11982

THE OPINIONS OF PRIMARY SCHOOL TEACHER CANDIDATES ABOUT THE USE OF EXTENDED MICRO TEACHING METHOD

Various methods are used in teacher training. One of these methods is micro-teaching. Presentation of the teacher candidate is monitored by his/her friends and the advisor in micro teaching. Then criticism is made about this presentation. Micro-teaching is a supervised professional action. This method is preferable because it combines theory and practice, enables teachers and prospective teachers to see their own teaching styles and create an opportunity to correct their missing aspects-if there are any. There are various ways of application in the use of micro-teaching. Sometimes re-education phase is carried out immediately after the first application, and sometimes a day or a week later. In some applications, because of the time or technical failure, re- teaching and video shooting cannot be done. Book and articles show that in Turkey, there is a large number of research related to micro teaching. However, few studies regarding the extended micro teaching practice can be found. In this study, it is aimed to evaluate the extended micro teaching method in accordance with the opinions of primary school teacher candidates. The data in this study planned as an action research in survey type was collected by an open-ended questionnaire. Descriptive analysis was used to analyze the data. 24 students studying in the fourth grade of primary school teaching department in 2013-2014 academic year participated in the research. In the study it is concluded that participants were generally satisfied with the implementation of extended micro teaching method. At the end of the research, it is proposed that extended micro teaching should be more common in primary school teaching department and teachers should be informed about it.

SINIF ÖĞRETMENİ ADAYLARININ GENİŞLETİLMİŞ MİKRO ÖĞRETİM YÖNTEMİNİN KULLANIMINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Öğretmen yetiştirmede çeşitli yöntemler kullanılmaktadır. Bu yöntemlerden biri de mikro öğretimdir. Öğretmen adayının sunumu, arkadaşları ve danışmanı tarafından mikro öğretim yöntemi sırasında izlenir. Daha sonra bu sunumla ilgili eleştiri yapılır. Mikro öğretim denetimli profesyonel eylemdir. Bu yöntem, teori ve pratiği birleştirdiği, öğretmenlerin ve öğretmen adaylarının kendi öğretim stillerini görmelerini ve eksik yönlerini düzeltmek için bir fırsat yarama ortamı sağladığı için tercih edilir. Mikro öğretimin kullanımında çeşitli uygulama yolları vardır. Bazen ilk uygulamadan hemen sonra yeniden eğitim aşaması yapılır ben de bir gün veya bir hafta sonra gerçekleştirilir gerçekleşir. Bazı uygulamalarda, zaman veya teknik arıza nedeniyle, yeniden öğretme ve video çekimi yapılamaz. Yapılan literatür taramasında Türkiye'de mikro öğretim ile ilgili çok sayıda araştırmanın olduğunu görülmektedir. Ancak genişletilmiş mikro öğretim uygulaması ile ilgili olarak az sayıda çalışmaya rastlanmıştır. Bu çalışmada genişletilmiş mikro öğretim yönteminin, sınıf öğretmeni adaylarının görüşleri doğrultusunda değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Tarama türünde bir eylem araştırması olarak düzenlenen bu araştırmada veriler, açık uçlu soru formu ile toplanmıştır. Verilerin analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmaya bir devlet üniversitesinde yer alan sınıf öğretmenliği bölümünde 2013-2014 akademik yılında 4. sınıfta öğrenim görmekte olan 24 öğrenci katılmıştır. Araştırmada, katılımcıların genel olarak genişletilmiş mikro öğretim yönteminin uygulanmasından memnun oldukları sonuçlarına ulaşılmıştır. Araştırma sonunda, genişletilmiş mikro öğretimin sınıf öğretmenliği bölümünde yaygınlaştırılması ve öğretim elemanı, öğretmen adayları ve öğretmenlerin bu konuda bilgilendirilmesi önerilmiştir.

