SOSYAL BİLGİLER ÖĞRETİMİNDE SİMÜLASYON TABANLI DENEYİMSEL ÖĞRENME YÖNTEMİ HAKKINDA ÖĞRENCİ GÖRÜŞLERİ

Araştırmanın amacı, ortaokul 7. sınıf sosyal bilgiler programı kazanımlarına göre tasarlanan simülasyon tabanlı deneyimsel öğrenme uygulamaları hakkındaki öğrenci görüşlerini ortaya koymaktır.Araştırma, ortaokul 7. sınıf sosyal bilgiler programında yer alan “Yaşayan Demokrasi” temasının deneyimsel öğrenme ve simülasyon tabanlı yöntem ve tekniğe göre işlenmesini temele almıştır. Bu bağlamda, 2016 yılı bahar döneminde Uşak İli Karahallı İlçesi Cumhuriyet Ortaokulu’nda öğrenim gören 42 ortaokul 7. sınıf öğrencisi ile birlikte deneysel desende gerçekleştirilmiştir. 21 öğrenci deney grubunda ve 21 öğrenci de kontrol grubunda bulunmaktadır.Araştırma kapsamında programda yer alan kazanımlara yönelik 3 özgün simülasyon tasarlanmış ve 12 ders saati boyunca bu simülasyonlar deney grubuna uygulanmıştır; kontrol grubunda ise programda öngörülene göre öğretim yapılmıştır. Araştırmada deneysel uygulamanın yanında nitel araştırma yöntemlerinden yarı yapılandırılmış görüşme formu uygulanmıştır. Ders işleme sürecinde kullanılan deneyimsel öğrenme ve simülasyon tabanlı eğitimle ilgili 7 açık uçlu soru, deney grubunda yer alan 21 öğrenciyeyöneltilmiştir. Bu makaleye konu olan bölümde elde edilmiş olan veriler, nitel analiz yöntemlerinden içerik analizi yöntemi ile değerlendirilmiş ve katılımcıların cevapları metin içerisindeki anahtar kelimelere göre analiz edilmiştir.Araştırma sonuçlarına göre katılımcılar Simülasyon Tabanlı Deneyimsel Öğrenme uygulamalarını yaparak yaşayarak öğrendikleri, herkesin eşit olduğu, demokratik bir öğrenme ortamının var olduğu, eğlenceli ve zevkli bir yöntem olarak değerlendirmişlerdir. Bazı öğrenciler bu yöntemle işlenilen dersin ara ara sıkıcı olduğunu ve bazı bilgileri öğrenemediklerini belirtmişlerdir. Ayrıca öğrencilerden bazıları derslerde tarihsel olarak o dönemdeymiş gibi canlandırma ve rol yaparak öğrendiklerini; kendinio dönemdeymiş gibi hissettiklerinibelirtmiştir.

PDF

___

Akçay, N. O., Akçay, A. ve Kurt, M. (2016). Ortaokul öğretmenlerinin öğretim yöntem ve tekniklerine yönelik görüş ve yeterliklerinin incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(1): 333-342.

Anderson, P. H. ve Lawton, L. (2008). Business simulations and cognitivelearning developments, desiresand future directions. Simulation & Gaming,40(2): 193-216.

Çelikkaya, T. ve Kuş, Z. (2009). Sosyal bilgiler öğretmenlerinin kullandıkları yöntem ve teknikler. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XXII(2): 741-758.

Çelikkaya, T. (2014). Sosyal bilgiler dersinde drama yönteminin önemi ve uygulama örnekleri.Turkish Studies Interndüational Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic 9(2): 447-470.

Çiftçi, S. (2006).Sosyal bilgiler öğretiminde proje tabanlı öğrenmenin öğrencilerin akademik risk alma düzeylerine, problem çözme becerilerine, erişilerine kalıcılığa ve tutumlarına etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.

Fowler, S. M. ve Pusch,M. D. (2010). Intercultural simulation games: A review (of the united states and beyond). Simulation & Gaming, 41(1): 94-115.

Garris, R., Ahlers, R. ve Driskell, J. E. (2002). Games, motivation, and learning: A research and practice model. Simulation & Gaming, 33(4): 441-467.

