Müge YUKAY YÜKSEL, Halil EKŞİ, Selcan YILDIZ

Üniversite Öğrencilerinin Romantik İlişkilerinde İlişki Doyumu ve Kendini Aldatma: SosyalKırılganlığın Aracı Rolü

Bu çalışma; romantik ilişki içerisinde bireylerin ilişki doyumları ile kendini aldatma davranışlarıarasında sosyal kırılganlıklarının aracı rolünü incelemektedir. Çalışmada ele alınan romantik ilişki doyumu,kendini aldatma ve sosyal kırılganlık değişkenleri arasındaki ilişkiler ilk etapta ilişkisel tarama modeli ileincelenmiş, sonrasında ise ilgili değişkenler ve ilişkileri üzerine kurulan model Yapısal Eşitlik Modeli ile testedilmiştir. Araştırmada tabakalı örnekleme yöntemi kullanılarak üniversite yerleşim puan türleri dikkatealınmış ve her bir puan türü tabaka olarak kabul edilmiştir. Çalışma örneklemini belirlenen evrenden seçilenyaşları 20-40 arasında değişen 2017-2018 öğretim yılı bahar döneminde Marmara Üniversitesin’de pedagojikformasyon öğrenimine devam eden 331 öğrenci katılımcı oluşturmaktadır. Çalışmada Kişisel Bilgi Formu,İlişki Doyumu Ölçeği, Kendini Aldatma Ölçeği ve Sosyal Kırılganlık Ölçeği kullanılarak verilerkatılımcılardan toplanmıştır. Çalışma verileri ile değişkenler arası ilişkileri incelemek ve değişkenler arasıkurulan modelin test edilmesi için veriler yapısal eşitlik modeli (yol analizi) ile test edilmiştir. Elde edilenveriler SPSS 21.0 ve AMOS 20.0 programları ile analize tabi tutulmuştur. Araştırmada romantik ilişkidoyumu ve kendini aldatma değişkenleri arasında pozitif korelasyon olduğu, sosyal kırılganlık değişkeninindiğer değişkenler ile negatif doğrultuda anlamlı ilişki içerisinde bulunduğu; sosyal kırılganlığın çalışmadaaracılık rolü üstlendiği bulgulanmıştır. Bu çalışmadan elde edilen bulgular alan yazın çerçevesinde tartışılmışve psikolojik danışma açısından önerilerle tamamlanmıştır.

Investigation of Relationship between Relationship Satisfaction and Self-Deception in RomanticRelations of University Students: The Mediating Role of Social Vulnerability

The purpose of this article is to explore the relationship between romantic relationship satisfactionand self-deception of the university students and the mediating role of social vulnerability on the relationbetween romantic relationship satisfaction and self-deception. In this study, to define the relation amongromantic relationship satisfaction, self-deception and social vulnerability variables, firstly, the RelationalScreening Model is applied the variables, and then in the second face, the variables have been tested viaStructural Equation Model. In this study, university entrance exam unit is accepted as the stratified samplingaccording to Stratified Sampling Model. In this study, through using the Personal Information Form,Relationship Satisfaction Scale, Self-Deception Scale and Social Vulnerability Scale, the data has beencollected from 331 university students who are studying in the Faculty of Education pedagogical formationdepartment at Marmara University who applied for the 2017-2018 spring semester whose ages changingbetween 20-40. To research the relation between the data of the study and the concerned variables, StructuralEquation Model has been used. To test the variables, the SPSS 21.0 program and AMOS 20.0 program hasbeen applied. As a result of the study, it has been found that there are positive correlations between romanticrelationship satisfaction and self-deception but there has been found negative correlations between socialvulnerability other variables among university students. Additionally, the social vulnerability has a mediating role in this relationship. The findings have been discussed in the light of literature and completed withsuggestions in terms of psychological counseling