PDF

___

Akalın, S. (2005). Comparison between traditional teaching and microteaching during school experience of student teacher. Eurasian Journal of Educational Research, 20, 1-13.

Allen, D. W. (1979). Microteaching: A personal review. Annual Meeting of the American Educational Research Association. San Francisco. CA, April 8-12, 1979.

Amobi, F. A. (2005). Preservice teachers’ reflectivity on the sequence and consequences of teaching actions in microteaching experience. Teacher Education Quarterly, 32(1), 115-130.

Bell, N. (2007). Microteaching: What is it that is going on here? Linguistics and Education, 18, 24- 40.

Benton-Kupper, J. (2001). The microteaching experience: Student perspectives. Education, 121(4), 830-836.

Bilen, K. (2014). Mikro öğretim tekniği ile öğretmen adaylarının öğretim davranışlarına ilişkin algılarının belirlenmesi. ErzincanÜniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(1), 181-203.

Butler, A. (2001). Preservice music teachers’ conceptions of teaching effectiveness, microteaching experiences and teaching performance. Journal of Research in Music Education, 49(3), 258- 272.

Çakır, Ö. & Aksan, Y. (1992). Yabancı dil öğretmeni yetiştirmede mikro öğretimin rolü: Bir model. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 7, 313-320.

Çakır, Ö. S. (2000). Öğretmen eğitiminde teoriyi pratiğe bağlayan mikro-öğretimin Türkiye'deki üç üniversitede durumu. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 62-68.

Demirel, Ö. (2008). Öğretimi Planlama ve Değerlendirme Öğretme Sanatı. (13 th Ed.). Ankara: Pegem Akademi.

Deniz, S. (2010). Implications of training student teachers of pre-schooling through micro-teaching activities for a classroom with mentally-disabled students. Educational Research and Reviews, 5(6), 338-346.

Erdem, E., Erdoğan, Ü. I., Özyalçın Oskay, Ö. & Yılmaz, A. (2012). Kimya eğitiminde mikro öğretim yönteminin etkililiği ve öğrenci görüşleri. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi. 27-30 June 2012, Niğde. Retrived from kongre.nigde.edu.tr/xufbmek/.../2427-30_05_2012-18_02_39.pdf.

Görgen, İ. (2003). Mikro öğretim uygulamasının öğretmen adaylarının sınıfta ders anlatımına ilişkin görüşleri üzerine etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 56-63.

Güney, K. & Semerci, Ç. (2009). Mikro-yansıtıcı öğretim yönteminin öğretmen adaylarının yansıtıcı düşünmesine etkisi. Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 8(1), 77-83.

Gürbüz, R., Erdem E. & Gülburnu, M. (2013). Sınıf Öğretmenlerinin Matematik Yeterliklerini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 255-272.

Gürses, A., Bayrak, R., Yalçın, M., Açıkyıldız, M. & Doğar, Ç. (2005). Öğretmenlik uygulamalarında mikro öğretim yönteminin etkililiğinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 13(1), 1-10.

Hacısalihoğlu Karadeniz, M. (2014). Okul öncesi öğretmeni adaylarının genişletilmiş mikro öğretim tekniğini matematik eğitiminde sürece dâhil etme durumları. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 101-120.

He, C. & Yan, C. (2011). Exploring authenticity of microteaching in pre-service teacher education programmes. Teaching Education, 22(3), 291-302.

Higgins, A. & Nicholl, H. (2003). The experiences of lecturers and students in the use of microteaching as a teaching strategy. Nurse Education in Practice, 3(4), 220- 227.

Ismail, S. A. A. (2011). Student teachers’ microteaching experiences in a pre-service English teacher education program. Journal of Language Teaching and Research, 2 (5), 1043-1051.

Kartal, T., Ozturk, N. & Ekici, G. (2012). Developing pedagogical content knowledge in preservice science teachers through microteaching lesson study. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 46, 2753 – 2758.

