Muhtelif İşlerin Kentsel Dönüşümü: Çinçin Bağları SahaNotları Üzerinden Eleştirel Bir Çerçeve

Bu makale, Çinçin Bağları’nda hâlâ yaşamakta olan, kentleşmenin ikinci ve üçüncü kuşak göçmenlerinin kolektif mekânsalanlatılarındaki iş kavramı üzerinden kentsel dönüşümü yeniden çerçevelemeyi amaçlamaktadır. Araştırmanın yöntemi tarihselveri ile kolektif mekânsal anlatıların yorumlanmasına dayanmaktadır. 2018 yılı Mayıs ayı ve 2019 yılı Mayıs-Eylül ayları arasındagerçekleştirilen saha çalışmasında, oto-etnografik haritalama ve feminist metodolojilerden faydalanılmıştır. Araştırmanın bulgularıüçlü bir önerme ile çerçevelenebilir: (i) Katılımcıların kolektif mekânsal anlatıları öncelikle yerin tarihinin, emeğin tarihi olduğunaişaret etmektedir. Çinçin kayıt dışı çalışan mezarlık işçilerinden ücretsiz ev işçilerine, dükkân sahibi esnaftan işportacılara, eğlencesektöründe çalışan müzisyenlerden farklı hizmet sektörlerinde kayıtlı ve sözleşmeli çalışabilen işçilere, sanatçı ve oyunculardanmemurlara varan geniş bir yelpazede çok çeşitli işlerin ve işçilerin semti olarak betimlenmektedir. (ii) Anlatılar bu anlamda, işisalt ekonomik değil aynı zamanda sosyomekânsal bir kurum olarak yorumlar ve bu yüzden işlerin çeşitliliği kolektif bir “biz olma,”“Çinçinli olma” iddiası taşımaktadır. Bu iddia, yerin hafızasının silinmesine ve suçla damgalanmaya karşı bir direniş sergilemektedir.(iii) Anlatılar son olarak, iş ile kentin dönüşümü arasında diyalektik —tarihsel, durağan olmayan, çok aktörlü ve çoklu süreçlerikapsayan— bir ilişki olduğuna işaret etmektedir. Önce iş ve kentleşme, daha sonra iş ve devlet kanallı kentsel dönüşüm arasındakidiyalektik ilişkiye dikkat çeken bu yorumsal çerçeve, kentsel dönüşüme kentsel rant ve konut bağlamının ötesinde; dönüşümünmuhtelif işlerin çoklu aktörlerinin yaşantısına nasıl yansıdığı üzerinden işaret eder. Bu çerçeve, yerin özgül tarihi analiz edilerek,emek odaklı kentsel süreçler önermek için eleştirel bir zemin inşa edebilir.

The Urban Transformation of Diverse Works: A Critical Framework that Uses Fieldnotes Regarding Çinçin Bağları

This article aims to re-frame an example of urban transformation through the consideration of the collective spatial narratives of secondand third-generation urban migrants who are still living in Çinçin Bağları. The method utilized in the research is the interpretation ofhistorical data and collected spatial narratives. During the fieldwork conducted between May 2018 and May-September 2019, auto-ethnographic mapping and feminist methodologies were used. The research findings can be summarized in the following threefoldproposition: (i) The participants’ collective spatial narratives point out that the primary history of the area is one of labor. Çinçinis described as being a district that includes various workers, from undocumented cemetery workers to unpaid houseworkers, fromshopkeepers to street vendors, from musicians working in the entertainment industry, to documented workers in different service sectors,from artists and actors to civil servants. (ii) The narratives demonstrate that work represents not only an economic, but also as asocio-spatial institution, and that the workers from a diversity of professions all share the collective claim of “we’ness”, in the senseof “being from Çinçin.” This claim is also evidence of resistance against stigmatization and the erasure of local memories. (iii) Thenarratives ultimately point to dialectical relationship consisting of historical, non-stationary, multi-actor, and dialectical aspects thatexist between work and urban transformation. This interpretive framework draws attention to the fact that the foundational dialecticalrelationship that historically exists between work and urbanization, and then work and state-led urban transformation, goes beyonda mere consideration of urban rent and housing. Instead, this relationship demonstrates how the transformation reflects the lives ofmultiple actors in a wide range of professions. This framework leads to the production of a critical ground for proposing labor-centeredurban processes, consisting of multiple actors’ urban experiences of diverse works, through the analysis of the distinctive history of places.

