Reklamda Animasyon Karakter Kullanımının Çocukların Beslenme Alışkanlıkları Üzerindeki Etkileri

Rekabetin küresel boyutlarda yaşandığı günümüzün farklı pazarlarında, kurumlar hedef kitlelerine ulaşmada çok çeşitli yollara başvurabilmektedir. Kurumlar, tüketiciyi farklı mekânlarda yakalama çabasının ötesinde, tüketiciye yaşam döngüsünün her aşamasında ulaşmaya da çalışmaktadır. Yetişkinlik döneminde tüketiciyle bir araya gelen markalar, günümüzde kimi zaman, çocukluk döneminden itibaren geleceğin tüketicileriyle etkileşime geçmektedir. Bu durumda reklamlarda, çocukların dikkatini çekecek kimi öğelerin kullanımına yol açabilmektedir. Özellikle, animasyon karakterler çocuklara yönelik üretilen mal ve hizmetlerin tanıtımlarında başvurulan ilgi çekici görsellerdir. Çalışmada da bu animasyon karakterlerin çocukluk döneminden itibaren tüketicilerle kurduğu duygusal bağdan yola çıkılarak, çocuk tüketiciler üzerindeki rolü irdelenecektir.

The Effects of Animation Character Usage in Advertisements on Nutritional Routines of Children

In today s markets that have competition in global dimensions, the corporations use various ways to reach their target markets. In addition to the efforts of the corporations to reach their consumers in different spaces, they also try to reach them in all levels of their life cycle. The brands meeting their consumers in their adulthood could have been in an interaction with them since their childhood. For this reason it can be seen that some elements attracting the children s attention are used in advertisements. Especially the animation characters are the attractive visual elements that are used in the promotion of the goods and services produced for children. In this study the role of the animation characters on child consumers will be examined by analyzing the emotional bond that the brands establish with them in their childhood.

PDF

___

Tanaka, Hiroshi, (1993). Branding in Japan, Aaker, D.A. ve Biel, A.L. (eds.), Brand Equity and Advertising :Advertisings Role in Building Strong Brands , New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers, s.51-67.
Akgül, A. ve Çevik, O., (2005). İstatistiksel Analiz Teknikleri. 2. Basım. Ankara: Emek Ofset.
Arnould, E., Price, L. ve Zinkhan, G., (2004). Consumer, New York: McGrawHill.
Bahn, Kenneth D., (1986). How and When do Brand Perceptions and Preferences First Form? A Cognitive Developmental Investigation, Journal of Consumer Research, 13 (3).s.382-393.
Brand, Jeffrey E., (2007). Television Advertising to Children. A Review of Contemporary Research on the Influence of Television Advertising Directed to Children, http://www.acma.gov.au/webwr/_assets/ main/lib310132 /television_ advertising_to_ children.pdf. Erişim Tarihi: 11.11.2012.
Calvert, Sandra L., (2008). Children as Consumers: Advertising and Marketing, Postsecondary Education in the United States, 18(1), s.205-234.
Chiu, Y.K., Lin, C.Y ve W.L. Liu, (2009). The Affect Transfer Effect On SpokesCharacters, 386-398. http://www.myacme.org/ACMEProceedings09/p46.pdf. Erişim Tarihi: 09.09.2012.
Elden, M.ve Bakır, U., (2010). Reklam Çekicilikleri, İstanbul: İletişim Yayınları. Elden, M., Ulukök Ö. ve Yeygel, S., (2009). Şimdi Reklamlar, İstanbul: İletişim Yayınları.
Evans, M., Jamal, A. ve Foxall, G., (2009). Consumer Behaviour. 2. Basım, England: Wiley Publication.
Garretson, J. A. ve Niedrich., R. W., (2004). Spokes-Characters-Creating Character Trust and Positive Brand Attitudes, Journal of Advertising, 33,(2). s.25-36.
Garretson, J. A. ve Burton, S., (2005). The Role of Spokescharacters as Advertisement and Package Cues in Integrated Marketing Communications, Journal of Marketing, 69,s.118132.
Arlı, M. ve Nazik, H., (2001). Bilimsel Araştırmaya Giriş, Ankara:Gazi Kitabevi Harris, J. L., Pomeranz, J. L., Lobstein, T. ve Brownell, K. D., (2009). A Crisis in the Marketplace: How Food Marketing Contributes to Childhood Obesity and What Can Be Done. 30.211-25. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18976142. Erişim Tarihi: 17.06.2013.
Küçükerdoğan, Rengin, (2009). Markalar, İkonlar ve Tanıdık Göstergeler: Maskot Kullanımı ve Marka, The BrandAge, Sayı 11, s. 84-88.
Küçükerdoğan, Rengin, (2005). Reklam Söylemi, İstanbul:Es Yayınları.
Leibowitz, J., Rosch, J. T., Ramirez, E., Brill, J. ve Ohlhausen, M., (2012). A Review of Food Marketing to Children and Adolescents - Follow-Up Report., http:// www.ftc.gov/os/2012/12/121221foodmarketingreport.pdf. Erişim Tarihi: 17.06.2013.
Lindstrom, Martin, (2012). Brandwashed Pazarlama ve Reklamcılık Sektörünün Uyguladığı Hilelere Çarpıcı Bir Bakış, (çev) Levent Göktem, İstanbul: Optisimit Yayınları.
Neeley, S.M. ve Schumann, D.W., (2004). Using Animated Characters in Advertising to Young Children. Does Increasing Attention to Advertising Necessarily Lead to Product Preference?, Journal of Advertising, 33,(3),s.7-23.
Moore, Elizabeth, S., (2004). Children and the Changing World of Advertising, Journal of Business Ethics, 52 ,(2), s.161-167.
Oates, C. ve Blades, M., (2001). Children and television advertising: When do they understand persuasive intent?, Journal of Consumer Behaviour, 1 (3), s.238-245.
Prasad, V.K. ve Smith, L. J., (1994). Television Commercial Violent Programming: An Experimental Evaluation of Their Effects on Children, Journal of the Academy of Marketing Science, 22 (4), s.340-351.
Rossiter, John R., (1977). Reliability of a Short Test Measuring Childrens Attitudes Toward TV Commercials, Journal of Consumer Research, 3(4), s.179-184.
Solomon, Michael R., (1994). Consumer Behavior, Buying, Having and Being, Boston: Allyn and Bacon.
Wells, W., Moriarty, S. ve Burnett, J., (2006). Advertising Principles & Practice, Upper Saddle River, NJ: Prentice-Hall.