“Yutma” kavramı, insanın ‘anthropocentric’ yatkınlığı nedeniyle olacak, nörofizyolojik bir olayolarak sıklıkla ‘ağız’ ile ilişkilendirilir. İnsan, kendisine benzettiği diğer hayvanlar gibi, bir şeyleri yer veyutar; yutma bu bağlamda genellikle -insanı da içeren tüm hayvanlar için- olağan bir beslenmenin temelyolu ya da kanalıdır. Olağanlığın bu güncelik kabulü yutma fenomenine ilişkin felsefenin belirgin birdikkat geliştirmesini engeller; filozoflar arasında doğrudan bu fenomeni çalışmış birinin olmayışı büyükölçüde bu ‘varsayılmış tematik uzaklık’ nedeniyledir. Ne var ki, dilsel bir keyfiyet bir kenara bırakılırsayutma fenomeninin oldukça geniş bir metafizik tartışmayla yakından ilişkili olduğu görülür: Yutma, canlıya da cansız her varlık için, kendi olmayanı kendi kılmak ve böylece var kalmak çabasında bir eşik işlevigörür; varlığın sınırını muğlaklaştırır, ben ile ben olmayanı sorunsallaştırır ve etolojik bir gerilim için tümmizanseni hazırlar. Bu çalışma, sözü edilen mizanseni Spinozacı bir per

The phenomenon of swallowing, most probably because of the anthropocentric predisposition of human beings, is usually associated with the 'mouth'. The human being, just like other animals with whom is found a large resemblance, eats, swallows and/or digests something. Swallowing, therefore, is no more than an ordinary way of obtaining nutrition via the mouth for all those animals including humans. The ordinary and unreflected acceptance of this so-called trivial fact, however, hinders philosophy from developing a systematic interest in this phenomenon. The fact that there is hardly a philosopher in the entire canon of Western philosophy who explicitly studied this phenomenon is perhaps caused by its supposed triviality and irrelevance. Yet, when we forget these suppositions for a while and begin to think in more creative ways, we may easily come to realize that this phenomenon provides a vast opportunity to shed light on various metaphysical issues. The concept of swallowing can well be thought of as a way of assimilating others and other things to any individual 'I', i.e., an idea which is valid not only for humans but also for all other living and nonliving things. It blurs the so-called boundaries of any kind of individual and serves as a legitimate ground to help him/her/it survive as such. This possibility, in a sense, sets the stage for an ethological tension. This article is an attempt to elaborate this stage from somewhat Spinozian perspective and develops a speculative strategy to benefit from the concept of swallowing.