Yusuf Ekrem AKBAŞ, Esra CAN, Canan SANCAR

HARRİS TODARO MODELİ ve TODARO PARADOKSUNUN TRB1 TRB2 TRC1 TRC2 ve TRC3 DÜZEY 2 BÖLGELERİ İÇİN TEST EDİLMESİ

Kırsal yerleşim yerlerinden kentsel yerleşim yerlerine doğru işgücü göçü gelişmekte olan ülkelerde kentleşmenin önemli bir parçasıdır. Harris-Todaro (1970) tarafından geliştirilen işgücü göçü modelinde, artan kentsel ücret kentsel sektörde beklenen ücreti yükseltir ve bu durum kırdan kente göçü teşvik eder. Ancak, kentsel sektörde yaratılan istihdam olanaklarından daha fazla göç akımı olması durumunda işgücünün bir bölümünün işsiz kalması kaçınılmaz olur. İşgücü akımının devam etmesi durumunda ise kentsel işsizlik artarak, Todaro paradoksu denilen durum oluşur. Bu çalışmada Malatya, Van, Gaziantep Şanlıurfa ve Mardin Düzey 2 bölgelerinin iç göç, işsizlik ile kentleşme arasındaki nedensellik ilişkileri Harris-Todaro modeli ve Todaro paradoksu çerçevesinde araştırılmıştır. Bu amaçla, değişkenler arasındaki nedensellik ilişkileri 2008-2020 dönemi verileriyle panel nedensellik testi ile analiz edilmiştir. Malatya, Van, Gaziantep Şanlıurfa ve Mardin Düzey 2 bölgeleri için elde edilen analiz bulguları işsizlik oranlarından net göç oranına doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi olduğunu göstermiştir. Ayrıca, bu beş bölgenin genelinde net göç oranından kentleşme oranına doğru tek yönlü nedensellik ilişkisi tespit edilmiştir. Çalışmanın sonuçları, Malatya, Van, Gaziantep Şanlıurfa ve Mardin Düzey 2 bölgelerinde Harris-Todaro modelinin geçerli olmadığını ve Todaro paradoksunun geçerli olduğunu göstermiştir. Todaro paradoksunun geçerli olması, bu bölgelerin kentsel yerleşim birimlerinde istihdam fırsatlarında veya diğer yatırımlardaki hızlı artışların kent merkezlerine göçü teşvik ederek, bir süre sonra kentsel işsizliği arttırdığı anlamına gelmektedir. Malatya, Van, Gaziantep Şanlıurfa ve Mardin Düzey 2 bölgelerinin kırsal yerleşim birimlerinde istihdam olanaklarının artırılması hem bu bölgelerde işsizliğin azaltılması hem de kırsal gelirin artırılmasında etkili olabilir. Bu sayede kentsel yerleşim birimlerine doğru gerçekleşen göç akımlarının Türkiye’nin sosyo-ekonomik göstergeleri üzerindeki olumsuz sonuçları en aza indirilebilir.

TESTING HARRIS TODARO MODEL and TODARO PARADOX in TRB1, TRB2, TRC1, TRC2, and TRC3 NUTS 2 REGIONS

The migration of labour from rural areas towards urbanised areas is a significant aspect of urbanisation in developing countries. In the labour model developed by Harris-Todaro (1970), increased urban fees increases the expected fees in the urban sector and this promotes the migration from rural areas to urban areas. However, it will be inevitable for a section of this labour to become unemployed when migration wave comes more than the employment possibilities created in the urban sector. Provided that the flow of labour goes on, the urban unemployment increases and creates what is known as Todaro Paradox. In this study, the causality relationship among internal migration, unemployment, and urbanisation in NUTS 2 regions of Malatya, Van, Gaziantep, Şanlıurfa, and Mardin was studied within the scope of Harris- Todaro model and Todaro Paradox. To this end, the causality relationships among the variables were analysed using panel causality tests between 2008-2020 data. The findings of analysis obtained from NUTS 2 regions of Malatya, Van, Gaziantep, Şanlıurfa, and Mardin show that there is a unilateral causality relationship from unemployment rates towards net migration rates. Also, a unilateral causality relationship was detected from net migration rate towards urbanisation in these five regions overall. These results show that the Harris-Todaro model is not valid in NUTS 2 regions of Malatya, Van, Gaziantep, Şanlıurfa, and Mardin and that Todaro paradox is valid. In these results, the fact that Todaro Paradox is valid means that instant increases in the employment opportunities within the urban residence units of these regions or in the other investments lead to an increase in the urban unemployment after some time by promoting the migration towards urban centres. Increasing the employment opportunities in the rural residence units of Malatya, Van, Gaziantep, Şanlıurfa, and Mardin NUTS 2 regions might be effective in decreasing the unemployment in these regions and in increasing rural income. Thanks to this, the negative effects of migration flows towards urban residence units on the socio-economic indicators of Turkey can be minimized.

