TÜRKİYE’DE OKUL YÖNETİCİLERİNİN SEÇİLMESİ VE YETİŞTİRİLMESİ, MEVCUT SORUNLAR VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ

Eğitim sisteminde niteliğin artırılmasına yönelik olarak eğitim programları, program süreleri, öğretim yöntem ve teknikleri gibi alanlarda değişimin sürekli olduğu Türkiye'de değişim süreçleri ile değişimleri okullarda uygulamaya koyacak olan okul yöneticilerinin yetiştirilme süreçleri paralellik göstermemektedir. Değişen eğitim sisteminin amaçlarına hizmet etmeyen yönetici yetiştirme sistemi ve bu sistemin yetiştirdiği yöneticiler nitelik problemlerinin çözümlenmesi önündeki engellerden biri olagelmiştir. Türkiye'de okul yöneticiliği meslekleşmediği için bu kişilerin herhangi bir eğitim almasına gerek de duyulmamıştır. Türkiye'de okul yöneticilerinin yetiştirilmesi ile ilgili olarak dört yönelimden bahsedilmektedir. Bunlar "çıraklık modeli, eğitim bilimleri modeli, aslında tam anlamıyla bir yönetici yetiştirme modeli olmayan ve geleneksel "Çıraklık Modelini" temelde değiştirmeyen Milli Eğitim Bakanlığı'nın okul yöneticisi atamalarında ve yönetici yetiştirmede kullanmaya başladığı ek ölçütler modeli ve son olarak keyfilik modelidir. Türkiye okul yöneticisi yetiştirme ve seçme konusunda günümüzde adeta keyfilik dönemini yaşamaktadır. Özellikle son yönetmelik ile sözlü sınavın getirilmesi keyfi uygulamaların artacağını işaret etmektedir. Son onbeş yıldır yönetici seçme ve yetiştirme ilgili problemleri ortadan kaldırmak için birçok yönetmelik ve genelge çıkarılmıştır. Yönetmeliklerin büyük bir çoğunluğunda belirli bir süre öğretmenlik yapmış olmanın ve yükseköğrenim görmüş olmanın yöneticiliğe başvurabilmenin temel koşulu olduğu ortaya konulmuştur. Yöneticiler, seçme sınavına tabi tutulmuş ve hizmet içinde yetiştirilmeleri amaçlanmıştır. Ancak bu uygulamalar uzun soluklu olmamış ve yönetim becerileri ve yönetim süreçleri konusunda hiç eğitim almamış, adaylığı kaldırılmış bir öğretmenin hatta aday öğretmenlerin müdür yetkili öğretmen olarak görevlendirilmelerine devam edilmektedir. Sonuç olarak son 15 yıldır süren Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Atama ve Yer Değiştirmelerine İlişkin Yönetmelik değişiklikleri konuya ilişkin belirsizlikleri ve tutarsızlıkları ortadan kaldıramamıştır. Türkiye'de tarihsel süreç içerisinde yöneticilerin seçimi, eğitimi ve atamalarıyla ilgili değişik uygulamalar ve düzenlemeler yapılmış olmasına rağmen Türkiye'de eğitim yöneticisi yetiştirme politikası, bilimsel bir temele oturtulamamıştır. Okul yöneticilerinin sahip olmaları gereken yeterlikler göz önünde bulundurularak Türkiye'de okul yöneticisi yetiştirmede yaşanan sorunların tartışıldığı bu araştırmada, nitelikli okul yöneticisi yetiştirilmesine katkıda bulunacak çeşitli çözüm önerileri sunulmuştur

PDF

___

AÇIKALIN, A. (2002). Dahabir: Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 8(30), 149-151.

ANDERSON, M. E. (1991). Principals: How to train, recruit, select, induct and evaluate leaders for America’s schools. Eric Clearing House on Educational Management. College of Education. Universitiy of Oregon.

ARSLAN. M. M. ve ERASLAN. L. (2003). Yeni eğitim paradigması ve Türk eğitim sisteminde dönüşüm gerekliliği. Milli Eğitim Dergisi, 160.

