1910

EĞİTİM FAKÜLTELERİNİN AKREDİTASYON SÜRECİNE HAZIR OLMA DURUMUNA İLİŞKİN ÖĞRETİM ELEMANLARININ GÖRÜŞLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Bu araştırmada eğitim fakültelerinin akreditasyon sürecine hazır olma durumuna ilişkin öğretim elemanlarının görüşleri ve görüşlerin cinsiyet, unvan ve idari görevi olup olmama durumlarına göre farklılaşıp farklılaşmadığı incelenmiştir. Çalışmada betimsel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Ankara Üniversitesi, Gazi Üniversitesi ve ODTÜ eğitim fakültelerinde görev yapan 161 öğretim elemanı oluşturmuştur. Çalışmanın bulgularına göre, öğretim elemanları genel olarak akreditasyon sürecine fakültelerinin daha çok öğrenci boyutu yönünden hazır olduğunu düşünürlerken, fakültelerinin akreditasyona hazır olması konusunda ise diğer boyutlar (öğretim elemanı, fakülte, fakülte-okul işbirliği, tesisler, kütüphane ve donanım, yönetim, kalite güvencesi) yönünden kararsız tutum sergilemişlerdir. Çalışmada ayrıca, öğretim elemanlarının görev yaptıkları eğitim fakültelerinin akreditasyona hazır olma durumuna ilişkin görüşleri sadece "tesisler, kütüphane ve donanım" yönünden cinsiyet ve unvana gore anlamlı düzeyde farklılıklar gösterirken, diğer boyutlardaki görüşler arasında anlamlı farklılıklar bulunmamıştır.

ACCREDITATION PROCESS OF THE EDUCATION FACULTY TEACHING THE FIRST TIME OF READY FEATURES OF ELEMENTS EVALUATION

In this research, the views of academics in faculties of education regarding whether the faculties of education are ready for accreditation process or not and whether there are significant differences among their views according to their gender, title and having an administrative position or not were examined. The descriptive survey model was used in the study. 161 academics who worked in Faculties of Education in Ankara University, Gazi University and Middle East Technical University constituted the sample of the study. According to the findings of the study, while the academics thought that their faculties are ready for accreditation in terms of "student dimension", they exhibited hesitant attitudes regarding whether their faculties are ready or not in terms of other sub-dimension ("the academic staff", "faculty", "faculty-school cooperation", "facilities, library and equipment", "administration" and "quality assurance"). In the study, whilst there were significant differences in the opinions of the academics related to ,,facilities, library and equipment" dimension in terms of gender and title, there were no significant differences in the opinions of the academics regarding the other sub-dimensions.

PDF

___

Adelman, C. (1994). Accreditation. Burton G.Clark (Ed), The Encylopedia of Higher Education. Pergamon Pres. (1).
Baltacı, R. (2002). Eğitim fakültelerindeki öğretim elemanlarının öğretmen eğitiminde akreditasyon konusundaki algıları. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Bradley, A. (1999). Educating the educators. http://www.edweek.com/ew/1999/02fain.hl9. adresinden 19.04.2008 tarihinde alınmıştır.
CHEA (1998). A chronology of accreditation. http://www.chea.org/Com4mentary/history.htm adresinden 20.04.2008 tarihinde alınmıştır.
CRE. (2001). Towards accreditation schemes for higher education in Europe. Brussel: The Association of European Universities.
Dalgıç, A. C., Akay, E., Halis, M. & Öner, M.D. (2005). Mühendislik eğitiminin akreditasyonu: öz değerlendirme projesinin İnternet üzerinde uygulanması. Akademik Bilişim 2005 Konferansında sunulmuş bildiri. Gaziantep Üniversitesi, 2-4 Şubat 2005. http://ab.org.tr/ab05/tammetin/195.doc adresinden 10.09.2008 tarihinde alınmıştır.
Graves, N. (1995). Teacher education or teacher training for the English experience. New Era in Education, 76 (1).
Günçer, B. (1999). Öğretmen eğitiminde akreditasyon: İngiltere ve ABD örnekleri. http://www.yok.gov.tr/egitim/ogretmen/ogretmen_egitiminde_kalite.htm adresinden 20.04.2008 tarihinde alınmıştır.
Hernes, G. & Martin M. (2005). Policy rationales and organizational and methodological options in accreditation: Findings from an IIEP research project. UNESCO.
Kargın, T. & Bıkmaz, F.H. (2007). Eğitim bilimleri bakış açısıyla eğitim fakülteleri ve akreditasyonu çalıştayı. Ankara. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. Yayın no 204.
Kavak, Y. (2007). Öğretmen eğitiminde akreditasyon: Türkiye deneyimi. Çağdaş Eğitim, 33 (340), 17-26.
Kavak, Y., Aydın, A., & Akbaba-Altun, S. (2007). Öğretmen yetiştirme ve eğitim fakülteleri (1982-2007). Yüksek Öğretim Kurulu Yayını No- 5. Meteksan A.Ş. ANKARA. ISBN: 987-975-7912-36-1.
Kells, H.R. (1988). Self study process, American Council on Education. New York: Macmillan Publishing Company.
Murray, F.B. (2001). Overreliance of accreditors on consensus standarts. Journal of Teacher Education, 52 (3), 211-222.
NEASC (1998). Self-Studv Guide. Commusion on Institutions of Higher Education. Öz, H. H. (2005). Accreditation processes in Turkish Higher Education. Higher Education in Europe, 30 (3), 335-344.
Şişman, M. (1999). Toplam kalite yönetiminin okula uygulanması. Kamu Yönetiminde Kalite Ulusal I. Kongresi, TODAİ. Yayın No: 289. Mart, Ankara.
Teaching Australia (2007). A proposal for a national system for the accreditation of pre-service teacher education. Canberra: Australian Institute for Teaching and School Leadership.
TÜBA-TÜBİTAK-TTGV-Bilim-Teknoloji-Sanayi Tartışmaları Platformu. (1996). Avrupa Birliği"nin bilim-teknoloji-mühendislik alanlarına ilişkin akreditasyon kural ve kurumları çalışma grubu, yüksek öğretimde kalite yönetimi alt grubu raporu. Ankara: 67.
Türker, A. R. (2003). Yüksek öğretimde kalite. Üniversite ve Toplum (e-dergi), 3 (4).
YÖK (Yüksek Öğretim Kurulu Başkanlığı). (1999). Türkiye'de öğretmen eğitiminde standartlar ve akreditasyon. http://www.yok.gov.tr/egitim/ogretmen/akr2/giris/giris.html adresinden 19.04. 2008 tarihinde alınmıştır.