ÖZDÜZENLEME STRATEJİLERİ VE BAŞARI VE BAŞARISIZLIK YÜKLEMELERİ ARASINDAKİ İLİŞKİLER

Bu araştırmanın amacı, ortaokul öğrencilerinin Sosyal Bilgiler dersinde kullandıkları özdüzenlemeli öğrenme stratejileri ve başarıbaşarısızlık yüklemeleri arasındaki ilişkileri incelemektir. Ayrıca öğrencilerin başarı-başarısızlık yüklemelerinin cinsiyetlerine ve Sosyal Bilgiler dersinde kullandıkları özdüzenlemeli öğrenme stratejilerinin cinsiyet ve sınıf düzeylerine göre farklılaşıp farklılaşmadığını belirlemek de araştırmanın diğer amaçlarıdır. Araştırma 2012-2013 öğretim yılında Antalya İli Alanya İlçesinde yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu Alanya merkezde bulunan 8 ilköğretim okulundan 491 ortaokul öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmaya katılan öğrencilerin % 50,9 (n=250) kız, % 49,1 (n=241) erkektir. Öğrencilerin % 30,5 (n= 150) 6. sınıf, % 31,4 (n=154) 7. sınıf ve % 38,1 (n=187) 8. sınıfa devam etmektedir. Veriler "Başarı/ Başarısızlık Yüklemeleri Ölçeği" ve "Sosyal Bilgiler Dersi Özdüzenleme Stratejileri Ölçeği" ile toplanmıştır. Verilerin çözümlenmesinde, t-Testi, Varyans analizi, Scheffé testi ve Pearson Korelasyon analizi kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizi sonucunda kız öğrencilerin erkeklere göre hem başarılarını hem de başarısızlıklarını daha fazla kendilerine ve öğretmene yükledikleri, kızların erkeklere göre Sosyal Bilgiler dersinde daha fazla özdüzenlemeli öğrenme stratejileri kullandıkları saptanmıştır. Ayrıca 6. sınıf öğrencilerinin 7. ve 8. Sınıf öğrencilerine göre daha fazla özdüzenlemeli öğrenme stratejilerini kullandıkları saptanmıştır. Özdüzenlemeli öğrenme stratejileri ile başarısızlık yüklemeleri arasında düşük düzeyde ilişki olduğu, başarı yüklemelerinin öğretmen ve aile alt boyutuyla düşük, kendisi ile ilgili yüklemeler alt boyutuyla orta düzeyde ilişki olduğu belirlenmiştir

THE RELATIONSHIP BETWEEN SELF-REGULATION STRATEGIES AND ATTRIBUTION OF SUCCESS AND FAILURE

The aim of this study is to find out the relationship between the self-regulated learning strategies the middle school students use in the Social Studies courses and their success and failure attributions. Moreover, whether the attribution of the students’ success and failure differs according to their genders and whether the self regulated learning strategies the students learn in the Social Studies courses differ according to their genders and levels of classes or not are other objectives of the study. The study was carried out in Antalya, Alanya, during 2012-2013 academic years. The sample of the study is 491 middle school students from 8 different middle schools in Alanya. Theparticipants of this studywere 250 girls (50,9%) and 241 boys (49,1%) and they were 150 sixth grade (30,5%), 154 seventh grade (31,4%) and 187 eighth grade students (38,1%). The data was collected through “Success and Failure Attribution Scale” and “Self-regulatory Strategies Scale”. t-Test, Variance analysis, Scheffé test and Pearson Correlation analysis were used in the analysis of the data. As a result of the analysis of the data, it was found out that girls attribute both their success and failure on themselves and on the teachers more when compared with boys, girls use the self regulated learning strategies in the Social Studies courses more than boys and the 6th grade students use it more than the 7th and 8th graders. It was also found out that there is a low level of relation between the self-regulated learning strategies and failure attribution, the success attribution is low for the family and teacher sub scale, and has a midpoint relation to the sub scale on attribution to themselves

PDF

___

AÇIKGÖZ, K.Ü. (2012). Etkili Öğrenme ve Öğretme, Istanbul: BiliĢ Yayıncılık.
