management, 28 (5), 493-503.
Dougill, A. J., E. D. G. Fraser, J. Holden, K. Hubacek, C. Prell, M. S. Reed, S. T. Stagl ve L. C. Stringer. (2006).
Learning from doing participatory rural research: Lessons from the peak district national park. J. Agric. Econ, 57 (2), 259-275.
Duran, Z. (2016), Bir proje performans ölçüm sistemi olarak kazanılmış değer analizi ve bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsüd, Denizli.
Dvir, D., Lipovetsky, S., Shenhar, A. ve Tischler, A. (1998). In search of project classification: A non-universal approach to project success factors. Research Policy, 27 (9), 915-935.
Dvir, D., Raz, T. ve Shenhar, A. J. (2003). An Empirical Analysis of The Relationship Between Project Planning and Project Success. International Journal of Project Management, 21 (2), 89-95.
Ernst, H. (2002). Success factors of new product development: a review of the empirical literature. International Journal of Management Reviews, 4 (1), 915-935.
Fortune, J. ve White, D. (2006). Framing of project critical success factors by a systems model. International Journal of Project Management, 24 (1), 53-65.
Fraczkowski, K. Gładysz, B. ve Kuchta. D. (2014). Analysis of factors affecting the success of IT projects in poland; Reports of the Institute of Organization and Management; Wrocław University of Science and Technology: Wrocław, Poland, p. 39.
Freeman, R. E. (1994). The politics of stakeholder theory: some future directions. Business Ethics Quarterly, 4 (4), 409-421.
Grimble, R. ve Chan, M. K. (1995). Stakeholder analysis for natural resource management in developing countries: Some practical guidelines for making management more participatory and effective. Natural Resources Forum, 19 (2), 113-124.
Jones, T. M. (1995). Instrumental stakeholder theory: a synthesis of ethics and economics. Academy of Management Review, 20, 404-437.
Jones, T. M. ve Wicks, A. C. (1999). Convergent stakeholder theory. Academy of Management Review, 24 (2), 206- 221.
Klaus-Rosińska, A. ve Iwko, A. (2021). Stakeholder management-one of the clues of sustainable project management-as an underestimated factor of project success in small construction companies. Sustainability, 13 (17), 9877.
Kurşunluoğlu, Z. (2017). Proje yönetiminde başarı kriterleri üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gebze Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gebze.
Lipovetsky, S., Tishler, A., Dvir, D. ve Shenhar, A. (1997). The relative importance of project success dimensions. R&D Management, 27 (2), 97-106.
Low, S. P. ve Chuan, Q. T. (2006). Environmental factors and work performance of project managers International Journal of Project Management, 21 (1), 24-37.
Mitchell, R. K., Agle, B. R. ve Wood, D. J. (1997). Toward a theory of stakeholder ıdentification and salience: defining the principle of who and what really counts. Academy of Management Review, 22 (4), 853-886.
Mushove, P. ve C. Vogel. (2005). Heads or tails? stakeholder analysis as a tool for conservation area management. Global Environ. Change, 15 (3), 184-198.
Newman, J. S. (2001). Failure-space: A systems engineering look at 50 space system failures. Acta Astronautica, 48 (5-12), 517-527.
Pinto, J. K. ve Mantel, S. J. (1990). The causes of project failure. IEEE Transactions on Engineering Management, 37 (4), 269-276.
Pinto, J. K. ve Slevin, D. P. (1988). Project success: definitions and measurement techniques. Project Management Journal, 19, 67-72.
Prell C., Hubacek K. ve Reed, M. (2009) Who's in and why? A typology of stakeholder analysis methods for natural resource management. Journal of Environmental Management, 90 (5), 1933-1949.
Project Management Institute, (2013). A Guide to the Project Management Body of Knowledge (5th Edition ed.). Project Management Institute, İstanbul.
Schmeer, K. (2000), Stakeholder Analysis Guidelines. http://msalamkhan.buet.ac.bd/teaching_msk_files/Stakeholder%20analysis%20guidelines%20.pdf
Shenhar, A. J. (2001). One size does not fit all projects: exploring classical contingency domains. Management Science, 47 (3), 394-414.
Shenhar, A. J., Poli, M. ve Lechler, T., (2000). A new framework for strategic project management, in T. Khalil (ed.), Management of Technology VIII, University of Miami, Miami, FL.
Slevin, D. P. ve Pinto, J. K. (1986). The project implementation profile: new tool for project managers. Project Management Journal, 57-70.
Tishler, A., Dvir, D., Shenhar, A. J. ve Lipovetsky, S. (1996). Identifying critical success factors in defense development projects: A multivariate analysis. Technological Forecasting and Social Change, 51 (2), 151- 171.
Tubig, S. B. ve Abetti, P. A. (1990). Variables influencing the performance of defense. IEEE Transactions on Engineering Management, 37 (1), 22-24.
Varvasovszky, Z. ve R. Brugha. (2000). How to do (or not to do). A stakeholder analysis. Health Policy Plan, 15 (3), 338-345.
Zhong, S. ve Wang, X. (2011). Improvement and application of earned value analysis in coal project management. Procedia Engineering, 26, 1983-1989.