COMMUNICATION SKILLS AND SELF-COMPASSION LEVELS OF TEACHER CANDIDATES

The purpose of this study is to examine the communication skills and self-compassion levels of teacher candidates and to make suggestions in view of the obtained data. Accordingly, it was aimed to examine the subject matter deeply by using together the qualitative and quantitative methods. The population of the research is composed of the teacher candidates studying at Buca Faculty of Education, Dokuz Eylül University, İzmir, Turkey. The sampling of the quantitative dimension of the research is composed of 498 teacher candidates who are studying at senior classes of 14 different under-graduate programs of Faculty of Education, Dokuz Eylül University and who have been chosen through stratified sampling. The study group of the qualitative dimension of the research is composed of a total of 42 students (n=23 female, n=21 male). According to the findings obtained at the end of the study, the communication skills of teacher candidates were observed to differ in accordance with their departments; on the other hand, both their communication skills and their self-compassion levels were observed to differ according to their perceived personality types.Accordingly, the self compassion scale’ score averages of those perceiving themselves to be timid and assertive are observed to be higher than those who perceive themselves as aggressive. Depending on this finding, it is understood that the ones who have the lowest communication skills level are those teacher candidates perceiving themselves to be aggressive. Qualitative results support quantitative results. Besides, in the consequence of the study, it was observed that there is a positive correlation between “self-kindness”, “common humanity” and “mindfulness” dimensions of “self-compassion” scale and all dimensions of communication skills; and there is a negative correlation between “self-judgment”, “isolation” and “over-identification” dimensions of “selfcompassion scale” and all dimensions of communication skills.