AKKAYA, R. (2012). Ġlköğretim 7. Sınıf Öğrencilerinin Özdüzenleme Stratejileri ve Motivasyonel Ġnançları Ġle Matematiğe Yönelik Tutumları Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi, Http://Kongre.Nigde.Edu.Tr/Xufbmek/Dosyalar/Tam_Metin/Pdf/2452-30_05_2012- 21_13_19.Pdf adresinden 01.08.2013 tarihinde ĠndirilmiĢtir.
ALCI, B. VE ALTUN, S. (2007). Lise Öğrencilerinin Matematik Dersine Yönelik Özdüzenleme ve BiliĢüstü Becerileri, Cinsiyete, Sınıfa ve Alanlara Göre FarklılaĢmakta Mıdır? Ç.Ü.Sosyal
Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 33–44.
ARSAL, Z. (2009). Özdüzenleme Öğretiminin Ġlköğretim Öğrencilerinin Matematik BaĢarısına ve Tutumuna Etkisi. Eğitim ve Bilim, 24(152), 3–14.
ARSLAN, A. (2011) Ayrılıp BirleĢme Tekniğinin Özyeterlik Ġnancına ve Özdüzenleme Becerisine Etkisi. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7, 13, 369–385.
AYDEMĠR, Ö.( 2007). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin İngilizce Dersinde Kullandıkları Öğrenme Stratejileri ve Basarı Başarısızlık Yüklemeleri, YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Edirne Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
BANDURA, A. (1994). Self-Efficacy, V. S. Ramachaudran (Der.). Encyclopedia Of Human Behavior, 4, 71-81. New York: Academic Press.
CEBESOY, Ü. B. (2013). Pre-Service Science Teachers' Perceptions of Self-Regulated Learning in Physics, Turkish Journal of Education, 2013, 2, 1,4-18.
CHENG, P., ve CHIOU, W., B. (2010). Achievement, Attributions, Self-Efficacy And Goal Setting by Accounting Undergraduates, Psychological Reports, 106, 1,1-11.
CHIODO, J.J., BYORD, J. (2004). Do They Really Dislike Social Studies? A Study Of Middle School And High School Students. Journal Of Social Studies Research, 27, 1, 16-11.
CLEARY, T. J. ve ZIMMERMAN, B. J. (2004). Self-Regulation Empowerment Program: A School-Based Program To Enhance Self-Regulated And Self-Motivated Cycles Of Student Learning Psychology in The Schools, 41(5), 537-550.
ÇAKMAK, E.K., AKGÜN, Ö. E., KARADENĠZ, ġ., BÜYÜKÖZTÜRK, ġ., DEMĠREL, F. (2008). Ġlköğretim Ġkinci Kademe ve Lise Öğrencilerinin Ders ve Sınıf Düzeylerine Göre Öğrenme Stratejileri ve Güdülenme Düzeylerinin Belirlenmesi, Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 5,1.
ÇĠLTAġ, A. ve BEKTAġ, F. (2009). Motivation And Self-Arrangements Skills Of Primary School Students` into Mathematics Lesson. An International Journal Social Science and Humanities, 28,152-159.
DEMĠR, Ö., DOĞANAY, A. (2010). BiliĢsel Koçluk Yöntemiyle Öğretilen BiliĢsel Farkındalık Stratejilerinin Altıncı Sınıf Sosyal Bilgiler Dersinde BiliĢsel Farkındalık Becerilerine ve Kalıcılığa Etkisi, İlköğretim Online, 9(1), 106-127.
DEMĠRBAġ, M., YAĞBASAN, R. (2006). Fen Bilgisi Öğretiminde Sosyal Öğrenme Teorisine Dayalı Öğretim Etkinliklerinin, Öğrencilerin Akademik BaĢarılarına Olan Etkisinin Ġncelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 14,1 113-128.
ERDEN, M. ve AKMAN, Y. (1997). Eğitim Psikolojisi (Gelişim-Öğrenme-Öğretme), Ankara: ArkadaĢ Yayınevi, 4. Baskı.
FĠDAN, N. (1996). Okulda Öğrenme ve Öğretme, Ankara: Alkım Yayınevi.
