Süleyman Enes HACIBEKTAŞOĞLU, Mustafa YAĞIMLI

TÜRKİYE’DE İNŞAAT SEKTÖRÜNDE YAŞANAN İŞ KAZALARI VE ÖLÜMLÜ İŞ KAZASI SAYILARININ TAHMİNİ

Teknolojide yaşanan gelişmelerle birlikte iş hayatında karşılaşılabilecek tehlikeler de artmaktadır. Bu durumişyerlerinde iş sağlığı ve güvenliği önlemlerinin alınmasının önemini göstermektedir. Ülkemizde her yıl farklısektörlerde çeşitli sebeplerle birçok iş kazası ve meslek hastalığı vakaları yaşanmaktadır. İnşaat sektörü, madenve ulaşım sektörleri ile birlikte en çok iş kazasının yaşandığı sektördür. Bu çalışmada Sosyal GüvenlikKurumu’ndan alınan verilerle ülkemizde inşaat sektöründe yaşanan iş kazası sayıları incelenmiştir. İnşaatsektöründe 2007-2015 yıllarına ait veriler kullanılarak henüz verileri açıklanmamış olan 2016 yılına ait iş kazasıve ölümlü iş kazası sayılarının tahmin edilmesi amaçlanmıştır. Tahmin yöntemi olarak üssel düzleştirme yöntemikullanılmıştır. Yapılan tahmin sonucunda 2008-2015 yılları için öngörülen değerlerin gerçekleşen iş kazasısayılarına yakın değerlerde seyretmesi ve sapma değerlerinin düşük olması 2016 yılı için yapılan tahminin dedoğruluk payının yüksek olduğunu göstermiştir.

ESTIMATION OF THE NUMBER OF WORK ACCIDENT AND DEADLY WORK ACCIDENT ENCOUNTERED IN CONSTRUCTION SECTOR IN TURKEY

With the technological developments, the danger that can be encountered in business life have also increased. This situation emphasizes the importance of taking occupational health and safety measures at workplaces. In our country, there are many work accidents and occupational diseases cases in different sectors every year. The construction sector, along with the mining and transportation sectors, is the sector where most of the work accident is experienced. In this study, the number of work accidents in the construction sector in our country which was taken from the Social Security Institution were examined. It was aimed to estimate the number of work accidents and deadly work accidents for the year 2016, which have not yet been announced, by using data for 2007-2015 in the construction sector. The exponential smoothing method was used as the estimation method. As a result of the estimation, it was seen that the estimate for year of 2016 had a high accuracy because the values foreseen for the work accidents in 2008-2015 were close to the real number of work accidents and the deviation values were low between real values and foreseen values.