ASLAN, N. (2009). Avrupa birliği ülkelerinde ve türkiye’de okul yöneticilerinin yetiştirilme ve atanmalarinin karşilaştirilmasi ve bir model önerisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.

AYDIN, A. (1997). Milli Eğitim Bakanlığı merkez örgütünde yetki devri sorunu. Ankara: Gelişim Dizgi ve Yayıncılık.

AYTAÇ, T. (1999). Öğrenen örgüt. Milli Eğitim Dergisi, Sayı: 141, 75-78.

AYTAÇ, T. (2002). Post-modern eğitim yöneticisi. İçinde, 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16-17 Mayıs, 59-64.

BALAY, R. (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.

BALCI, A. (1999). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi, eğitimde yansımalar: V, 21.Yüzyılın Eşiğinde Türk Eğitim Sistemi (Ulusal Sempozyum [25- 27 Kasım 19999]), Ankara: Tekışık Yayıncılık Web Ofset Tesisleri.

BALCI, A. (2000). Etkili okul: Kuram, uygulama ve araştırma. (Üçüncü baskı) Ankara: Pegem A

Yayıncılık. BALYER, A. ve GÜNDÜZ, Y. (2011). Değişik ülkelerde okul müdürlerinin yetiştirilmesi: Türk eğitim sistemi için bir model önerisi. Kuramsal Eğitimbilim, 4(2), 182-197.

BASARAN, İ. E. (1993). Türkiye Eğitim Sistemi. Ankara: Gül Yayınevi.

BURSALIOGLU, Z. (1999). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. (11.Basım). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

CEMALOĞLU, N. (2005). Türkiye’de okul yöneticisi yetiştirme ve istihdamı: var olan durum, gelecekteki olası gelişmeler ve sorunlar. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(2), 249-274.

CAMPOS, R. L, GOMEZ, R. R., & SHEN, J. (2005). Secondary principals’ educational attainment, experience, and professional development in the USA. Int. J. Leadership in Education. 8(4), 309-319.

ÇELİK, V. (1996). Eğitimsel reform için yeni bir okul kültürü, Eğitimimize Bakışlar. İstanbul: Kültür Koleji Eğitim Vakfı Yayınları, 47.

ÇELİK, V. (2002). Eğitim yöneticisi yetiştirme politikasına yön veren temel eğilimler. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu Bildirileri. (Edt: C. Elma ve Ş. Çınkır). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. ss. 3–12.

ÇINKIR, Ş. (2002). İngiltere’de okul müdürlerinin yetiştirilmesi: Okul müdürleri için ulusal mesleki standartlar programı. 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu Bildirileri. (Edt: C. Elma ve Ş. Çınkır). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları. ss. 293–304.

DÖNMEZ, B. (2002). Müfettiş, okul müdürü ve öğretmen algılarına göre ilköğretim okulu müdürlerinin yeterlikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 29, 27–45.

DAWSON, G. (1997). Issues and directions in preparing school leaders: Lessons from a worldwide web. New South Wales: The Australian College of Education (Monograph No.30).

DRUCKER, P. (1993). Kapitalist ötesi toplum. (Çev: Belkıs Çorakçı). İstanbul: İnkılap Yayınları.

DODSON, R. B. (2006). The effectiveness of principal training and formal principal mentoring programs. Unpublished Doctoral Dissertation, East Tennessee State University, USA. DÜREN, A. Z. (2002). 2000’li yıllarda yönetim. İstanbul: Alfa Yayıncılık.

EURYDICE (2010). Organization of EducationSystem in Germany. http://eacea.ec.europa.eu/education/eurydice/documents/eurybase/eurybase_full_ reports/DE_EN.pdf adresinden 21.09.2013 tarihinde alınmıştır.

GONZALEZ, D. (1997). Problems faced by beginning principals. Unpublished Doctoral Dissertation, Florida International University Department of Education Administration, Florida, USA.

GOPİNATHAN, S. (2006). Challenging the paradigm: notes on developing an indigenized teacher education curriculum. Improving Schools, 9(3), 261-272.

GURR. D., & DRYSDALE, L. (2007). Models of successful principal leadership: Victorian Case Studies. C. Day and K. Leithwood (eds.), Successful Principal Leadership in Times of Change, 39-57.

