Dijital Diplomasinin Ulus Markalaşmasındaki Rolü: İsveç Örneği Üzerine Bir İnceleme

Ulus markalaşması, bir ülkenin turizm, yatırım, ticaret gibi alanlarda marka değerini artırmaya yönelik olarak tasarlanan bir stratejidir. Bu stratejinin temel amacı, bir ülkeye ilişkin olumlu algıları güçlendirmek, ülkenin imajını iyileştirmek ve ülkeye ilişkin hizmetlerin, ürünlerin ve yatırım fırsatlarının dünya çapında tanıtımını yapmaktır. Ulus markalaşması dijital medya, halkla ilişkiler ve etkinlikler dahil olmak üzere çeşitli kanallar aracılığıyla tanıtılmasına yardımcı olacak kapsamlı bir iletişim stratejisi geliştirmeyi içerir. Bu kanallardan bir tanesi ise dijital diplomasidir. Dijital medya diğer tüm alanlarda olduğu gibi diplomasi faaliyetlerinin yürütülmesine de etki etmiş ve ‘dijital diplomasi’ başlı başına bir çalışma alanı olmuştur. Dijital diplomasi kamu diplomasisini ve dolayısıyla ulus markalaşmasını destekleyen bir noktada karşımıza çıkmaktadır. Dijital diplomasi kendine özgü olanaklarıyla farklı halklarla iletişim kurulmasına olanak tanımakta, aynı zamanda ülkenin dış politika hedeflerini tanıtma ve benimsetme olanağı sağlamaktadır. Dijital diplomasinin yürütülmesinde öncelikli araçlardan bir tanesi sosyal medyadır. Bu platformalar aracılığıyla kurulan iletişim sayesinde gündelik diplomatik faaliyetler tüm takipçilerle paylaşılmakta, ülkeler arası iletişim kolaylıkla sağlanmakta ve ülke markası tanıtılmaktadır. Başta Twitter olmak üzere dünya genelinde hemen hemen tüm dış temsilcilikler kurumsal hesaplar aracılığıyla hem kendi ülke vatandaşlarına seslenmekte hem de diğer ülke vatandaşlarına hitap etmektedir. Sosyal medyayı sadece bilgilendirme amaçlı kullanan hesapların yanı sıra bu hesapları ulus markalaşmasına destek olacak şekilde kullanmayı tercih eden ülkeler son yıllarda giderek artmıştır. Dijital diplomasinin ulus markalaşmasına etkisinin ele alınacağı bu çalışma konuya örnek olarak gösterilebilecek en önemli ülkelerden biri olan İsveç’in bu yöntemi nasıl uyguladığını gözler önüne sermeyi amaçlamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Dijital, Diplomasi, Ulus, Marka, İsveç

PDF

___

Kaynakça Aggestam, K. & Rosamond, A, B. & Hedling, E. (2022). Feminist digital diplomacy and foreign policy change in Sweden. Place Branding and Public Diplomacy - 18, (314–324).
Akyol, A, M. (2018). Kamu Diplomasisi Aracı Olarak Ulus Markalama: Turquality Örneği, Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmamış Doktora Tezi, Danışman Doç. Dr. Gürdal Ülger, İstanbul.
Anholt, S. (2005). Nation Brand as Context and Reputation. Place Branding, 1(3), (224-228).
Avşar, Z. & Koyuncu S. (2022). Teorik Çerçevede Kültürel Diplomasi, Türkiye’nin Yumuşak Güç Enstrümanı Olarak Kültürel Diplomasi ve İletişim.
Bengtsson, Stina. (2011). Virtual nation branding: The Swedish embassy in second life. Journal of Virtual Worlds Research.
Cheregi, B. F. (2018). Nation Branding in Transition Countries: A Multimodal Analysis of Romania and Moldova Tourism Campaigns. Journal of Entrepreneurship, Management and Innovation (JEMI), 14(4), 81-106.
Christensen, Christian. (2013). @ Sweden: Curating a nation on Twitter. Popular Communication 11 (1), 30–46.
Erzen, M, Ü. (2012). Kamu Diplomasisi. İstanbul, Derin Yayınları.
Fan, Y. (2010). Branding the Nation: Towards a Better Understanding. Place Branding and Public Diplomacy, 6(2), 97-103.
Huijgh, E., (2013). Public Diplomacy's Domestic Dimension in the European Union. i: M. K. Davis Cross & J. Melissen, red. European Public Diplomacy: Soft Power at Work. New York: Palgrave Macmillan, (57-84).
Kaefer, F. (2020). Country Branding A Practitioner Perspective. N. Snow, & N. Cull içinde, Routledge Handbook of Public Diplomacy, New York: Taylor & Francis, (129-136).
Kara, A., Bayazıt, D. Z., & Yıldırım, F. (2022). Ulus markalaşmasının değişen ekonomik boyutları ve ülkelere kattığı değer. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21(45), 1113-1136.
Kotler , P., & Gertner, D. (2002). Country as Brand, Product, and Beyond: A Place Marketing and Brand Management Perspective. Journal of Brand Management, 9(4-5), 249-261.
Kunczik, M. (1997). Images of Nations and International Public Relations. New Jersey: Lawrence Earlbaum Associates.
Manor, I.( 2019). The digitalization of public diplomacy. New York: Springer.
Marzynska, K. (2021). Sweden’s Public Diplomacy Strategy in the 21st Century. Södertörn University | School of Social Sciences.
Melissen, J. (2005). The New Public Diplomacy Soft Power in International Relations. New York: Palgrave Macmıllan.
Nas, A. (2017). Alparslan, N. A. S. "Branding and national identity: the analysis of “Turkey: discover the potential” campaign. Bilig, 201-224.
Nas, A. (2017). Ulus Markalama Dünyadan Örneklerle Kuram ve Uygulama. İstanbul: Kriter.
Olins, W. (2002). Branding the nation — _the historical context. Journal of brand management, 241-248.
Ökten, S. (2022). Kültürel Diplomasi ve Medya, Türkiye’nin Yumuşak Güç Enstrümanı Olarak Kültürel Diplomasi ve İletişim.
Özkan, A. (2015) 21. Yüzyılın Stratejik Vizyonu Kamu Diplomasisi ve Türkiye’nin Kamu Diplomasisi İmkânları. Stratejik Rapor: 70, TASAM Kamu Diplomasisi Enstitüsü, Ankara.
Pamment, J. (2012). The country brand as a new challenge for Poland. Place Branding – 1, (215-214).
Pamment, James. (2012). New public diplomacy in the 21st century: A comparative study of policy and practice. London: Routledge.
Pelling, Jon. (2015). When Doing becomes the message. In Digital diplomacy: Theory and practice, ed. Corneliu Bjola and Marcus Holmes, London: Routledge, 11-35.
Pelling, Jon. (2016 Public diplomacy in the age of networks: Midwives4all. Place Branding and Public Diplomacy 12 (2–3), 201–209.
Szondi, G. (2008). Public Diplomacy and Nation Branding: Conceptual Similarities and Differences. Netherlands Institute of International Relations Clingendael.
Yağmurlu, A. (2019) Kamu Diplomasisi ve Ulus Markalaşması: Bir Elmanın İki Yarısı Mı?, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi.
Yazar, F . (2021). Kamu Diplomasisi Bağlamında Türkiye’nin Ulus Markalama Faaliyetlerinin Değerlendirilmesi. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 10 (1), 133-150.
Zaharna, R. (2009). Mapping out a Spectrum of Public Diplomacy Information and Relational Communication Frameworks. N. Snow, & P. M. Roudledge Handbook of Public Diplomacy. New York: Roudledge, 86-98.