Seçmen Tercihinde İmaj Faktörü: Siyasal Parti ve Aday İmajı Karşılaştırmasına Yönelik Bir Alan Araştırması

Bu araştırma, yerel seçimlerde siyasal parti ve aday imajının seçmenlerin tercihleri üzerindeki etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Ankaranın beş ilçesinden seçilen üç mahalleden tesadüfi örneklem yöntemi ile belirlenen 546 kişinin parti imajı, aday imajı ve bunları oluşturan unsurlar üzerindeki görüşleri, geliştirilen ve geçerlikgüvenirlik analizi yapılan ölçeği kapsayan anket formundan yararlanılarak belirlenmiştir. Araştırma verileri cinsiyet, medeni durum, yaş, eğitim durumu, ilçe ve siyasal görüşü kapsayan demografik değişkenler dikkate alınarak irdelenmiştir. Cinsiyet ve medeni duruma bağlı farklılığın belirlenebilmesi için t- testi; yaş, eğitim durumu, ilçe ve siyasal görüş değişkenlerine bağlı farklılıkların belirlenebilmesi için Tek Yönlü Anova, farklılığın hangi grup ya da gruplardan kaynaklandığını belirleyebilmek için ise Tukey testi yapılmıştır. Ayrıca, seçmenlerin aday imajı ve parti imajına ilişkin görüşleri arasındaki ilişkinin belirlenebilmesi için korelasyon analizi uygulanmıştır. Seçmenlerin oy verme kararları ile ilgili ortalama puanlar incelendiğinde, aday imajına ilişkin puanların parti imajına ilişkin puanlardan biraz daha yüksek olduğu görülmekte ise de istatistik açıdan önemli bir fark bulunamamıştır. Korelasyon analizi sonuçları, seçmenlerin aday imajına ilişkin görüşleri güçlendikçe, parti imajına ilişkin görüşlerinin de güçlendiğini göstermektedir.

Image Factor in Elector Choice: A Field Study Towards the Comparison of Political Party and Candidate Image

This research is titled as The Image Factor on the Voter s Disicion: A Survey on the Comparison of Party İmage and Candidate İmage have been made for the purpose of investigating effects of image of the parties and candidates. 546 people chosen by using random sampling method in three vicinities in the 5 districts in Ankara included within the scope of the research. In the gathering of the research data was used face to face interview technique. The questionnaire form includes demographic information ,voters views about candidate a n d p a r t y i m a g e . Answers given to sentences typed Likert were scored, applied factor analysis and items with factor loadings less than 0.30 were deleted. In order to test reliability of questionnaire were calculated Cronbach Alpha as inner consistency of coefficient. In this research, the t-test was performed for determining the differences dependent on gender and marital status variables between the voters opinions about party image, candidate image and sources of information. Moreover, One Way Anova was applied to determining the differences dependent on age, education status, district and political opinion variables between the voters opinions about party and candidate image. In order to indicate differences between groups depending on Anavo, the Tukey test was carried out. In terms of voting decision of voters, candidate image on local elections, party image and average scores intended on sources of information compared, candidate image scores is higer than party image but there are no significant differences.