GELBACH, H. (2006). How Changes in Students’s Goal Orientations Relate To Outcomes in Social Studies, The Journal Of Educational Research, 99, 6, 358-370.
GÖMLEKSĠZ, M. N. ve DEMĠRALP, D. (2012). Öğretmen Adaylarının Öz-Düzenleyici Öğrenme Becerilerine ĠliĢkin GörüĢlerinin ÇeĢitli DeğiĢkenler Açısından Değerlendirilmesi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3):777 -795.
GREDLER, E. M. (1992). Bernard Weiner’s Attribution Theory, Learning And Instruction: Theory İnto Practice, Second Edition, New York. N.Y: Macmillan Publishing Company
GÜVENÇ, H. (2009). Çalışma Günlüklerinin Öğrencilerin Özdüzenlemeli Öğrenme Stratejilerini Kullanım Süreci Üzerine Etkileri, yayımlanmamıĢ proje raporu, TÜBĠTAK 107K386. Özdüzenleme Stratejileri Ve Başarı Ve Başarısızlık Yüklemeleri Arasındaki İlişkiler 1197 Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/12 Fall 2013
GÜVENÇ, H. (2011) Yansıtma Materyalleriyle Desteklenen ĠĢbirlikli Öğrenmenin Türkçe Öğretmeni Adaylarının Özdüzenlemeli Öğrenmelerine Etkileri, Eğitim ve Bilim, 36, 159, 3- 13.
HAġLAMAN, T. ve AġKAR, P. (2007). Programlama Dersi Ġle Ġlgili Öz-Düzenleyici Öğrenme Stratejileri ve BaĢarı Arasındaki ĠliĢkinin Ġncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 32,110–122.
ĠSPĠR, O. A., AY, Z. S., SAYGI, E. (2011). Üstün BaĢarılı Öğrencilerin Özdüzenleyici Öğrenme Stratejileri, Matematiğe KarĢı Motivasyonları ve DüĢünme Sitilleri, Eğitim Ve Bilim, 36, 162, 235-246.
ĠSRAEL, E . (2007). Özdüzenleme Eğitimi, Fen Başarısı ve Özyeterlik. YayınlanmamıĢ Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġzmir.
KADIOĞLU, C., UZUNTĠRYAKĠ, E. ve ÇAPA AYDIN Y. (2011). Özdüzenleyici Öğrenme Stratejileri Ölçeğinin (ÖÖSÖ) GeliĢtirilmesi, Eğitim ve Bilim, 2011; 36,160.
KARALAR, F. (2006). İlköğretim İkinci Kademe Öğrencilerinin Fen Bilgisi Dersinde Öğrenme Stratejilerini Kullanma Düzeyleri, YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, EskiĢehir: Osmangazi Üniversitesi.
KASAP, H. (1996) İşbirlikli Öğrenme, Fen Başarısı, Hatırda Tutma, Öğrenci Yüklemeleri Ve İşbirlikli Öğrenme Gruplarındaki Etkileşim, (YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi) Ġzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
KASAP, H. (1997). Öğrenci Yüklemeleri ve ĠĢbirlikli Öğrenme Gruplarındaki EtkileĢim, 4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri 1, (Program Geliştirme-Öğretmen Yetiştirme-Yaygın Eğitim)4. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri 1, (Program Geliştirme-Öğretmen Yetiştirme-Yaygın Eğitim). EskiĢehir: Eylül 1997, s.193-206.
KILIÇ, Ç. ve TANRISEVEN, I. (2012). Özdüzenleme Stratejileri ve Motivasyonel Ġnançlar Ġle Standart Olmayan Sözel Problem Çözme Arasındaki ĠliĢkiler, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12,1, 167-180.
KONDAKÇI, U. E ve AYDIN, Ç. Y. (2013). Üniversite Öğrencilerinin EleĢtirel DüĢünme Becerilerinin BiliĢüstü Özdüzenleme Becerileri ve Kimya Özyeterlikleri ile Yordanması, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13, 1, 661-670.
LIGHTBODY, P., VE SIANN, G. (1996). Motivation And Attribution at Secondary School: The Role Of Gender. Educational Studies, 22, 13–26.