___

  • Acar, V. (2009). Öğretmen adaylarının iletişim becerileri. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Burdur.
  • Adams, C. E. & Leary, M. R. (2007). Promoting self-compassionate attitudes toward eating among restrictive and guilty eaters. Journal of Social and Clinical Psychology, 26, 1120–1144.
  • Akın, Ü., Akın, A. & Abacı, R. (2007). Öz-duyarlık ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,. 33, 01-10.
  • Akın, A. (2009). Özduyarlık ve boyun eğici davranış. Eğitim ve Bilim, 34 (152), 138-147.
  • Akyol, Ü. (2011). Ergenlerde iletişim becerilerinin yordayıcıları olarak öz-duyarlık ve mizah tarzları. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Muğla Üniversitesi, Muğla.
  • Alberti, R. & Emmons, M. (1998). Atılganlık Hakkınızı Kullanın. S. Katlan (çev.), Ankara: HYB yayıncılık.
  • Asi-Karakaş, S. (2011). Mobbinge maruz kalan hemşirelere verilen atılganlık eğitiminin mobbingle başetmeye etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Atatürk Üniversitesi, Erzurum.
  • Aydın, A. ve Soyer, U. (2012). Özel eğitim öğrencilerinin öz duyarlık ve sürekli kaygı düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 35. 5-18.
  • Bennett-Goleman, T. (2001). Emotional Alchemy: How the mind Can Heal the Heart. NY: Harmony Books.
  • Bilgin, N., (2003). Sosyal Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bağlam Yayıncılık.
  • Bircan, İ. (2003). Eğitimde yeni yönelimler gelişmiş ülkelerde sinif öğretmeni yetiştirme uygulamalari. Eğitimde Yansımalar: VII. Çağdaş Eğitim Sistemlerinde Öğretmen Yetiştirme Ulusal Sempozyumu Kitabı içinde (s. 44-47). Cumhuriyet Üniversitesi, Sivas.
  • Bower, S. A. & Bower, G. H. (2004). Asserting Yourself-Updated Edition: A Practical Guide For Positive Action. (2. Edition). Canada: Da Capo Press.
  • Deniz, M. E. Kesici, Ş., Sümer, S. A. (2008). The validity and reliability of the Turkish version of the self-compassion scale, Social Behavior and Personality, 36 (9), 1151–1160.
  • Dilekmen, M., Başçı, Z. ve Bektaş, F. (2008). Eğitim fakültesi öğrencilerinin iletişim becerileri. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12 (2), 223-231.
  • Dökmen, Ü. (1998). Sanatta ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati. Istanbul: Sistem Yayıncılık.
  • Eroğlu, E. (2008). Eğitim ortamlarında etkili iletişim ve boyutları U. Demiray (ed.) Etkili iletişim içinde (2. baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
  • Ersanlı, K. ve Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10), 7-12.
  • Fisher, A. B. (1987) Interpersonal Communication. NY: Random House, Inc.
  • Flett, G. L., Hewitt, P. L., Blankstein, K. R. & Gray, L. (1998). Psychological distress and the frequency of perfectionistic thinking. Journal of Personality and Social Psychology, 75, 1363-1381.
  • Geçtan, E. (2000). Psikanaliz ve Sonrası. (9. baskı). Ankara: Remzi Yayınevi.
  • Gürüz, D. (2004). Halkla ilişkiler ve tanıtım faaliyetlerinin etkinliğinde izlenim (imaj) yönetimi (Kurum imajından kişisel imaja). 2. Uluslararası İletişim Sempozyumu, Eskişehir.
  • Güven, A. ve Yalçınkaya-Akyüz M. (2001). Öğretmen adaylarının iletişim ve problem çözme becerilerine ilişkin görüşleri. Ege Eğitim Dergisi, 1 (1),13-22.
  • İşpir, D. ( 2002). Sınıf yönetiminde ögrencilerle sağlıklı iletişim kurabilmenin ve olumlu sınıf ortamı yaratmanın rolleri. Milli Eğitim Dergisi, 153 (154).
  • Keser, İ. (2013). Atılganlık eğitiminin bedensel engelli ergenlerin beden imaji, benlik saygısı ve kendilerine yönelik tutumları üzerindeki etikinliğinin değerlendirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi, İstanbul.
  • Kirkpatrick, K. L. (2005). Enhancing self-compassion using a gestalt two-chair intervention. Doctoral dissertation. University of Texas at Austin.
  • Martin, J. R. (1997). Mindfulness: A proposed common factor. Journal of Psychotherapy Integration, 7 (4), 291-312.
  • Miles, B. M., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis (2 nd ed.). London: Sage Publishing.
  • Neff, K. D. & McGehee, P. (2010). Self-compassion and psychological resilience among adolescents and young adults. Self and Identity, 9, 225-240.
  • Neff, K. D. (2003a). Self-Compassion: An alternative conceptualization of a healthy attitude toward oneself. Self and Identity, 2, 85–102.
  • Neff, K. D. (2003b). The development and validation of a scale to measure self-compassion. Self and Identity, 2, 223–250.
  • Neff, K. D. (2012). The science of self-compassion. C. Germer & R. Siegel (Eds.), Compassion and Wisdom in Psychotherapy (p. 79-92). NY: Guilford Press.
  • Orbuch, T. L. & Veroff, J. (2002). A programmatic review: Building a two-way bridge between social psychology and the study of the early years of marriage. Journal of Social & Personal Relationships. 19, (4), 549-568.
  • Otrar, M. ve Büyükköse-Tezcan, H. (2015). Rehberlik ve psikolojik danışma öğrencilerinin öz duyarlıkları ile mükemmeliyetçilikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 4 (3), 163-172.
  • Öveç, Ü. (2007). Öz-duyarlık ile öz-bilinç, depresyon, anksiyete ve stres arasındaki ilişkilerin yapısal eşitlik modeliyle incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Sakarya Üniversitesi, Sakarya.
  • Samovar, Larry A.; Richard E. Porter & McDaniel, Edwin R. (Eds.) (2009). Intercultural communication: A reader. Boston, Mass: Wadsworth Cengage Learning.
  • Sert, A. G. (2003). The effect of an assertiveness training on the assertiveness and self esteem of 5th grade children. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
  • Sillars, S. (1995). İletişim. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınevi.
  • Şahin, H. (2010). Kişisel rehberlik ve psikolojik danışma. A. Kaya (Ed.). Psikolojik danışma ve rehberlik içinde (s. 157-196). Ankara: Anı Yayıncılık.
  • Şen, H. Ş. ve Erişen, Y. (2002). Öğretmen yetiştiren kurumlarda öğretim elemanlarının etkili öğretmenlik özellikleri. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22 (1), 99-116.
  • Şişman, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş. Ankara: Pegema Yayıncılık.
  • Tarhan, R. U. (2000). Effect of interpersonal skills on teachers’ communication skills and selfawareness. Yayımlanmamış doktora tezi. Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
  • Weiten, W., Dunn, D. S. & Hammer, E. Y. (2012). Psychology Applied to Modern Life: Adjusment in the 21st Century (10th ed.). Wadsworth, Cengage Learning.
  • Yatağan, T. (2005). Atılganlık eğitimi programının ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin atılganlık düzeyine etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi, Ankara.
  • Yeşilyaprak, B. (2000). Eğitimde Rehberlik Hizmetleri: Okul Öncesi Eğitim-IlköğretimOrtaöğretim. Ankara: Nobel Yayıncılık.
  • Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
  • Yıldırım, K. (2010). Nitel araştırmalarda niteliği artırma. İlköğretim Online, 9 (1), 79-92. Yüksel-Şahin, F. (1997). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Yüksel-Şahin, F. (1999). Grupla iletişim becerileri eğitiminin üniversite öğrencilerinin iletişim beceri düzeylerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 22 (110), 12-19.
  • Zıllıoğlu, M. (2007). İletişim Nedir? Istanbul: Cem Yayıncılık.
Turkish Studies (Elektronik)-Cover
  • ISSN: 1308-2140
  • Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
  • Başlangıç: 2006
  • Yayıncı: Mehmet Dursun Erdem