Gosen, J., ve Washbush, J. (2004). A review of scholarship on assessing experiential learning effectiveness. Simulation & Gaming, 35(2): 70-293.

Göncüoğlu, Ö. G. (2010). 6. sınıf sosyal bilgiler dersi demokrasinin serüveni ünitesinin öğretiminde drama ve işbirlikçi öğretim yöntemlerinin öğrenci tutum ve başarısına etkisi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Niğde.

Hofstede, G. J.,Caluwe, L. ve Peter, V. (2010). Why simulation games work -in search of the active substance: Asynthesis. Simulation & Gaming,41(6): 824-843.

Hromek, R. ve Roffey, S. (2009). Promoting social and emotional learning with games “it’s fun and we learn things. Simulation & Gaming, 40(5): 626-644; Sage Publications DOI: 10.1177/1046878109333793.

Kan, Ç. (Ekim, 2006). Etkili sosyal bilgiler öğretimi arayışı. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(2): 537-544.

Koç, İ. (2013). Öğretmenlerin sosyal bilgiler dersinde drama yöntemini uygulama ve drama tekniklerine ilişkin yeterliliklerinin belirlenmesi.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ahi Evran Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kırşehir.

Kolb, A. Y. ve Kolb, D. A. (2009). The learning way meta-cognitive aspects of experiential learning. Simulation & Gaming, 40(3): 297-320.

Kolb, D. A. (2015). Experiential learning: experience as the source of learning and development 2’nd edition. New Jersey: Pearson Education.

Kumar, R. veLightner, R. (2007). Games as an interactive classroom technique: perceptions of corporate trainers, college ınstructors and students. International Journal of Teaching and Learning in Higher Education, 19(1): 53-63.

Miles, M, B.,veHuberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: An expanded Sourcebook. (2nd ed). Thousand Oaks, CA: Sage.

Nemerow, L. G. (1996). Do classroom games improve motivation and learning?Teaching and Change, 3 (4): 356-366.

Okumuş, O. ve Güven, A. (2018). Tarih derslerinde demokrasi eğitimi için kullanılacak bazı etkinlikler. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 11(56): 604-628.

Passarelli, A. ve Kolb, D. A. (2011). Using experiential learning theory to promote student learning and development in programs of education abroad. Cleveland: Department of Organizational Behavior Weatherhead School of Management Case Western Reserve University.

Polat, F. (2006). İlköğretim 7. sınıf sosyal bilgiler öğretiminde öğretmenlerin kullandıkları yöntemler ve karşılaştıkları sorunlar (Afyonkarahisar örneği),Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Raybourn, E.M. (2006). Simulation experience design methods for training the forces to think adaptively. Orlando/ Florida: Proceedings, Interservice/ Industry Training, Simulation and Education Conference Proceedings.

Ruben, B. D. (1999). Simulations, games, and experience-based learning: the quest for a new paradigm for teaching and learning. Simulation & Gaming, 30(4): 498-505.

Russell, W. B. ve Waters, S. (2010). Instructional methods for teaching social studies: A survey of what middle school 7 students like and dislike about social studies instruction. Journal of the Liberal Arts, 14(2): 7-14.

Shubik, M. (2009). It ıs not just a game!Simulation & Gaming, 40(5): 587-601.

Taneri, P. O. ve Demir C. E. (2013). Öğrenci gözüyle hayat bilgisi dersinin işlenişi: Bir nitel araştırma yöntemi olarak yaratıcı drama. İlköğretim Online, 12(1): 267-282.

Tomlinson, B. ve Masuhara H. (2009). Playing to learn: Areview of physical games in second language acquisition. Simulation & Gaming, 40(5): 645-668.

Yıldırım, A. veŞimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin.

Turkish Studies - Educational Sciences-Cover

ISSN: 2667-5609
Yayın Aralığı: Yılda 6 Sayı
Başlangıç: 2006
Yayıncı: ASOS Eğitim Bilişim Danışmanlık Otomasyon Yayıncılık Reklam Sanayi ve Ticaret LTD ŞTİ