Hacı Bektaş zamanında Nişabur'daki kültürel hayat

Hacı Bektaş Veli, Anadolu Türk tasavvuf geleneğinin temel dinamiklerinden biridir. Yetiştirmiş olduğu dervişler sayesinde, Hoca Ahmet Yesevi düşüncesinin Anadolu’da örgütlenmesi ve gelişmesini sağlamıştır. Türk-İslâm tasavvuf anlayışının köklü bir ismi olan Hacı Bektaş Veli, birçok yönden analiz edilebilir. Onun doğduğu yer olan Nişabur ise, ayrı bir araştırma konusudur. Bu çalımsa bünyesinde, Hacı Bektaş Veli’nin doğum yeri olan Nişabur’un, yine onun zamanındaki kültür hayatı ele alınacaktır. Bu kapsamda makalede, zamanın önemli kültürel merkezlerinden biri olan Nişabur’un tarihi, Nişabur’daki eğitim kurumları (cami, medrese, vs.) ve bunlara bağlı olarak kültürel hayat ele alınmıştır. Ayrıca çalışmanın son kısmına “Esrârü’t-Tevhid’den” iki hikâye nakledilmiştir.

The cultural life during the Period of Hacı Bektaş in Nişabur

Hacı Bektaş Veli is one of the main dynamics of the Anatolian Turk sufism tradition. Thanks to dervishes he trained, Hoca Ahmet Yesevi enabled his toughts to develop and become organized in Anatolia. Hacı Bektaş Veli, who is an essential person of the Turk- Islam sufism can be analyzed for more sides. The place (Nişabur) he was born is another research subject. In the frame of this study, the place (Nişabur) Hacı Bektaş Veli was born and his culture life at that time will be discuss. In this scope, in this article The history of Nişabur which was one of the essential cultural centre, the education instutions in Nişabur(mosque, madrasah…) and depending on them cultural life were handled. Furthermore, in the end of the study two stories were recounted from "Esrarü’t-Tevhid"

___

Nurullah-ı Kisaî. 1363 Hş. (1984). Medâris-i Nizâmiye. Tahran. Nasır-ı Hüsrev. (Tarihsiz).

Hüseyin Sultanzâde. 1326 Hş. (1989). Târih-i Medâris-i İran. Tahran.

Zabihullah Safa. 1368 Hş. (1989). Târih-i Edebiyat der İran. Tahran.

Hududu’l-âlem min’el-maşrık ile’l-magrip. 1340 Hş. (1961). Minuçihr-i Sutude Neşr. Tahran.

Hace Abdullah-i Ensarî. (1341). Tabakât-ı Sufiyye. Kabil.

Muhsin-i Kiyanî. 1369 Hş. (1990). Târih-i Hânikâh der İran. Tahran.

Zekeriya-yı Kazvinî. (1960). Âsârü’l bilâd ve ahbârü’l-bilâd. Beyrut.

Muhammed b. Münevver. (Tarihsiz).

Müntehabât-ı Kitâb-i Esrâri’t-tevhid. 1320 Hş. (1941). Tahran.