PDF

___

Altındağ Belediyesi İmar Müdürlüğü. (2000). Altındağ 2000: dün, bugün, yarın. Ankara: Altındağ Belediyesi.
Altındağ Belediyesi. (2019a). Mahalle ve muhtarlar. Altındağ Belediyesi web sitesinden erişildi: https://www.altindag.bel. tr/#!mahalle_muhtar.
Altındağ Belediyesi. (2019b). Çinçin’de yıkımlarımız devam ediyor. Altındağ Belediyesi web sitesinden erişildi: https://www.altindag.bel.tr/#!haberler/cincinde-yikimlarimizdevam-ediyor.
Altındağ Belediyesi. (1994). Altındağ’94. Ankara: Altındağ Belediyesi.
Ankara Belediyesi. (1945). Ankara Şehri’nin Sınırları-Belgeleri ve Mahalle Bölge Teşkilleri. Ankara: Ankara Belediyesi.
Altındağ Belediye Başkanı. (2018, 11 Mayıs). Haberler.com web sitesinden erişildi: https://www.haberler.com/altindagbelediye-baskani-veysel-tiryaki-cincin-10838407-haberi/.
Ankara Kalkınma Ajansı. (2011). Altındağ’ın Sosyo-Kültürel Dokusu. 2011. Ankara Kalkınma Ajansı web sitesinden erişildi: https://www.ankaraka.org.tr/tr/altindagin-sosyokulturel-dokusu_3767.html
Ankara’nın Harlem’i. (2010, 4 Ağustos). Etkihaber.com web sitesinden erişildi: http://www.etkihaber.com/ankaraninharlemi-cincin-tarihe-karisiyor..-47412h.htm
Ankara’daki 13 hastane. (2018, 26 Ocak). T24.com web sitesinden erişildi: https://t24.com.tr/haber/ankaradaki13-hastane-icin-alinan-kapatma-kararina-tepki-sorunlarbuyuyecek,544968
Aygül, C. (2014). On the other side of Ankara: Altındağ between 1940-1950. İdealKent, 5(11), 250-267.
Aykaç, G. (2020). Diverse Landscapes, Diverse Works: Reframing the Urban Transformation Of Çinçin through Muhtars, Houseworkers, the Usta, and the Kabadayı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Bahloul, J. (1996). The Architecture of memory: A Jewish-Muslim household in colonial Algeria, 1937-1962. Cambridge; New York: Cambridge University Press.
Barca, S. (2014). Laboring the Earth: transnational reflections on the environmental history of Work. Environmental History, 19(1), 3–27. https://doi.org/10.1093/envhis/emt099
Barca, S. (2018). Ecologies of labour: An environmental humanities approach. S. Cristiano (Ed.). Through the working class: ecology and society investigated through the lens of labour içinde (ss. 25-34). Venezia: Edizioni Ca’ Foscari –Digital Publishing.
Berger, J. ve Mohr, J. (2010). A seventh man: a book of images and words about the experience of migrant workers in Europe. Londra; New York: Verso. (Orijinal basım 1975)
Berger, J. ve Mohr, J. (2011). Yedinci Adam. Çev. Cevat Çapan. İstanbul: Agora Kitaplığı. (Orijinal basım 1975)
Bernstein, S.D. (1992). Confessing feminist theory: What’s “I” got to do with it?. Hypatia, 7, 120-147. https://doi. org/10.1111/j.1527-2001.1992.tb00889.x
Blokland, T. (2009). Celebrating Local Histories and Defining Neighbourhood Communities: Place-making in a Gentrified Neighbourhood. Urban Studies, 46(8), 1593– 1610. https://doi.org/10.1177/0042098009105499
Birleşmiş Milletler. (2018). The World’s Cities. Birleşmiş Milletler web sitesinden erişildi: https://www.un.org/en/ events/citiesday/assets/pdf/the_worlds_cities_in_2018_ data_booklet.pdf.
