ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN "TOPLULUK KARŞISINDA KONUŞMA" İLE İLGİLİ ÇEŞİTLİ GÖRÜŞLERİ (AĞRI İBRAHİM ÇEÇEN ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ)

Çalışmanın amacı üniversite öğrencilerinin topluluk karşısında konuşma becerisi ile ilgili çeşitli görüşlerini belirlemektir. Bu amaçla Ağrı İbrahim Çeçen Üniversitesi'nin değişik bölümlerinde eğitimlerine devam eden 500 üniversite öğrencisine araştırmacı tarafından geliştirilen anket uygulanarak araştırmanın verileri elde edilmiştir. Çalışmanın sonunda öğrencilerin büyük çoğunluğunun topluluk karşısında konuşmak istediği fakat Türkçeye hâkim olunmaması, Türkçenin sonradan öğrenilmesi, yanlış veya eksik bilgi verme korkusu, dinleyicilerin alaycı davranışları, özgüven eksikliği, utangaç mizaç, diksiyon problemleri, anlaşılmama endişesi gibi çeşitli sebeplerden dolayı ellerine fırsat geçse bile topluluk karşısında konuşmadıkları veya topluluk karşısında konuşmayı gerektiren görevlerden kaçındıkları belirlenmiştir. Araştırma kapsamındaki öğrencilerin sınıfta çoğunlukla başarılı öğrencilere söz verilmesi, topluluk karşısında konuşma etkinliklerinin resmî bayramlardaki birkaç konuşmadan ibaret olması, sınıfların kalabalık olması, öğrencilere yeterince söz hakkı verilmemesi ve daha çok öğretmenlerin konuşması, öğrencilerin öğretmenlerin tepkisinden çekinmeleri, çeşitli merkezi sınavlara odaklanıldığı için konuşma becerisinin ihmal edilmesi gibi bazı sebeplerden dolayı, eğitim kurumlarının bu beceriyi yeterince geliştiremediği düşüncesinde oldukları da tespit edilmiştir. Çalışmada, topluluk karşısında sinirlerin gerilmesi, aşırı derecede heyecanlanma, eleştirilmekten korkma, söyleyeceklerini unutma, bayılma endişesi gibi psikolojik ve terleme, titreme, yüzün kızarması, baş ağrısı, kekeleme, sesin titremesi, kalp atışlarının hızlanması, kelimeleri yutma gibi fiziki özellikler ortaya konulduktan sonra, araştırma kapsamındaki öğrencilerin topluluk karşısında yaşanan heyecanın azaltılması için neler yapılması gerektiğine yönelik çeşitli önerilerine de yer verilmiştir.

SOME OPINIONS OF THE UNIVERSITY STUDENTS RELATED TO "GIVING A SPEECH IN FRONT OF PUBLIC" (Ağrı ?brahim Çeçen University Sample)

This study aims to determine various opinions of university students related to the skill of making a speech in front of the public. With this aim 500 university students, attending different departments at Ağrı İbrahim Çecen University, were administered a questionnaire developed by the researcher, and the data of research are gathered. As a result of this study, it is determined that many of the students want to give a speech in front of the public but because of various reasons such as not to have adequacy in Turkish, acquiring Turkish as a second language, the fear of giving wrong or inadequate knowledge, audience's sarcastic reactions, lack of self-confidence, shy personality, accent problems, worry of not being understood etc. even if they have the chance, they do not speak in front of the public or they avoid the duties required giving speech in front of the public. It is also identified that the students in this study are of the idea that this skill is not improved at educational institutions because of some reasons such as only successful students' being given the right of the speech, the activities in front of the public's being limited to some official ceremonies, crowded classroom, students not being given right to speak as required and teachers speaking mostly, fear of students from teacher's reaction and ignoring speaking skills because of focusing on centrally given examinations. In this study, after the students' psychological and physical characteristics, getting nervous, sweating, fear of being criticized, forgetting what to say, fear of getting dizzy, and blushing, sweating, trembling, headache, stumbling, trilling, heart beat speeding up, swallowing words respectively are determined it is also mentioned what should be done in order to decrease the level of excitement that occurs in front of public.

___

CALP, M. (2005). Türkçe Öğretimi. Konya: Eğitim Kitapevi.

CARNEGIE, D. (1995). Etkili Konuşmanın Çabuk ve Etkili Yolu. İstanbul: Yaprak Yayınları.

CONDRILL, J. ve BOUGH, B. (2000). 101 İletişim Yolu. (Çev.: Aslı Şahin), İstanbul: Beyaz Yayınları.

DEMİR, T. (2010). Konuşma Eğitiminde Benmerkezci Konuşmaya Yönelik Bir Deneme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 18(2), 415-430.

DEMİREL, Ö. (2010). Eğitim Sözlüğü. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.

ERGİN A. (2008). Eğitimde Etkili İletişim. Ankara: Anı Yayınları.

GÜNDÜZ, O. (2007). Konuşma Eğitimi, İlköğretimde Türkçe Öğretimi. İçinde: Ahmet Kırkkılıç ve Hayati Akyol (Editörler), Ankara: Pegem A Yayınları.

GÜNEŞ F. (2007). Türkçe Öğretimi ve Zihinsel Yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.

GÜRZAP, C. (2010). Söz Söyleme ve Diksiyon. İstanbul: Remzi Kitapevi.

KARASAR, N. (2000). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayınları.

KÖSELER, A. (2006). Lise Öğrencilerinde İletişim Kaygısı. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Çanakkale: On Sekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

ÖZ, F. (2006). Uygulamalı Türkçe Öğretimi. Ankara: Anı Yayınları.

ÖZBAY, M. (2009). Anlama Teknikleri II Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.

ÖZÇAY M. (2001). Sesler Sözler Etkiler. İstanbul: Sosyal Yayınları.

SARGIN, M. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Konuşma Becerilerinin Değerlendirilmesi -Muğla İli Örneğinde-. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Muğla: Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

TEMİZYÜREK, F., ERDEM, İ. ve TEMİZKAN, M. (2011). Konuşma Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi.

VURAL, B. (2007). Toplum Önünde Etkili ve Başarılı Konuşma Prezantasyon-Sunum. İstanbul: Hayat Yayınları.