Modernizmin kayıp çocukları

Modernizm ve modernite kavramlarının temelinde Batı toplumunun Aydınlanma felsefesiyle ulaşmayı istediği toplumsal dönüşüm vardır. Batı toplumu, Aydınlanma (18.yüzyıl) ve ilerleme (19.yy) çağlarında bilimsel ve teknolojik gelişmelerle beraber yeni bir birey ve toplum düşünüşüne kavuşmuştur. B düşünüş biçimi özellikle 20.yüzyıl insanında yoğunlukla kendini hissettirmiş ve modernizm sonrası insanın sorunları estetiğin de başlıca teması olmaya başlamıştır. J. D. Salinger de II. Dünya Savaşı’nın hemen arkasından yazdığı bu romanında modernizmin eleştirisini yapar. Her türlü bilimsel gelişmeye, paraya kavuşan fakat sadeliği ve masumiyeti bozulan modern insanın yaşadığı bunalımı liseli bir genç olan Holden Cauldfield’ın gözünden aktarır. Salinger’a göre modern insan mutsuzdur. Bu mutsuzluğunun nedeni ise, moral değerlerini eğitim, bilim ve bilgiyle gelen yozlaşmış değerlere bırakması ve madde karşısında insanî özünü yitirmesidir. Bu yüzden, Holden Cauldfield toplumla uzlaşamaz, yabancılaşır ve acı çeker.

Lost children of modernism

Modernism and modernity is comprised of social transformation which is desired by western society through enlightenment philosophy. Western society has gained a new individual and society through scientific and technological developments in Enlightenment (18th century) and improvement (19th century) ages. This innovative thought has an intense effect on 20th century people and matters of postmodern people have started to become the main theme of aesthetic. J. D. Salinger, in this novel written after the World War II, criticizes modernism. He narrates depression of modern people who gained scientific development and money but lost innocence and austerity on Holden Cauldfield who is a young high school boy. According to Salinger modern people is unhappy. The reason of this unhappiness is replacement of moral values with corrupted values emerged by education, science and knowledge and loss of people’s soul versus material. Therefore, Houlden Cauldfield can not get on with society, alienates and suffers.

PDF

___

CEVİZCİ, Ahmet (2000), Felsefe Sözlüğü, Paradigma Yayınları, İstanbul.
COTTER, Finn James (1978) “Religious Symbols in Salinger’s Shorter Fiction” Studies in Shorter Fiction 15 (Spring1978).
ÇİĞDEM, Ahmet (1993), Aydınlanma Felsefesi, Ağaç Yayınları, İstanbul.
ÇETİN, Nurullah, (2004), Roman Çözümleme Yöntemi, Öncü Basımevi, Ankara.
ECEVİT, Yıldız (2006), Türk Romanında Postmodernist Açılımlar, İletişim Yayınları, 4. Baskı, Ġstanbul: 2006.
GEÇTAN, Engin (1994), Psikodinamik Psikiyatri ve Normaldışı Davranışlar, Remzi Kitabevi, İstanbul.
GUÉNON, René (1991), Modern Dünyanın Bunalımı, Çev: Nabi Avcı, Ağaç Yayınları, İstanbul.
KANTARCIOĞLU, Sevim, (2004), Türk ve Dünya Romanlarında Modernizm, Akçağ Yayınları, Ankara.
KİRN, Walter, (2010), “J. D. Salinger 1919-2010”, Rolling Stone, 2/18/2010, 1098, s.10-10, http://web.ebscohost.com/ehost/detail?hid=18&sid=3b907aa7-4e2b-4b3b-a5c7- 3537e4c3101c%40sessionmgr4&vid=6&bdata=JnNpdGU9ZWhvc3QtbGl2ZQ%3d%3d#db=a9h&AN=48117674), (Erişim Tarihi:04.01.2011)
LİPSON, Leslie, (2003), Uygarlığın Ahlâki Bunalımları, Manevî Bir Erime mi? Yoksa İlerleme mi?, Çev: Jale Çam Yeşiltaş, Türkiye İş Bankası Yayınları, İstanbul.
PRIVITERA, Lisa, (2008), “Holden’s Irony in Salinger’s THE CATCHER IN THE RYE”, Explicator; Summer 2008, Vol. 66 Issue 4, s. 203-206, http://web. ebscohost.com/ehost/detail?hid=18&sid=f5b3b47a-5a06-4b46-9913-cfdd5c342d5 2%40sessionmgr10&vid=4&bdata=JnNpdGU9ZWhvc3QtbGl2ZQ%3d%3d#db=a9h&AN=47992800, (Erişim Tarihi: 04.01.2011)
RUSSEL, Bertrand, (1993), İnsanlığın Geleceği, Divan Yayınları, İstanbul. SALİNGER, J.D., (2009), Çavdar Tarlasında Çocuklar, Çev: Coşkun Yerli, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul.
SAUTUR, Michael, (2010), “J.D.Salinger (1919-2010)”, Entertainment Weekly, Sayı 1089/1090, s.28-30. (EriĢim Tarihi:04.01.2010), http://web.ebscohost.com/ehost/detail?hid=18&sid= 3b907aa7-4e2b-4b3b-a5c7-3537e4c3101c%40 sessionmgr4&vid=3&bdata%20=JnNpdG U9ZWhvc3QtbGl2ZQ%3d%3d#db=a9h&AN=52670637
TAYANÇ, Tunç, (2010), “Türkçede Jerome Davıd Salinger Üzerine “Deneme”, Varlık, Mart 2010, s.54-58.