HELVACI, A. (2007). Türk eğitim sistemi ve sorunları. İçinde, Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi (Editör: Kadir Keskinkılıç). Ankara: Pegem.

HUBER, S. (2003). Qualifizierung von Schulleiterinnen und Schulleitern im Internationalen Vergleich. Kronach: Wolters Kluwer Deuschland.

ISLLC, (2008). Educational leadership policy standards. The Council of Chief State School Officers.

IŞIK, H. (2000). From policiy ınto practice: The effects of principal preparation programs on principal behaviour. UCEA, 1-16.

IŞIK, H. (2003). Okul müdürlerinin yetiştirilmesinde yeni bir model önerisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 206-211.

JOHNSON, C., & KRITSONIS, W. A. (2007). New strategies for educational leaders to implement postmodern thinking in public education in the united states of America: Creating a national change strategy. [Electronic Version]. The Lamar University Electronic Journal of Student Research.

JAMALI, D. (2005). Changing management paradigms: implications for educational institutions. Journal of Management Development, 24(2), 104-115.

KARİP, E. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi ile ilgili politikalar ve uygulamalar. Özel Okullar ve Eğitim Yönetimi Sempozyumu (25-27 Ocak), Antalya.

KARİP, E. ve KÖKSAL, K. (1999). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18, 193-207.

KAYA, Y. K. (1999). Eğitim Yönetimi: Kuram ve Türkiye’deki uygulama. (7.Baskı.). Ankara: Bilim Yayıncılık.

KAYIKÇI, K. (2001). Yönetici yetiştirme sorunu. Milli Eğitim Dergisi, (150), 28-32.

KESİM, E. (2009). Okul yöneticilerinin uzaktan eğitim yoluyla yetiştirilmeleri için eğitim ihtiyaçlarına dayalı bir model önerisi. Yayımlanmamış Doktora Tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilileri Enstitüsü, Eskişehir:

KORKMAZ, M. (2005). Okul yöneticilerinin yetiştirilmesi: Sorunlar, çözümler ve öneriler. GÜ, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25(3), 237-252.

KURTH, D. H. (2005). AB 75 Principal training: elementary principals’ perceptions on its utility, their growth in professional knowledge and recommendations for improvement. Unpublished Doctoral Dissertation, University of La Verne, California, USA.

LAFOND, A., & HELT, J. P. (2003) The appointment and training of headteachers in France. In Watson (Ed.) Selecting and developing heads of schools: Twenty-three European perspectives. Sheffield, England: Sheffield University School of Education.

LEADERSHIP-IN-EDUCATION. (2011). Country Background Report Germany. adresinden 11.11.2012 tarihinde alınmıştır.

LEADERSHIP-IN-EDUCATION. (2011a). Country Background Report France. adresinden 13.11.2011 tarihinde alınmıştır.

LEU, E. (2005). The role of teachers, schools and communities in quality education: A review of the literature. AED Global Education Center, Academy For Educational Development.

LINGENFELTER, B. (2001). Building menegers: the mentor influence of candidates in a training program for principals. Unpublished Doctoral Dissertation, Indiana University School of Education, USA.

MAGNO, C. (2009). Reimagining the school leadership paradigm in a postsocialist context. European Education, 41(3), 23-41.

MEB (2001). 2002 yılı başında Milli Eğitim. T. C. Milli Eğitim Bakanlığı Araştırma, Planlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı. Ankara: 4. Akşam Sanat Okulu.

MEB (1962). VII. Millî Eğitim Şûrası Kararları (7-15 Şubat 1962) adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (1992). Millî Eğitim Bakanlığının teşkilat ve görevleri hakkında kanun (13/12/1983 tarihli ve 179 sayılı, 8/6/1984 tarihli ve 208 sayılı, 23/10/1989 tarihli ve 385 sayılı, 9/4/1990 tarihli ve 419 sayılı, 28/8/1991 tarihli ve 454 sayılı kanun hükmünde kararnamelerin değiştirilerek kabulü hakkında kanun) Kanun Numarası: 3797 Kabul Tarihi: 30.4.1992 < http://mevzuat.meb.gov.tr/html/73.html> adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (1993). XIV. Millî Eğitim Şûrası Kararları (27-29 Eylül 1993). adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (1996). XV. Millî Eğitim Şûrası Kararları (13-17 Mayıs 1996). adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (1999). XVI. Millî Eğitim Şûrası Kararları (13-17 Kasım 1999). adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (2006). XVII. Millî Eğitim Şûrası Kararları (13-17 Kasım 2006). adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEB (2010). XVIII. Millî Eğitim Şûrası Kararları (01-05 Kasım 2010). adresinden 15.11.2013 tarihinde alınmıştır.