PDF

___

Akın, A. (2010). Kendini aldatma: neden ve sonuçlara ilişkin bir analiz. Nobel Yayın Dağıtım
Andrew, M. K., & Rockwood, K. (2010). Social vulnerability predicts cognitive decline in a prospective cohort of older Canadians. Alzheimer's & Dementia, 6(4), 319–325.
Andrew, M. K. & Keefe, J. M. (2014). Social vulnerability from a social ecology perspective: a cohort study of older adults from the National Population Health Survey of Canada. BMC geriatrics, 14(1), 90.
Anna, F. (1989). Ego ve savunma Mekanizmaları. Çev: Y. Erim, Bağlam yayıncılık.
Beştav, G. F. (2007). Romantik ilişki doyumu ile cinsiyet, bağlanma stilleri, rasyonel olmayan inançlar ve aşka ilişkin tutumlar arasındaki ilişkilerin incelenmesi. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Hacettepe Üniversitesi.
Bowlby, J. (2012). Bağlanma. TV. Soylu (çev.). Pinhan Yayıncılık.
Büyükşahin, A. (2006). Yakın ilişkilerde bağlanım: yatırım modelinin bağlanma stilleri ve bazı ilişkisel değişkenler yönünden incelenmesi. [Yayınlanmamış doktora tezi]. Ankara Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
Campbell, W.K., & Foster, C.A. (2002). Narcissism and commitment in romantic relationships: An Investment Model Analysis. Personality and Social Psychology Bulletin, 28(4), 484-495.
Cole, T. (2001). Lying to the one you love: The use of deception in romantic relationships. Journal of Social and Personal Relationships, 18(1), 107-129.
Cramer, D. (2004). Satisfaction with a romantic relationship, depression, support and conflict. Psychology and Psychotherapy, 77, 449-461.
Crocker, J. (2002). Contingencies of self-worth: Implications for self-regulation and psychological vulnerability. Self and Identity, 1(2), 143-149.
Cutter, S. L., Boruff, B. J., & Shirley, W. L. (2003). Social vulnerability to environmental hazards. Social science quarterly, 84(2), 242-261.
Curun, F. (2001). The Effects of Sexism and sex role orientation on relationship satisfaction. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi]. Ortadoğu Teknik Üniversitesi.
Davis, M. H., &Oathout, H.A. (1987). Maintenance of satisfaction in romantic relationships: Empathy and relational competence. Journal of Personality and Social Psychology, (53)2, 397-410.
Dehon, C., Weems, C. F., Stickle, T. R., Costa, N. M. & Berman, S. L. (2005). A cross-sectional evaluation of the factorial invariance of anxiety sensitivity in adolescents and young adults. Behaviour Research and Therapy, 43(6), 799-810.
Demos, R. (1960). Lying to oneself. The Journal of Philosophy, 57(18), 588-595.
Demirtaş, H. E. (2013). Kendini aldatma ölçeği geliştirme çalışması. [Yayımlanmamış yüksek lisans tezi] Gazi Üniversitesi.
Erez, A., Johnson, D. E., & Judge, T. H. (1995) Self – Deception as a Mediator of the Relationship between Dispositions and Subjective Well – Being. Person İndividual Difference, 19 (5), 597 – 612.
Fingarette, H. (1969) Kendini Aldatma (Çev: A. Türker). Ayrıntı Yayınları.
Gur, R. C & Sackeim H. A. (1979) Self-deception: a concept in search of a phenomenon. Journal of Personality and Social Psychology, 37 (2), 147 – 169.
Günay, S. (2007). Evlilik çatışması, nedensellik-sorumluluk yüklemeleri, eşlerin evlilik ilişkisinden sağladıkları genel doyuma ilişkin görüşleri ve evliliğe ilişkin değerlendirmeler arasındaki ilişkiler. [Yayınlanmamış yüksek lisans tezi]. Ankara Üniversitesi.
Güven, N., & Sevim, S. A. (2016). İlişkilerle ilgili bilişsel çarpıtmalar ve algılanan problem çözme becerilerinin evlilik doyumunu yordama gücü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(28), 49-61.
Goleman, D. (2006) Hayati yalanlar basit gerçekler: kendini aldatmanın psikolojisi. Çev: B. Yanık). Arion Yayınları.
Hawkins, J. L. (1968). Associations between companionship, hostility, and marital satisfaction. Journal of Marriage and the Family, 11 (1), 647-650.
Hendrick, S. (1988). A generic measure of relationship satisfaction. Journal of Marriage and the Family, 50, 93–98.
Horney, K. (1986). Günümüzün nevrotik insanı (Çev. AE. Bagatur). Yaprak Yayınları.
Kart, B. (2018). Felsefi bir sorun olarak mültecilik ve çoklu kırılganlık. Vira Verita E-Dergi, (8), 1- 17.