LLOYD, J. E. V., WALSH, J., ve YAILAGH, M. S. (2005). Sex Differences in Performance Attributions, Self-Efficacy, And Achievement in Mathematics: If I’m So Smart, Why Don’t I Know Ġt? Canadian Journal Of Education, 28, 384–408.
McCLURE, J., MEYER, L. H., GARISCH, J., FISCHER, R. WEIR, K. F. VE WALKEY, H. F. (2011). Student’s Attributions For Their Best And Worst Marks: Do They Relate To Achievement?, Contemporary Educational Psychology 36, 71-81.
MKUMBO K. A. K & AMANI, J. (2012). Perceived University Students’ Attributions Of Their Academic Success And Failure, Asian Social Science, 8, 7.
OCAK, G., YAMAÇ, A. (2013). Ġlköğretim BeĢinci Sınıf Öğrencilerinin Öz-Düzenleyici Öğrenme Stratejileri, Motivasyonel Ġnançları, Matematiğe Yönelik Tutum Ve BaĢarıları Arasındaki ĠliĢkilerin Ġncelenmesi, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 13(1), 369- 387. 1198 Neşe ÖZKAL – Hale SUCUOĞLU Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/12 Fall 2013
PALMER, D. J. ve GOETZ, E. T. (1988). Selection And Use Of Study Strategies: The Role Of The Studier’s Beliefs About Self And Strategies, Ġn C. E. . Weinstein, E. T. Goetz And P. A. Alexander (Eds.), Learning Strategies: An Overview, Learning And Study Strategies:Issues İn Assesment, İnstruction, And Evaluation , Newyork: Acedemic Press.
PINTRICH, P. R. (1999). The Role Of Motivation in Promoting And Sustaining Self Regulated Learning, International Journal Of Educational Research, 31, 459-470.
PINTRICH, P. R. (2000). The Role Of Goal Orientation in Self-Regulated Learning. In M. Boekaerts, P. R. Pintrich, & M. Zeidner (Eds.), Handbook Of Self-Regulation (Pp. 451– 502). San Diego, Ca: Academic.
PINTRICH, P. R. (2004). A Conceptual Framework For Assessing Motivation And Self-Regulated Learning in College Students. Educational Psychology Review, 16 (4), 385-407.
PINTRICH, P.R., ve De GROOT, E.A.M. (1990). Motivational And Self-Regulated Learning Components Of Classroom Academic Performance. Journal O F Educational Psychology, 82, 33-40.
PUUSTINEN, M., ve PULKKINEN, L. (2001). Models Of Self-Regulated Learning: A Review. Scandinavian Journal Of Educational Research, 45 (3), 269-286.
SAĞIRLI, M. Ö, AZAPAĞASI, E. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Öğrenmede Özdüzenlemeyi Öğrenme Becerilerinin Ġncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 42 (2), 129-161.
SAĞIRLI, M. Ö, ÇĠLTAġ, A., AZAPAĞASI, E. ve ZEHĠR, K. (2010). Yüksek Öğretimin Özdüzenlemeyi Öğrenme Becerilerine Etkisi (Atatürk Üniversitesi Örneği), Kastamonu Eğitim Dergisi, 18,2, 587-596.
SCHUNK, D, H. (2011). Eğitimsel Bir Bakışla Öğrenme Teorileri, (2. Basım) M. ġahin (Çev. Ed.) Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
SCHUNK, D. H. (2005). Self-Regulated Learning The Educational Legacy Of Paul R. Pintrich. Educational Psychologist, 40 (2), 85- 94.
SCHUNK, D.H. (1994). Self-Regulation Of Self- Efficacy And Attributions in Academic Settings, (Pp. 76-99). Self Regulation Of Learning And Performence Issues And Educational Aplication. Edited By Dale H. Schunk, Bary J. Zimmerman, Lawrence Erlbaum, Associated Publishers.
SENEMOĞLU, N. (2009). Gelişim Öğrenme Ve Öğretim. Ankara: Gönül Yayıncılık. ġEN, H. ġ. (2012). Ortaöğretim Öğrencilerinin BiliĢüstü Yetileri Kullanma Durumlarının Bazı DeğiĢkenler Açısından Ġncelenmesi, Journal Of Educational And Instructıonal Studies In The World, 2, 1,8, 48-53.
