Türklerdeki Hz. Ali sevgisi, oldukça eskidir. Başkahramanı Hz. Ali olan birtakım rivayetler de, büyük ölçüde bu sevginin ürünüdür. Aynı rivayet, biraz değişmiş olarak, farklı edebî sahalarda yazılmış eserlere kaynak olabilmektedir. Anadolu sahasından Yeminî’nin Fazilet-nâme’si ile Türkmen sahasından Andalıp’ın Baba Rövşen’i, bunun en güzel örneklerinden biridir. Her iki şair de, Hz. Ali’yi yüceltme düşüncesi taşımaktadır. Bu da, kendilerindeki Hz. Ali sevgisi kadar, birer mensubu oldukları toplumun Hz. Ali’ye karşı besledikleri sevgiyle de yakından ilgilidir.

The love for Hz. Ali in Turks has persisted since the old times. The narratives, in which Hz. Ali had the leading role, are the products of this love. Those narratives with some updates could become the sources of another works, which were written in different literary fields. In that sense, Yemini’s “Fazilet-name”, which is from the Anatolian field, and Andalıp’s “Baba Rövşen”, which is from the Turkmen field, are the two of best examples. Both of the two poets had the feelings of glorification toward Hz. Ali. This attitude was not only the result of their own love for Hz. Ali but also it was closely related to the love for Hz. Ali inside the society they belonged to.