İmkânsız Özerklik üst başlığına sahip eser, Yalçın Armağan’ın 2007 yılında Bilkent Üniversitesi Ekonomi ve Sosyal Bilimler Enstitüsü Türk Edebiyatı Bölümünde tamamladığı Türk Şiirinde Modernizm isimli doktora tezinin genişletilmiş hâlidir. Alt başlıkta tezin ismini de barındıran kitabın ana sorunsalı Türkiye modernleşmesinin Türk şiiri üzerinden nasıl okunabileceğidir. Çalışma bu sebeple sosyoloji ve edebiyat paslaşmasında bir metodoloji de sunar.               Armağan, kitabın “Ön Söz” ve “Giriş” bölümlerinde çalışmanın yönteminin ters kronolojiye dayandığını, asıl amacının modernizmin izlerini İkinci Yeni şiiri üzerinden sürmek olduğunu ancak bu şiirin bir dirençle karşılaştığını tespit edip zamanda geriye dönme ihtiyacı duyduğunu belirtir. Bu da yazarı ilk olarak Garip şiirine, devamında Cumhuriyet’in inkılap şiirine, Ziya Gökalp’a ve onun da öncesine 1850’lere, Tanzimat’a değin götürür. Böylece söz konusu direnci yaratanın, Türkiye modernleşmesinin erken dönemlerinde inşa edilen estetik tepkiler olduğu iddia edilir. Peki uzun bir sürece yakından bakmayı hedefleyen Armağan bunca ismi, eseri nasıl bir yöntemle işleyecektir? Sorunun cevabını doğrudan veren yazar, “edebiyat kurumu”ndaki dönüşümleri esas aldığını; şiirde etki alanı açan, kırılma yaratan, dönüm noktası sayılabilecek şair veya şiir akımları odağında bir kroki çizdiğini ifade eder.