THE CONVERSATION’DA GÖZETİMİN İZLENCESİ

Bu çalışmada, uluslararası alanyazında Yeni Hollywood (New Hollywood) bağlamında adı sıklıkla anılan, Francis Ford Coppola'nın yönettiği, The Conversation (Konuşma, 1974) adlı film, sanat sineması ve ticari sinema ayrımını bulandıran bir örnek olarak ele alınacaktır. Sanat sineması kendini ticari sinemaya karşı konumlayan bir sinemadır. Bununla beraber tıpkı ticari sinema gibi endüstri ile ilişkilidir. Bu, avangart sinemanın ticari konuma tamamıyla karşı olmasından farklı bir var olma biçimidir. Avangart sinema endüstri ile bütünleşmek istemez. Sanat sineması ise endüstri içinde kendine has bir kurumsallaşmaya sahiptir. Hollywood sineması klasik döneminin ardından, altmışlardan itibaren sanat sinemasına ait kimi özellikleri kendine mal ederek anlatısal bir değişim rüzgarı yaşamıştır. Bu makalede ticari filmin güçlü olduğu Hollywood'un bünyesinde gerçekleşen bir örnek olarak The Conversation'un sanat sineması uylaşımları ve klasik anlatı uylaşımlarına yaklaşan özellikleri betimlenecektir. Bunun yapılabilmesi için klasik Hollywood sinemasının anlatı yapısı olan klasik anlatının uzlaşımları ve Avrupa kökenli sanat sineması yaklaşımının uzlaşımları göz önünde bulundurularak temel veri alanı olarak film metni incelenmeye çalışılacaktır. Bunun yanı sıra tek başına bir olgu olmayan bu farklı biçemin tarihsel-ekonomik bağlamına değinilecektir. Film anlatısının yönelimine dair yargıyı kesinleştirebilmek için neden-sonuç ilişkisi, belirsizlik, geciktirim, erken anlatı, kendi üstüne düşünme, kör alan, sesin görüntü ile beraber kurgulanışında eşzamansızlık gibi anlatısal farklılaşmayı ortaya çıkarabilecek uzlaşımlara başvurulacaktır.

THE PROGRAMME OF SURVEILLANCE IN THE CONVERSATION

In this article, The Conversation (1974), which is directed by Francis Ford Coppola and which is often referred to in the context of New Hollywood, will be considered as a blurring example of the distinction of art cinema and commercial cinema. Art cinema is a cinema that stands against commercial cinema. However, it is related to the industry like commercial cinema. This is a different form of existence from avant-garde because the avant-garde cinema is totally against the commercial position. Avant-garde cinema does not want to integrate with the industry. However, art cinema has its own institutionalization within the industry. After the classical period of Hollywood cinema, there was a wind of narrative differentiation beginning from the sixties, committing itself to certain features of art cinema. In this article, The Conversation's approach to art cinema conventions will be described as an example output of the Hollywood film industry. In order to do this, the text of the film will be examined as the basic data field, taking into account the narrative structure of classical Hollywood cinema and the narration approach of the European art cinema. In addition, this different style of New Hollywood which is not a phenomenon alone will be mentioned with its historical-economic context. In order to be able to ascertain the direction of the film’s narrative, the conventions which can reveal the narrative differentiation such as cause-effect relationship, uncertainty, suspense, mis en abyme, asyncrony of montage of sound and image, self-reflection, blind space will be taken account.

___

  • Andrews, D. (2013). Theorizing Art Cinemas: Foreign, Cult, Avan-Garde, and Beyond. University of Texas Press.
  • Beck, J. (2002). Citing the Sound The Conversation and Blow Out. Journal of Popular Film and Television, 29 (4), 156-163, https://is.muni.cz/el/1421/jaro2006/FAVD002/um/Beck_Citing_the_Sound.pdf, (2010) https://doi.org/10.1080/01956050209601021.
  • Benveniste, E (1995). Genel Dilbilim Sorunları. Erdim Öztokat (Çev.). İstanbul: YKY
  • Bonitzer, P. (2011). Kör Alan ve Dekadrajlar. İzzet Yaşar (Çev.). İstanbul: Metis.
  • Bonitzer, P. (2013). Bakış ve Ses. İzzet Yaşar (Çev.). İstanbul: Metis.
  • Bordwell, D. (2009). Film Pratiğinin Kipi Olarak Sanat Sineması. Ali Karadoğan (Der.). Sanat Sineması (2010). Ankara: Deki.
  • Bordwell, D. ve Thompson K. (2009). Film Sanatı. Ertan Yılmaz ve Emrah Suat Onat (Çev.) Ankara: De Ki.
  • Bordwell, D. , Staiger, J. ve Thompson, K. (2005). The Classical Hollywood Cinema: Film Style and Mode of Production to 1960. London: Routledge.
  • Chatman, S. (2009) Öykü ve Söylem: Filmde ve Kurmacada Anlatı Yapısı. Özgür Yaren (Çev.). Ankara: Deki.
  • Costantini, G. (2010). Walter Murch interviewed by Gustavo Costantini. The Soundtrack, 3 (1), 33- 46, Doi: 10.1386/st.3.1.33_1.
  • Eziler Kıran, A. , Kıran, Z. (2011). Yazınsal Okuma Süreçleri. Ankara: Seçkin
  • Gomery, D. (2003). Hollywood Stüdyo Sistemi. G. Nowell Smith (Der.). Dünya Sinema Tarihi, 504-512. İstanbul: Kabalcı.
  • Karadoğan, A. (2012). Sanat Sinemasına Uzak’tan Bakmak. Oğuz Onaran İçin: Sinemada Hayat Var. Ankara: Deki
  • King, G. (2002). New Hollywood Cinema: An Introduction. London: I. B. Tauris.
  • Kokonis, M. (2008). Hollywood’s Major Crisis and the American Film “Renaissance”. Gramma : Journal of Theory and Criticism,16 (1); 169-206, https://ejournals.lib.auth.gr/gramma/article/download/6435/6180, e-ISSN: 2529-1793.
  • Kovacks, A. B. (2010). Modernizmi Seyretmek: Avrupa Sanat Sineması,1950-1980. Ertan Yılmaz (Çev.). Ankara: DeKi
  • Monaco, J. (2014). Bir Film Nasıl Okunur: Sinema Dili, Tarihi ve Kuramı. Ertan Yılmaz (Çev.). İstanbul: Oğlak Yayıncılık.
  • Sözen, M. (2003). Sinemada Ses Kullanımı. Ankara: Detay Yayınları.
  • Turner, D. (1985). “The Subject of The Conversation”. Cinema Journal, 24 (4), s. 4-22, http://www.jstor.org/stable/1224893, DOI:10.2307/1224893.