PDF

___

Aikaeli, J., Mtui, J., & Tarp, F. (2021). Rural-urban migration, urbanisation and unemployment: The case of Tanzania mainland. African Journal of Economic Review, IX(I), 87-108.
Ambapour, S. (2015). The Todaro paradox: An econometric test. Modern Economy(6), 881-887. doi:http://dx.doi.org/10.4236/me.2015.68083.
Aslan, A., & Altınöz, B. (2020). The relationship between unemployment and immigration with linear and nonlinear causality tests: Evidence from the United States. Economic Journal of Emerging Markets, 12(1), 13-24. doi:10.20885/ejem.vol12.iss1.art2. Bahar, O., & Bingöl, F. K. (2010). Türkiye'de iç göç hareketlerinin istihdam ve işgücü piyasalarına etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(2), 43-61.
Bahns, K. M. (2005). Rural-to-urban migration in developing countries: The applicability of the Harris Todaro model with a special focus on the Chinese economy [Unpublished doctoral dissertation], University of Konstanz.
Çalışkan, Z. (2009). OECD ülkelerinde sağlık harcamaları: Panel veri analizi. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (34), 117-137.
Çelikay, F. (2016, 23-25 Eylül). Türkiye’de iç göçler ile işsizlik arasındaki nedensellik ilişkisi [Konferans sunumu].
2nd International Congress On Applied Sciences: Migration, poverty and employment, Konya, Turkey. Çelikay, F. (2017). İşsizlik, kamu harcamaları ve iç göçler arasındaki nedensellik ilişkileri: Türkiye üzerine bir inceleme. Maliye Araştırmaları Dergisi, 3(2), 205-219.
Espindola, A. L. & Silveira, J.J. & Penna, T.J.P. (2006). A Harris-Todaro agent-based model to rural-urban migration. Brazilian Journal of Physics, 36, 603–609.
Gupta, M.R. (1987). Harris-Todaro migration-mechanism and the optimum development of the urban sector. Indian Economic Review, 22(2), 179-194.
Güney, A. (2010). Türkiye’de geliştirilmiş işsizlik oranları. Çalışma Ve Toplum, (1), 239-252.
Gürbüz, M., & Karabulut, M. (2008). Kırsal göçler ve sosyo-ekonomik özellikler arasındaki ilişkilerin analizi. Türk Coğrafya Dergisi, (50), 37-60.
Harris, J. R., & Todaro, M. P. (1970). Migration, unemployment and development: A two-sector analysis. The American Economic Review, 60(1), 126-142.
Hussain, N. E., Abdullah, N., & Abdullah, H. (2014). The Relationship between rural-urban migration, household income and unemployment: Malaysia case study. International Journal of Managerial Studies and Research (IJMSR), 2(8), 17-24.
Im, K. S., Pesaran, M. H. Ve Shin, Y. (2003). Testing for unit roots ın heterogeneous panels. Journal of Econometrics, (115), 55-65.
Islam, A. (2007). Immigration Unemployment Relationship: The evidence from Canada. Australian Economic Papers, 46(1), 52-66. doi:10.1111/j.1467-8454.2007.00305.x.
Kallio, E. (2016). Human Migration: Implications and opportunities for conservation, Working Paper Series, International Union for the Conservation of Nature, (4), 1-29. https://www.iucn.org/sites/dev/files/pdf_final_human_migration.pdf
Kılıç, C., Yücesan, M., & Özekicioğlu, H. (2019). Relationship between migration and unemployment: Panel data analysis for selected OECD countries. Montenegrin Journal of Economics, 15(3), 101-111. doi:10.14254/1800-5845/2019.15-3.7
Lall, S. V., Selod, H., & Shalizi, Z. (2006). Rural-urban migration ın developing countries: A survey of theoretical predictions and empirical findings. World Bank Policy Research Working Paper, ( 3915), 3-46.
Nagashima, M. (2018). A condition for the reduction of urban unemployment in the Harris–Todaro model. Asia- Pacific Journal of Regional Science, (2), 243–255. doi:https://doi.org/10.1007/s41685-018-0070-8
Öztürk, M. (2007). Türkiye’de iç göçe katılanların kent yaşamına ve kentsel emek piyasalarına etkileri. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, (52), 245-264.
Polat, M. A., & Sancar, C. (2021). Kentleşme, işsizlik ve ekonomik büyüme arasındaki nedensellik ilişkileri: Türkiye’nin düzey 2 bölgeleri için bir uygulama. Akademik Araştırmalar ve Çalışmalar Dergisi, 13(24), 23-36.
Sağlam, S. (2006). Türkiye 'de İç Göç Olgusu ve Kentleşme. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, (5), 33-44.
1997Sarı, S., Ay, A., & Köksal, M. (2019, 11-13 Haziran). İşsizlik ve göç arasındaki ilişki: OECD ülkeleri uygulaması (2008-2018). International Conference On Eurasian Economies 2019, Famagusta-Turkish Republic of Northern Cyprus. https://www.avekon.org/papers/2340.pdf.
Speace, A. (1977). Book Review: Internal migration in developing countries. International Migration Review, 11(2), 248-249. doi:https://doi.org/10.1177/019791837701100209
Şen, M. (2014). Türkiye’de iç göçlerin neden ve sonuç kapsamında incelenmesi. Çalışma ve Toplum, (1), 231- 256.
Tacoli, C., McGranahan, G., & David Satterthwaite. (2014). Urbanization, rural–urban migration and urban poverty-world migration report 2015. International Organization for Migration (IOM), London. https://www.iom.int/sites/g/files/tmzbdl486/files/our_work/ICP/MPR/WMR-2015-Background-Paper- CTacoli-GMcGranahan-DSatterthwaite.pdf
Todaro, M. P. (1969). A model of labor migration and urban unemployment in less developed countries. The American Economic Review, 59(1), 138-148.
Todaro, M. P. (1976). Migration and economic development: A revıew of theory, evidence methodology and research priorities. Institute For Development Studies University Of Nairobi, Occasional Paper, (18), 1- 53.
Todaro, M. P. (1997). Urbanization, unemployment and migration in Africa: Theory and policy. Policy Research Division Working Paper, 104, 1-50.
Yerdelen Tatoğlu, F. (2017). Panel zaman serileri analizi (stata uygulamalı). Beta Yayıncılık.