DEVLET MEMURLARININ SAKAL BIRAKMA YASAĞI VE BİREYSEL BAŞVURU

Bu makalede kamu personeline uygulanan sakal bırakma yasağı bireysel başvuru açısından incelenecektir. Bu bağlamda ilk bölümde sakal bırakma yasağının hukuki dayanağı olan Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Çalışan Personelin Kılık ve Kıyafetine Dair Yönetmeliğin kapsamı ve içeriği hakkında bilgi verilecektir. İkinci aşamada, yasak nedeniyle temel hak ve özgürlüğünün ihlal edildiğini iddia eden bir kişinin bireysel başvuruda bulunmak için hangi başvuru yollarını tüketmesi gerektiği, potansiyel mağdur olduğunu ileri sürüp sürümeyeceği ve bu yasağın hangi temel hak ve özgürlüklere müdahale oluşturduğu bir ön sorun olarak incelenecektir. Üçüncü aşamada müdahalenin varlığı tespit edildikten sonra, bu yasağın hukuken öngörülüp öngörülmediği, yasağın meşru bir amaca hizmet edip etmediği ve bu yasağın demokratik bir toplumda gerekli ve ölçülü olup olmadığı incelenecektir. Meşru amaç bağlamında, söz konusu yasağın devlet memurlarının kılık kıyafet ve görünümünde birliğini ve kamu kurumundaki disiplini sağlamak gibi meşru amaçlara hizmet ettiği tespit edilecektir. Ölçülük ilkesi bağlamında, söz konusu yasağın varsayılan amaçları gerçekleştirmek açısından elverişli ve gerekli olup olmadığı üzerinde durulacaktır.

Ban on Beards for Civil Servants and Individual Application

In this article ban on beards for civil servants will be discussed in terms of individual aplication. In the first section, it will be informed the scope and content of the civil servants apperance and clothing directive which is the legal basis of ban on beards. In the second section, it will be examined which remedies have to be exhausted by a person who alleged that his rights are violated because of this ban, whether possible applicant claim that he is potential victim and which rights are intervened through this ban, as preliminary questions. In the third section, after determining the presence of intervention to the rights,it will be analyzed whether the interference prescribed by law,whether the interference pursue a legitimate aim and whether the interference necessary in a democratic society to achieve the legitimate aim in question in this particular case and proportionate to that aim. In the context of legitimate aim, it will be determined that this ban bears legitimate aims such as providing unity of apperance and clothing among civil servants and discipline in the workplace.In the context of principle of proportionality, it will be considered whether this ban is suitable and necessary to achieve these aims.

PDF

___

AĞIRBAŞLI, Ş. (2012). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi Çerçevesinde Din ve Vicdan Özgürlüğü. Türkiye Barolar Birliği Dergisi .
ATAKAN, A. (2006). Temel Hak ve Özgürlüklerin Sınırlanması ve Sınırlamala- rın Sınırını Oluşturan Ölçütler. İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
DEMİR, H.S. (2011). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları Işığında Türki- ye'de Din ve Vicdan Özgürlüğü. Ankara: Adalet Yayınevi.
ERDOĞAN, M. (2001). Demokratik Toplumda İfade Özgürlüğü: Özgürlükçü Bir Perspektif. Liberal Düşünce Dergisi , 8-13.
GEMALMAZ, S. (2005). Türk Kıyafet Hukuku ve Türban. İstanbul: Legal Yayı- nevi.
GÖZLER, K. (1998). Türk Anayasa Hukuku. Ankara: Yetkin Yayınları.
GÜDER, A. R. (2014). Kamu Görevlilerin Dini Sembol Taşıyabilmesinin Sınırları, Eski Bir Tartışma ve Yeni Paradigmalar. Türkiye Barolar Birliği Dergisi , 460.
Hüseyin EKİNCİ, Musa Sağlam (2012). 66 Soruda Anayasa Mahkemesine Bi- reysel Başvuru. Ankara: ANAYASA MAHKEMESİ
KİLKELLY, U. (2001). Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 8. Maddesinin Uygu- lanmasına İlişkin Kılavuz. Strasbourg: Avrupa Konseyi Yayınları.
ÖZKAN, C. (2005). Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Yargılama Usulü. İstan- bul: İstanbul Bilgi Üniversitesi.
SAĞLAM, F. (1982). Temel Hakların Sınırlanması ve Özü. Ankara: Ankara Üni- versitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Yayınları.
SALİHPAŞAOĞLU, Y. (2013). Özel Hayatın Kapsamı: Avrupa İnsan Hakları Mah- kemesi İçtihatları Işığında Bir Değerlendirme. Gazi Üniversitesi Hukuk Fakül- tesi Dergisi , 247.
Türk Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, "Sakal" maddesi, Cilt 36, İstanbul, , s.1-2
YILMAZ, H. (2014). Türk Hukukunda Düzenleme Yetkisinin Tarihsel Gelişimi ve Niteliği. Türkiye Barolar Birliği Dergisi , 235.
KARARLAR
Anayasa Mahkemesi Kararları
E. 1997 / 36, K. 1997 / 52, K. T. 25/10/1997
E. 1995 / 24, K. 1995 / 52, K. T. 28/9/1995
E. 1997 / 35, K. 1997 / 45, K. T. 9/4/1997
Ali Karatay, B.No: 2012/990, 10/12/2014
Büyük Birlik Partisi ve Diğerleri, B. No: 2014/8842,6/1/2015
Günay Okan, B.No:2013/8114, 17/9/2014
Nermin Polat B.No: 2012/1223, 5/11/2014
Sabri Ergül, B.No: 2014/13625, 8/9/2014
Tuğba Arslan, B. No: 2014/256, 25/6/2014
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Kararları
Barthold v. Germany, 8734/79, 25/3/1985,
Bayatyan v. Armenia, 23459/03, 7/7/2011
Copland/Birleşik Krallık, No:62617/00, 3/4/2007
Costello Roberts v United Kingdom, 13134/87, 25/3/1993
De Wilde, Ooms and Versyp v.Belgium, 2899/66, 18/6/1971
Donaldson v. the United Kingdom, 56975/09, 25/1/2011
Gough v. The United Kingdom, 49327/11,28/10/2014
Guja/Moldova, No:14277/04, 12/2/2008
Huvig v.France, 11105/84, 24/4/1990
Jakóbski v. Poland, 18429/06, 7/12/2010
Jersild v. Denmark, 15890/89,23/9/1994
Juhnke v. Turkey, 52515/99, 13/05/2008
Kara v. The United Kingdom, 36528/97, 22/10/1998
Kruslin v. France , 11801/85, 24/4/1990
Leela Förderkreis E.V. and Others v. Germany , 58911/00, 6/11/2008
Niemietz/Almanya, No:13710/88, 16/12/1992
Olsson/Sweden, 10465/83, 24/3/1988
Peev/Bulgaristan, No: 64209/01, 26/7/2007
S. And Marper v. The United Kingdom,
Skugar and Others v. Russia, 40010/04, 3/12/2009
Sunday Times v. The United Kingdom, 6538/74, 26/4/1979
Tig v. Turkey, 8165/03,24/5/2005
Y.F. v. Turkey, 24209/94, 22/07/2003,
Wille/Lihtenştayn, No:28396/95, 28/10/1999
Zaoui v. Switzerland, 41615/98, 18/1/2001)