MEMDUHOĞLU, H. B. (2007). Türk eğitim sisteminde okulların yönetimi ve okul yöneticilerinin yetiştirilmesi sorunsalı. Milli Eğitim Dergisi. Sayı: 176. ss: 86-96.

MESTRY, R., & GROBLER, B. R. (2004). The Training and Development of Principals to Manage Schools Effectively Using the Competence Approach. ISEA, Volume 32, Number 3, 2-19.

OFSTED (1995). Partnership: Schools and higher education in partnership in secondary ınitial teacher training. London: HMSO.

OPLATKA, I. (2004). The principalship in developing countries: context, characteristics and reality. Comparative Education, 40(3), 427-448.

ÖZDEMİR, S. (2000). Eğitimde örgütsel yenileşme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

ÖZDEMIR, S., YALIN, H. İ. ve SEZGIN, F. (2004). Öğretmenlik mesleğine giriş. (Yenilenmiş 5.Baskı). Anakara: Nobel Yayın Dağıtım.

ÖZDEN, Y. (2002). Eğitimde yeni sistem arayışları. İçinde: Y. Özden (Ed.), Öğretmenlik mesleğine giriş (ss. 269-295). Ankara: Pegem.

PECK, T. B., & RAMSEY, H. A. (1998). Managing schools: The european experience. Nova Publications: New York.

PETERSON, K. (2002). The professional development of principals: innovations and opportunities. Educational Administration Quarterly, 38(2), 213-232.

RAYNER, S., & GUNTER, H. (2005). Rethinking leadership: Perspectives on remodelling practice. Educational Review,57(2), 151-162.

RESMİ GAZETE (1998). Milli Eğitim Bakanlığına bağlı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelik. 23.09.1998 Tarih ve 23472 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (1999). Milli Eğitim Bakanlığı yönetici atama, değerlendirme, görevde yükselme ve yer değiştirme yönetmeliği. 30 Nisan 1999 tarih ve 23681 sayılı Resmi Gazete. < http://mevzuat.meb.gov.tr/html/y%C3%B6natdeg.html> adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2004a). Millî Eğitim Bakanlığına bağlı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmeliğin yürürlükten kaldırılmasına dair yönetmelik. 10.01.2004 tarih ve 25342 sayılı Resmi Gazete.

adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2004b). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirme yönetmeliği. 11.01.2004 tarih ve 25343 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2004s). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirme yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 02.12.2004 tarih ve 25658 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2006). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirme yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 04.03.2006 tarih ve 26098 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2007). Millî Eğitim Bakanlığı Eğitim Kurumları Yöneticilerinin Atama Yönetmeliği. 13.04.2007 tarih ve 26492 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMÎ GAZETE (2008). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticileri yönetmeliği. 24 Nisan 2008 Tarihli ve 26856 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2009a). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelik. 13 Ağustos 2009 Tarihli ve 27318 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2009b). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 29 Ağustos 2009 Tarihli ve 27334 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2009c). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 10 Eylül 2009 Tarihli ve 27345 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2010a). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 15 Mayıs 2010 Tarihli ve 27582 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2010b). Milli Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 9 Ekim 2010 Tarihli ve 27724 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2011). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 9 Ağustos 2011 Tarihli ve 28020 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2012). Millî Eğitim Bakanlığı öğretmenlerinin atama ve yer değiştirme yönetmeliğinde değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. 21 Temmuz 2012 Tarihli ve 28360 Sayılı Resmî Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2013). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumları yöneticileri atama ve yer değiştirme yönetmeliği. 28.02.2013 tarih ve 28573 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

RESMİ GAZETE (2013). Millî Eğitim Bakanlığı eğitim kurumu yöneticileri atama ve yer değiştirme yönetmeliği. 4 Ağustos 2013 tarih ve 28728 sayılı Resmi Gazete. adresinden 11.10.2013 tarihinde alınmıştır.