Buikema, R., Griffin, G. ve Lykke, N. (Ed). (2011). Theories and methodologies in postgraduate feminist research: researching fifferently. New York: Routledge.
Cengizkan, A. (2004). Ankara Mezarlıkları: Ankara’nın Taşına Bak. TMMOB Mimarlar Odası Ankara Şubesi Bülten, 38-41.
Ceyhan, Ç., Özbaş Anbarlı, Z. ve Ova, N. (2017). Zamanın izinde kenti deneyimlemek: kent ve bellek üzerine oto-etnografik bakışlar. Moment Dergi, 4(1), 92-114.
Çinçin [نیچ نیچ) .[t.y.). Abadis Online Dictionary. Web sitesinden erişildi: https://abadis.ir/fatoen/%DA%86%DB%8C%D9% 86-%DA%86%DB%8C%D9%86/?fbclid=IwAR3GuVZq53 cJc3oVR7bXL65LD6pEZuW3EX8ve6lBmqU3_069WoOu hP0xuHw.
Çinçin bir varmış bir yokmuş. (2012, 6 Aralık). Erişim adresi: https://okurama.wordpress.com/2012/12/06/cincin-birvarmis-bir-yokmus/
Denzin, N. K. (2006). Analytic autoethnography, or déjà vu all over again.Journal of Contemporary Ethnography, 35(4), 419–428.
Ellis, C., Adams, T. E. ve Bochner, A. P. (2011). Autoethnography: an overview. Historical Social Research, 36(4), 273-290.
Erman, T. (2001). The politics of squatter (gecekondu) studies in Turkey: The changing representations of rural migrants in the academic discourse. Urban Studies, 38(7), 983-1002.
Gültekingil, A. ve Aykaç, G. (2018). Sinematik Ankara: Düttürü Dünya filmi üzerine mektuplaşmalar. Erişim adresi: https:// zitlarmecmuasi.com/sinematik-ankara-dutturu-dunyafilmi-uzerine-mektuplar/
Güney, Y. (1980). Soba, pencere camı ve iki ekmek istiyoruz. İstanbul: Güney Filmcilik. (Orijinal basım 1977)
Gürçayır Teke, S. (2016). Değişen kültürel mekânlar, dönüşen gelenekler: Ankara’da Hıdırellez kutlamaları ve Hamamönü Hıdırellez şenlikleri.Ankara Araştırmaları Dergisi, 4(1), 44-59.
Güzey, Ö. ve Aksoy, E. (2014). Legitimization of urban regeneration in squatter housing areas through elements of poverty and crime in Turkey. 54th Congress of the European Regional Science Association içinde (ss.26-29).
ECONSTOR web sitesinden erişildi: https://www.econstor. eu/bitstream/10419/124208/1/ERSA2014_00071.pdf
Güzey, Ö. ve Aksoy, E. (2017). Gecekondu alanlarında uygulanan kentsel dönüşüm projelerinin meşruiyet zemini olarak yoksulluk ve suç. KATÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Dergisi, 7(14), 275-295.
Harding, S. (1993). Rethinking standpoint epistemology: “What is strong objectivity”? L. Alcoff ve E. Patter (Ed.), Feminist epistemologies içinde (ss. 49-82). New York ve Londra: Routledge.
Hardt, M. ve Negri, A. (2001). İmparatorluk. (Çev.: Abdullah Yılmaz). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Hölscher, L. C. (2018). Socio-spatial analysis of a Gecekondu transformation project in Ankara 2018. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, German Turkish Masters Program in Social Sciences, Humbolt Üniversitesi ve Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Işık, O. ve Pınarcıoğlu, M. (2018). Nöbetleşe yoksulluk Sultanbeyli örneği. İstanbul: İletişim Yayınları. (Orijinal basım 2001)
İdel, C. (2018). Hegemonic politics of homeownership and formation of neoliberal subjectivities: former gecekondu residents in Gülveren-Ankara. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
Karpat, K. H. (1976). The Gecekondu: rural migration and urbanization. Cambridge: Cambridge University Press.