PDF

___

Ansolabehere, S. ve Iyengar, S., (1994). Riding The Wave Claiming Ownership Over Issues: The Joint Effects Of Advertising and News Coverage in Campaigns, Public Opinion Quarterly, 58, 335-357.
Aziz, Aysel, (2003). Siyasal İletişim, Nobel Yayın Dağıtım: Ankara.
Bennett, W. Lence, (2000). Politik İlizyon ve Medya NehirYayınları: İstanbul.
Boiney, J. ve Paletz, D. L., (1991). In Search of the Model Model: Political Science Versus Political Advertising Perspectives on Voter DecisionMaking, F. Biocca (ed), Television and Political Advertising, Vol. 1: Psychologial Processes, Lawrence Erlbaum Associates: New Jersey.
Bbulutay T., Yıldırım N. (1968) Türk Seçmenlerin Oy Verme Eğiliminde İktisadi Sebeplerin Önemi Üzerine Bir Deneme, Ankara Üniversitesi, S.B.F. Dergisi, 23, 7-39.
Damlapınar, Z. ve Balcı, Ş., (2005). Seçmenin Zihnindeki Aday İmajını Belirleyen Etkenler: 28 Mart 2004 Yerel Seçimleri Alan Araştırması, Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 4, 58-79.
Debord, Guy, (1996). Gösteri Toplumu ve Yorumlar, Ayrıntı Yayınları: İstanbul.
Denton, E. R. ve Woodward, C. G., (1985). Political Cominication in Amerika, Praegar Publishers: New York.
Devran, Yusuf, (2003). Siyasal Kampanya Yönetimi: Mesaj, Stratej ve Taktikler, And Yayınları: İstanbul.
Downs, Anthony, (1957). An Economic Theory Of Democracy, Harper-Row Publishers: New York.
Erdoğan, İ. ve Alemdar, K., (2002). Öteki Kuram, Erk: Ankara.
Ertürk, Kazım Özkan, (2009). Yazılı Basının Siyasal Lider İmajına Katkısı, New World Sciences Academy Dergisi, Cilt 4, Sayı 1, Seri 4C.
Fiske, John, (1992). İletişim Çalışmalarına Giriş, Ark: Ankara
Gökçe, Orhan, (2002). 3 Kasım Seçimlerinin Anatomisi:Türk Siyasetinde Süreklilik ve Değişim, Ü.İ.İ.B.F. Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, İbf.selcuk.edu.tr/ibf_ dergi/dosyalar/ 891347893699.pdf
Hacker, Kenneth L., (2000), Components of Candidate Images: Statistical Analysis of Issue-persona Dichotomy in Presidential Campaign of 1996, Communication Monographs, Vol. 67, Issue: 3, s. 227-238.
Hülür, H. ve Kalender, A., (2003). Sosyo- Politik Tutumlar ve Din, Çizgi Kitapevi: Konya
İnceoğlu, Metin, (1993). Tutum, Algı, İletişim, Verso Yayınları: Ankara.
Johnson-Cartee, K.S. ve Copeland, G. A., (1997). Inside Political Campaigns, Praeger: London
Kaid, Lynda Lee, (1997). Political Advertising: A Summary of Research Finding, B.I. Newman(ed), Hanbook of Political Marketing, Sage Publications: London, p. 423-438.
Kılıçaslan, D. ve Çakmak, E., (2008). Siyasal İletişim: İdeoloji ve Medya İlişkisi, Kriter Yayınevi: İstanbul.
Kışlalı, Ahmet Taner, (1987). Siyaset Bilmi, Ankara Üniversitesi BYYO Yayınları: Ankara.
Kerlinger, Fred N., (1973). Fondation of Behavioral Research, Second Edition, Holt, Rinehart and Winston: Newyork.
Lerson, Charles, (1989). Persuasion, Woodwsworth, Publishing Comp: Belmont. McQuail D. ve Windahl, S., (2005). İletişim Modelleri, Konca Yumlu (çev.), İmge Kitabevi: Ankara.
McNair, Brain, (2003). An İntroduction to Political Communication, London.
McCombs, Max, (1981). The Agenda Setting Aproch, Dan Nimmo-Keith Sanders(eds.), Handbook of Political Communication, Sage Publication: Beverly Hills s.126.
Newman, Bruce, (1999). Handbook of Political Marketing, Sage Publications: London.
Newman Bruce, (1994). The marketing Of President: Political Marketing Campagin Strategy, Sage Publications: London.
Milburn, Michael A., (1998). Sosyal Psikolojik Açıdan Kamuoyu ve Siyaset, Dönmez A., Duyan V. (çev.), İmge Kitapevi: Ankara.
Miller, R. G. ve Burgoon, M., (1973). New Techniques of Persuasion, New York.
Özsoy, Osman, (2009). Seçim Kazandıran Kampanyalar, Pozitif Yayınları: İstanbul.
Özsoy, Osman, (2002). Türkiyede Seçmen Davranışları ve Etkin Propaganda, Alfa Yayınları: İstanbul.
Sennett, Richard (2002). Kamusal İnsanın Çöküşü, Abdullah Yılmaz, Serpil Durak (çev.), Ayrıntı Yayınları: İstanbul.
Smith, Allen Craig, (1990). Political Communication, HBJ Publishers: London. Tokgöz, Oya, (2008). Siyasal İletişimi Anlamak, İmge Kitabevi: Ankara.
Tolungüç, Ahmet, (2000). Turizm, Tanıtım ve Reklam, Media Cat Yayınları: İstanbul
Trent S., J. ve Friedenberg, R. V., (1983). Political Campagin Communication, Praeger, New York, s.127-151.
Rosenberg, S. W. ve McCaffery, P., (1987). The İmage and Vote:Manipulating Voters Preferences, Public Opinion Quarterly, 51, 31- 47.
Uztuğ, Ferruh, (2007). Siyasal İletişim Yönetimi, Media Cat Yayınları: İstanbul.
Yıldız, Nuran, (2002). Türkiyede Siyasetin Yeni Biçimi-Liderler, İmajlar, Medya, Phoenix Yayınları: Ankara.