SERGİOVANNİ, T. (1996). Leadership for the school house. San Francisco: Jossey-Bass.

SEZGİN, F. (2007). Okul ve özellikleri. İçinde, S.Özdemir (Ed.). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

SIĞRI, U. (2010). The paradigm shift in educational management: an evolution of distributed learning as future approach. TOJET: The Turkish Online Journal of Educational Technology 9(2), 205-211.

ŞAHİN, İ. (2004). Postmoden çağ ve hümanist eğitim. İçinde, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz 2004, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.

ŞEREN, M. (2002). Okul yöneticisi yetiştirme programının düşündürdükleri. Toplumsal Düşünce Dergisi, 1(1), 22-25.

ŞİMŞEK, H. (1999). Yüzyılın eşiğinde paradigmalar savaşı ve kaostaki Türkiye. İstanbul: Sistem Yayıncılık.

ŞİMŞEK, H. (2002). Türkiye'de eğitim yöneticisi yetiştirilemez. İçinde, 21. Yüzyıl Eğitim Yöneticilerinin Yetiştirilmesi Sempozyumu, 16-17 Mayıs, 307-312.

ŞİMŞEK, H. (2003). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için çıkarsamalar. Eğitimde Yansımalar. İçinde, VII. “Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme” Ulusal Sempozyumu. 21-23 Mayıs Öğretmen Hüseyin Hüsnü Tekışık Eğitim Araştırma Geliştirme Vakfı Yayınları: 8.

ŞİMŞEK, H. (2004). Eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesi: Karşılaştırmalı örnekler ve Türkiye için öneriler. Çağdaş Eğitim Dergisi, 29(307). http://www.hasansimsek.net adresinden 14.09.2013 tarihinde alınmıştır.

ŞİMŞEK, H. (2007). Okul yöneticilerine atama yönetmelik değişikliği. Bir adım ileri, bir adım geri! Çağdaş Eğitim, 32(342), 4-7.

ŞİRİN, H. (2007). Okul ve özellikleri. İçinde, S. Özdemir (Ed.). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

ŞİŞMAN, M. ve TURAN, S. (2004). Dünyada eğitim yöneticilerinin yetiştirilmesine ilişkin bazı başlıca yönelimler ve Türkiye için çıkarılabilecek bazı sonuçlar. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 13-26.

TAŞ, A. ve ÖNDER, E. (2010). 2004 yılı ve sonrasında yayınlanan eğitim kurumları yöneticilerinin atama ve yer değiştirmelerine ilişkin yönetmeliklerin karşılaştırması. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2(12), 171-185.

TEKIŞIK, H. H. (1993). Eğitimde yöneticilik sorunu ve Millî Eğitim Akademisi. Çağdaş Eğitim, 18 (192), 1-5.

TEKIŞIK, H. H. (2007). Milli Eğitim Bakanı Sayın Doç. Dr. Hüseyin Çelik’e açık mektup: Sayın Doç. Dr. Hüseyin Çelik milli eğitimie zarar veriyorsunuz!. Çağdaş Eğitim, 32(342), 1-3.

TURAN, S. ve ŞİŞMAN, M. (2000). Okul yöneticileri için standartlar: Eğitim yöneticilerinin bilgi temelleri üzerine düşünceler. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(4), 68–87.

VİSSCHER, A., BOSKER, R., & BRANDERHORST, M., (2007). Training school managers works! In, IFIP International Federation for Information Processing, Volume 230, Knowledge Management for Educational Innovation, eds. Tatnall, A., Okamoto, T., Visscher, A., (Boston: Springer), 89-97.

WESTON, M. E., & BROOKS, D. M. (2008). Critical constructs as indicators of a shifting paradigm in education: a case study of four technology-rich schools. Journal of Ethnographic and Qualitative Research, 2, 281-291.