Bayramiç Hadimoğlu Konağı

Osmanlı Devleti'nin XVIII. yüzyılın ikinci yarısından itibaren zayıflayanekonomisi ve değişen toprak rejimi ile Âyanlar ortaya çıkmıştır. Hâkimoldukları sancaklarda gerçekleştirdikleri imâr faaliyetleri, Anadolu'da yenibir mimari tarzı ortaya çıkarmıştır. Âyan mimarisi plan, malzeme ve süslemeaçısından İstanbul'daki sarayların küçük birer örneğidir.Türk Resim Sanatında batı etkisiyle XVIII. yüzyıl ortalarından itibarengörülmeye başlanan kalem işi tekniğindeki duvar resimleri yüzyılın sonçeyreğinde artış kaydetmiş, XIX. yüzyılda özellikle II. Mahmut dönemindezengin örnekler vererek sürdürülmüştür. Başkentte başlayıp Anadolu'yayayılan bu süsleme türü, İstanbul'da Topkapı Sarayı'nda, Anadolu'da ise dahaçok cami, ev, şadırvan ve türbelerde görülür. Hadimoğlu Konağı dönemin bumimari ve süsleme özelliklerini yansıtan seçkin bir taşra örneğidir

The Hadimoglu Mansion in Bayramic

Starting from the second half of the 18th century, the Âyans hademerged with the weakening economy and changes in the soil regime ofthe Ottoman Empire. The reconstruction activities, which they carried outin the lands under their control, had revealed a new style of architecture inAnatolia. Âyan architecture is a small example of the palaces in Istanbul interms of plans, materials, and decoration.Wall paintings done with the stenciled mural technique, which hadstarted to be seen with the Western influence from the mid-18th centuryonwards, had continued with their rich examples during the 19th century,especially in the era of Mahmut II. This type of decoration, which hadstarted in the capital and then spread to Anatolia, is seen in the TopkapiPalace of Istanbul, and mostly in the mosques, houses, fountains andshrines of Anatolia. The Hadimoglu Mansion is an exclusive provincialsample reflecting the architectural and decorative features of the period.

PDF

___

ARIK, R., vd., Türk Mimarisinin Gelişimi ve Mimar Sinan, İstanbul 1975.
BAŞARAN, C., Geçmişten Günümüze Bayramiç: Tarihi-Coğrafyası ve Arkeolojisi, Ankara 2002.
ELDEM, S.H., Türk Evi Plan Tipleri, İstanbul 1978.
KUBAN, D., Türk Hayatlı Evi, İstanbul 1995.
MEHMED SÜREYYA, Sicil-î Osmanî, (Yayına Hazırlayan: Nuri Akbayar, Eski Yazıdan Aktaran: Seyit Ali Kahraman) Eski Yazıdan Yeni Yazıya 1, Tarih Vakfı Yayınları 3, C.4, İstanbul 1996.
ÖRDEN, G. – SEDEF, M. – AKDAĞ, A., Bayramiç İlçesinin Coğrafi Etüdü, Çanakkale Onsekizmart Üniversitesi, Coğrafya Bölümü, Yayınlanmamış Lisans Tezi, Çanakkale 2000.
ÖZKAYA Y., Osmanlı İmparatorluğunda Âyânlık, Doktora Tezi, A.Ü.DTCF. Yay. No:273, Ankara Ünv. Basımevi 1977.
YAZICI, G., “Çanakkale’de Manzum Kitâbeler”, Çanakkale, İli Değerleri Sempozyumu (25-31 Ağustos 2008), Çanakkale Merkezi Değerleri Sempozyumu (25–26 Ağustos 2008), Çanakkale Onsekiz Mart Ünv. Yay. No: 79, Çanakkale 2008, s. 635-672.