Kılıçkıran, D. (2010). Migrant homes: identities and cultures of domestic space among Kurdish and Turkish women in North London. Yayımlanmamış doktora tezi. University College of London, Londra.
Kumar, K. (1989). The social culture of work: work, employment and unemployment as ways of life. K. Thomson (Ed.), Work, employment and unemployment:perspectives on work and society içinde (ss. 2-17). Philadelphia: Open University Press. (Orijinal basım 1984)
Kuyucu, T. (2018). Türkiye’de kentsel dönüşümün dönüşümü: kurumsal bir açıklama denemesi. İdeal Kent, 9(24), 364-386. DOI: 10.31198/idealkent.447526.
Lefebvre, H. (2016). Marxist thought and the city. Bononno, R. (Çev.). Minneapolis, MN: University of Minnesota Press.
Mamboury, E. (2014). Ankara traveller’s guide. Ankara: Ankara Üniversitesi. (Orijinal basım 1934)
Massey, D. (1994). Space, place, and gender. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Moore, J.W. (2016). Anthropocene or Capitalocene? Nature, History, and the Crisis of Capitalism. Oakland: PM Press.
Mızrak, H. (1974). Ankara şehri ve Altındağ ilçesi. Ankara: Çamsakızı Yayınevi.
Örkçüoğlu, M. (1989). İlçemiz Altındağ. Ankara: Örkçüoğlu Yayınları.
Seyman, Y. (1986). Hüznün coşkusu Altındağ. İstanbul: Gür Yayınları.
Şengül, H. T. (2009). Kentsel çelişki ve siyaset; kapitalist kentleşme süreçlerinin eleştirisi. İstanbul: Metis. (Orijinal basım 2001)
Şentürk, B. (2015). Bu çamuru beraber çiğnedik, bir gecekondu mahallesi hikâyesi. İstanbul: İletişim.
Şenyapılı, Ö. (1978). Kentlileşen köylüler. İstanbul: Milliyet Yayınları.
Şenyapılı, T. (1978). Bütünleşmemiş Kentli Sorunu [The Problem of the Unintegrated Urban Population]. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Yayınları.
Şenyapılı, T. (1981). Gecekondu: çevre işçilerin mekânı [Gecekondu: The space of marginal workers]. Ankara: Orta Doğu Teknik Üniversitesi Yayınları.
Tekeli, İ. (1977). Bağımlı kentleşme. Ankara: Mimarlar Odası.
Tilly, C. ve Tilly, C. (1998). Work under Capitalism. Boulder, Colorado: Westview Press.
Tuncer, S. (2015). Dışarı çıkmak: özelden kamusala feminist bir saha hikâyesi. Moment Dergi, 2/2, 25-38. DOI:10.17572/ mj2015.2.3058.
Türkün Erendil, A. ve Ulusoy, Z. (2004). İronik karşılaşmalar: Kale’nin kentle ve kentin Kale’yle iki karşılaşması. G. Tunç ve F. Özbay (Der.), Şehrin Zulası: Ankara Kalesi içinde (ss. 221-286). Ankara: İletişim Yayınevi.
Rose, G. (1993). Feminism & geography: The limits of geographical knowledge. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Rose, G. (1997). Situating knowledges: positionality, reflexivities and other tactics. Progress in Human Geography, 21(3), 305–320. DOI: 10.1191/030913297673302122.
Yanlış görmediniz. (2016, 24 Eylül). Erişim adresi: http://www. ankarahaberleri.net/altindag/yanlis-gormediniz-burasiankara-nin-teksasi-cincin-h10307.html
Yılmaz, M. (2010). Halkla ilişkiler ve kentsel dönüşüm örnek inceleme: Çinçin Bağları (Gültepe) kentsel dönüşüm projesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.