TANRISEVEN, I. ve DĠLMAÇ, B. (2013). Orta Öğretim Öğrencilerinin Ġnsani Değerleri, Motivasyonel Ġnançları ve Özdüzenleme Stratejileri Arasındaki Yordayıcı ĠliĢkiler, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri 13(1), KıĢ 21-36.
TEKBIYIK, A., CAMADAN, F., GÜLAY, A. (2013). Fen ve Teknoloji Dersinde Akademik BaĢarının Yordayıcısı Olarak Öz Düzenleyici Öğrenme Stratejileri, Turkish Studies International Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic 8/3,567-582.
Özdüzenleme Stratejileri Ve Başarı Ve Başarısızlık Yüklemeleri Arasındaki İlişkiler 1199 Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 8/12 Fall 2013
TURAN, S. ve DEMĠREL, Ö. (2010). Öz-Düzenleyici Öğrenme Becerilerinin Akademik BaĢarı Ġle ĠliĢkisi: Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Örneği, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38: 279-291.
TURNER, L. A. (1998). Relation Of Attributional Beliefs To Memory Strategy Use in Children And Addescents With Mental Retardation, American Journal On Mental Retardation, 103 2, 162-72.
ÜREDĠ, I. ve ÜREDĠ, L. (2005). Ġlköğretim 8.Sınıf Öğrencilerinin Özdüzenleme Stratejileri ve Motivasyonel Ġnançlarının Matematik BaĢarısını Yordama Gücü. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(2), 250–260.
ÜREDĠ, I., ERDEN, M. (2009). Özdüzenleme stratejileri ve motivasyonel inançlarının yordayıcısı olarak algılanan anne baba tutumları, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 7(4), 781-811.
WEINER, B. (1985). An Attributional Theory Of Achievement Motivation And Emotion, Psychological Review, Vol 92(4), 548-573.
WEINER, B. (2010). The Development Of An Attribution-Based Theory Of Motivation: A History Of Ideas, Educational Psychologist, 45:1, 28-36.
WINNE, P. (2001). Self-Regulated Learning Viewed From Models Of Information Processing. In B.Zimmerman & D. Schunk (Eds.), Self-Regulated Learning And Academic Achievement:
Theoretical Perspectives (2nd Ed.), (Pp.153–189). Mahwah, Nj: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
WITTROCK, M.C. (1986). Students’ Thought Processes. Bulunduğu Eser: M.Wittrock, (Ed.), Third Handbook Of Research On Teaching.. New York:Macmillan, Ss.255-296.
WOLTERS, C. A. ve PINTRICH, P. R. (1998). Contextual Differences in Student Motivation and Self-Regulated Learning in Mathematics, English, and Social Studies Classrooms, Instructional Science, 26(1–2), 27–47.
WOLTERS, C.A., YU, S. L. ve PINTRICH, P. R. (1996). The Relation Between Goal Orientation And Students’ Motivational Beliefs And Self-Regulated Learning. Learning and Individual Differences, 8(3), 211-238.
WOOLFOLK. A. (1993). Educational Psychology. Fifth Edition, Allyn & Bacon
YÜKSEL, Ġ. (2013). Öğretimsel Stil Tercihlerinin Özdüzenleme Beceri Düzeylerini Yordama Gücü, Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 212-229.
ZIMMERMAN, B. J. (1990). Self-Regulated Learning And Academic Achievement: An Overview. Educational Psychologist, 25 (1), 3-17.
ZIMMERMAN, B. J. (1994). “Dimensions Of Academic Self-Regulation: A Conceptual Framework For Education”, D. Schunk, B. J. Zimmerman. (Der.). Self-Regulation Of Learning and Performance, New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates Publishers.
ZIMMERMAN, B. J., ve MARTINEZ-PONS, M. (1986). Development Of Structured Interview For Assessing Student Use Of Self-Regulated Learning Strategies, American Educational Research Journal, 23 (4), 614-628.
ZIMMERMAN, B.J (2000). Attaining Self Regulation. A Social Cognitive Perspective. In Boekaerts P.,Pintrich, R. & Zeidner, M. (Ed.) Handbook of Self-Regulation. Uk: Academic Press, London.