Karakter Kaderdir: Thomas Hardy’nin romanı The Mayor of Casterbridge’de Henchard’ın Yükselişi ve Düşüşü

Viktorya dönemi İngilteresi’nin en son romancısı olarak kabul edilen Thomas Hardy’i çağdaşlarından ayıran belirli özellikler vardır. Bunlardan biri de “rastlantı olgusu”dur. Bu olgu kurgu karakterlere iyi- likten ziyade kötülükte bulunur. Romanlarındaki felaketlerin yoğunluğu naturalizmin bir temsilcisi olarak Hardy’nin yaşama bir trajedi yazarının bakış açısıyla baktığı savını güçlendirir. Kendisinin ani bilimsel değişikliklerin ve eski, kabul görmüş değerlerde hızlı bir değişimin olduğu bir çağda yaşadığını hatırlar- sak Hardy’nin karamsar tavrını anlamak belki de o kadar zor değildir. Bu makale The Mayor of Caster- bridge romanında Michael Henchard’ın nasıl ve ne ölçüde talihsizlikler yaşayan ve başarısızlığa uğra- maya mahkum biri olduğunu ve kişiliğindeki kusurların mağduru olup olmadığını ve dolayısıyla trajik bir sonla karşılaşmasını incelemektedir. Romanın başlığı ve altbaşlığı da mercek altına alınacak ve romana dair ne önerdiği tartışılacaktır. Romanın ana karakteri Michael Henchard’ın trajik sonunu getiren şeylerin kaderin bir oyunu veya talihsizliğin bir sonucu değil kendi karakterindeki kusurlar olduğu ve bu yüzden yıkıma uğradığı sonucuna varılmaktadır.

Character is Fate: Henchard’s Rise and Fall in The Mayor of Casterbridge by Thomas Hardy

Thomas Hardy, regarded as the final novelist of the Victorian Era, has certain characteristicswhich distinguish him from his contemporaries. One of these is “the phenomenon of coincidence”. It doesthe fictitious characters harm rather than a favor. The density of disasters in his novels strengthens thethesis that Thomas Hardy looks at life from the perspective of a tragedy author as a representative ofnaturalism. Hardy’s pessimistic attitude is perhaps not so difficult to understand if we remember that hewas living in an age of sudden scientific development and a rapid changes to the old, accepted values.This article examines how and to what extent Michael Henchard in The Mayor of Casterbridge can beconsidered a person who experiences misfortunes and is doomed to fail. It will also be questionedwhether or not he is the victim of the flaws in his personality and therefore has a tragic end. It will beconcluded that what prepares the end of Michael Henchard is not the dark games of destiny but the darkpowers in the personality of Henchard that devastated him.

PDF

___

Eagleton T. (2013). How to Read Literature. New Haven 2013.
Edwards D. D. (1972). “The Mayor of Casterbridge: An Aeschylean Tragedy”. Studies in the Novel 4/4 (winter, 1972) 608-618.
Gatrell S. (2000). “The Mayor of Casterbridge: The Fate of Michael Henchard’s Character”. Ed. J. Wolfreys, The Mayor of Casterbridge (2000). London.
Hardy T. (2002). Jude the Obscure. Oxford 2002.
Hardy T. (2000). Tess of the d’Urbervilles. Hertfordshire 2000.
Hardy T. (2008). The Mayor of Casterbridge. Oxford 2008.
Hornback B. G. (1971). The Metaphor of Chance. Ohio 1971.
Kiely R. (1968). “Vision and Viewpoint in The Mayor of Casterbridge”. Nineteenth-Century Fiction 23/2 (Sep., 1968) 189-200.
Lothe J. (1999). “Variants on genre: The Return of the Native, the Mayor of Casterbridge, the Hand of Ethelberta”. Ed. Dale Krummer, The Cambridge Companion to Thomas Hardy (1999). London.
Mill J. S. (2001). On Liberty. Ontario 2001.
Mill J. S. (2007). “The Spirit of the Age”. Ed. G. Himmelfarb, The Spirit of the Age: Victorian Essays (2007). New Haven.
Miller J. H. (2000). “The Mayor Casterbridge, the Persistence of the Past, and the Dance of Desire”. Ed. J. Wolfreys, The Mayor of Casterbridge (2000). London.
Millgate M. (2004). Thomas Hardy: A Biography Revisited. Oxford 2004.
Page N. (1999). “Art and Aesthetics”. Ed. D. Krummer. The Cambridge Companion to Thomas Hardy (1999). London.
Schweik R. C. (1966). “Character and Fate in Hardy’s The Mayor of Casterbridge”. Nineteenth Century Fiction 21/3 (Dec., 1966) 249-262.
Urgan M. (2003). İngiliz Edebiyat Tarihi. İstanbul 2003.
Wolfreys J. (Ed.) (2000). The Mayor of Casterbridge. London 2000.
Woolf V. (1935). The Common Reader Second Series. Orlando 1935.