Kazu, H. (1996). Öğretmen Yetiştirmede Mikro Öğretim Yönteminin Etkinliği (Fırat Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Örneği). Doctoral dissertation: Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. YÖK: 52445.

Klinzing, H. G. (2002). Wie effektiv ist microteaching? Ein uberblick uber funfundreifsig jahre forschung. Zeitschrift fur Padagogik, 48(2), 194-214.

Kuran, K. (2009). Mikro öğretimin öğretmenlik meslek bilgi ve becerilerinin kazanılmasına etkisi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (6)11, 384-401.

Kuş, E. (2003). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri. Ankara: Anı Yayıncılık.

Küçükahmet, L. (2008). Öğretimde Planlama ve Değerlendirme. (21 th Ed.). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Küçükoğlu, A., Köse, E., Taşgın, A., Yılmaz, B. Y. & Karademir, Ş. (2012). Mikro öğretim uygulamasının öğretim becerilerine etkisine ilişkin öğretmen adayı görüşleri. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 2(2), 19-32.

Meral, M., Zereyak, E., Baba, F. & Baba, Y. (1998). Teknik öğretmenlerin öğretme davranışları ve mikro öğretim. VII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. Cilt II. 9-11 September 1998, Konya: Selçuk Üniversitesi. 759-762.

Payant, C. (2014). Incorporating video-mediated reflective tasks in MATESOL programs. TESL Canada Journs, 31(2), 1-21.

Peker, M. (2009). Genişletilmiş mikro öğretim yaşantıları hakkında matematik öğretmeni adaylarının görüşleri. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(2), 353-376.

Saban, A. & Çoklar, A. N. (2013). Pre-service teachers’opinions about the micro-teaching method in teaching practise classes. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 12(2), 234-240.

Sarı, Y., Sakal, M. & Deniz, S. (2005). Okul öncesi öğretmen yetiştirmede mikro öğretim yönteminin etkililiği. Akademik Bilişim 2005 Konferansı. Gaziantep Üniversitesi. 02-04 February 2005, Gaziantep. 112-113.

Sevim, S. (2013). Mikro-öğretim uygulamasının öğretmen adayları gözüyle değerlendirilmesi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21, 303-313.

Skuja, R. V. (1990). Pupil Experience: A hands-on approach to micro-teaching. Singapore Journal of Education, 11(1), 49-56.

Subramaniam, K. (2006). Creating a microteaching evaluation form: The Needed evaluation criteria. Education, 126(4), 666-667.

Şen, A. İ. (2009). A Study on the effectiveness of peer microteaching in a teacher education program. Eğitim ve Bilim, 34(151), 165-174.

Taşkaya, S. M. (2014). Türkçe öğretimi dersinin işlenişine ilişkin sınıf öğretmenliği öğrencilerinin görüşleri. International Journal of Language Academy, 4, 314-336.

Tochon, F. V. (1992). L’adaptation de la pratique filmée à une recherche réflexive sur les modes d’interaction novices. Université de Sherbrook, Cahiers Franco-Canadiens de l’Ouest, 4(1), 149-166.

Uzun N., Keleş Ö. & Sağlam N. (2012). The effect of microteaching applications in environmental education. Çukurova University Faculty of Education Journal, 42(1), 13-22.

Wallance, M. J. (2001). Training Foreign Language Teachers: A Reflective Approac. (9 th Ed.). Cambridge: Cambridge University Press.

Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (5 th Ed.). Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Yoğurtçu, K. (2009). Türkçenin yabancı dil olarak öğretiminde “mikro öğretim tekniği”: Kırgızistan- Türkiye Manas üniversitesi hazırlık sınıflarında karşılaştırmalı bir çalışma. Dil Dergisi, 146, 49-70.

YÖK. (2007). Eğitim Fakültesi Öretmen Yetiştirme Lisans Programları, Ankara: T. C. Yüksek Öğretim Kurulu. (e).