PDF

___

Akmut, Ö., Aktaş, R. ve Binay, H. S. (1999), Öngörü Teknikleri ve Finans Uygulamaları, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayını: 584, Ankara.
Aksöyek, A. R. (2015), Türk İnşaat Sektöründe İş Kazalarının ve İş Güvenliği Sorununun İncelenmesi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul.
Baradan, S. (2006), “Türkiye İnşaat Sektöründe İş Güvenliğinin Yeri ve Gelişmiş Ülkelerle Kıyaslanması”, Dokuz Eylül Üniversitesi Mühendislik Fakültesi, Fen ve Mühendislik Dergisi, 8 (1), s. 87-100.
Ceylan, H. (2011), “Türkiye’deki İş Kazalarının Genel Görünümü ve Gelişmiş Ülkelerle Kıyaslanması”, International Journal of Engineering Research and Development, 3(2), s. 18-24.
Ceylan, H. ve Başhelvacı V. S. (2011), “Risk Değerlendirme Tablosu Yöntemi İle Risk Analizi: Bir Uygulama”, International Journal of Engineering Research and Development, 3(2), s. 25-33.
Ceylan, H. ve Avan M. (2012), “Türkiye’deki İş Kazalarının Yapay Sinir Ağları ile 2025 Yılına Kadar Tahmini”, International Journal of Engineering Research and Development, 4(1), s. 46-54.
Ceylan, H. (2016), “Türkiye’de İş Kazalarından Kaynaklanan Ölüm ve Sürekli İş Göremezlik Vakalarının Regresyonla Tahmini”, International Journal of Engineering Research and Development, 8(2), s. 46-54.
Çuhadar, M. ve İbrahim G.ve Göksu, A. (2009), “Turizm Talebinin Yapay Sinir Ağları ile Tahmini ve Zaman Serisi Yöntemleri ile Karşılaştırmalı Analizi: Antalya İline Yönelik Bir Uygulama”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, 14 (1), s. 99-114.
Dikmen, S. Ü., Tüzer, F. S. ve Yiğit, S. (2011), “4857 Sayılı Yasa ve İnşaat Şantiyelerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Yaklaşımları”, Türkiye Mühendislik Haberleri, 469, s. 25-31.
Ercan, A. (2010), “Türkiye’de Yapı Sektöründe İş Sağlığı ve Güvenliğinin Değerlendirilmesi”, Politeknik Dergisi, 13(1), s. 49-53.
Ergin, H. (2016), Hazır giyim mağazacılık sektöründe iş kazaları ve çözüm önerileri: Örnek bir uygulama, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
Ergin, I., Davas, H. A., Hassoy, H., Aykanat, G. (2011), “İş Kazaları Hakkında Bilgi Kaynağı Olarak Sosyal Sigortalar Kurumu Hastanesi Acil Servis Kayıtlarının Değerlendirilmesi”, Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 20(4), s.134-140.
Hȁmȁlȁinen, P., Jukka, T. and Kaija L. S. (2006), “Global estimates of occupational accidents”, Safety Science, 44(2), s.137-156.
Hȁmȁlȁinen, P., Saarela, K. J. and Takala, J. (2009), “Global trend according to estimated number of occupational accidents and fatal-related diseases at region and country level”, Journal of Safety Research, 40(2), s.125- 139.
İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu (2012), T.C. Resmi Gazete, 28339, 30 Haziran 2012.
Müngen, U. (2011), “İnşaat Sektörümüzdeki Başlıca İş Kazası Tipleri”, Türkiye Mühendislik Haberleri Dergisi, 5, s. 33-39.
Nind, J. and Torra, V. (2009), “Towards the Evaluation of Time Series Prediction Methods”, Information Sciences,179(11), s: 1663-1677.
Palit, A. K. and Popovic, D. (2005), Computational intelligence in time series forecasting: Theory and engineering applications,Advances in Industrial Control, Springer Verlag, NJ USA.
Sarı, M., Selçuk, A. S., Karpuz, C., Şebnem, H. ve Düzgün, B. (2009), “Stochastic modeling of accident risks associated with and underground coal mine in Turkey”, Safety Science, 47(1), s.78-87.
Sosyal Güvenlik Kurumu (2017),İş Kazası ve Meslek Hastalıkları İstatistikleri, http://www.sgk.gov.tr/wps/portal/sgk/tr/kurumsal/istatistik/sgk_istatistik_yilliklari, (07.04.2017)
Sousa, V., Nuno M. A. and Luis A. D. (2014),“Risk-based management of occupational safety and health in the construction industry – Part 1: Background knowledge” Safety Science 66, s.75–86.
Toprak, S. (2011), Çok Değişkenli Uyarlamalı Regresyon Eğrileri ve Konik Programlama ile Zaman Serilerinin Modellenmesi, Dicle Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Diyarbakır.
Tsaurs, R-C. and Ting, C. K. (2011), “The Adaptive Fuzzy Time Series Model with an Application to Taiwan’s tourism demand”, Expert Systems with Applications, Elsevier, 38, s. 9164-9167.
Uğur, L. O. (2006), İnşaat Sektöründe Riskler ve Risk Yönetimi, Türkiye Müteahhitler Birliği Seminer Notları.
Ural, S., Ö. M. E., Atılgan, H. ve Kaya A. (2007), “İnşaat İşlerinde İş Güvenliği Açısından Risk Değerlendirmesi, İş Sağlığı ve Güvenliği Sempozyumu, Ankara, 5-6.
Yaffee, R. and Monnie, McGee (2000), Introduction to Time Series Analysis and Forecasting with Applications of SAS and SPSS, Academic Press, New York.
Yağımlı, M., Sağır, Z. and Akbaba, H. (2016), “Effect on Occupational Accidents of No. 6331 Occupational Health and Safety”, Eurasian Journal of Health and Technology Assessment, 1(1), s. 63-68.