Kılıç, B. (2011). Kendini aldatma ve dindarlık üzerine bir araştırma. [Yayınlanmış yüksek lisans tezi]. Bursa Uludağ Üniversitesi.
Kelley, H. H., Berscheid, E., Christensen, A., Harvey, J. H., Huston, T. L., Levinger, G., ... &Peterson, D. R. (1983). Close relationships (pp. 265-314). Freeman
Morgan, D. M (2003) The Role of Self Deception in Dissatisfied Marriages. [Yayınlanmış yüksek lisans tezi] Stephen F. Austin University.
Murray, S. L., Holmes, J. G., & Griffin, D. W. (1996). The self-fulfilling nature of positive illusions in romantic relationships: Love is not blind, but prescient. Journal of personality and social psychology, 71(6), 1155-1180.
Metts, S., &Cupach, W. R. (1989). The role of communication in humansexuality. Human sexuality: The societal and interpersonal context, 139-161.
Paulhus, D. L. (1984) Two components of social desirable responding. Journal of Personality and Social Psychology, 46, 598-609.
Pinsker, D. M., Stone, V. E., Pachana, N. A., & Greenspan, S. (2006). Social vulnerability scale for older adults: A validation study. Clinical Psychologist, 10, 117–127.
Pinsker, D. M., McFarlan, K., & Stone, V. E. (2011). The social vulnerability scale for older adults: An exploratory and confirmatory factor analytic study. Journal of Elder Abuse & Neglect, 23(3), 246-272.
Preacher, K. J., & Hayes, A. F. (2008). Asymptotic and resampling strategies for assessing and comparing indirect effects in multiple mediator models. Behavior research methods, 40(3), 879-891.
Rusbult, C. E. (1983). A longitudinal test of the investment model: The development (and deterioration) of satisfaction and commitment in heterosexual involvements. Journal of Personality and Social Psychology, 45, 101–117.
Sabatelli, R. M. (1988). Exploring relationship satisfaction: A social Exchange perspective on the interdependence between theory, research, andpractice. Family Relations, 37, 217-222.
Sarıçam, H., Uysal, R., Ilbay, A. B., Çardak, M., & Akın, A. (2012). The validity and reliability of the Turkish version of the social vulnerability scale. Paper presented at the International Counseling and Education Conference 2012 (ICEC 2012), May, 3-5, Istanbul, Turkey
Sarıçam, H. (2015). The Turkish version of the Social Vulnerability Scale: The study of validity and reliability. International Online Journal of Educational Sciences, 7(1).
Schermelleh-Engel, K., Moosbrugger, H., & Müller, H. (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of psychological research online, 8(2), 23-74.
Sullivan, B.F. ve Schwebel, A.I. (1995). Relationship belief and expectations of satisfaction in marital relationships: Implications for family practitioners. Family Journal. 3(4),298-305
Sarı, T. (2008). Üniversite öğrencilerinin romantik ilişkilerle ilgili akılcı olmayan inançlar, bağlanma boyutları ve ilişki doyumu arasındaki ilişkiler. [Yayınlanmamış doktora tezi] Hacettepe Üniversitesi.
Surbey, M. K. (2011) Adaptive Significance of Low Levels of Self-Deceptionand Cooperation in Depression. Evolutionand Human Behaviour, 32, 29 – 40.
Salant, P., Dillman, I., & Don, A. (1994). How to conduct your own survey. Wiley.
Simon, D., Kriston, L., Loh, A., Spies, C., Scheibler, F., Wills, C., & Härter, M. (2010). Confirmatory factor analysis and recommendations for improvement of the Autonomy‐Preference‐Index (API). Health Expectations, 13(3), 234-243.
Taylor, S.E. (1989). Positive İllusions: Creative self-deception and the healty mind. Basic Books.
Thibaut, J. W., &Kelley, H. H. (1961). The social psychology of groups. John Wiley&Sons.
Turner, B. S. (2006). Vulnerability and human rights. Pennsylvania State University Press
Tüfekçi, N., & Tüfekçi, Ö. K. (2006). Bankacılık sektöründe farklı olma üstünlüğünün ve müşteri sadakatinin yarattığı değer: Isparta ilinde bir uygulama. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(4), 170-183.
Von Hippel, W., & Trivers, R. (2011). Reflections on self-deception. Behavioraland Brain Sciences, 34(1), 41-56

ISSN: 2667-5617
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